დღეს როდესაც მსოფლიო კორონავირუსის პანდემიამ მოიცვა, ვირუსთან ბრძოლის წინა ხაზზე ბუნებრივია ის ექიმები დგანან, რომელთა სპეციალიზაცია ინფექციური პათოლოგიების წინააღმდეგ ბრძოლაა.

საბედნიეროდ საქართველოში ამ მიმართულებით მსოფლიო დონის სპეციალისტები გვყავს. სწორედ მათი 24 საათიანი დაუღალავი შრომის და მათი უმაღლესი კვალიფიკაციის შედეგია, რომ საქართველოში ხერხდება კორონოვარუსის გავრცელების კონტროლი და პანდემიის წინააღმდეგ ბრძოლაში საქართველო ერთ-ერთი წარმატებული ქვეყანაა მთელს მსოფლიოში.

უდიდესი პატივისცემით გვინდა გავიხსენოთ ადამიანი, რომელმაც თანამედროვე ქართული ეპიდემიოლოგიური და მიკრობიოლოგიური სკოლის შექმნას თავისი ცხოვრების მრავალი წელი მიუძღვნა და რომლის დამსახურებაცაა ის, რომ დღეს ქართველი ექიმები ტოლს არ უდებენ მსოფლიოს საუკეთესო სპეციალისტებს. ეს გახლდათ აკადემიკოსი ლევან საყვარელიძე.

ბ-ნი ლევანი იყო ერთ-ერთი ყველაზე ძლიერი და წარმატებული მინისტრი, რომელიც კი ოდესმე ჰყოლია ქართულ ჯანდაცვას. სწორედ მისი დამსახურებით შეიქმნა საქართველოში, შავი ჭირის სადგურისგან  განსაკუთრებით საშიშ დაავადებებზე მომუშავე სამეცნიერო-პრაქტიკული ცენტრი, რომლის საფუძველზეც შემდგომ ჩამოყალიბდა ახლანდელი დაავადებათა კონტროლისა და საზოგადოებრივი ჯანმრთელობის ეროვნული ცენტრი ცენტრი და რომელიც 1992 წლიდან მის სახელს ატარებს. ამავე დროს ბატონი ლევანი მრავალი წლის განმავლობაში იყო სამედიცინო ინსტიტუტის ეპიდემიოლოგიის კათედრის გამგე. გაზარდა და აღზარდა ქართველი ეპიდემიოლოგების, ბაქტერიოლოგების, ვირუსოლოგების თაობები. ამ დაწესებულების ბაზაზე ჩამოყალიბდა ლუგარის ლაბორატორიაც, რომლის წარმატებული მუშაობითაც ასე ამაყობს მთელი საქართველო და დღესაც იქ ბატონი ლევანის გაზრდილი კადრები მუშაობენ.

მინი დოსიე: დაიბადების ადგილი: ქ. ზესტაფონი. დაამთავრა თბილისის სახელმწიფო სამედიცინო ინსტიტუტი 1946 წელს. 1947-1949წწ. იყო საქართველოს სამოქალაქო საჰაერო ფლოტის სამმართველოს მთავარი ექიმი; 1949-1954წწ. უფროსი სახელმწიფო სანიტარული ინსპექტორი; 1954-1959წწ. საქართველოს ჯანდაცვის სამინისტროს სანიტარულ-ეპიდემიოლოგიური სამმართველოს უფროსი; ვაქცინაციისა და შრატების სამეცნიერო-კვლევითი ინსტიტუტის ეპიდგანყოფილების გამგე; 1959 წლიდან სსრკ ჯანდაცვის სამინისტროს სახელმწიფო სანიტარული ინსპექციის უფროსის მოადგილე; 1962-1971წწ. საქართველოს ჯანდაცვის მინისტრი; 1971-1973წწ. სანიტარიისა და ჰიგიენის სამეცნიერო-კვლევითი ინსტიტუტის დირექტორის მოადგილე სამეცნიერო დარგში; 1972-1976წწ. ალჟირის რესპუბლიკის ჯანდაცვის ნაციონალური ინსტიტუტის მრჩეველი; 1977-1988წწ. შავი ჭირის საქართველოს სადგურის დირექტორი (ახლანდელი დაავადებათა კონტროლის ეროვნული ცენტრი, რომელიც 1972 წლიდან მისი სახელობისაა); 1977-1991წწ. იყო თბილისის სახელმწიფო სამედიცინო ინსტიტუტის ეპიდემიოლოგიის კათედრის გამგე; მრავალი სამეცნიერო შრომისა და ორი მონოგრაფიის ავტორია; ეპიდემიოლოგი, მედიცინის მეცნიერებათა დოქტორი (1965), პროფესორი (1968).