,
მადრიდში 2010 წელს ჩამოვედი. ამ დროისთვის, საქართველოში სხვადასხვა ორგანიზაციასა და კომპანიაში იურისტად მუშაობის 7 წლიანი გამოცდილება მქონდა. ყველაზე მეტად იმას განვიცდიდი, რომ ჩემს ასაკთან შედარებით, კარიერული თვალსაზრისით უკან დაწევა იყო, საქართველოში კი სამუშაო გამოცდილება ჩემს ასაკს რამდენიმე წლით წინ უსწრებდა. ესპანეთში 6 წელი უნდა ამენაზღაურებინა და ძალიან მეჩქარებოდა, აქაურ პროფესიულ ბაზარზე ჩემი თავის დროულად დამკვიდრება.
იურისტის კარიერა ძალიან პატარა ასაკიდან დავიწყე. ჯერ კიდევ 13 წლის ასაკში მონაწილეობას ვიღებდი საქართველოს ახალგაზრდა იურისტთა ასოციაციის მიერ ორგანიზებულ შეჯიბრებებში სამართლისა და ადამიანის უფლებების თემებზე. პირველად ასე აღმოვჩნდი საუკეთესო იურისტების გარემოცვაში. შემდეგ ჩავაბარე ივანე ჯავახიშვილის სახელმწიფო უნივერსიტეტის იურიდიულ ფაკულტეტზე და იმავე წელს დავიწყე სტაჟირება საქართველოს ახალგაზრდა იურისტთა ასოციაციაში. ვუძღვებოდი სხვადასხვა პროექტს ამავე ორგანიზაციაში. ვიყავი კერძო კომპანიაში იურისტი. ვმუშაობდი 2008 წლის ომის შემდეგ დევნილთა და იძულებით გადაადგილებულ პირთა უფლებების დაცვისთვის შექმნილ პროექტებზე. ასევე UNWOMEN საქართველოს წარმომადგენლობაში დევნილ ქალთა უფლებების დაცვის მიმართულებით.
ესპანეთში ბაკალავრიატი თავიდან გავიარე 2 სხვადასხვა უნივერსიტეტში. შემდეგ 6 თვით შეერთებულ შტატებში წავედი, სამართლის სფეროში საზაფხულო კურსის გავლის მიზნით, რასაც მოყვა მაგისტრატურაზე ჩაბარება. ორმაგი დიპლომი მივიღე: სამართლის ზოგადი პროფილის და საერთაშორისო ბიზნეს სამართლის მიმართულებით. მაგისტრატურის ერთი ნაწილი მადრიდში გავიარე სამართლის სკოლაში, მეორე ნაწილი კი — ნიუ-იორკში, Fordham University-ში. როდესაც მაგისტრატურა დავამთავრე, მუშაობა დავიწყე ფრანგული საერთაშორისო კომპანიების ჯგუფ ATOS-ში, სადაც ამჟამად ვარ იურიდიული დეპარტამენტის დირექტორი და დირექტორთა საბჭოს წევრი (ესპანეთსა და პორტუგალიაში). ATOS -ი არის მსოფლიოში ცნობილი ახალი ტექნოლოგიების კომპანია, 100 ათასზე მეტი თანამშრომლით და ბიზნესით მთელს მსოფლიოში. ესპანეთსა და პორტუგალიაში 6000 თანამშრომელი გვყავს და ორივე ქვეყანაში 9 კომპანიას ვმართავთ.
მე პირველი ქართველი ვარ, რომელიც ნომინირებულია ესპანეთის 100 ლიდერ ქალს შორის (დირექტორი).
იურისტები მუდმივად სწავლის და თვითგანვითარების რეჟიმში უნდა ვიყოთ. მნიშვნელოვანია სწრაფი ადაპტაციის უნარი, მითუმეტეს, როდესაც უცხოელი ხარ. იურისტებს მუდმივ სტრესში გვიწევს მუშაობა, ყველა ვერ ახერხებს ასეთ რიტმთან გამკლავებას, თუმცა ეს შესაძლებელია, როდესაც მოტივაცია მაღალია. არსებობს საქმის კეთება მექანიკურადაც, ამიტომ მნიშვნელოვანია, რომ მექანიკურად არაფერი ვაკეთოთ, არამედ თითოეული საქმიდან ცოდნა შევიძინოთ და შეცდომებზეც ვისწავლოთ. ასევე ფუნდამენტურია ემოციური ინტელექტი ჩვენს პროფესიაში, ამის გარეშე მოლაპარაკებებს ვერ აწარმოებ წარმატებით და ჩვენი სამუშაო იმის მიხედვით არის რთული ან ადვილი, რამდენად გვაქვს მოპოვებული ნდობა იმ ადამიანების, ვინც ჩვენთან მუშაობენ.
