USD 2.7428
EUR 2.8772
RUB 2.6387
Тбилиси
«TRT-Turkish Radio and Television Corporation» (თურქეთი): „2024: გამოწვევების წელი“
дата:  176

თურქეთის სახელმწიფო ტელერადიოკომპანიის TRT-ის (Turkish Radio and Television Corporation) ვებ-გვერდზე რუბრიკით „აქტუალური თემის ანალიზი“, გამოქვეყნებულია სტატია სათაურით „2024: გამოწვევების წელი“.

გთავაზობთ პუბლიკაციის ქართულ ვერსიას:

იმან, რაც მოხდა 2023 წელს, მნიშვნელოვნად გაამრავალფეროვნა 2024 წლის სავარაუდო გეოპოლიტიკური და სტრატეგიული სცენარები.

2024 წელს არჩევნებზე 4 მილიარდზე მეტი მოსახლეობა წავა. კრიტიკულ არჩევნებით წინა პლანზე იწევს ისეთი ქვეყნები, როგორიცაა აშშ, რუსეთი, ინგლისი, ინდოეთი, ტაივანი და ბანგლადეში. უკრაინის, ღაზის, ტაივანის საკითხებმა, ირანის ბირთვულმა პროგრამამ, ისრაელ-არაბული კონფლიქტის შესაძლებლობამ ახლო აღმოსავლეთში, ენერგიის ფასების გაურკვევლობამ და კლიმატის ცვლილების გამო მოულოდნელმა მოვლენებმა შეიძლება გამოიწვიოს ფაქტები, რომლებიც ღრმად იმოქმედებს საერთაშორისო პოლიტიკაზე. ბოლო 24 თვის განმავლობაში 78 კონფლიქტი ან მთლიანად განახლდა, ან არსებული გაყინული კონფლიქტები კვლავ შევიდა კონფლიქტის ფაზაში. ეს ვითარება საერთაშორისო სისტემის კონფლიქტური ხასიათის ერთ-ერთი ყველაზე აშკარა ელემენტია. - ამ თემაზე გთავაზობთ პოლიტიკური, ეკონომიკური და საზოგადოებრივი კვლევის ცენტრის SETA-ს უსაფრთხოების კვლევის დირექტორის, პროფესორ მურათ იეშილთაშის სტატიას, რომელშიც იგი წერს:

საერთაშორისო სისტემაში ცვლილება და ტრანსფორმაცია კვლავ გაურკვეველი რჩება და ამ ეტაპზე ძალიან მნიშვნელოვანია ამერიკის შეერთებული შტატების პოზიცია. არსებობს სერიოზული გამოწვევა აშშ-ის გლობალურ პოზიციასთან დაკავშირებით. ნათელია, რომ იმ შემთხვევაშიც კი, თუ ჩინეთმა ჯერ ვერ დააბალანსა ამერიკის შეერთებული შტატები სამხედრო კუთხით, არსებობს შესაძლებლობა, რომ უახლოეს მომავალში შეძლოს მისი დაბალანსება ზოგიერთ სექტორში. ეს ვითარება ჩინეთს ვერ მისცემს გლობალური ძალის პოზიციას, მაგრამ ის გვევლინება, როგორც სამხედრო პოზიცია, რომელსაც შეუძლია დააბალანსოს აშშ საკუთარ რეგიონში, უკან გასწიოს იგი ან უზრუნველყოს მისი უკან დახევა.

მეორე, ახლო აღმოსავლეთში არსებობს შეერთებული შტატების სამხედრო პოზიციებზე თავდასხმის სერიოზული ტენდენცია, განსაკუთრებით 7 ოქტომბრის შემდეგ. ეს ჩნდება როგორც სიტუაცია, რომელიც საფრთხეს უქმნის შეერთებული შტატების სამხედრო არსებობას. ეკონომიკურად, აშშ რჩება ერთ-ერთ უდიდეს ეკონომიკად. ის მთლიანად ევროპასა და ჩინეთს უსწრებს. თუმცა, გლობალური ეკონომიკური ვითარება აჩვენებს, რომ ბევრი რეგიონალური და საშუალო ზომის ძალა ინდოეთის თაოსნობით, სერიოზულ გამოწვევას უქმნის აშშ-ს ეკონომიკურ ჰეგემონიას. დიპლომატიური თვალსაზრისით, როგორც ჩანს, აშშ-ის მორალური უპირატესობა დაიკარგა. განსაკუთრებით ღაზის ომის შემდეგ ამერიკულმა დიპლომატიამ, როგორც ჩანს, დაკარგა დამაჯერებლობა. ბაიდენის ხელისუფლების მიზანი, რომ შეექმნა წესებზე დაფუძნებული საერთაშორისო წესრიგი, ჩაიშალა და რაც მთავარია, მან გაამართლა სხვა აქტორების არაწესიერი ქცევა.

