USD 2.7227
EUR 3.1910
RUB 3.4642
Тбилиси
საქართველოს ტექნიკური უნივერსიტეტის მოსწავლეთა გუნდმა ათასწლეულის ინოვაციის კონკურსში პირველი ადგილი და NASA-ს საგზური მოიპოვა
дата:  766

საქართველოს ტექნიკური უნივერსიტეტის ინფორმატიკისა და მართვის სიტემების ფაკულტეტის საინჟინრო ფიზიკის დეპარტამენტთან არსებული მოსწავლეთა გუნდი „ელფები“ (Elves) ათასწლეულის ინოვაციის რიგით მე-7 კონკურსის (Millennium Innovations Award) გამარჯვებული და პირველი ადგილის მფლობელი გახდა.

გამარჯვებული გუნდი ამერიკის შეერთებულ შტატებში გაემგზავრება და NASA-ს კოსმოსური ცენტრის უნივერსიტეტის სასწავლო პროგრამასა და საზაფხულო ბანაკში მიიღებს მონაწილეობას.

 საქართველოს ტექნიკური უნივერსიტეტის საინჟინრო ფიზიკის დეპარტამენტთან არსებული მოსწავლეთა გუნდის - „ელფების“ წევრები სხვადასხვა სკოლის მოსწავლეები არიან: ანასტასია ჩალაგაშვილი (მე-6 საავტორო სკოლა, თბილისი), პანტელეიმონ კობახიძე, მარიამ მიქაძე, თამარ მაღრაძე (აია-GESS, თბილისი), გეგა ხაჩიძე (კომაროვის სახ. #199 საჯარო სკოლა, თბილისი). მოსწავლეთა გუნდს სამეცნიერო ხელმძღვანელობასა და მენტორობას საქართველოს ტექნიკური უნივერსიტეტის საინჟინრო ფიზიკის დეპარტამენტის პროფესორი თემურ ჩიჩუა უწევდა.

 სტუ-ის მოსწავლეთა გუნდ „ელფების“ საკონკურსო პროექტი - „კარბონის ნანობოჭკოების გამოყენებით დაბალ ძაბვაზე ფუნქციონირებადი ჰაერის იონიზატორის კონსტრუირება" (Desing of a Low Voltage Operating Air Ionizer Using Carbon Nanofibers) - ჟიურის გადაწყვეტილებით, კონკურსში მონაწილე თერთმეტი ფინალისტი გუნდის მიერ შექმნილ პროექტებს შორის საუკეთესოდ დასახელდა.

 მოსწავლეთა ფინალში გასულმა გუნდებმა წარადგინეს პროექტები საბუნებისმეტყველო, საინჟინრო და ტექნოლოგიური დარგების ისეთ მიმართულებებში, როგორიცაა: კოსმოსი და ავიაცია; რობოტექნიკა; მობილური ტექნოლოგიები და აპლიკაციები; გარემოს დაცვა; ჯანდაცვა და კვება.

 2021 წლის ათასწლეულის ინოვაციის კონკურსის გამარჯვებულთა დაჯილდოების გალა ცერემონია, რომელიც ფეისბუქ-ლაივით გადაიცა, „ათასწლეულის გამოწვევის ფონდი - საქართველოს“ აღმასრულებელმა დირექტორმა, მაგდა მაღრაძემ გახსნა:

 „მოხარული ვართ, რომ შვიდი წლის მანძილზე 2000-ზე მეტ ახალგაზრდას მიეცა საშუალება, კონკურსში ძალიან საინტერესო და ინოვაციური პროექტები წარმოედგინა. კონკურსი ემსახურება ახალგაზრდებში საბუნებისმეტყველო, საინჟინრო, STEM დარგებისადმი დაინტერესების გაზრდას და ინოვაციების შექმნის წახალისებას. დიდი მადლობა მინდა გადავუხადო აშშ-ის საელჩოს, რომელიც 2014 წლიდან ფინანსურ მხარდაჭერას უწევს აღნიშნულ კონკურსს და დიდი მადლობა მინდა გადავუხადო საქართველოს მთავრობას ამ ინიციატივის მხარდაჭერისთვის“, - განაცხადა მაგდა მაღრაძემ.

ათასწლეულის ინოვაციის კონკურსის გამარჯვებულთა დაჯილდოების გალა ცერემონიაზე მისასალმებელი სიტყვით წარსდგნენ საქართველოს პარლამენტის თავმჯდომარე შალვა პაპუაშვილი, ამერიკის შეერთებული შტატების ელჩი საქართველოში, მისი აღმატებულება კელი დეგნანი, საქართველოს განათლებისა და მეცნიერების მინისტრი მიხეილ ჩხენკელი.

