USD 2.7215
EUR 3.2155
RUB 3.4658
Тбилиси
ნიკა შენგელია - რა ეკონომიკური გამოწვევები გველოდება 2021 წელს
дата:  1476

ეროვნული ვალუტა - ლარის კურსის მერყეობის დინამიკა - ლარის კურსის გაუფასურება ძირითადად კრონავირუსის გამოვლენის დროიდანვე დაიწყო. მარტის დასაწყისში კურსი 2,80-დან 15 დღეში, ფაქტიურად, 3,0-იან ნიშნულამდე ავიდა, შემდეგ კი 3,40-საც მიაღწია. ყველაზე მაღალი კურსი მიმდინარე წელს 27 მარტს 3.48 ნიშნულზე დაფიქსირდა. 

ლარის კურსის მერყეობის დასტაბილურებისათვის ეროვნულმა ბანკმა ინტერვენციები 13 მარტიდან დაიწყო და პირველად 20 000 დოლარი გაყიდა. მარტში მთლიანად 100 მილიონი დოლარის ინტერვენცია განახორციელა.
აპრილში ლარის კურსი საშუალოდ 3,150-იანი ნიშნულის გარშემო ტრიალებდა.

2020 წლის განმავლობაში, ეროვნულა ბანკმა, ჯამურად, 843 მილიონი დოლარის ინტერვენცია განახორციელა და ლარის კურსი წლის ბოლოსათვის 3.25-3.30 ფარგლებში შეინარჩუნა, რაც ჩვენს მიერ თვეების წინ გაკეთებულ პროგნოზს დაემთხვა. 2020 წლის დასაწყისიდან დღემდე, თუ ოფიციალური კურსების მიხედვით ვიმსჯელებთ, ქართული ლარი აშშ დოლართან მიმართებით 14% ით გაუფასურდა.

მთავრობამ ამავე პერიოდში კრიზისთან გასამკლავებლად დონორებისაგან 1,5 მილიარდი დოლარის საგარეო ვალი აიღო, რომელსაც ძირითადად, ბიუჯეტის ხარჯების დასაფინანსებლად იყენებს. ვალუტის აკუმლირება ეროვნული ბანკის რეზერვებში მოხდა, საიდანც ბიუჯეტს ეტაპობრივად მიეწოდებოდა ლარი ხარჯების დასაფარად. ეროვნული ბანკის რეზერვებში წლის ბოლოსათვის, ანუ ამჟამად აკუმლირებულია 3, 750 000 000 დოლარამდე. აღნიშნული კი იმაზე მიუთითებს, რომ 2021 წელს, ეროვნულ ბანკს გააჩნია რესურსები, გაუმკლავდეს ლარის კურსის მნიშვნელოვან დევალვირებას, თუ რა თქმა უნდა, სავალუტო ბაზარზე კვლავ აქტიურად იქნება ჩართული.
საგარეო ვაჭრობა - 2020 წლის იანვარიდან ნოემბერის ჩათვლით სავაჭრო ბრუნვა, 2019 წლის ანალოგიურ პერიოდთან შედარებით, 14,6%-ითაა შემცირებული და 10,2 მილიარდი დოლარი შეადგინა. აქედან ექსპორტის მოცულობა შეგვიმცირდა 11,3%-ით, იმპორტის კი - 15,9%-ით. უარყოფითმა სავაჭრო ბალანსმა -4,16 მილიარდი აშშ დოლარი შეადგინა.
ვალი - 2020 წლის ბოლოს, ქვეყანა შემდეგი მაჩვენებლებით ხვდება: 2019 წლის 31 დეკემბრის მდგომარეობით , საქართველის შიდა და გარე ვალის ფარდობა მშპ-სთან მიმართებაში 41%-ს შეადგენდა. 2020 წელს კი ეს მაჩვენებელი 56% -ს მიუახლოვდა და 29,3 მილიარდ ლარი შეადგინა (დოლარებში 8,8 მილიარდი). აქედან სამთავრობო სექტორზე მოდის 6,7 მილიარდი დოლარი. დანარჩენი კი ეროვნული ბანკისა და სახელმწიფო კომპანიების ვალია.
ცნობისათვის: 2021 წელს დაგეგმილია 3,175 მილიარდი ლარის ვალის აღება და 2,647 მილიარდის გასტუმრება
მშპ - სტატისტიკის ეროვნული სამსახურის მონაცემებით, 2020 წლის მესამე კვარტალში მშპ, წინა წლის ანალოგიურ პერიოდთან შედარებით, 5,6%-ით შემცირდა. ჩვენი პროგნოზით, რომელიც 8 თვის წინ გავაკეთეთ, 2020 წელს მშპ-ს კლება 5%-6% ის შუალედში იქნება.
ინფლაცია - 2020 წლის წლიური ინფლაციის მაჩვენებელი, ნოემბრის მდგომარეობით, 3,8%-ია, რაც თარგეთირებულთან მიახლოებულია, მაგრამ ეს იმას არ ნიშნავს, რომ ფასები დაბლა დაიწევს. პროდუქტებსა და მომსახურეობაზე მაღალი ფასები შენარჩუნდება.
დასაქმება - 2020 წელს პანდემიიდან გამომდინარე და ქვეყანაში მიმდინარე პროცესების გათვალისწინებით, დასაქმების ბაზარი მნიშვნელოვანი გამოწვევების წინაშე აღმოჩნდა. ვგულისხმობთ უმუშევართა და ასევე, გაკოტრებული კომპანიების ზრდასაც. საქსტატის მონაცემებით, მე-3 კვარტალში უმშევართა რიცხოვნობა 17%-მდე გაიზარდა, წლიური დაზუსტებული სტატისტიკური მონაცემები ამის შესახებ მოგვიანებით გამოცხადდება.
ინვესტიციები - ამ მიმართულები 2019 წელთან შედარებით, ქვეყანაში მნიშვნელოვანი ჩავარდნაა. შარშან, სექტემბრის ჩათვლით , ინვესტიციებმა 947 მილიონი აშშ დოლარი შეადგინა. წელს, ანალოგიურ პერიოდში, 719 აშშ მილიონი დოლარი შეადგინა. სამი კვარტლის მონაცემებით კი კლება 24%-მდეა.