კიდევ ერთი სისტემური საკითხია რუსეთის მიერ უკრაინაში მიმდინარე საოკუპაციო ქმედებები. უკრაინაში რუსეთის გეოპოლიტიკური მიზნების ცვლილება ჯერ კიდევ არ მომხდარა. რუსეთი ცდილობს უკრაინა შავი ზღვისთვის ჩაკეტილ სახელმწიფოდ აქციოს. ფინეთის ნატოში გაწევრიანებისა და შვედეთის ნატოში შესაძლო გაწევრიანების შემდეგ, რუსეთის ეს მიზანი გაცილებით კრიტიკული გახდა. თუმცა, ნაკლებად სავარაუდოა, რომ პუტინმა ამ მიზანს მიაღწიოს ახლა და ალბათ 2024 წელს. ამიტომ უკრაინის ომში უცვლელი ბრძოლის ველი შეიქმნა. სხვა სიტყვებით რომ ვთქვათ, იყო სერიოზული განსხვავება ბრძოლის ველზე გეოგრაფიულ პოზიციონირებასა და სამხედრო ოპერაციულ ინტენსივობას შორის. მიუხედავად იმისა, რომ საოპერაციო ინტენსივობა ძალიან მაღალია, გეოგრაფიულ დონეზე, ანუ საველეზე არ არის გაფართოება ან პროგრესი. ეს არ არის მდგრადი სიტუაცია რუსეთ-უკრაინის ომში. შესაბამისად, რუსეთსა და უკრაინას შორის უკრაინასთან დაკავშირებით კონფლიქტის დინამიკა კვლავ გრძელდება. კიდევ ერთი საკითხია დასავლეთის მხარდაჭერა უკრაინის მიმართ. მიუხედავად იმისა, რომ დასავლეთი უზრუნველყოფს მნიშვნელოვან სამხედრო მხარდაჭერას, ეს სამხედრო მხარდაჭერა ამჟამად არ თამაშობს თამაშის შემცვლელ როლს ადგილზე. რა თქმა უნდა, ამან გააძლიერა უკრაინის თავდაცვა, მაგრამ უკრაინას არ აძლევდა სტრატეგიულ უპირატესობას რუსეთზე გამარჯვების მოპოვებაში. დიპლომატიურ ფრონტზე ჯერ პროგრესი არ არის. არ ჩანს, რომ ეს პროგრესი უახლოეს მომავალში მოხდებეა.

არსებული ვითარება ხელს უშლის უკრაინას სამშვიდობო მოლაპარაკებებისთვის ნიადაგის მომზადებაში. რადგან უკრაინის სამშვიდობო გეგმა კვლავ ითვალისწინებს უკრაინის ტერიტორიიდან რუსული ჯარების სრულ გაყვანას. ამ მიზეზით შეგვიძლია ვთქვათ, რომ უკრაინაში არსებული ვითარება ასე გაგრძელდება 2024 წელს, მაგრამ საპრეზიდენტო არჩევნები ამერიკის შეერთებულ შტატებში შეიძლება იყოს კრიტიკული მოვლენა უკრაინის პროცესისთვის, მსგავსად არჩევნები იქნება რუსეთშიც, მაგრამ შეგვიძლია ვთქვათ, რომ პუტინის პრეზიდენტობა ამ არჩევნებზე გაგრძელდება თუ რაიმე დიდი მოულოდნელობა და „შავი გედის“ განვითარება არ მოხდება, რუსეთში ძალაუფლება პუტინის ძალაუფლების კონსოლიდაციით გაგრძელდება. რუსეთ-ევროპულ ურთიერთობებში შესაძლოა ახალი ტენდენცია შეინიშნოს. თუ დონალდ  ტრამპი მოიგებს არჩევნებს, ევროპის უკრაინასთან დაკავშირებით უფრო ავტონომიურად მოქმედების შესაძლებლობა შეიძლება გაძლიერდეს.