„ძვირფასო მოსწავლეებო, გამომგონებლებო, გილოცავთ გამარჯვებას! ჩემთვის, როგორც მინისტრისთვის და როგორც პროფესორისთვის, ორმაგად სასიხარულოა, რომ ვხედავ ამდენ ახალგაზრდას, რომლებიც დაინტერესებულნი არიან მეცნიერებით. სწორედ თქვენთან ერთად და თქვენი მხარდაჭერით არის შესაძლებელი საქართველოში კონკურენტუნარიანი ახალი პროდუქტების, აპლიკაციების, საინჟინრო და ტექნოლოგიური გადაწყვეტილებების შექმნა. ინოვაციების და ტექნოლოგიების განვითარება კიდევ უფრო გვაახლოვებს თანამედროვე მსოფლიოსთან და ხელს უწყობს ახალი თაობის გამომგონებლების, ინჟინრებისა და სტარტაპერების გაძლიერებას. მთავრობისა და ჩვენი სამინისტროს ერთ-ერთი პრიორიტეტი სწორედ რომ საბუნებისმეტყველო მეცნიერებებისა და ტექნოლოგიების სფეროს განვითარებაა“, - აღნიშნა მინისტრმა მიხეილ ჩხენკელმა გამოსვლისას.

 სტუ საინჟინრო ფიზიკის დეპარტამენტთან არსებულ მოსწავლეთა გუნდს ღირსეულ გამარჯვება საქართველოს ტექნიკური უნივერსიტეტის რექტორმა, პროფესორმა დავით გურგენიძემ მიულოცა.

 „არაჩვეულებრივ და ნიჭიერ ახალგაზრდებს, უკვე გამომგონებლებს, მეცნიერების ურთულეს გზაზე გადადგმულ პირველ წარმატებულ ნაბიჯს ვულოცავთ. საქართველოს ტექნიკური უნივერსიტეტის მოსწავლეთა ჯგუფის გამარჯვება, პანდემიით გამოწვეული სირთულეების ფონზე, ორმაგად სასიხარულოა. მათ დაისახეს მიზანი, შესძლეს ინოვაციური იდეების განხორციელება, რაშიც დიდი წვლილი საქართველოს ტექნიკურ უნივერსიტეტსა და მის პროფესორს, „ელფების“ სამეცნიერო ხელმძღვანელს თემურ ჩიჩუას მიუძღვით. დარწმუნებული ვარ, ჩვენი მოსწავლეები კიდევ არაერთი წარმატებით გაგვახარებენ“, - აღნიშნა რექტორმა დავით გურგენიძემ.

 როგორც სტუ-ის გამარჯვებული გუნდის, „ელფების“ წევრებმა განაცხადეს, „ბოლო პერიოდში, კოვიდპანდემიის გამო, ძალიან აქტუალური გახდა იონიზატორის მოწყობილობები. ჩვენ გამოვიკვლიეთ და ძიებამ გვაჩვენა, რომ უკვე არსებულ იონიზატორებს აქვთ რამდენიმე ნაკლი და გადავწყვიტეთ ამ მიმართულებით გვემუშავა. ჩვენი იონიზატორი კომპაქტური და არსებულზე ბევრად უფრო ეფექტურია. მოწყობილობის მაქსიმალური ეფექტიანობის უზრუნველყოფა კი კარბონის ნანოძაფების დახმარებით შევძელით. ეს ჩვენი გუნდის პირველი სერიოზული გამარჯვებაა, რამაც უდიდესი სიხარული მოგვანიჭა და მოტივაციაც გავიასმაგა. ამ გამარჯვებას საქართველოს ტექნიკური უნივერსიტეტის 100 წლის იუბილეს ვუძღვნით, რომელიც წელს საზეიმოდ აღინიშნება“.

 ცნობისთვის, ათასწლეულის ინოვაციის კონკურსი, აშშ-ის საელჩოს დაფინანსებითა და სხვადასხვა პარტნიორი ორგანიზაციების მხარდაჭერით, 2014 წლიდან იმართება და უფროსკლასელებში ინოვაციური პროექტებისა და ახალი ტექნოლოგიების შექმნის წახალისებას ისახავს მიზნად. 2021 წლის კონკურსში მონაწილეობა 300-მდე მოსწავლემ მიიღო. კონკურსის პირველ ეტაპზე წარმოდგენილი იყო 64 განაცხადი: 45% - თბილისის, ხოლო 55% - საქართველოს რეგიონების საჯარო სკოლების მოსწავლეებისგან. ათასწლეულის ინოვაციის კონკურსის ფინალურ ეტაპზე გადავიდა თერთმეტი გუნდი - თბილისის, გარდაბნის, გორის, რუსთავის, მესტიის, ქუთაისისა და სენაკის საჯარო სკოლებიდან.

