USD 2.7067
EUR 3.1230
RUB 3.3103
Tbilisi
რა ქვეყნებში ფლობენ ჩინური კომპანიები პორტებს - რუკა
Date:  524

წყარო: https://bm.ge/

ჩინეთი, რომელიც პლანეტის უმსხვილესი ექსპორტიორია, საკუთარი ლოგისტიკური ჯაჭვების გაფართოებისთვის მსოფლიოს მასშტაბით ახალ საპორტო ინფრასტრუქტურაში მრავალმილიარდიან ინვესტიციებს ახორციელებს. ეს მოიცავს სტრატეგიულად მნიშვნელოვან წერტილებში ახალი პორტების მშენებლობას, არსებული ტერმინალების გაფართოებას და ახალი სატრანსპორტო ჯაჭვების შექმნას. ჩინეთი უმეტესწილად ორიენტირებულია ნედლეულის იმპორტზე, იქნება ეს ნაყარი ტვირთები, მეტალების მადნები, ნედლი ნავთობი, მანქანა დანადგარები თუ სხვა საქონელი და მზა პროდუქციის ექსპორტზე, რაც უმეტესწილად საკონტეინერო ხომალდების მეშვეობით ხორციელდება.

ჩინეთის მიერ მსოფლიოს მასშტაბით შეძენილი და აშენებული საპორტო ინფრასტრუქტურა მეტწილად თანხვედრაშია ჩინეთის სავაჭრო ნაკადების მოცულობასთან. 2023 წელს ჩინეთის ექსპორტი 3.4 ტრილიონ დოლარს, იმპორტი კი 2.55 ტრილიონ დოლარს შეადგენდა.

Council of Foreign Relations-მა (CFR) ერთად შეკრიბა ის საპორტო/სატერმინალო/ლოგისტიკური პროექტები, რომლებსაც ჩინეთი მსოფლიოს გარშემო ახორციელებს. აღნიშნული პროექტები ძირითადად ერთი სარტყელი, ერთი გზის ინიციატივის ფარგლებში ხორციელდება, რომელიც ჩინეთის პრეზიდენტმა სი ძინ პინმა 2013 წელს წარადგინა. მსოფლიოს მასშტაბით სულ 92 საპორტო/სატერმინალო ინფრასტრუქტურაა, რომელშიც ჩინური კომპანიები მონაწილეობენ, მათ შორის 13 საპორტო პროექტში ჩინური კომპანიები მაჟორიტარულ (50%+ საკონტროლო წილს) ფლობენ. ამ 13 საპორტო პროექტიდან 10 პორტი შესაძლებელია გამოყენებულ იქნეს ჩინეთის საზღვაო ძალების ოპერაციებისთვისაც.

CFR-ის თანახმად, ჩინეთის უმსხვილესი გაცხადებული საპორტო ინვესტიცია მსოფლიოს გარშემო ტანზანიაში განხორციელდება, რაც ბაგამოიოს პორტის მშენებლობას უკავშირდება. პორტის მთლიანი საინვესტიციო ღირებულება $10 მილიარდი დოლარია. პორტის მშენებლობის შესახებ განცხადება ტანზანიის პრეზიდენტმა ჯაკაია კიკვეტემ 2013 წელს სი ძინ პინთან შეხვედრაზე გააკეთა, თუმცა 10 წელზე მეტია აღნიშნულიდან გასული, ამასთან შეცვლილია ტანზანიის მთავრობაც, თუმცა პორტის რეალური განხორციელება არ დაწყებულა, ასევე უცნობია იქნება თუ არა პორტის საინვესტიციო მოცულობა $10 მილიარდი, რადგანაც მსგავსი პროექტები რეალურად განხორციელების ეტაპზე ხშირად ზომაში შემცირებას ექვემდებარებიან. მეორე ადგილზეა ავსტრალია, სადაც 2016 წელს მელბურნის პორტის 50-წლიანი ოპერირება/გაფართოების საკონცესიო უფლებები ჩინურმა კონსორციუმმა $7.3 მილიარდად შეიძინა. მესამე ადგილზეა შრი-ლანკა, სადაც ჩინეთმა $4 მილიარდამდე ინვესტიცია განახორციელა. საუბარია ჰამბანტოტას საპორტო პროექტზე, რომელშიც ჩინურ სახელმწიფო კომპანიებს 87%-იანი წილი აქვთ, ხოლო შრი-ლანკას სახელმწიფო 13%-ს ფლობს. პროექტი ჩინური სესხით აშენდა, რომლის მომსახურებაც შრი-ლანკას სახელმწიფომ ვერ შეძლო, რის შედეგადაც პროექტი 99 წლის ვადით ჩინური კომპანიის მართვაში გადავიდა. მეოთხე პოზიციაზეა სინგაპური, სადაც მსოფლიოს ერთ-ერთი ყველაზე მეტად დატვირთული პორტი მდებარეობს, აღნიშნული პორტის ახალი ნავმისადგომების მშენებლობა ოპერირებისთვის ჩინურმა კომპანიებმა 2.6 მილიარდის ინვესტიცია განახორციელეს, ხოლო მათი საკუთრება აღნიშნული ტერმინალის 49%-ს შეადგენს.