მოლოდინის საწინააღმდეგოდ, საერთაშორისო პოლიტიკამ შესაძლოა ახალი კონკურენტული და კონფლიქტური პროცესი განიცადოს.

წყარო: https://www.trt.net.tr/georgian/programebi/2023/12/15/ak-tualuri-t-emis-analizi-68-2023-2077144

 

мир
«The Daily Telegraph» (დიდი ბრიტანეთი): „ტრამპმა ისეთი ამერიკა მიიღო, რომელიც რომის იმპერიას ჰგავს დაცემის პერიოდში“

ბრიტანული გაზეთი „დეილი ტელეგრაფი“ (The Daily Telegraph) აქვეყნებს სტატიას სათაურით „ტრამპმა ისეთი ამერიკა მიიღო, რომელიც რომის იმპერიას ჰგავს დაცემის პერიოდში“ (ავტორი - ტიმ სტენლი, ისტორიკოსი, პოლიტიკური მიმომხილველი).

გთავაზობთ პუბლიკაციას მცირე შემოკლებით:

კემბრიჯის უნივერსიტეტის ლექტორი ასეთ ისტორიას ჰყვება: ერთხელ სტუდენტ ქალიშვილისთვის გასაუბრება ჩაუტარებია რომაელ კლასიკოსებზე და, როგორც ხდება ხოლმე, გოგონას ვერაფერი ვერ უთქვამს. ბევრს ეცადა პროფესორი - ხან აქედან მიუდგა, ხან იქიდან, ხან მიანიშნა, მაგრამ ამაოდ. ბოლოს ლექტორი შეევედრა - „მითხარი, საერთოდ რაიმე თუ იცი რომაული სამყაროდან, არაფერმა არ დაგაინტერესა?“. პაუზა. სტუდენტი ფიქრობს და ბოლოს გახარებული ამბობს: „გლადიატორი“. ლექტორს იმედი მიეცა, იქნებ რაიმე ვრცლად იცის გლადიატორებზეო და ჰკითხა: „და რამ დაგაინტერესა „გლადიატორში“ - რომის პოლიტიკამ, კულტურამ, საზოგადოებამ?“. „რასელ ქროუმ“, - უპასუხა გოგონამ. ლექტორს უკანასკნელი იმედი გაუქრა...

გასულ კვირას ლონდონში, კინოთეატრ Imax-ში „გლადიატორი II“-ს ვუყურე. ვფიქრობ, მასში რასელ ქროუ რომ არ თამაშობს, ფილმისთვის ძალიან დიდი დანაკლისია, თუმცა რიდლი სკოტმა თავის ქმნილებაში საკუთარი სათქმელი მაინც თქვა.

კრიტიკოსების ნაწილი აღნიშნავს, რომ სიქველი უფრო ნიჰილისტურია, ვიდრე ორიგინალი, რომელიც ეკრანზე 2000 წელს გამოვიდა. პირველ ფილმში ნათქვამი იყო, რომ მარკ ავრელიუსის - იმპერატორისა და ფილოსოფოსის - რომის იმპერიის გარდაქმნის იდეა იმედიანად გამოიყურებოდა, მაგრამ მისი ვაჟის, იმპერატორ კომოდუსის მმართველობის დროს ყველაფერი წყალში ჩაიყარა. მართალია, გენერალ მაქსიმუს დეციმუს მირიდის მსგავს კარგ ადამიანებს სიტუაციის გამოსწორება შეეძლოთ, მაგრამ, სამწუხაროდ, ვერ მოხერხდა.

ამერიკა, როგორიც 2000 წლის 11 სექტემბრამდე [იგულისხმება მომხდარი ტერაქტების თარიღი] არსებობდა, შეიძლება იმდროინდელ რომად ჩავთვალოთ, როცა იმპერიის ხელისუფლების გეგმები „დიდი იმედების მომცემი“ იყო. ფილმში მარკ ავრელიუსის მმართველობიდან ორი ათეული წლის შემდეგ „გლადიატორი II“-ის სლოგანი გახდა „რომი უნდა დაეცეს“ - იმიტომ, რომ იმპერია შიგნიდან დალპა და გარდაქმნას საჭიროებდა. რომს მართავენ ტყუპი ძმები - იმპერატორები სეპტიმიუს გეტა და სეპტიმუს კარაკალა, ისინი გაუთავებლად ომობენ ბარბაროსებთან და რომის მოსახლეობას სპორტის სასტიკი სახეობით ართობენ, კონსულად კი მაიმუნს ნიშნავენ. იმპერატორების გარემოცვა, თანამედროვე გაგებით, ზელიბერალურია...