аналитика
«The Guardian»: „ პლანეტაზე მშვიდობის ბედი სასტიკი და დაუნდობელი პატრიარქების ხელშია, რომლებიც მომავალ თაობას მსოფლიო წესრიგის ნანგრევებს უტოვებენ“

„სწორედ იმ დროს, როცა მსოფლიოს უაღრესად ჭირდება ბრძენი უხუცესები, პლანეტაზე მშვიდობის ბედი სასტიკი და დაუნდობელი პატრიარქების ხელშია, რომლებიც მომავალ თაობას მსოფლიო წესრიგის ნანგრევებს უტოვებენ“ - ასეთი სათაური აქვს ბრიტანულ გაზეთ „გარდიანში“ (The Guardian) გამოქვეყნებულ სტატიას, რომლის ავტორია დევიდ ვან რეიბრუკი, ნობელის პრემიის ლაურეატი ფილოსოფიაში ნიდერლანდებიდან.

გთავაზობთ პუბლიკაციას მცირე შემოკლებით:

მოდით ერთ დელიკატურ საკითხზე მსჯელობას შევეცადოთ: ვისაუბროთ ასაკზე ისე, რომ ეიჯიზმში - ასაკობრივ დისკრიმინაციაში - არ გადავვარდეთ.

არასოდეს არ მომხდარა ისეთი პრეცედენტი პლანეტის თანამედროვე ისტორიაში, როგორიც დღეს არის: მსოფლიოში მშვიდობის ბედი ისეთი ადამიანების ხელშია, რომლებიც საკმაოდ ხანდაზმულები არიან. ვლადიმერ პუტინს და სი ძინპინს 72 წელი შეუსრულდათ, ნარენდრა მოდი - 74 წლისაა, ბენიამინ ნეთანიაჰუ - 75-ის, დონალდ ტრამპი - 79-ის, ალი ჰამენეი - 86-ის.

რასაკვირველია, მედიცინის განვითარების წყალობით, ადამიანები სულ უფრო მეტ ხანს ცოხლობენ და შეუძლიათ აქტიური ცხოვრებით იცხოვრონ, მაგრამ ამის მიუხედავად, დრეს ცვენ მოწმენი ვართ იმ პოლიტიკური ლიდერების რაოდენობის ზრდისა, რომლებიც ასაკის კვალობაზე სულ უფრო ამკაცრებენ საკუთარ ხელისუფლებას, ხშირად თავიანთი ახალგაზრდა კოლეგების ხარჯზე.

გასულ კვირაში ჰააგაში ნატოს ყოველწლიურ სამიტზე ალიანსის ლიდერები, ემანუელ მაკრონის და მეტე ფრედერიქსონის (ორივე 47-47 წლისაა), ჯორჯა მელონის (48 წლის), პედრო სანჩესის (53 წლის) ჩათვლით, იძულებულნი იყვნენ დათანხმებულიყვნენ დონალდ ტრამპის მოთხოვნას სამხედრო ბიუჯეტის გაზრდის შესახებ. ნატოს წევრი ქვეყნების მეთაურების საშუალო ასაკი 60 წელს შეადგენს: გერმანიის კანცლერი 69-ისაა, ხოლო თურქეთის პრეზიდენტი რეჯეფ ერდოღანი - 71 წლის.

ყველა დაეთანხმა სამხედრო ასიგნებათა 5%-იან ზრდას, თუმცა აშკარაა, რომ ეს ციფრო თვითნებურად არის დადგენილი - მისი განხილვა სერიოზული დებატებით არ მომხდარა არც ნატოში და არც წევრი ქვეყნების შიგნით. ამ დროს უფრო მეტად სამხედრო-პოლიტიკური რეალობას კი არ მიექცა ყურადღება, არამედ ჭირვეული ამერიკელი პატრიარქის პატივისცემას და მის აკვიატებულ მოთხოვნას. ნატოს გენერალური მდივანი მარკ რიუტე, რომელიც მხოლოდ 58 წლისაა, ისე შორს წავიდა აშშ-ის პრეზიდენტისადმი მოწიწებაში, რომ დონალდს „მამიკოთი“ (Daddy) მიმართა. ეს დიპლომატია არ არის. ეს მორჩილებაა.