***
ზემოაღნიშნულის გარდა, 2020 წელმა თავი დაგვამახსოვრა ე.წ „ლოქდაუნებით" და შეზღუდვებითაც. ეპიდემიის გამო ქვეყანა დიდი გამოწვევების წინშე დადგა. მთავრობის მხრიდან მიღებული გადაწყვეტილებები ეკონომიკის კრიზისიდან გამოყვანის საკითხებში არცთუ ეფექტური აღმოჩნდა, როგორც თავად აცხადებდა.

კერძოდ:
პანდემიის პირველ ეტაპზე არ შესრულდა მთავრობის დაპირებები ძირითად 9 პროდუქტზე ფასების შენარჩუნების თაობაზე. ვერ იმუშავა სოფლის მეურნეობისათვის დაპირებულმა იაფფასიანმა დიზელის საწვავის ფასებმა. გაიზარდა ფასები ფქვილსა და პურზე. მათ, ვინც სამსახური დაკარგა, ყველამ ვერ მიიღო 200-ლარიანი დახმარება 6 თვის განმავლობაში და სხვა, თუმცა ჯანდაცვის კუხით, შედეგები ნორმალური იყო.
პანდემიის მართვის მეორე ეტაპი კი როგორც ეკონომიკური, ასევე ჯანდაცვის კუთხითაც დადებით შეფასებას ნამდვილად ვერ იმსახურებს. სამწუხაროა, ასევე, რომ მთავრობამ არ გაატარა ღონისძიებები პრობლემატური სესხების (სამომხმარებლო სესხები) მქონე მოსახლეობის მხარდასაჭერად. შეგახსენებთ, რომ საქართველოს მოსახლეობის 64%-ს სესხი აქვს აღებული, მთავრობას შეეძლო, სამომხმარებლო სესხების ნაწილი, რომელიც ადამიანებმა სამედიცინო მომსახურებისათვის აიღეს, გარკვეული დახმარების პირობებში მოექცია.
მთავრობის გადაწყვეტილებებს დახმარებების კუთხით აკლდა სიცხადე და თანმიმდევრულობა. ქვეყანამ რეალურად ვერ მიიღო ეკონომიკის მართვა, რომელიც კრიზისულ ვითარებას შეესაბამებოდა.

