,
ყოფილი საავტომობილო გზების სამინისტროს შენობა, დღევანდელი საქართველოს ბანკის სათავო ოფისი — 1975 წელს აიგო არქიტექტორების, ზურაბ ჯალაღანიასა და გიორგი ჩახავას პროექტის მიერ.
ნაგებობა გამოირჩევა პოსტკონსტრუქტივისტული მოდერნისტული სტილით და დაკავშირებულია საბჭოთა კონსტრუქტივიზმისა და იაპონური მეტაბოლიზმის არქიტექტურულ ტენდენციებთან.
ეს მონუმენტური შენობა, რომელსაც ნიუ-იორკ ტაიმსმა უწოდა „დასავლეთისთვის მოულოდნელი აღმოჩენა, რომელმაც მრავალი სტანდარტული კლიშე დაამსხვრია გვიანდელ საბჭოთა არქიტექტურაზე“, ამ პერიოდის ერთ-ერთი ყველაზე ღირსშესანიშნავი ნიმუშია თბილისში.
1980 წელს ამ შენობის პროექტირებისა და მშენებლობისათვის ავტორებს სსრკ-ის მინისტრთა საბჭოს პრემია მიენიჭათ. 2007 წელს შენობა საქართველოს ბანკმა შეიძინა.
საქართველოს ბანკის სათავო ოფისის შენობა აგებულია 1975 წელს.
ნაგებობას 2007 წლიდან უძრავი ძეგლის სტატუსი აქვს.
შენობის განსხვავებულმა იერმა და წარმატებით განხორციელებულმა ორიგინალურმა კონცეფციამ განაპირობა შემდეგი რეზონანსი: 1977 წელს ჟურნალ Domus-ის 577-ე ნომერში გამოქვეყნდა სტატია, რომელიც თბილისის ახალ არქიტექტურულ ნაგებობას ეხებოდა. აღნიშნული შენობა, როგორც არქიტექტურული შედევრი, შევიდა ცნობილი საგამომცემლო სახლის, TASCHEN-ის ახალ გამოცემაში Frédéric Chaubin, Cosmic Communist Constructions Photographed. ყოფილი გზების სამინისტროს შენობა შეტანილია ბევრ წიგნში, სამეცნიერო ნაშრომში, კატალოგსა თუ პოპუალრულ გამოცემაში.
ორიგინალური - მარტივი შეფასებაა, რომელიც ქართველი არქიტექტორების პროექტის უნიკალურობას და წარმატებულ რეზონანს ვერ განაპირობებდა. ჩნდება კითხვა, მაინც რატომ და როგორ გახდა აღნიშნული შენობა საბჭოთა არქიტექტურის ვარსკვლავი, როგორც მას ხელოვნებათმცოდნეები და კრიტიკოსები უწოდებდნენ. ნაგებობა წარმოადგებს ურთიერთგადამკვეთ პარალელეპიპედს, რომელიც ამოდის ერთმანეთისგან შორს მდგომ სამ ოთხკუთხა მოცულობაზე.
შენობა მთლიანად იკავებს საკმაოდ ვრცელ ტერიტორიას, მეტად რელიეფურ სივრცეში. ფაქტობრივად მთაშია ჩაშენებული და აქცენტს აკეთებს საინჟინრო ტექნოლოგიების, არქიტექტურულ-გეომეტრიული ფორმებისა და ბუნების სინთეზზე.
მკვლევარები სხვადასხვა პერიოდის ურბანისტულ კულტურაში ეძებენ 1975 წელს თბილისში აგებული ამ ნაგებობის იდეის საფუძვლებს, იმას თუ რას შეიძლებოდა მოეხდინა არქიტექტორების გავლენა, ვიდრე ასეთ ექსპერიმენტს ჩაიფიქრებდნენ. რთული და ალოგიკური იქნება გავექცეთ საბჭოთა არქიტექტურის გამოცდილებას, რომელიც 20-იანი წლებიდან იწყებს ათვლას და 70-იან წლებამდე თავისებური ექსპერიმენტებისა და ტენდენციების გამოცდილებით მოდის.
20-იანი წლები ის პერიოდია, საიდანაც ყველაზე მეტად უნდა საზრდოობდეს საქართველოს ბანკის ამჟამინდელი სათავო ოფისის შენობის ფორმა და იდეური ჩანაფიქრი.
