პირველი ფოტოს გადაღებიდან ბევრმა წელმა ჩაიარა. ჩაიარა და თან წაიღო უამრავი აღტაცება და გულისწყვეტა, ტკივილი და სიხარული. ჩაიარა და დატოვა თბილი მოგონება, მეგობრობა და სიყვარული.
საკუთარი შრომის ნაყოფის ხილვის ბედნიერება და გასული წლების მონატრება. წლების, როცა ჯერ კიდევ პატარა გოგონები ბოტანიკურ ბაღში პირველად შეხვდნენ ერთმანეთს და მეგობრობას საფუძველი ჩაუყარეს. მეგობრობას, რომელიც მრავალი წელია გრძელდება.
ნანა ყუბანეიშვილი, რომელიც გახლავთ ტროპიკულ მცენარეთა კოლექციის კურატორი და ლია მეტრეველი აგრონომი. ქალბატონები რომლებმაც თავისი წვლილი შეიტანეს ბაღის ისტორიის შექმნაში.
ქალბატონმა ნანა ყუბანეიშვილმა განვლილი გზა გაიხსენა: - ''ბაღში მუშის პოზიციაზე მოვედი. შემდეგ აგრონომად და ლაბორანტად ვმუშაობდი. მეცნიერ-მუშაკად დაწინაურებამ დიდი პერსპექტივების წინაშე დამაყენა და ტროპიკული ორანჟერეა ჩამაბარეს. ძალიან დიდი პასუხისმგებლობა გვქონდა. ვსაზღვრავდით არსებულ საჭიროებებს და გამოწვევებს, რაც ბუნებრივია ჩვენი ენერგიის სრულ მობილიზებას და ცოდნის კიდევ უფრო გაღრმავების ყოველდღიურ საჭიროებას მოითხოვდა.
პრინციპში სხვაგვარად არც შეიძლებოდა, რადგან სკოლის მერხიდან პირდაპირ ბოტანიკურ ბაღში მოვედით, სადაც ჩვენი მნიშვნელობა დავინახეთ. შეგვიყვარდა ჩვენი საქმე და ახლაც, ამდენი წლის შემდეგ ვერ წარმოგვიდგენია რომ სხვა ცხოვრება გაგვევლო.
ამ შრომით შეიქმნა ტროპიკული მცენარეების შესახებ საკმაოდ მოცულობითი წიგნი, რომელშიც არა მხოლოდ ფოტომასალა, არამედ ყველა მცენარის დეტალური აღწერაა მოცემული.
ბოლოს კი მინდა ვთქვა, ბოტანიკურ ბაღში დაწყებული მეგობრობა მთელი ცხოვრება გაგრძელდა და ერთად ბევრი რამ გავიარეთ, ერთმანეთს ვაძლიერებდით. ყველაზე ძვირფასი, რაც მე და ლიას და ბაღის სხვა თანამშრომლებს დღეს გვაქვს - ეს ის ახალგაზრდები არიან, რომლებიც ჩვენთან მოვიდნენ და სიყვარულით ჩაერთვნენ ბაღის მოვლისა და განვითარების საქმეში. ვხედავთ, რომ ისინი ღირსეულად, თავდადებულად შრომობენ და ყოველდღე იმაღლებენ ცოდნას''.
ქალბატონი ლია მეტრეველი: - ''ბაღში მუშის პოზიციაზე მოვედი და ნანაც მაშინ გავიცანი. შემდეგ ლაბორანტი, აგრონომი და ბოლოს მეცნიერ-თანამშრომელი გავხდი. ჩვენი ცხოვრება ერთმანეთს გადაეჯაჭვა. სამუშაო ადგილის ნებისმიერ ცვლილებას, ერთად ვხვდებოდით. ერთმანეთს დავყვებოდით თუნდაც იმ მიზეზის გამო, რომ ერთმანეთის ყველაფერი ვიცოდით. მცენარის მოვლის რომელი მიმართულება იყო ჩვენთვის ძლიერი მხარე. ერთმანეთს ვავსებდით და უმთავრესი, რაც გვაერთიანებდა ბაღის სიყვარული იყო''.
დიახ, ნამდვილად საამაყოა, რომ თბილისის ამ ულამაზეს ადგილს ასეთი შრომისმოყვარე და ნიჭიერი ხალხი უვლის და მუდმივად მის განვითარებაზე ფიქრობს