***
სამთავრობო გადაწყვეტილებებიდან ნათელ გამოვლინებად შეიძლება ჩაითვალის მეწარმეობის ხელშეწყობისათვის გამოქვეყნებული სხვადასხვა პროექტი. გაზრდილია „აწარმოე საქართველოში" პროექტის ფარგლებში დახმარების მოცულობის 600 მილიონ ლარამდე, ასევე საკრედიტო საგარანტიო სქემა, რომელშიც 2020 წელს 330 მილიონ ლარამდე მოცულობის ბიუჯეტით წარსდგა, მაგრამ სამწუხაროა, რომ აღნიშნული წამოწყება 2021 წელს მხოლოდ 50 მილიონიანი ბიუჯეტით ფინანსდება. ასევე, აღსანიშნავია მთავრობის გადაწყვეტილება კომპანიების მხრიდან ზედმეტად გადახდილი დღგ-ს ავტომატურ რეჟიმში უკან დაბრუნების შესახებ. ყელა ეს წამოწყება მისასალმებელია, თუმცა მეორე საკითხია, თუ როგორ გაართმევს ყოველივე ამას მთავრობა თავს. ცხადია, რომ ანტიკრიზისული ღონისძიებების ფარგლებში მიღებული გადაწყვეტილებების შედეგებს უახლოეს 2-3 წელიწადში მოვიმკით.

***
2021 წელი, თავისი გამოწვევებით, ასევე, მძიმე იქნება. სახელმწიფო ინსტიტუტები სერიოზული გამოცდის წინაშე აღმოჩნდებიან, დროის გარკვეულ პერიოდში გაგრძელდება „ლოქდაუნები" და წერტილოვანი შეზღუდვები.
მარტში ველოდებით ინფლაციის მაჩვენებლის თარგეთირებულ სამიზნე მაჩვენებელამდე მიახლოებას, მაგრამ ეს იმას არ ნიშნავს, რომ ფასები პროდუქტებსა და მომსახურეობაზე დაიკლებს. გაჩნდება შანსი, რომ სებ-მა საპროცენტო განაკვეთები შეამციროს, მაგრამ რამდენად გააკეთებს ამას, წინასწარ უცნობია.
მომავალ წელს ასევე, მოიმატებს ფასები კომუნალურ გადასახადებზე, ამის შესახებ ჯერ 2019 წლის დეკემბერში გავაკეთეთ პროგნოზი და შემდეგ, - 2020 წლის აპრილში.
ლარის კურსის მნიშვნელოვან რყევას 2021 წლის 10 იანვრამდე გააგრძელებს. მკვეთრ გაუფასურებას პირველ კვარტალში არ ველოდებით.
საწვავზე პირველი და მეორე კვარტლის ჩათვლით შენარჩუნდება მაღალი ფასები.
2021 წლის ზაფხულში ასევე , ვერ შედგება ტურისტული სეზონი და დამოკიდებული ვიქნებით კვლავ იმპორტზე.
2021 წელს ასევე, გაგრძელდება უმუშევართა ზრდა.
2021 წელს, ეკონომიკური ზრდა 2-3 პროცენტის ფარგლებში გვექნება, თუმცა აღნიშნულ პროგნიზს 2021 წლის ივლისის ბოლოს დავაზუსტებთ.
2021 წელს, გაგვეზრდება ემიგრაციაში წასული ადამიანების რაოდენობა.
2021 წელს, მაღალი ალბათობით, ჩინეთსა და სხვა განვითარებულ ქვეყნებში საგადამხდელო ვალუტად გამოჩნდება ციფრული ფული, რაც ირიბად იმოქმედებს განვითარებითი ეკონომიკის ქვეყნების ვალუტებზეც.
2021 წელს, სამწუხაროდ, ისევ გამოწვევად დარჩება კრიზისული ეკონომიკის არაადეკვატური მართვა, მაღალი ფასები, ლარის კურსი, უმუშევრობა და ნეპოტიზმი.
ზემოაღნიშნულის გარდა, გამოწვევად ასევე, დარჩება შექმნილი პოლიტიკური სიტუაციაც - ხელისუფებისა და ოპოზიციის სისუსტე.