თაობათა კონფლიქტი სხვა არენებზეც ხდება: უკრაინის 47 წლის პრეზიდენტი ვოლოდიმირ ზელენსკი უპირისპირდება მასზე ბევრად უფროსი ასაკის კოლეგას - რუსეთის 72 წლის პრეზიდენტ ვლადიმერ პუტინს. იმავე ასაკის მქონე სი ძინპინი მტრული თვალით უყურებს ტაივანის  პრეზიდენტს, რომელიც კომუნისტ ბელადზე 7 წლით უმცროსია. ბენიამინ ნეთანიაჰუ, რომლის წლოვანება საუკუნის სამ მეოთხედს შეადგენს, აუღელვებლად უყურებს ღაზას სექტორის განადგურებას, რომლის მოსახლეობის საშუალო ასაკი 18-20 წელია. ირანში 86 წლის ლიდერი მართავს ქვეყნის 80-მილიონიან მოსახლეობას, რომელთა საშუალო ასაკი 32 წელია. კამერუნელი 92 წლის პრეზიდენტი პოლ ბია 1982 წლიდან იმყოფება იმ ქვეყნის სათავეში, რომლის მცხოვრებლების საშუალო ასაკს 18 წელი შეადგენს, ხოლო სიცოცხლის საშუალო ხანგრძლივობა - 62 წელს.

რასაკვირველია, ჩვენ არ ვდგავართ გერონტოკრატიული შეთქმულების წინაშე. ჯერ-ჯერობით არც მოხუცი მოქმედი ლიდერების კლუბი არ არსებობს, რომლებიც მსოფლიოს ბატონობას სიცოცხლის ბოლომდე ესწრაფვიან... მაგრამ არის რაღაც შემაშფოთებელი იმაში, რომ  მშვიდობა ინგრევა სწორედ იმ ადამიანების მიერ, რომელთა ცხოვრება მეორე მსოფლიო ომის შემდომი არქიტექტურით განისაზღვრა. ალი ჰამენეი 6 წლისა იყო, როცა ჯერ გერმანიამ, შემდეგ კი იაპონიამ ხელი უსიტყვო კაპიტულაციას მოაწერეს.

დონალდ ტრამპი 1946 წელს დაიბადა, როცა გაერომ თავისი პირველი გენერალური ასამბლეის სხდომა ჩაატარა. ბენიამინ ნეთანიაჰუ  დაიბადა ისრაელის სახელმწიფოს შექმნიდან ერთი წლის შემდეგ. ნარენდრა მოდი დაიბადა 1950 წელს, როცა ინდოეთი საპარლამენტო რესპუბლიკად გამოცხადდა და ქვეყნის კონსტიტუცია მიიღეს. ვლადიმერ პუტინი ქვეყანას 1952 წლის ოქტომბერში მოევლინა, იოსებ სტალინის სიკვდილამდე რამდენიმე თვით ადრე. ამხანაგი სი ძინპინი - 1953 წლის ივნისში დაიბადა, სტალინის სიკვდილის შემდეგ. რეჯეფ ერდოღანი გაჩნდა 1954 წელს, თურქეთის ნატოში შესვლიდან ორი წლის შემდეგ. ყველა ჩამოთვლილი პირები ომისშემდგომი ეპოქის ბავშვები არიან და ახლა, როცა თავიანთი სიცოცხლის მიჯნას უახლოვდებიან, ისინი, როგორც ჩანს, მზად არიან იმ მსოფლიოს დასანგრევად, რომლებშიც თვითონ დაიბადნენ. ასთი მოქმედება შურისძიებას ჰგავს.

დიახ, საერთაშორისო წესრიგი, რომელიც თეორიულად გარკვეულ წესებს ემყარებოდა, პრაქტიკაში ყოველთვის არეულ-დარეული იყო, ვიდრე ეს ქაღალდზე ჩანდა. მაგრამ, ნებისმიერ შემთხვევაში რაღაც იდეალი არსებობდა, რომლის მიღწევას ყველა თავისებურად ცდილობდა. არსებობდა საერთო მორალური პრინციპები - დიახ, მყიფე, მაგრამ გულწრფელი, რომელიც იმ რწმენას ემყარებოდა, რომლის მიხედვით, კაცობრიობას აღარ უნდა გაემეორებინა მე-20 საუკუნის პირველი ნახევრის მხეცობები და რომ უმჯობესია უთანხმოებები დიალოგისა და დიპლომატიის მეშვეობით მოგვარდეს. დღეს ეს რწმენები აორთქლდა, გაქრა და უმეტესად იმ ადამიანთა გონებასა და სულში, რომლებისთვისაც ყველაზე ძვირფასი უნდა ყოფილიყო და რომელებიც სიკეთის რწმენას ყველაზე მეტად უნდა გაფრთხილებოდნენ.

