USD 2.7067
EUR 3.1230
RUB 3.3103
Тбилиси
უდაბნო – ევროპის ყველაზე მასშტაბური რეგენერაციული მეურნეობა საქართველოში
дата:  1182

შეიძლება ბევრმა არ იცის, რომ ევროპის კონტინენტზე ერთი-ერთი ყველაზე მასშტაბური, მრავალფეროვანი და უნიკალური აგროპროექტი საქართველოშია, კონკრეტულად კი საგარეჯოში, უდაბნოს ტერიტორიაზე უკვე წლებია, წარმატებით ხორციელდება. 

მართალია, სახელი „უდაბნო“ ჩვენში არ იწვევს ბაღთან, ვენახთან, ფერმასთან ან ნებისმიერ მწვანე გარემოსთან ასოციაციას, თუმცა, სწორედ ამ გაუდაბნოებულ ტერიტორიაზე დღეს მრავალწლიანი ნუშის ბაღები, 254 ჯიშის ყურძენი, კენკროვანი კულტურები და უამრავი განსხვავებული ჯიშის და სახეობის მცენარეა გაშენებული.

ამ და კიდევ ბევრი სხვა უნიკალური მახასიათებლის გამო გვინდა უკეთესად გაგაცნოთ პროექტი უდაბნო, რომელიც არამხოლოდ მეურნეობას, არამედ უზარმაზარი გაუდაბნოებული ტერიტორიისთვის ახალი სიცოცხლის მიცემას გულისხმობს. 

პროექტი საქართველოს ერთ-ერთმა უმსხვილესმა ბიზნეს ჯგუფმა Adjara Group-მა 2016 წელს წამოიწყო და აქტიური მუშაობა 2017 წელს 15 000 ჰექტარ მიწაზე დაიწყო. აღსანიშნავია, რომ ტერიტორიის დაფარვის არეალი უკვე 20 000 ჰექტრამდე გაიზარდა. ეს ტერიტორია ათწლეულების განმავლობაში უკონტროლო ძოვების გამო პრაქტიკულად უდაბნოდ იყო ქცეული.

თუმცა უდაბნოს განსაკუთრებულობა არა მის მასშტაბში, არამედ მეურნეობის მიდგომაში – რეგენერაციული სოფლის მეურნეობაშია. სწორედ რეგენერაციული მეურნეობის შედეგად დაიწყო ნიადაგის გაჯანსაღება და გაცოცხლება. ბაღებში გაძლიერდა ფესვთა სისტემა, შემცირდა აორთქლება, მწვანე მასამ მოიმატა, გაჩნდნენ სასარგებლო მწერები და გაქრნენ მავნე მწერები,  გაჩერდა ქარით გამოწვეული ეროზიები – ამ ეტაპზე გაუდაბნოების პროცესი 3 000 ჰექტარზეა შეჩერებული.

მხოლოდ ნუში გაშენებულია დაახლოებით 2000 ჰექტარზე, ხოლო დანარჩენ ტერიტორიაზე სხვადასხვა კულტურის გარდა როტაციული საძოვრებია მოწყობილი. დარჩენილ ტერიტორიებზე მიმდინარეობს რეგენერაციული მოდელების და შესაბამისი აგროკულტურული დიზაინის დანერგვა, შედეგად უახლოეს მომავალში მოეწყობა ტყე-ბაღები, სავანა და თაფლოვანი მინდვრები.  პროექტისთვის მეფუტკრეობის განვითარება ერთ-ერთი მნიშვნელოვანი მიმართულებაა, რისთვისაც 700-მდე სკა უკვე განთავსებულია უდაბნოს ტერიტორიაზე.

როგორც პროექტი უდაბნოს წარმომადგენლები ამბობენ, ისინი ინდუსტრიული მეურნეობისგან განსხვავებით არ ებრძვიან მწვანე საფარს – პირიქით, ცდილობენ მის კულტივაციას. ეს არ ნიშნავს, რომ მწვანე საფარი უკონტროლოდ იზრდება. თუმცა, აქაც, რეგენერაციული მეურნეობის ფარგლებში, მოიძებნა საფარის კონტროლის ბუნებრივი საშუალება – წვრილ და მსხვილფეხა პირუტყვები. როტაციული საძოვრების პირობებში, ნიადაგში ჩქარდება ჰუმუსოვანი ფენის წარმოქმნა და ჩნდება ახალი მიკროორგანიზმები. ეს ყველაფერი ნიადაგის გაუმჯობესებას უწყობს ხელს. 