ნიკა შენგელია, ეკონომიკურ მეცნიერებათა დოქტორი

 

аналитика
«The Guardian»: „ პლანეტაზე მშვიდობის ბედი სასტიკი და დაუნდობელი პატრიარქების ხელშია, რომლებიც მომავალ თაობას მსოფლიო წესრიგის ნანგრევებს უტოვებენ“

„სწორედ იმ დროს, როცა მსოფლიოს უაღრესად ჭირდება ბრძენი უხუცესები, პლანეტაზე მშვიდობის ბედი სასტიკი და დაუნდობელი პატრიარქების ხელშია, რომლებიც მომავალ თაობას მსოფლიო წესრიგის ნანგრევებს უტოვებენ“ - ასეთი სათაური აქვს ბრიტანულ გაზეთ „გარდიანში“ (The Guardian) გამოქვეყნებულ სტატიას, რომლის ავტორია დევიდ ვან რეიბრუკი, ნობელის პრემიის ლაურეატი ფილოსოფიაში ნიდერლანდებიდან.

გთავაზობთ პუბლიკაციას მცირე შემოკლებით:

მოდით ერთ დელიკატურ საკითხზე მსჯელობას შევეცადოთ: ვისაუბროთ ასაკზე ისე, რომ ეიჯიზმში - ასაკობრივ დისკრიმინაციაში - არ გადავვარდეთ.

არასოდეს არ მომხდარა ისეთი პრეცედენტი პლანეტის თანამედროვე ისტორიაში, როგორიც დღეს არის: მსოფლიოში მშვიდობის ბედი ისეთი ადამიანების ხელშია, რომლებიც საკმაოდ ხანდაზმულები არიან. ვლადიმერ პუტინს და სი ძინპინს 72 წელი შეუსრულდათ, ნარენდრა მოდი - 74 წლისაა, ბენიამინ ნეთანიაჰუ - 75-ის, დონალდ ტრამპი - 79-ის, ალი ჰამენეი - 86-ის.

რასაკვირველია, მედიცინის განვითარების წყალობით, ადამიანები სულ უფრო მეტ ხანს ცოხლობენ და შეუძლიათ აქტიური ცხოვრებით იცხოვრონ, მაგრამ ამის მიუხედავად, დრეს ცვენ მოწმენი ვართ იმ პოლიტიკური ლიდერების რაოდენობის ზრდისა, რომლებიც ასაკის კვალობაზე სულ უფრო ამკაცრებენ საკუთარ ხელისუფლებას, ხშირად თავიანთი ახალგაზრდა კოლეგების ხარჯზე.

გასულ კვირაში ჰააგაში ნატოს ყოველწლიურ სამიტზე ალიანსის ლიდერები, ემანუელ მაკრონის და მეტე ფრედერიქსონის (ორივე 47-47 წლისაა), ჯორჯა მელონის (48 წლის), პედრო სანჩესის (53 წლის) ჩათვლით, იძულებულნი იყვნენ დათანხმებულიყვნენ დონალდ ტრამპის მოთხოვნას სამხედრო ბიუჯეტის გაზრდის შესახებ. ნატოს წევრი ქვეყნების მეთაურების საშუალო ასაკი 60 წელს შეადგენს: გერმანიის კანცლერი 69-ისაა, ხოლო თურქეთის პრეზიდენტი რეჯეფ ერდოღანი - 71 წლის.

ყველა დაეთანხმა სამხედრო ასიგნებათა 5%-იან ზრდას, თუმცა აშკარაა, რომ ეს ციფრო თვითნებურად არის დადგენილი - მისი განხილვა სერიოზული დებატებით არ მომხდარა არც ნატოში და არც წევრი ქვეყნების შიგნით. ამ დროს უფრო მეტად სამხედრო-პოლიტიკური რეალობას კი არ მიექცა ყურადღება, არამედ ჭირვეული ამერიკელი პატრიარქის პატივისცემას და მის აკვიატებულ მოთხოვნას. ნატოს გენერალური მდივანი მარკ რიუტე, რომელიც მხოლოდ 58 წლისაა, ისე შორს წავიდა აშშ-ის პრეზიდენტისადმი მოწიწებაში, რომ დონალდს „მამიკოთი“ (Daddy) მიმართა. ეს დიპლომატია არ არის. ეს მორჩილებაა.

