,
2023 წლის 30-31 ივლისის შეჯამება უკრაინაში:
- The Wall Street Journal სატელიტურ ფოტოს აქვეყნებს ტოკმაკის ირგვლივ, ზაპორიჟიას ოლქში და აღნიშნავს, რომ მთელი ფრონტის ხაზი მაქსიმალურადაა ფორტიფიცირებული. პრაქტიკულად, ყოველ რამდენიმე კილომეტრში რამდენიმე შრიანი თავდაცვის ზღუდეები, სანგრები, დანაღმული ველებია გაშლილი. საინტერესოა ისიც, რომ ჟურნალის ინფორმაციით, ფორტიფიკაციული ნაგებობები ბევრია თავად რუსეთშიც, ისევე როგორც ყირიმისაკენ მიმავალ გზაზე და უშუალოდ ყირიმშიც კი. ზოგადად, რუსულ არმიას ყველაზე კარგად სამხრეთის, ზაპორიჟიასა და ხერსონის ოლქების ოკუპირებული ნაწილები აქვს გამაგრებული. სწორედ ამიტომაა, რომ იქ შეტევა და წინააღმდეგობის გადალახვა საკმაოდ რთული ამოცანაა.
- ბოლო ორი დღეა პერიოდულად იბომბება რუსეთი,, ბრიანსკის ოლქი, სადაც ლოჯისტიკური მომარაგების ხაზებისა და სამხედრო კოლონების გარდა იბომბება საარტილერიო პოზიციებიც. უკრაინელები ყოფილ ჰაერსაწინააღმდეგო მოდიფიცირებულ რაკეტებს იყენებენ.
- მოსკოვის ოლქში და უშალოდ მოსკოვში დრონები აღარავის უკვირს. მაგრამ საინტერესო ტენდენციაა - ომის შემსწავლელი ინსტიტუტი (ISW) აღნიშნავს, რომ რუსი სამხედრო მიმომხილველები აღარ წერენ ნეგატიურ ინფორმაციას და მხოლოდ ჩამოგდებულ უკრაინულ რაკეტებსა და დრონებზე ამახვილებენ ყურადღებას. ანუ მაგალითად შეიძლება თქვან, რომ 24 უკრაინული დრონი იქნა ჩამოგდებული, მაგრამ არ აღნიშნავენ, რომ 26 დრონი იქნა გაშვებული და აქედან 2 ვერ ჩამოგადეს. ანუ რა გამოვა? იმ 2 დრონზე აღარავინ აღარ ისაუბრებს. საინტერესოა კიდევ ერთი ტენდენცია: თუკი რაიმე რუსებს თავად შეეშალათ ან თავად მოუვიდათ აუცილებლად აბრალებენ უკრაინელებს. მარტივია ასე და იმიტომ. თუმცა, როდესაც პრობლემის წყარო არ იცი და თავს იტყუებ მხოლოდ საკუთარ თავს აზარალებ.
მეტიც, ხშირად ომის მიმოხილვა უბრალოდ შავ ტყუილზეა აგებული - მაგალითად ჩონჰარის სარკინიგზო ხიდის დაბომბვისას (ხერსონი-ყირიმი) რუსული პროპაგანდა ამბობდა, რომ არაფერი სერიოზული არ ხდება მაშინ, როდესაც ირკვევა რომ რკინიგზა და ელექტრონული ხაზები ამ მიმართულებით ძლიერ დაზიანდა.
- მარიუპოლში პარტიზანები მოქმედებენ, რომელთაც რუსების მიერ ოკუპირებული სამხედრო დანიშნულების საწარმო ააფეთქეს, რომელშიც რუსი სამხედროებიც იმყოფებოდნენ.
- ბახმუტის სამხრეთით, კლიშჩიივკაში შეტაკებები გრძელდება. უკრაინელებს დასახლების ნახევარი უკავითა და ყოველი სახლის გაწმენდა მიმდინარეობს. არის ვერსია, რომ რეალურად, რუსების ცენტრალურმა დანაყოფებმა დასახლება დატოვეს, მაგრამ ისეთ პოზიციებზე არიან განთავსებული, რომ ვერც უკრაინელები ახერხებენ კლიშჩიივკას მთელს პერიმეტრზე შესვლას, რადგან რუსების სამიზნედ შეიძლება იქცნენ. ამასთან, დასახლებაში რუსული დივერსიული ჯგუფები კვლავ არიან და სწრაფად გადაადგილდებიან, რაც მისთვის ბრძოლას ართულებს. ასეა თუ ისე, საკმაოდ ბუნდოვანი სურათია კლიშჩიივკადან და უნდა ითქვას ისიც, რომ როგორც ჩანს რუსები იმაზე დიდ მნიშვნელობას ანიჭებენ მას, ვიდრე სამხედრო თვალსაზრისით შეიძლება ჰქონდეს. ამის მიზეზი კი ისაა, რომ კლიშჩიივკაზე ბახმუტისაკენ მიმავალი რკინიგზის ხაზი გადის, რომლის აღმოსავლეთითაც რუსებს ბევრი ფორტიფიკაცია აღარ აქვთ.