გარდა ამისა, პროექტი უდაბნო ნუშის სრულად უდანაკარგო წარმოებას ითვალისწინებს. აშენდა ქარხანა, რომელშიც მოხდება ნუშის გატეხა და სორტირება. ნუშის ნაწილი კი უკვე თბილისში გახსნილ ლაბორატორიაში გადამუშავდება და მიიღება ნუშის ზეთი, რძე, ფქვილი და კარაქი. რაც შეეხება გადამუშავების შემდეგ დარჩენილ ნუშის ნაჭუჭს, იგი გამოიყენება განახლებადი და სუფთა ენერგიის მისაღებად, რაც უნარჩენო წარმოების მნიშვნელოვანი ნაწილია.  

როგორც უკვე ვახსენეთ, მწვანე საფარის გასაკონტროლებლად უდაბნოში სხვადასხვა წვრილ თუ მსხვილფეხა პირუტყვი „შრომობს“. თუმცა, ცხადია, მათი ფერმაში ყოფნის მიზანი მხოლოდ სარეველას ჭამა არ ყოფილა. პროექტი უდაბნო ითვალისწინებს მძლავრი მეცხოველეობისა და მეფრინველეობის მეურნეობის განვითარებას. თუმცა, ამ შემთხვევაშიც მეურნეობის წარმოება არა  ინდუსტრიული მეთოდებით მოხდა, არამედ აქაც ინოვაციური და მდგრადი მეთოდები გამოიყენება, რომლებიც გარემოსთვის დამაზიანებელი არ იქნება. 

როგორც მსხვილფეხა, ასევე წვრილფეხა ცხოველები, როტაციული პრინციპით – თავისუფლად გადაადგილდებიან უდაბნოს ტერიტორიაზე და მთლიანად მოშორებულები არიან სტრესულ გარემოს. იგივე პრინციპით ხორციელდება მეფრინველეობის მეურნეობის განვითარება – მობილური საქათმეები, როტაციული პრინციპით ფერმის სხვადასხვა მონაკვეთზე მოძრაობენ.

ფერმაში ამჟამად რამდენიმე ასეული სხვადასხვა ჯიშის (მერძეული – ჯერსი, ჰოლშტეინი, დანიური წითელი, და მეხორცული ჯიშებია – ჰერეფორდი, ანგუსი, გალოვეი, ჰაილენდერი, სიმენტალი, ლინუზინი) ძროხაა ჩამოყვანილი და უახლოეს მომავალში მათმა რაოდენობამ 10 000-ს უნდა მიაღწიოს.

პროექტის მიზანია პროდუქცია თავდაპირველად ქართულ ბაზარზე დამკვიდრდეს, იყოს ხელმისაწვდომი და ჩაანაცვლოს იმპორტული ალტერნატივები. ასევე, არანაკლებად მნიშვნელოვანია პროდუქციის ექსპორტზე გატანა, რაც უკვე დაწყებულია.  ხოლო შედარებით გრძელვადიან პერსპექტივაში უნდა მოხდეს პროდუქციის ექსპორტი. 

„უდაბნო“ მსოფლიოში ერთ-ერთი უნიკალური პროექტია. დღეს აგრარული სექტორის ერთ-ერთი ყველაზე მწვავე გამოწვევა გარემოზე ზემოქმედებაა – ინდუსტრიული მეურნეობები ნიადაგის გამოფიტვის პრობლემის წინაშე დგანან, როდესაც ერთი და იმავე მიწის ნაკვეთზე წლობით ერთი და იგივე მცენარეული კულტურა შენდება. „უდაბნო“ ამ პრობლემას არათუ თავიდან იცილებს, არამედ, რეგენერაციული მეურნეობის საშუალებით, უკვე გაუდაბნოებულ ტერიტორიას ახალ სიცოცხლეს ჩუქნის და გარემოს აჯანსაღებს. 

მიუხედავად იმისა, რომ პროექტი უკვე წლებია ახორციელებს თავის გეგმებს, ეს ჯერ მხოლოდ დასაწყისია და განვითარებისთვის კიდევ არაერთი სიახლეა დაგეგმილი, რომლის შესახებაც ყველანი ერთად გავიგებთ. როგორც ადგილობრივი აგრობიზნესის ერთგული მხარდამჭერი, საქართველოს ბანკი პროექტ უდაბნოს პარტნიორიცაა. საქართველოს ბანკი ნუშის ბაღების გაშენების მხარდასაჭერად სპეციალურ დაფინანსებასაც სთავაზობს ნებისმიერ მსურველს.