თაობათა კონფლიქტი სხვა არენებზეც ხდება: უკრაინის 47 წლის პრეზიდენტი ვოლოდიმირ ზელენსკი უპირისპირდება მასზე ბევრად უფროსი ასაკის კოლეგას - რუსეთის 72 წლის პრეზიდენტ ვლადიმერ პუტინს. იმავე ასაკის მქონე სი ძინპინი მტრული თვალით უყურებს ტაივანის  პრეზიდენტს, რომელიც კომუნისტ ბელადზე 7 წლით უმცროსია. ბენიამინ ნეთანიაჰუ, რომლის წლოვანება საუკუნის სამ მეოთხედს შეადგენს, აუღელვებლად უყურებს ღაზას სექტორის განადგურებას, რომლის მოსახლეობის საშუალო ასაკი 18-20 წელია. ირანში 86 წლის ლიდერი მართავს ქვეყნის 80-მილიონიან მოსახლეობას, რომელთა საშუალო ასაკი 32 წელია. კამერუნელი 92 წლის პრეზიდენტი პოლ ბია 1982 წლიდან იმყოფება იმ ქვეყნის სათავეში, რომლის მცხოვრებლების საშუალო ასაკს 18 წელი შეადგენს, ხოლო სიცოცხლის საშუალო ხანგრძლივობა - 62 წელს.

რასაკვირველია, ჩვენ არ ვდგავართ გერონტოკრატიული შეთქმულების წინაშე. ჯერ-ჯერობით არც მოხუცი მოქმედი ლიდერების კლუბი არ არსებობს, რომლებიც მსოფლიოს ბატონობას სიცოცხლის ბოლომდე ესწრაფვიან... მაგრამ არის რაღაც შემაშფოთებელი იმაში, რომ  მშვიდობა ინგრევა სწორედ იმ ადამიანების მიერ, რომელთა ცხოვრება მეორე მსოფლიო ომის შემდომი არქიტექტურით განისაზღვრა. ალი ჰამენეი 6 წლისა იყო, როცა ჯერ გერმანიამ, შემდეგ კი იაპონიამ ხელი უსიტყვო კაპიტულაციას მოაწერეს.

დონალდ ტრამპი 1946 წელს დაიბადა, როცა გაერომ თავისი პირველი გენერალური ასამბლეის სხდომა ჩაატარა. ბენიამინ ნეთანიაჰუ  დაიბადა ისრაელის სახელმწიფოს შექმნიდან ერთი წლის შემდეგ. ნარენდრა მოდი დაიბადა 1950 წელს, როცა ინდოეთი საპარლამენტო რესპუბლიკად გამოცხადდა და ქვეყნის კონსტიტუცია მიიღეს. ვლადიმერ პუტინი ქვეყანას 1952 წლის ოქტომბერში მოევლინა, იოსებ სტალინის სიკვდილამდე რამდენიმე თვით ადრე. ამხანაგი სი ძინპინი - 1953 წლის ივნისში დაიბადა, სტალინის სიკვდილის შემდეგ. რეჯეფ ერდოღანი გაჩნდა 1954 წელს, თურქეთის ნატოში შესვლიდან ორი წლის შემდეგ. ყველა ჩამოთვლილი პირები ომისშემდგომი ეპოქის ბავშვები არიან და ახლა, როცა თავიანთი სიცოცხლის მიჯნას უახლოვდებიან, ისინი, როგორც ჩანს, მზად არიან იმ მსოფლიოს დასანგრევად, რომლებშიც თვითონ დაიბადნენ. ასთი მოქმედება შურისძიებას ჰგავს.

დიახ, საერთაშორისო წესრიგი, რომელიც თეორიულად გარკვეულ წესებს ემყარებოდა, პრაქტიკაში ყოველთვის არეულ-დარეული იყო, ვიდრე ეს ქაღალდზე ჩანდა. მაგრამ, ნებისმიერ შემთხვევაში რაღაც იდეალი არსებობდა, რომლის მიღწევას ყველა თავისებურად ცდილობდა. არსებობდა საერთო მორალური პრინციპები - დიახ, მყიფე, მაგრამ გულწრფელი, რომელიც იმ რწმენას ემყარებოდა, რომლის მიხედვით, კაცობრიობას აღარ უნდა გაემეორებინა მე-20 საუკუნის პირველი ნახევრის მხეცობები და რომ უმჯობესია უთანხმოებები დიალოგისა და დიპლომატიის მეშვეობით მოგვარდეს. დღეს ეს რწმენები აორთქლდა, გაქრა და უმეტესად იმ ადამიანთა გონებასა და სულში, რომლებისთვისაც ყველაზე ძვირფასი უნდა ყოფილიყო და რომელებიც სიკეთის რწმენას ყველაზე მეტად უნდა გაფრთხილებოდნენ.

