ქართველი აკადემიკოსის, ფიზიკის ინსტიტუტის დირექტორის ელეფთერ ანდრონიკაშვილის მოწვევით 1961 წელს ნილს ბორი საქართველოში ჩამოვიდა. როდესაც ნილს ბორს კახეთში XVI საუკუნის შუამთის მონასტერს ათვალიერებდნენ, იქვე კახელი გლეხები მღეროდნენ. ნილს ბორი დაინტერესდა უთხრეს, რომ იქვე ახლოს, ხის ძირას ქართველი გლეხები ქეიფობდნენ. დანიელმა მეცნიერმა მათი გაცნობა მოინდომა. დაახლოებით ათი კაცი, უმეტესად ხანდაზმულები, მოწყობილიყვნენ ხალიჩის ირგვლის, რომელზეც საჭმელი, დოქები და თასები ელაგა. სუფრის თავში, ღვინის ცარიელ პატარა კასრზე, თამადა იჯდა. უცხოელი, რომ დაინახა თამადამ :
— ვინ არიან ეს უცხოელები?
— ეს ყველაზე დიდი მეცნიერი ნილს ბორია…
თამადამ მოსაუბრეს ხელის მოძრაობით შეაჩერა და თანამეინახეებს უთხრა, მსოფლიოში ყველაზე დიდი მეცნიერი, ატომური ფიზიკის მამა ნილს ბორი გვწვევია სტუმრად დანიიდან. ვუსურვოთ მას და მის თანამგზავრებს დიდხანს სიცოცხლე, ბედნიერება და ჯანმრთელობაო.
როდესაც ბორს თამადის სიტყვები ინგლისურად უთარგმნეს, არ დაიჯერა, რომ სადღაც, რომელიღაც სოფელში ასე ეცოდინებოდათ მის შესახებ. ეგონა, რაღაც სპექტაკლი თამაშდებაო. ელეფთერ ანდრონიკაშვილმა დაიფიცა, სპეციალურად მოწყობილი აქ არაფერიაო.
— ვინ არის ეს კაცი? — იკითხა დიდმა ფიზიკოსმა თამადაზე.
— ადგილობრივი სკოლის ფიზიკის მასწავლებელი, — უპასუხეს.
— თუ ეს სიმართლეა, მაშინ აინშტაინის განტოლება დაწეროს, — მოითხოვა ბორმა.
— კეთილი, — უპასუხა სკოლის მასწავლებელმა და ქაღალდის ნაგლეჯზე ფორმულა დაწერა. მერე კი დაამატა:
— თუ გნებავთ, შრედინგერის განტოლებასაც დავწერ…
მოკლედ, გამოცდამ წარმატებით ჩაიარა. მაგრამ მერე...
მერე სუფრის ერთი წევრი, დაბალი ტანის მოხუცი კაცი წამოდგა, დიდ მეცნიერს მიუახლოვდა, ფრთხილად აიღო მისი ხელი და აკოცა. გულაჩუყებულ ნილს ბორს ცრემლებმა სახე დაუღარა. ღრმად ჩაფიქრებულს ვიღაცამ ღვინის სასმისი მიაწოდა, გამოართვა და ჩუმად შესვა...
ელეფთერ ანდრონიკაშვილის მოგონებებიდან