ქვეყანა მთლიანი ჩინური ინვესტიცია პორტების/ტერმინალების რაოდენობა არის თუ არა ქვეყანა სარტყელი და გზის პარტნიორი
ტანზანია $10.2 მილიარდი 2 დიახ
ავსტრალია $8.1 მილიარდი 3 არა
შრი-ლანკა $3.9 მილიარდი 4 დიახ
სინგაპური $2.6 მილიარდი 1 დიახ
ანგოლა $2.1 მილიარდი 3 დიახ
სპილოს ძვლის სანაპირო $1.7 მილიარდი 2 დიახ
ნიგერია $1.7 მილიარდი 2 დიახ
კამბოჯა $1.5 მილიარდი 3 დიახ
მიანმარი $1.3 მილიარდი 1 დიახ
საუდის არაბეთი $1.2 მილიარდი 3 დიახ
სამხრეთ კორეა $1.2 მილიარდი 1 დიახ
ტაილანდი $1 მილიარდი 2 დიახ
მადაგასკარი $1 მილიარდი 1 დიახ
ისრაელი $1 მილიარდი 1 არა
რუსეთი $1 მილიარდი 1 Unclear
კენია $944.7 მილიონი

3 დიახ
ტიმორ-ლესტე $942.6 მილიონი 1 დიახ
თურქეთი $940 მილიონი 1 დიახ
ბრაზილია $924 მილიონი 1 არა
ყატარი $880 მილიონი 1 დიახ
გვინეა $853 მილიონი 1 დიახ
ეგვიპტე $721 მილიონი 3 დიახ
ჯიბუტი $606.7 მილიონი


2 დიახ
კამერუნი $568 მილიონი 1 დიახ
მალაიზია $544 მილიონი 2 დიახ
იემენი $508 მილიონი 1 დიახ
განა $476 მილიონი 1 დიახ
ესპანეთი $454 მილიონი

2 არა
მავრიტანია $453.8 მილიონი

3 დიახ
საფრანგეთი $446 მილიონი 1 არა
პაკისტანი $440 მილიონი 3 დიახ
საბერძნეთი $411 მილიონი

1 დიახ
ერიტრეა $400 მილიონი 1 დიახ
ნამიბია $385 მილიონი 1 დიახ
ეკვატორული გვინეა $352 მილიონი 1 დიახ
პაპუა ახალი გვინეა $285 მილიონი 1 დიახ
მექსიკა $272.5 მილიონი 2 არა
არაბთა გაერთიანებული საამიროები $227.5 მილიონი 2 დიახ
პერუს $225 მილიონი 1 დიახ
Წასვლა $207 მილიონი 1 დიახ
პანამა $195 მილიონი

2 დიახ
ვიეტნამი $163.3 მილიონი 1 დიახ
შეერთებული შტატები $161.9 მილიონი 2 არა
უკრაინა $151.3 მილიონი 3 დიახ
მოზამბიკი $151 მილიონი 2 დიახ
ბრუნეი $142.9 მილიონი 1 დიახ
ნიდერლანდები $139 მილიონი 1 არა
ლატვია $112 მილიონი 1 დიახ
ეკვადორი $106.7 მილიონი 1 დიახ
სუდანი $97.5 მილიონი 1 დიახ
გერმანია $76 მილიონი 1 არა
იტალია $59.1 მილიონი 1 დიახ
კონგოს დემოკრატიული რესპუბლიკა $56.5 მილიონი 1 დიახ
ჩილე $44 მილიონი 1 დიახ
ბელგია $39.1 მილიონი