დღევანდელი ამერიკელი კონსერვატორები (ჩათვალე - რესპუბლიკელები) თვლიან, რომ ამერიკა ბოლო წლებში ლიბერალური რომის მიერ დაშვებულ შეცდომებს იმეორებს.

ნაციონალისტები მიუთითებენ, რომ ლიბერალურმა რომმა თავშესაფარი მისცა გოთებს (ბარბაროსებს), რომლებმაც საბოლოო ჯამში იმპერია გაძარცვეს და დაანგრიეს; ქრისტიანები რომაელ ლიბერალებს სექსუალურ თავაშვებულობაში ადანაშაულებენ, ხოლო მკაცრი ინდივიდუალისტები - საომარი სულის დაკარგვაში. „რომი დაეცა იმიტომ, რომ რომაელებმა რომაელების გაჩენა და აღზრდა შეწყვიტეს“, - თქვა ამას წინათ ილონ მასკმა ინტერვიუში. ტრადიციულად, მდიდრულ საზოგადოებაში უფრო ცოტა ბავშვი იბადება, რაც ამ საზოგადოების ელიტას აიძულებს სამუშაო ძალის იმპორტი განახორციელოს და დაქირავებულების იმედად იყოს. ამგვარ საზოგადოებაში ცენტრალური ადგილი უჭირავს კულტურული თვითმკვლელობის იდეას. ყველა დროის საზოგადოებებში ხდება ომები და ეპიდემიები, მაგრამ ძლიერებს ყველაფერს უძლებენ, სუსტები კი კრახს განიცდიან.

ამერიკას ერთი მუჭა არისტოკრატიული ოჯახები მართავენ. დონალდ ტრამპს, ისევე როგორც იულიუს კეისარს (ცეზარს), ხელისუფლებაში მოსვლა დიდწილად იმიტომაც სურდა, რომ თავისი ხელშეუხებლობა შეენარჩუნებინა და პატიმრობა თავიდან აეცილებინა. ერთი შეხედვით, თითქოსდა არაკეთილშობილური ქცევაა, მაგრამ ასე აკეთებდნენ ხალხები და პოლიტიკოსები ყველა დროში.

დონალდ ტრამპის ლოზუნგი - „დავუბრუნოთ ამერიკას ძველი დიდება“ - ეხმიანება როგორც მარკ ავრელიუსისა და გენერალ მაქსიმუს დეციმუსის („გლადიატორი - I“) ოცნებას, ასევე მაქსიმუსის ვაჟის ლუციუსის („გლადიატორი II“) სურვილს - რომისათვის ძველი დიდების დაბრუნების შესახებ.

საბოლოო ჯამში, „გლადიატორი II“ არ იძლევა პასუხებს იმ პრობლემებზე, რომლებიც მასშია ნაჩვენები. მართალია, დაგმობილია კოლიზეუმის არენაზე მიმდინარე ბრძოლები, მაგრამ ახლო რაკურსით ვხედავთ გლადიატორების ყველა ტრამვას, შეტაკებაში მიღებულს. რიდლი სკოტი სიქველში კვლავ იმეორებს ინგლისურ-ამერიკულ რწმენას ღმერთივით პიროვნების მიმართ, მაგრამ ხალხის ცხოვრება ნაკლებად არის წარმოჩენილი. ფილმში არსად არავინ ლაპარაკობს მონების მდგომარეობაზე, დევნილ ებრაელებზე თუ ქრისტიანებზე, მთავარ გმირს ლუციუსს არ აქვს შედგენილი გეგმა რომში რესპუბლიკური მმართველობის აღსადგენად. ლუციუსი მხოლოდ დადებითი გმირის როლს ასრულებს, მას ხალხი მაინცდამაინც არ აინტერესებს - იმიტომ, რომ იგი იმპერატორის შთამომავალია.

წყარო: https://www.telegraph.co.uk/news/2024/11/24/trump-america-rome-gladiator-lawfare-concubines/

более
голосование
ვინ გაიმარჯვებს რუსეთ - უკრაინის ომში?
голосование
Кстати