დღეს უპრეცედენტო მომენტია. წინა მსოფლიო მართლწესრიგის არქიტექტორები - ადოლფ ჰიტლერი, ბენიტო მუსოლინი, იოსებ სტალინი და მაო ძედუნი სულ რაღაც 30-40 წლისანი იყვნენ, როცა ხელისუფლებაში მოვიდნენ. ახალმა თაობამ ახალი მსოფლიო ააშენა, მაგრამ წინა მართლწესრიგის შედეგებს შეეჯახნენ. დრეს ახალი მსოფლიოც ინგრევა იმ ძველი თაობის ადამიანების მიერ, რომლებიც ვერ იცოცხლებენ იმ დრომდე, რათა დაინახონ, როგორი ნანგრევები დარჩება მათი მოქმედებით.

ჩვენ შეიძლებოდა გვქონოდა იმის იმედი, რომ თაობა, რომელსაც ბედმა გაუღიმა და სიცოცხლის ხანგრძლივობა გაუგრძელდა, თავიანთი სიკვდილის შემდეგ სიკეთის, პტივისცემის და გლობალური პოზიტიური ხელმძღვანელობის მემკვიდრეობას დატოვებდა. ამის ნაცვლად ჩვენ მოწმენი ვართ ბოლო ათწლეულებში მომხდარი ყველაზე უარესი რეპრესიების, ძალადობის, გენოციდების, ეკოციდების და საერთაშორისო სამართლის მიმართ უპატივცემლო დამოკიდებულებისა, რომლებსაც ყველაზე მეტად ულმობელი 70-80 წლის მოხუცები სჩადიან და რომლებიც, როგორც ჩანს, უფრო მეტად იმით არიან დაინტერესებული, რომ თავი აარიდონ სამართლებრივ პასუხისმგებლობას, ვიდრე მშვიდობის შენარჩუნებაზე იზრუნონ.

მაგრამ ასე არ უნდა იყოს.

როცა ნელსონ მანდელამ 1999 წელს სამხრეთ აფრიკის რესპუბლიკის პრეზიდენტის პოსტი დატოვა, მან ჩამოაყალიბა ორგანიზაცია „უხუცესები“, რომელიც ყოფილ მსოფლიო ლიდერებს აერთიანებდა. ისინი მუშაობდნენ მშვიდობის, სამართლიანობისა და ადამიანის უფლებების მხარდასაჭერად. დღეს, მოქმედებენ რა კონსენსუსის ტრადიციებით და წინა თაობების პოლიტიკოსთა საუკეთესო გამოცდილებით, „უხუცესების“ წევრები ითვლებიან იმის მაგალითად, თუ როგორ შეუძლიათ ასაკოვან ადამიანებს კაცობრიობას მოუტანონ მეტი სინათლე, გამოხატონ თანაზიარობა, იმოქმედონ სინდისით და არა მარტო გავლენითა და ძალით.

პრობლემა მოხუცებულობაში არ არის. პრობლემა იმაშია, თუ როგორი მიზნის მიღწევა სურთ მისი სარგებლობით და რას აძლევენ უპირატესობას. მსოფლიოს არ სურს ისეთი ახალი მოხუცი ძალოვანი პირები, რომლებსაც მმართველის საჭისა და ტახტის დატოვება არ სურთ. მსოფლიოსათვის უკეტესია ის მოხუცი ლიდერები, ის უხუცესები, რომლებიც მზად არიან კომპრომისებისათვის და ადამიანთა ენერგიის სასიკეთოდ წარმართვისათვის. ისინი, ვინც მემკვიდრეობაზე ფიქრობენ არა როგორც პირად დიდებაზე, არამედ როგორც მშვიდობაზე, რომელსაც ისინი თავიათი სიცოცხლის შემდეგ დატოვებენ. ჩვენს დროში გვჭირდება არა ბატონობა, არამედ სიბრძნის გამოვლენა. და ეს, საბოლოო ჯამში, არის ის, რაც მმართველს ლიდერისაგან განასხვავებს.

более
голосование
ვინ გაიმარჯვებს რუსეთ - უკრაინის ომში?
голосование
Кстати