- ლუგანსკის ოლქში, სვატოვეს მიმართულებით უკრაინელები არიან ახლა კონტრშეტევაზე. რუსებმა რა ტერიტორიებიც ბოლო ერთ თვეში დაიკავეს, უკრაინელებმა მათი ნაწილი უკან დაიბრუნეს. შეტაკებები ახლაც გრძელდება. სავარაუდოა, რომ რუსებს რეზერვების მიშველება მოუწევთ ამ მიმართულებით უკრაინელთა კონტრშეტევის შესაჩერებლად და ინიციატივის დასაბრუნებლად, რადგან სხვა შემთხვევაში კონტრშეტევა საკმაოდ საშიშია ხოლმე.
- კვლავ აფეთქებებია ყირიმში. ამჯერად ეპიცენტრი ცენტრალური ქალაქი სიმფეროპოლია.
- რუსეთის ხელისუფლება ჩრდილოეთ კორეასთან აქტიურ მოლაპარაკებას აწარმოებს თვითმავალი არტილერიის შესაძენად. იმ ფონზე, რომ ჩრდილოეთ კორეა არტილერიის მსოფლიოში ერთ-ერთი ყველაზე აქტიური მწარმოებელია, კრემლის მხრიდან ფხენიანის კარზე ყოფნა უცნაური სულაც არ არის. მაგრამ საინტერესო ისაა, თუ რას მოითხოვს ჩრდილოეთ კორეა მოსკოვისაგან. ამის მხოლოდ სპეკულაცია შეგვიძლია.
- რუსეთ-აფრიკის სამიტზე გადაწყდა, რომ რუსეთი აფრიკულ ქვეყნებს 23 მილიარდ ვალს ჩამოუწერს. რატომაა ეს მნიშვნელოვანი? რუსეთისათვის ახლა ფული მნიშვნელოვანია, მაგრამ პოლიტიკური ზეგავლენების მოპოვება კიდევ უფრო მნიშვნელოვანი. რას მოითხოვს სანაცვლოდ მოსკოვი? ცხადია პოლიტიკურ მხარდაჭერას, მაგრამ ამის გარდა შესაძლოა მოხალისე მეომრები, რესურსები, სამხედრო ბაზების განთავსება და ნებისმიერი სხვა რამ. რეალურად, სუბ-საჰარის აფრიკაში დღეს მთავარ მოთამაშეებად ჩინეთი და რუსეთი გვევლინება. საინტერესო ისაა, ჩინეთისა და რუსეთის ინტერესები ხომ არ გადაიკვეთება რეგიონში? უკვე ვნახეთ, რუსეთის დასუსტების ფონზე თუ როგორ ითვისებს შუა აზიას ჩინეთი.
- უკრაინასა და ხორვატიას შორის შეთანხმებები შედგა, რომლის მიხედვითაც უკრაინა ხორვატიის პორტებს გამოიყენებს ხორბლის გადასატანად. იქამდე კი დუნაის გავლით მოხვდება თუ სახმელეთო გზით არაა ცნობილი.
მიყევით ბმულს - გიორგი კობერიძე
„სუფრა - ასე ჰქვია ქართულ მოლხენა-დროსტარებას, რომელიც სტუმართმოყვარეობისა და მხიარულების განსახიერებას წარმოადგენს. რომელი კერძებს მიირთმევენ ქართველები სტუმრებთან ერთად? ჩვენი კორესპონდენტი შეეცადა ქართული სუფრის დიდებულება ეჩვენებინა და დარწმუნდებით, რომ ეს მართლაც კარგად გამოუვიდა“, - ასე იწყება გერმანულ გაზეთ „ფრანკფურტერ ალგემაინე ცაითუნგში“ (Frankfurter Allgemeine Zeitung) გამოქვეყნებული სტატია სათაურით „ქართული სამზარეულოს მრავალფეროვნება“ (ავტორი - მაიკე ფონ გალენი).
გთავაზობთ პუბლიკაციას შემოკლებით:
„როცა მივედით, მაგიდა უკვე გაშლილი დაგვხვდა: თეფშებზე დაწყობილი ყველით და ლორით, ნიგვზის ფარშიანი ბადრიჯნით, მხალეულობით, მწვანილით, კიტრით და პომიდორით... მათ შორის ჩადგმულია გრაფინები მოცხარის წვენით და ტარხუნის ლიმონათის ბოთლებით. ოფიციანტი წითელ ღვინოს ბოკალებში ასხამს. გარეთ თბილისური საღამოა, რესტორან „რიგის“ დარბაზში გაშლილ გრძელ მაგიდაზე კი ქართული სუფრა - ქართული ქეიფი იწყება.
