,
„დიდი მოლოდინის მიუხედავად, კიევმა ვერადავერ შეძლო კონტრშეტევაში წარმატების მიღწევა. გამოუვალ მდგომარეობაში ჩავარდნილი უკრაინელი სამხედროები და პოლიტიკოსები ბერლინს ფრთოსანი რაკეტის - „ტაურუსის“ (Taurus) მიცემას სთხოვენ... მაგრამ არ არის საჭირო დიდი სამხედრო თეორეტიკოსობა იმის მისახვედრად, რომ კიევი „ტაურუსებით“ ოკუპირებულ ტერიტორიებს ვერ გაათავისუფლებს. ასეთი თხოვნები მხოლოდ უსუსურობის მანიშნებელია“, - ნათქვამია გერმანულ გაზეთ „დი ველტში“ (Die Welt) გამოქვეყნებულ სტატიაში სათაურით „კიევის სურვილი გერმანული ფრთოსანი რაკეტების მიწოდებაზე უკრაინის დაბნეულობის გამოხატულებას წარმოადგენს“ (ავტორი - ჟაკ შუსტერი).
გთავაზობთ პუბლიკაციას მცირე შემოკლებით:
რუსებმა, მართალია, ვერ შეძლეს ნატოსა და ევროკავშირის სიმტკიცის შესუსტება უკრაინის დახმარების საკითხში, მაგრამ აშკარაა, რომ დასავლეთიც არასწორი გზით წავიდა: პუტინის რუსეთი ვერც ეკონომიკურმა სანქციებმა ვერ დააჩოქა, ვერც პოლიტიკური იზოლაციის მცდელობებმა. გარდა ამისა, აშკარად ჩანს, რომ ომი სულ უფრო სისხლისმღვრელი და გააფთრებული ხდება.
იმავდროულად დასავლეთი ხმამაღლა ნიშნის მოგებით აცხადებს, რომ რუსებმა დიდი შეცდომა ჩაიდინეს, როცა უკრაინის წინააღმდეგ აგრესიული ომი წამოიწყეს. რასაკვირველია, დასავლეთის განწყობა სამართლიანია, რუსებმა მართლაც გლობალური შეცდომა დაუშვეს: ვლადიმერ პუტინს ნატოს დასუსტება სურდა, ალიანსი კი უფრო მტკიცდება და ფართოვდება. იგი იმედოვნებდა, რომ ევროკავშირს დაშლიდა, მაგრამ ევროკავშირი ფეხზე მტკიცედ დგას. კრემლის ბინადარი ფსონს უკრაინის სწრაფ კაპიტულაციაზე დებდა, მაგრამ მწარედ მოტყუვდა - კიევი იბრძვის. ასეთი არგუმენტები შეიძლება ბევრი მოინახოს, მაგრამ მოდით, სიტუაციას სხვა მხრიდან შევხედოთ:
დასავლეთის მიერ დაშვებული შეცდომებიც არანაკლებ სერიოზულია. აშშ-სა და ევროპას სჯეროდა, რომ რუსეთს მუხლებზე დასცემდნენ, მაგრამ რუსეთზე ჯერ ისევ ფეხზე დგას, თანაც ურყევად. დასავლეთმა ფსონი რუსეთის იზოლაციაზე დადო დანარჩენი მსოფლიოსაგან, მაგრამ მოსკოვს ჯერ კიდევ უამრავი კონტაქტი აქვს და მის იზოლაცია-კარანტინზე ლაპარაკი ზედმეტია.
იგივე სიტუაციაა უკრაინის კონტრშეტევის მიმართთაც - კიევის სარდლობის ხმამაღალი დაპირებები არ მართლდება, რუსული თავდაცვითი ხაზის გადალახვა ვერ ხერხდება... კიევი და მისი დასავლელი მოკავშირეები იმედოვნებდნენ, რომ ამერიკელი და ევროპელი ინსტრუქტორების მიერ სამხედრო ბაზებზე გაწრთვნილი უკრაინელი ჯარისკაცები ფრონტზე სასწაულებს მოახდენდნენ და სწრაფ წინსვლას უზრუნველყოფდნენ, მაგრამ არაფერს ამის მსგავსს ვერ ვხედავთ. ისეთი პირი უჩანს, რომ საზაფხულო კონტრშეტევა საშემოდგომოდ გადაიქცევა - ფაქტია, რომ ფრონტებზე პროგრესი ან საერთოდ არ არის, ან ძალიან უმნიშვნელოა. არც იმის პერსპექტივა არ ჩანს, რომ შეტევა გაფართოვდება და მისი ტემპი მოიმატებს. კიევი მძიმე სიტუაციაშია ჩავარდნილი და მდგომარეობის გამოსასწორებლად საშუალო სიშორის ფრთოსან რაკეტებს ითხოვს..
ყველა ვერ იქნება კლაუზევიცი (გერმანელი სამხედრო თეორეტიკოსი, გენერალი - ს.კ.), მაგრამ „ტაურუსებთან“ დაკავშირებით სიტუაცია გარკვეულია: ამ რაკეტებს კონტრშეტევასთან არავითარი კავშირი არ აქვთ და მათი დახმარებით რუსების მიერ ოკუპირებული ტერიტორიების გატავისუფლება შეუძლებელია. უკრაინას უფრო მეტად თანამედროვე საარტილერიო სისტემები გამოადგება, რაც მას აქვს, მაგრამ არ ჰყოფნის. დანაკარგებს, რასაკვირველია, ორივე მხარე განიცდის, მაგრამ მოსკოვს, კიევისაგან განსხვავებით, ბევრი რეზერვის გამოყენების შესაძლებლობა აქვს. მოკლედ, კიევის სწრაფვა რაკეტების შესაძენად რაღაც არაგონივრულია და გაოცებას იწვევს, სარდლობის დაბნეულობას და უსუსურობის გამოხატულებას წარმოადგენს.
ამჟამად ფრონტზე პატური სიტუაციაა შექმნილი: ერთი მხრივ, უკრაინის არმიას რუსი ოკუპანტების გაძევება ქვეყნის ტერიტორიიდან არ შეუძლია. მეორე მხრივ, მოსკოვის გეგმებიც გაცამტვერდა უკრაინის დამარცხების თაობაზე, კიევს დასავლეთი დახმარებას უწევს. პროგნოზი შემაძრწუნებელია: ომი უფრო დაუნდობელი და სისხლისმღვრელი გახდება და მისი საშინელებები როგორც უკრაინელებსა და რუსებს, ასევე ევროპელ ხალხებს კიდევ დიდიხანს გაჰყვება.