аналитика
კრემლს ომის შეწყვეტის მზაობა ჯერ კიდევ არ აქვს და რუსეთის ეკონომიკის შეწირვასაც არ ერიდება - გიორგი კობერიძე
დღევანდელი რუსული ბეჭდური პრესა ივლისის თვეში ეკონომიკური ვითარების დამძიმებაზე საუბრობს - რაც რუსეთის დახურული სისტემის პირობებში საკმაოდ იშვიათი მოვლენაა. გაზეთები აღნიშნავენ, რომ: საშუალოდ 12%-ით მოხდა რუსეთში კომუნალურები გადასახადების ზრდა. გაძვირდა პურის ფასიც, არადა ხორბლის ფასი გაიაფდა. მშენებლობის ბიზნესი დაეცა და ქარხნები იხურება.
 
მიზეზი? მუშახელის კატასტროფული დეფიციტი ბაზარზე, რასაც ადამიანური რესურსების კლების ხარჯზე ემატება მოთხოვნის ბუნებრივი შემცირება - რუსების ნაწილი ფრონტზე კვდება, ნაწილი კი ქვეყნიდან გარბის. დარჩენილი კვალიფიციური მუშახელი კი სამხედრო ინდუსტრიაშია მობილიზებული. იაფ ხორბალს რუსეთი თავის მოკავშირეებს საბითუმო ფასებში ყიდის, ხოლო ბაზარზე შემოსავლის შესანარჩუნებლად კრემლთან დაახლოებული პურის მსხვილი მეწარმეები მის ფასს ზრდიან.
 
ამას კი ემატება სანქციები. დღეს ევროპის მხრიდან სანქციების მე-18 პაკეტი დამტკიცდა, რომელიც რუსეთის ნავთობისა და გაზის ინდუსტრიას ურტყამს. 47.6 დოლარი - ესაა ის თანხა, რომელზე ძვირადაც ნავთობს არ შეიძენს ევროკავშირი და ბრიტანეთი რუსეთისაგან, რომელსაც გათვლა 60 დოლარზე ჰქონდა. კრემლს რომ მყარი მოგება ჰქონდეს 70 დოლარად უნდა ჰყიდდეს ბარელს. სანქციების მიხედვით ნორდ სტრიმების გაზსადენები აღარ ამუშავდება. ამას ემატება რუსულ ჩრდილოვან ფლოტზე დევნაც, რომელიც სხვა ქვეყნების დროშის ქვეშ მცურავი ხომალდების დახმარებით ცდილობდა რუსული ნავთობის ევროპაში გაყიდვას და სანქციების გვერდის ავლას.
 
ამ ფონზე მნიშვნელოვანია ისიც, რომ რუსეთში ტოტალიტარული მმართველობა კიდევ უფრო უჭერს მოსახლეობას: ქვეყანაში 5500 აკრძალული საიტი, მუსიკა, საინფორმაციო საშუალება, კოდური სიტყვა, ფილმი და გამოთქმაა, რისი მოძიებაცა და ნახვაც არ შეიძლება, მათ შორის არც VPN-ის გამოყენებით. თუ ნახავ ჯერ დაგაჯარიმებენ, შემდეგ ჯერზე კი პასუხისგებაში მისცემენ შენს თავს.
 
მზარდი ინფლაციისა და ძირითადი რესურსების სამხედრო წარმოებასა თუ ფრონტზე მობილიზების ფონზე ეკონომიკური პერსპექტივა კარგად არ გამოიყურება. არსებობს ვარაუდი, რომ გვიანი შემოდგომიდან რუსეთი კიდევ უფრო მეტი ბანკნოტების დაბეჭდვას აპირებს.
 
მუშახელის დეფიციტის ფონზე ინდური პრესა საუბრობდა პოტენციურ გეგმაზე, რომლის მიხედვითაც რუსეთი წლის ბოლომდე მილიონი ინდოელი მუშახელის რეკრუტირებას აპირებს, თუმცა ამ ამბავმა რუსეთში დადებითი რეაქცია არ გამოიწვია, რის გამოც რუსეთის შრომის მინისტრმა აღნიშნული ინფორმაცია უარყო. მიუხედავად ამისა, მარტო წელს რუსეთში 71,817 ინდოეთის მოქალაქეზე გაიცა ოფიციალური სამუშაო ნებართვა. ეს რაც ლეგალურად ჩანს, და რაც არა ის კიდევ სხვაა. ინდოელების გარდა რუსეთში დიდი რაოდენობით არიან შუა აზიელები და ჩინელები.
 