დამწყებმა იურისტებმა იმაზე ბევრად მეტი უნდა იშრომონ, ვიდრე ეს სტანდარტია, უნდა გაუსწრონ დროს, რათა გადაწონონ ის უთანასწორობა, რაც მათ აქვთ დასაწყისში ადგილობრივ პროფესიონალებთან შედარებით და დაუმტკიცონ ყველას, რომ ისინი არიან საუკეთესონი.
მნიშვნელოვანია იკონტაქტონ იმ პროფესიონალებთან, ვისგანაც შეუძლიათ მიიღონ საჭირო ინფორმაცია და გამოცდილება. სწამდეთ , რომ ყველაფერი მათზეა დამოკიდებული. აუცილებელია სასწავლებლის და სპეციალიზაციის სწორად შერჩევა, განსაკუთრებით მაგისტრატურისთვის. მნიშვნელოვანია პრესტიჟული მაგისტრატურის გავლა, რადგან ისეთი პრაქტიკული პროგრამით არის დატვირთული, რომ პირდაპირ ამზადებს სტუდენტებს საერთაშორისო კომპანიების დონის სამსახურებისთვის. პროფესორებიც, როგორც წესი, არიან პრაქტიკოსი იურისტები და მათგან ბევრი სასარგებლო რჩევის მიღება შეიძლება. გარდა იურიდიული ცოდნისა, ასეთი სასწავლებლები არიან წამყვანი კომპანიების სამიზნეები, რათა მათი სტუდენტები დაასაქმონ. როგორც წესი, ასეთი სასწავლებლები ძვირია და ძნელია იქ მოხვედრა. რთულია იქ სწავლა, მაგრამ გაძლევს საფუძველს იმისთვის, რომ კარიერაში გზა გაიკვალო. დიდი სურვილი მაქვს, რომ ეს გამოცდილება საქართველოში ახალგაზრდებს გავუზიარო.
.jpg)
„სუფრა - ასე ჰქვია ქართულ მოლხენა-დროსტარებას, რომელიც სტუმართმოყვარეობისა და მხიარულების განსახიერებას წარმოადგენს. რომელი კერძებს მიირთმევენ ქართველები სტუმრებთან ერთად? ჩვენი კორესპონდენტი შეეცადა ქართული სუფრის დიდებულება ეჩვენებინა და დარწმუნდებით, რომ ეს მართლაც კარგად გამოუვიდა“, - ასე იწყება გერმანულ გაზეთ „ფრანკფურტერ ალგემაინე ცაითუნგში“ (Frankfurter Allgemeine Zeitung) გამოქვეყნებული სტატია სათაურით „ქართული სამზარეულოს მრავალფეროვნება“ (ავტორი - მაიკე ფონ გალენი).
გთავაზობთ პუბლიკაციას შემოკლებით:
„როცა მივედით, მაგიდა უკვე გაშლილი დაგვხვდა: თეფშებზე დაწყობილი ყველით და ლორით, ნიგვზის ფარშიანი ბადრიჯნით, მხალეულობით, მწვანილით, კიტრით და პომიდორით... მათ შორის ჩადგმულია გრაფინები მოცხარის წვენით და ტარხუნის ლიმონათის ბოთლებით. ოფიციანტი წითელ ღვინოს ბოკალებში ასხამს. გარეთ თბილისური საღამოა, რესტორან „რიგის“ დარბაზში გაშლილ გრძელ მაგიდაზე კი ქართული სუფრა - ქართული ქეიფი იწყება.
ისინი, რომლებიც ქართულ სამზარეულოს არ იცნობენ, მადააღძრულები სწრაფად მიირთმევენ სიმინდის ფქვილისაგან გამომცხვარ თბილ მჭადებს, სალათებს და ყველს. მაგრამ ვინც იცის, ის ნელ-ნელა ჭამს და მთავარს ელოდება...
ქართველი ქალბატონი თიკო ტუსკაძე, რომელიც ლონდონში ცხოვრობს, მაგრამ ახლა სამშობლოში იმყოფება, ჩვენი გიდის როლს ასრულებს და ქართულ სუფრას გვაცნობს როგორც „გემრიელი საჭმელების უსასრულო რიგს“. იგი კულინარული წიგნის ავტორია და გვიხსნის, თუ რომელი საჭმელი როგორ მივირთვათ.
