ბუდაპეშტში 11 წლის წინ ჩამოვედი დედასთან ერთად. ორი წლის ვიყავი, როდესაც ხატვა დავიწყე. დედას ვთხოვე, ჩემთვის ხე დაეხატა, მან კი მითხრა, რომ ხატვა არ იცოდა, მირჩია დამეხატა ის, რასაც ვხედავდი. მას შემდეგ ვხატავ იმას, რასაც ვხედავ.

13 წლის ასაკში დავიწყე აკრილში და ზეთში ხატვა. უფრო ზეთში ხატვამ გამიტაცა, ფერების შეზავება და ნახატის გამოსწორება მიადვილებს საქმეს, შემიძლია გადმოვცე ზუსტი შუქჩრდილები, რასაც ვხედავ საკუთარ წარმოსახვაში. სანამ ნახატს ზეთში დავხატავ, ჯერ A5 ზომა ფურცელზე გადმოვცემ იმას, რასაც ვგრძნობ. სამი დღე მჭირდება ფანქარში ხატვისთვის. შემდეგ ნახატი ტილოზე გადმომაქვს, იგივე გრძნობებით და იგივე მონდომებით. ტილოზე ხატვის პროცესი სამი კვირა გრძელდება.

ჩემს ნახატებში ხშირია გეომეტრიული ნახაზები, რაც კომფორტულობას უსვამს ხაზს. ხაზების გარეშე ნახატი სხვანაირია. ხატვის სტილი ასაკთან ერთად იცვლება. ვქმნი იმ სამყაროს, სადაც არ არის პრობლემა, სულ სინათლე, სიკეთე და სიმშვიდეა. ინსპირაციას ყველაფრისგან ვიღებ, ზოგჯერ პატარა დეტალებისგანაც. ნახატებს ვქმნი ისე, რომ ჯერ საკუთარ თავს ვეკითხები: სად ვარ? ვინ ვარ? რას ვაკეთებ? რა მაცვია? ამავე დროს შეიძლება ბიჭი ვიყო ან გოგო, ან ბავშვი. ამ გრძნობების მიხედვით გადმოვცემ ნახატს ფურცელზე ან ტილოზე. ჩემი ნახატების ლიმიტირებული პრინტები იყიდება.

მინდა შევქმნა ჩემი სამყარო ისეთი ნივთების კოლექციებში, რასაც ადამიანი ყოველდღიურად გამოიყენებს. ამისთვის აუცილებელია მყავდეს ჯგუფი, რომელიც დამეხმარება სხვადასხვა საკითხის მოგვარებაში, რომელშიც მე ვერ ვერკვევი. ამჟამად ახალი გამოფენისთვის ვემზადები, თუმცა მინდა, რომ ერთ დღეს ჩემი ნამუშევრები ორანჟერეაში გამოვფინო. ძალიან მიყვარს დიდი და პატარა მცენარეები. ხეები ლამაზი ყვავილებით. ვფიქრობ, რომ ორანჟერეაში ადვილად შეიგრძნობენ ჩემს სამყაროში არსებულ პერსონაჟებს. სამომავლოდ საქართველოშიც მინდა მქონდეს პერსონალური გამოფენა.

ვფიქრობ, რომ წარმატების მისაღწევად პირველ რიგში საჭიროა საკუთარი თავის შეცნობა. უნდა იცოდე რა გინდა, როგორ გინდა, რისთვის გინდა. თუ შენს საქმეს აკეთებ 100% საკუთარი სურვილით და არა დაძალებით, ეს უკვე წარმატებაა. რაც გულით გსურს რომ გამოვიდეს და მუშაობ ამისთვის, ის ყოველთვის გამოვა.