ამ ვითარებაში ფრონტზე რუსეთის ვითარება არასახარბიელოა. დონეცკის მონაკვეთზე მომარაგების გზას უკვე ეწოდა "სიკვდილის ხაზი", სადაც უკრაინული დრონები ყველაფერს ბომბავენ რაც კი გადაადგილდება. მიუხედავად ამისა, რუსეთი არ წყვეტს ცოცხალი ძალის მობილიზებას და დონეცკის ოლქის დასავლეთ ნაწილში, პოკროვსკის სექტორზე დაწოლას. რუსეთის მხრიდან ყველა გათვლა ისეთი იყო, რომ პოკროვკი ჯერ 2024 წლის ბოლომდე უნდა აეღოთ, შემდეგ 2025 წლის მარტამდე, ახალი თარიღი 2025 წლის 9 მაისი იყო, შემდეგ კი ამ სექტორზე დაწყებული შეტევის ერთი წლის თავი, ანუ ივლისი. მაგრამ ერთი წლის თავზე რუსები ჯერ კიდევ არ არიან ქალაქის ფარგლებში შესულები. ზოგადად პოკროვკისაკენ გაჭრას რუსები 2024 წლის თებერვლიდან ცდილობენ, ავდიივკას დაცემის შემდეგ.
 
დასავლური მედია ამბობს, რომ რუსული ზაფხულის შეტევის მხოლოდ პირველი ფაზა ვიხილეთ ჯერ და რომ მეორე ფაზა ჯერ კიდევ წინააო. ისინი 150 ათას დამატებით რუს, კორეელ და სხვა ქვეყნებიდან დაქირავებულ სამხედროებზე საუბრობენ და ახალი მიმართულებით გაჭრას არ გამორიცხავენ, ან ძველ სექტორებზე მათ გადანაწილებასა და უკრაინულ პოზიციებზე დაწოლის გაძლიერებას.
 
კრემლი ტრამპის მიერ მიცემულ 50 დღიან ვადას მაქსიმალური შეტევისათვის გამოიყენებს და ამაში უცნაური არაფერია. მთავარია რამხელა იქნება მსხვერპლი და გამოფიტვა. როგორც ამერიკის სახელმწიფო მდივანმა აღნიშნა, მხოლოდ წელს რუსეთს 100 ათასი მოკლული ჰყავს. მან ხაზი გაუსვა ფაქტს, რომ საუბარია მოკლულ სამხედროებზე და არა დაჭრილებზე, დაშავებულებზე ან ტყვეებზე. რუსეთი წლებია იმით პოზიციონირებს, რომ თითქოს ბოლო სამხედრომდე და ბოლო საკვებამდე შეუძლია იომოს. ასეთი რამ არცერთ სახელმწიფოს არ შეუძლია, მაგრამ კრემლს რომ ომის შეწყვეტის მზაობა ჯერ კიდევ არ აქვს და რუსეთის ეკონომიკის შეწირვასაც არ ერიდება - ეს უკვე ვნახეთ. და ისიც ნათელია, რომ ახლა ომს სერიოზული გამოფიტვის სახე აქვს მიღებული, რის გამოც დამატებითი მოთამაშეებისა და სახელმწიფოების ირიბი ჩართვა კიდევ უფრო მზარდია.
 
პუტინმა ისიც კარგად იცის, რომ ომის შეწყვეტა სხვა მიზეზითაცაა საშიში - ამდენი სამხედროსა და ციხეებიდან გამოსული, თუ მობილიზებული კრიმინალის რესოციალიზაცია ძალიან რთული იქნება, მით უფრო გართულებული ეკონომიკური ვითარებიდან გამომდინარე. თუმცა ყველაფერს აქვს თავისი ზედა ზღვარი - ეკონომიკის გამძლეობასაც, მსხვერპლის რაოდენობასაც და გამარჯვების რწმენასაც.
 
более
голосование
ვინ გაიმარჯვებს რუსეთ - უკრაინის ომში?
голосование
Кстати