1 არა
ბაჰამის კუნძულები $39 მილიონი 1 არა
ფილიპინები $10 მილიონი 1 დიახ

აღნიშნულ სიას მომავალში საქართველოც დაემატება საწყის ეტაპზე $600 მილიონი დოლარის ინვესტიციით ანაკლიის ღრმაწყლოვანი პორტის პროექტში, სადაც ჩინურ კონსორციუმ (CCCC & China Harbour Investment PTE) 49%-იანი წილი ექნება.

analytics
კრემლს ომის შეწყვეტის მზაობა ჯერ კიდევ არ აქვს და რუსეთის ეკონომიკის შეწირვასაც არ ერიდება - გიორგი კობერიძე
დღევანდელი რუსული ბეჭდური პრესა ივლისის თვეში ეკონომიკური ვითარების დამძიმებაზე საუბრობს - რაც რუსეთის დახურული სისტემის პირობებში საკმაოდ იშვიათი მოვლენაა. გაზეთები აღნიშნავენ, რომ: საშუალოდ 12%-ით მოხდა რუსეთში კომუნალურები გადასახადების ზრდა. გაძვირდა პურის ფასიც, არადა ხორბლის ფასი გაიაფდა. მშენებლობის ბიზნესი დაეცა და ქარხნები იხურება.
 
მიზეზი? მუშახელის კატასტროფული დეფიციტი ბაზარზე, რასაც ადამიანური რესურსების კლების ხარჯზე ემატება მოთხოვნის ბუნებრივი შემცირება - რუსების ნაწილი ფრონტზე კვდება, ნაწილი კი ქვეყნიდან გარბის. დარჩენილი კვალიფიციური მუშახელი კი სამხედრო ინდუსტრიაშია მობილიზებული. იაფ ხორბალს რუსეთი თავის მოკავშირეებს საბითუმო ფასებში ყიდის, ხოლო ბაზარზე შემოსავლის შესანარჩუნებლად კრემლთან დაახლოებული პურის მსხვილი მეწარმეები მის ფასს ზრდიან.
 
ამას კი ემატება სანქციები. დღეს ევროპის მხრიდან სანქციების მე-18 პაკეტი დამტკიცდა, რომელიც რუსეთის ნავთობისა და გაზის ინდუსტრიას ურტყამს. 47.6 დოლარი - ესაა ის თანხა, რომელზე ძვირადაც ნავთობს არ შეიძენს ევროკავშირი და ბრიტანეთი რუსეთისაგან, რომელსაც გათვლა 60 დოლარზე ჰქონდა. კრემლს რომ მყარი მოგება ჰქონდეს 70 დოლარად უნდა ჰყიდდეს ბარელს. სანქციების მიხედვით ნორდ სტრიმების გაზსადენები აღარ ამუშავდება. ამას ემატება რუსულ ჩრდილოვან ფლოტზე დევნაც, რომელიც სხვა ქვეყნების დროშის ქვეშ მცურავი ხომალდების დახმარებით ცდილობდა რუსული ნავთობის ევროპაში გაყიდვას და სანქციების გვერდის ავლას.
 
ამ ფონზე მნიშვნელოვანია ისიც, რომ რუსეთში ტოტალიტარული მმართველობა კიდევ უფრო უჭერს მოსახლეობას: ქვეყანაში 5500 აკრძალული საიტი, მუსიკა, საინფორმაციო საშუალება, კოდური სიტყვა, ფილმი და გამოთქმაა, რისი მოძიებაცა და ნახვაც არ შეიძლება, მათ შორის არც VPN-ის გამოყენებით. თუ ნახავ ჯერ დაგაჯარიმებენ, შემდეგ ჯერზე კი პასუხისგებაში მისცემენ შენს თავს.
 
მზარდი ინფლაციისა და ძირითადი რესურსების სამხედრო წარმოებასა თუ ფრონტზე მობილიზების ფონზე ეკონომიკური პერსპექტივა კარგად არ გამოიყურება. არსებობს ვარაუდი, რომ გვიანი შემოდგომიდან რუსეთი კიდევ უფრო მეტი ბანკნოტების დაბეჭდვას აპირებს.
 