ისინი, რომლებიც ქართულ სამზარეულოს არ იცნობენ, მადააღძრულები სწრაფად მიირთმევენ სიმინდის ფქვილისაგან გამომცხვარ თბილ მჭადებს, სალათებს და ყველს. მაგრამ ვინც იცის, ის ნელ-ნელა ჭამს და მთავარს ელოდება...
ქართველი ქალბატონი თიკო ტუსკაძე, რომელიც ლონდონში ცხოვრობს, მაგრამ ახლა სამშობლოში იმყოფება, ჩვენი გიდის როლს ასრულებს და ქართულ სუფრას გვაცნობს როგორც „გემრიელი საჭმელების უსასრულო რიგს“. იგი კულინარული წიგნის ავტორია და გვიხსნის, თუ რომელი საჭმელი როგორ მივირთვათ.
ზოგიერთმა უკვე საკმაო რაოდენობის სალათა მიირთვა, რომ მაგიდაზე ახალი კერძები მოაქვთ - მოხრაკულ-მოთუშული სოკო, ხაჭაპური, ხორცით მომზადებული კერძები... საჭმლით სავსე თეფშები სულ უფრო მრავლდება და მაგიდაზე თავისუფალი სივრცე მცირდება, თუმცა ახალ-ახალი ნუგბარისათვის ადგილი მოიძებნება.
„სტუმართმოყვარეობა - ქართული კულტურის განუყოფელ ნაწილს წარმოადგენს, რაც კარგად არის გამოხატული ქართულ სუფრაში, როცა მაგიდას ეროვნულ სამზარეულოს კერზები ამშვენებს“, - განმარტავს მაკა თარაშვილი. რა თქმა უნდა, იგი ახალბედა სუფრის წევრებისაგან განსხვავებით, შეცდომებს არ უშვებს და ყველაფერს ერთად არ მიირთმევს. მან კარგად იცის, რა როდის უნდა მიირთვას და უცხოელ სტუმრებს ჭამის საიდუმლოებას ასწავლის: როდის დგება მწვადის, „ჩაქაფულის და საჭმელების მიღების დრო...
ქართული ტრადიციის თანახმად, სუფრაზე იმდენი საჭმელი უნდა იყოს, რომ სტუმრების წასვლის შემდეგაც საკმაო რაოდენობით უნდა დარჩეს: „სუფრა, რომელზეც არაფერი აღარ რჩება, საქართველოში არ არსებობს“, - ამბობს მაკა თარაშვილი, - მასპინძლები იფიქრებენ, რომ სტუმრები მშივრები დარჩნენ. ამიტომ ყველაფერი უამრავია“.
რესტორანი „ქეთო და კოტე“ ძველი თბილისის უბანში, შემაღლებულ ადგილზე მდებარეობს. დარბაზში მყუდრო გარემოა შექმნილი. მაგიდები ყოველთვის მდიდრულადაა გაშლილი - ტრადიციული კერძები თანამედროვე სტილითაა გაფორმებული. თავდაპირველად თვენ მოგართმევენ ცივ და ვეგეტარიანულ კერძებს, ბოსტნეულს, შემდეგ გამომცხავარს, ცომეულს, ბოლოს კი ხორცით მომზადებულ საჭმელებს.
ქართული სუფრის ტრადიციაა თამადა, ანუ დროსტარების ხელმძღვანელი. იგი სუფრის თავში ზის და სადღეგრძელოებს ამბობს. რესტორან „შატო მუხრანში“, სადაც ჩვენ ვიყავით (თბილისიდან ერთი საათის სავალზე), მეღვინე პატრიკ ჰონეფმა ჩვენი სტუმრობის სადიდებელი სადღეგრძელო წარმოსთქვა. გერმანელი მეღვინე უკვე მრავალი წელია საქართველოში ცხოვრობს, ოჯახიც აქ ჰყავს. პატრიკი მადლობას გვიხდის სტუმრობისათვის, რომ გერმანელი ტურისტები საქართველოთი დაინტერესდნენ და კავკასიურ ქვეყანას ეწვივნენ.
მასპინძელი გვიხსნის, რომ სუფრის თამადა ყურადღებით ისმენს სტუმრების საუბარს სადღეგრძელოებისათვის იმპულსის მისაცემად. იგი დისკუსიას ზომიერ მიმართულებას აძლევს და განწყობას ამაღლებს. ამიტომაც თამადა ისეთი პიროვნებაა, რომელიც ცნობილია თავისი კეთილი ხასიათით, გონებამახვილობით და ინტელექტით.
თუ როგორ მზადდება კლასიკური ქართული კერძები, ამას თქვენ თბილისიდან საკმაოდ მოშორებით, კახეთში გაიგებთ, სადაც ღვინის კომპანია „შუმის“ რესტორანი მდებარეობს. აქ სტუმარი საკუთარი თვალით ხედავს, თუ როგორ ცხვება ქართული თონის პური, როგორ კეთდება ხინკალი, რომელიც ქართული სამზარეულოს ერთ-ერთ დიდებულ და გემრიელ კერძს წარმოადგენს.