ამერიკული გაზეთი „ჰილი“ (The Hill) აქვეყნებს სტატიას სათაურით „მკვდრეთით აღმსდგარი: დონალდ ტრამპი როგორც ამერიკული პოლიტიკის „ლაზარე“ (ავტორი - დერეკ ჰანტერი).
„სიტყვას „ისტორიული“ პოლიტიკაში ხშირად იყენებენ ხოლმე და მას ფეხბურთის ბურთივით ათამაშებენ, ზოგჯერ კი მიზანში ვერ ურტყამენ. დონალდ ტრამპთან მიმართებით კი ამ სიტყვის გამოყენება სამართლიანია. მისი მიღწევა მართლაც ისტორიულია. მან უდიდესი რევანში აიღო პოლიტიკაში.
დონალდ ტრამპი არამხოლოდ პოლიტიკური გვამი იყო, არამედ საერთოდ, „პერსონა ნონ-გრატა“ როგორც ვაშინგტონში, ასევე მშობლიურ ნიუ-იორკშიც. და როგორც ხდება ხოლმე პოლიტიკაში, მას საპყრობლეში გაგზავნითაც ემუქრებოდნენ... და ახლა იგი თეთრ სახლში ძლევამოსილად ბრუნდება - ისეთ თამაშში გამარჯვების შემდეგ, რომელიც მანამდე არავის უთამაშია.
აშშ-ის ისტორიაში დონალდ ტრამპამდე მისნაირად მხოლოდ 22-ე და 24-ე პრეზიდენტი გროვერ კლივლენდი იქნა არჩეული ორი ვადით („შუალედური შესვენებით“ 1885-1889 და 1893-1897 წლებში). მსგავსი შემთხვევა ჰქონდა რიჩარდ ნიქსონს, რომელმაც 1960 წელს საპრეზიდენტო არჩევნებიც წააგო, გუბერნატორის არჩევნებიც (1962 წელს) და განაცხადა - „მორჩა, მეგობრებო, რიჩარდ ნიქსონს ვეღარსად ვეღარ ნახავთ - იმიტომ, რომ ეს ჩემი ბოლო პრეს-კონფერენციაა“. ჩვენ მისი ნახვა მაინც მოგვიწია 1968 წელს, თეთრ სახლის ოვალურ კაბინეტში. თუ რითი დაასრულა მან თავისი პრეზიდენტობა, გვახსოვს („უოტერგეიტით“), მაგრამ ფაქტია, რომ მისი დაბრუნება იმ დროისათვის ძალზე შთამბეჭდავი იყო.
დონალდ ტრამპმა კი რიჩარდ ნიქსონსაც გადააჭარბა. იგი ფაქტიურად „დამარხული“ იყო საკუთარი რესპუბლიკური პარტიის წევრების მხრიდანაც კი, სხვები კი მოთმინებით ელოდნენ, რომ იგი უბრალოდ გუდა-ნაბადს აიკრავდა და პოლიტიკიდან წავიდოდა. მაგრამ ასე არ მოხდა.
ამერიკელებმა თავისი პოზიცია გამოხატეს: მათ ცვლილებები სურდათ და კიდეც განახორციელეს. დონალდ ტრამპი ვერაფერმა ვერ შეაჩერა - ვერც ბრალდებებმა, ვერც თავდასხმებმა... ყველა მემარცხენე გაზეთი და ტელევიზია აკრიტიკებდა, ემუქრებოდა, აშინებდა, მაგრამ ისინი ყველა „ქაღალდის ვეფხვები“ აღმოჩნდნენ, დონალდ ტრამპმა ყველა „დაიკიდა“. რას იზამენ ახლა ტელეარხების MSNBC-სა და CNN-ის ხელმძღვანელები და მაყურებლები? ვინ აღმოჩნდა მარგინალი - ისინი თუ დონალდ ტრამპი? აღიარებენ თუ არა იმას, რომ არასწორად იქცეოდნენ - როცა ყველას, ვინც დონალდ ტრამპის გვერდით იდგა, გიჟებად და სულელებად თვლიდნენ?
მოკლედ, დონალდ ტრამპი „კონსტანტის“ (მუდმივის) განსახიერებაა: იგი იყო, არის და იქნება.
წყარო: https://thehill.com/opinion/campaign/4975713-donald-trump-greatest-comeback-since-lazarus/