ზოგიერთმა უკვე საკმაო რაოდენობის სალათა მიირთვა, რომ მაგიდაზე ახალი კერძები მოაქვთ - მოხრაკულ-მოთუშული სოკო, ხაჭაპური, ხორცით მომზადებული კერძები... საჭმლით სავსე თეფშები სულ უფრო მრავლდება და მაგიდაზე თავისუფალი სივრცე მცირდება, თუმცა ახალ-ახალი ნუგბარისათვის ადგილი მოიძებნება.
„სტუმართმოყვარეობა - ქართული კულტურის განუყოფელ ნაწილს წარმოადგენს, რაც კარგად არის გამოხატული ქართულ სუფრაში, როცა მაგიდას ეროვნულ სამზარეულოს კერზები ამშვენებს“, - განმარტავს მაკა თარაშვილი. რა თქმა უნდა, იგი ახალბედა სუფრის წევრებისაგან განსხვავებით, შეცდომებს არ უშვებს და ყველაფერს ერთად არ მიირთმევს. მან კარგად იცის, რა როდის უნდა მიირთვას და უცხოელ სტუმრებს ჭამის საიდუმლოებას ასწავლის: როდის დგება მწვადის, „ჩაქაფულის და საჭმელების მიღების დრო...
ქართული ტრადიციის თანახმად, სუფრაზე იმდენი საჭმელი უნდა იყოს, რომ სტუმრების წასვლის შემდეგაც საკმაო რაოდენობით უნდა დარჩეს: „სუფრა, რომელზეც არაფერი აღარ რჩება, საქართველოში არ არსებობს“, - ამბობს მაკა თარაშვილი, - მასპინძლები იფიქრებენ, რომ სტუმრები მშივრები დარჩნენ. ამიტომ ყველაფერი უამრავია“.
რესტორანი „ქეთო და კოტე“ ძველი თბილისის უბანში, შემაღლებულ ადგილზე მდებარეობს. დარბაზში მყუდრო გარემოა შექმნილი. მაგიდები ყოველთვის მდიდრულადაა გაშლილი - ტრადიციული კერძები თანამედროვე სტილითაა გაფორმებული. თავდაპირველად თვენ მოგართმევენ ცივ და ვეგეტარიანულ კერძებს, ბოსტნეულს, შემდეგ გამომცხავარს, ცომეულს, ბოლოს კი ხორცით მომზადებულ საჭმელებს.
ქართული სუფრის ტრადიციაა თამადა, ანუ დროსტარების ხელმძღვანელი. იგი სუფრის თავში ზის და სადღეგრძელოებს ამბობს. რესტორან „შატო მუხრანში“, სადაც ჩვენ ვიყავით (თბილისიდან ერთი საათის სავალზე), მეღვინე პატრიკ ჰონეფმა ჩვენი სტუმრობის სადიდებელი სადღეგრძელო წარმოსთქვა. გერმანელი მეღვინე უკვე მრავალი წელია საქართველოში ცხოვრობს, ოჯახიც აქ ჰყავს. პატრიკი მადლობას გვიხდის სტუმრობისათვის, რომ გერმანელი ტურისტები საქართველოთი დაინტერესდნენ და კავკასიურ ქვეყანას ეწვივნენ.
მასპინძელი გვიხსნის, რომ სუფრის თამადა ყურადღებით ისმენს სტუმრების საუბარს სადღეგრძელოებისათვის იმპულსის მისაცემად. იგი დისკუსიას ზომიერ მიმართულებას აძლევს და განწყობას ამაღლებს. ამიტომაც თამადა ისეთი პიროვნებაა, რომელიც ცნობილია თავისი კეთილი ხასიათით, გონებამახვილობით და ინტელექტით.
თუ როგორ მზადდება კლასიკური ქართული კერძები, ამას თქვენ თბილისიდან საკმაოდ მოშორებით, კახეთში გაიგებთ, სადაც ღვინის კომპანია „შუმის“ რესტორანი მდებარეობს. აქ სტუმარი საკუთარი თვალით ხედავს, თუ როგორ ცხვება ქართული თონის პური, როგორ კეთდება ხინკალი, რომელიც ქართული სამზარეულოს ერთ-ერთ დიდებულ და გემრიელ კერძს წარმოადგენს.