მუშახელის დეფიციტის ფონზე ინდური პრესა საუბრობდა პოტენციურ გეგმაზე, რომლის მიხედვითაც რუსეთი წლის ბოლომდე მილიონი ინდოელი მუშახელის რეკრუტირებას აპირებს, თუმცა ამ ამბავმა რუსეთში დადებითი რეაქცია არ გამოიწვია, რის გამოც რუსეთის შრომის მინისტრმა აღნიშნული ინფორმაცია უარყო. მიუხედავად ამისა, მარტო წელს რუსეთში 71,817 ინდოეთის მოქალაქეზე გაიცა ოფიციალური სამუშაო ნებართვა. ეს რაც ლეგალურად ჩანს, და რაც არა ის კიდევ სხვაა. ინდოელების გარდა რუსეთში დიდი რაოდენობით არიან შუა აზიელები და ჩინელები.
 
ამ ვითარებაში ფრონტზე რუსეთის ვითარება არასახარბიელოა. დონეცკის მონაკვეთზე მომარაგების გზას უკვე ეწოდა "სიკვდილის ხაზი", სადაც უკრაინული დრონები ყველაფერს ბომბავენ რაც კი გადაადგილდება. მიუხედავად ამისა, რუსეთი არ წყვეტს ცოცხალი ძალის მობილიზებას და დონეცკის ოლქის დასავლეთ ნაწილში, პოკროვსკის სექტორზე დაწოლას. რუსეთის მხრიდან ყველა გათვლა ისეთი იყო, რომ პოკროვკი ჯერ 2024 წლის ბოლომდე უნდა აეღოთ, შემდეგ 2025 წლის მარტამდე, ახალი თარიღი 2025 წლის 9 მაისი იყო, შემდეგ კი ამ სექტორზე დაწყებული შეტევის ერთი წლის თავი, ანუ ივლისი. მაგრამ ერთი წლის თავზე რუსები ჯერ კიდევ არ არიან ქალაქის ფარგლებში შესულები. ზოგადად პოკროვკისაკენ გაჭრას რუსები 2024 წლის თებერვლიდან ცდილობენ, ავდიივკას დაცემის შემდეგ.
 
დასავლური მედია ამბობს, რომ რუსული ზაფხულის შეტევის მხოლოდ პირველი ფაზა ვიხილეთ ჯერ და რომ მეორე ფაზა ჯერ კიდევ წინააო. ისინი 150 ათას დამატებით რუს, კორეელ და სხვა ქვეყნებიდან დაქირავებულ სამხედროებზე საუბრობენ და ახალი მიმართულებით გაჭრას არ გამორიცხავენ, ან ძველ სექტორებზე მათ გადანაწილებასა და უკრაინულ პოზიციებზე დაწოლის გაძლიერებას.
 
კრემლი ტრამპის მიერ მიცემულ 50 დღიან ვადას მაქსიმალური შეტევისათვის გამოიყენებს და ამაში უცნაური არაფერია. მთავარია რამხელა იქნება მსხვერპლი და გამოფიტვა. როგორც ამერიკის სახელმწიფო მდივანმა აღნიშნა, მხოლოდ წელს რუსეთს 100 ათასი მოკლული ჰყავს. მან ხაზი გაუსვა ფაქტს, რომ საუბარია მოკლულ სამხედროებზე და არა დაჭრილებზე, დაშავებულებზე ან ტყვეებზე. რუსეთი წლებია იმით პოზიციონირებს, რომ თითქოს ბოლო სამხედრომდე და ბოლო საკვებამდე შეუძლია იომოს. ასეთი რამ არცერთ სახელმწიფოს არ შეუძლია, მაგრამ კრემლს რომ ომის შეწყვეტის მზაობა ჯერ კიდევ არ აქვს და რუსეთის ეკონომიკის შეწირვასაც არ ერიდება - ეს უკვე ვნახეთ. და ისიც ნათელია, რომ ახლა ომს სერიოზული გამოფიტვის სახე აქვს მიღებული, რის გამოც დამატებითი მოთამაშეებისა და სახელმწიფოების ირიბი ჩართვა კიდევ უფრო მზარდია.
 
პუტინმა ისიც კარგად იცის, რომ ომის შეწყვეტა სხვა მიზეზითაცაა საშიში - ამდენი სამხედროსა და ციხეებიდან გამოსული, თუ მობილიზებული კრიმინალის რესოციალიზაცია ძალიან რთული იქნება, მით უფრო გართულებული ეკონომიკური ვითარებიდან გამომდინარე. თუმცა ყველაფერს აქვს თავისი ზედა ზღვარი - ეკონომიკის გამძლეობასაც, მსხვერპლის რაოდენობასაც და გამარჯვების რწმენასაც.
 
See all
Survey
ვინ გაიმარჯვებს რუსეთ - უკრაინის ომში?
Vote
By the way