დღეს უპრეცედენტო მომენტია. წინა მსოფლიო მართლწესრიგის არქიტექტორები - ადოლფ ჰიტლერი, ბენიტო მუსოლინი, იოსებ სტალინი და მაო ძედუნი სულ რაღაც 30-40 წლისანი იყვნენ, როცა ხელისუფლებაში მოვიდნენ. ახალმა თაობამ ახალი მსოფლიო ააშენა, მაგრამ წინა მართლწესრიგის შედეგებს შეეჯახნენ. დრეს ახალი მსოფლიოც ინგრევა იმ ძველი თაობის ადამიანების მიერ, რომლებიც ვერ იცოცხლებენ იმ დრომდე, რათა დაინახონ, როგორი ნანგრევები დარჩება მათი მოქმედებით.

ჩვენ შეიძლებოდა გვქონოდა იმის იმედი, რომ თაობა, რომელსაც ბედმა გაუღიმა და სიცოცხლის ხანგრძლივობა გაუგრძელდა, თავიანთი სიკვდილის შემდეგ სიკეთის, პტივისცემის და გლობალური პოზიტიური ხელმძღვანელობის მემკვიდრეობას დატოვებდა. ამის ნაცვლად ჩვენ მოწმენი ვართ ბოლო ათწლეულებში მომხდარი ყველაზე უარესი რეპრესიების, ძალადობის, გენოციდების, ეკოციდების და საერთაშორისო სამართლის მიმართ უპატივცემლო დამოკიდებულებისა, რომლებსაც ყველაზე მეტად ულმობელი 70-80 წლის მოხუცები სჩადიან და რომლებიც, როგორც ჩანს, უფრო მეტად იმით არიან დაინტერესებული, რომ თავი აარიდონ სამართლებრივ პასუხისმგებლობას, ვიდრე მშვიდობის შენარჩუნებაზე იზრუნონ.

მაგრამ ასე არ უნდა იყოს.

როცა ნელსონ მანდელამ 1999 წელს სამხრეთ აფრიკის რესპუბლიკის პრეზიდენტის პოსტი დატოვა, მან ჩამოაყალიბა ორგანიზაცია „უხუცესები“, რომელიც ყოფილ მსოფლიო ლიდერებს აერთიანებდა. ისინი მუშაობდნენ მშვიდობის, სამართლიანობისა და ადამიანის უფლებების მხარდასაჭერად. დღეს, მოქმედებენ რა კონსენსუსის ტრადიციებით და წინა თაობების პოლიტიკოსთა საუკეთესო გამოცდილებით, „უხუცესების“ წევრები ითვლებიან იმის მაგალითად, თუ როგორ შეუძლიათ ასაკოვან ადამიანებს კაცობრიობას მოუტანონ მეტი სინათლე, გამოხატონ თანაზიარობა, იმოქმედონ სინდისით და არა მარტო გავლენითა და ძალით.

პრობლემა მოხუცებულობაში არ არის. პრობლემა იმაშია, თუ როგორი მიზნის მიღწევა სურთ მისი სარგებლობით და რას აძლევენ უპირატესობას. მსოფლიოს არ სურს ისეთი ახალი მოხუცი ძალოვანი პირები, რომლებსაც მმართველის საჭისა და ტახტის დატოვება არ სურთ. მსოფლიოსათვის უკეტესია ის მოხუცი ლიდერები, ის უხუცესები, რომლებიც მზად არიან კომპრომისებისათვის და ადამიანთა ენერგიის სასიკეთოდ წარმართვისათვის. ისინი, ვინც მემკვიდრეობაზე ფიქრობენ არა როგორც პირად დიდებაზე, არამედ როგორც მშვიდობაზე, რომელსაც ისინი თავიათი სიცოცხლის შემდეგ დატოვებენ. ჩვენს დროში გვჭირდება არა ბატონობა, არამედ სიბრძნის გამოვლენა. და ეს, საბოლოო ჯამში, არის ის, რაც მმართველს ლიდერისაგან განასხვავებს.

более
голосование
ვინ გაიმარჯვებს რუსეთ - უკრაინის ომში?
голосование
Кстати