„დონალდ ტრამპს არ სურს ვოლოდიმირ ზელენსკის თხოვნის შესრულება იარაღის მიწოდების თაობაზე, ევროპის საწყობები კი უკვე ცარიელია. უკრაინას განსაკუთრებით უნდა საზენიტო რაკეტები“, - ნათქვამია ბრიტანულ გაზეთ „თაიმსში“ (The Times) დაბეჭდილ სტატიაში სათაურით „გადაცემს თუ არა აშშ ან ევროპა უკრაინას დამატებით Patriot-ის საზენიტო-სარაკეტო კომპლექსებს?“ (ავტორი - ჯორჯ გრილზი).
გთავაზობთ პუბლიკაციას მცირე შემოკლებით:
დონალდ ტრამპთან 60-წუთიანი სატელეფონო საუბრის დროს ვოლოდიმირ ზელენსკი დაბეჯითებით ხაზს უსვამდა აშშ-სადმი კეთილგანწყობას და ემადლიერებოდა დახმარების გაწევის გამო. მიუხედავად იმისა, რომ უკრაინელი ლიდერი თეთრი სახლის ოვალურ კაბინეტში არასასიამოვნო სკანდალის სუბიექტი გახდა, იგი რისკზე წავიდა და აშშ-ის პრეზიდენტს დამატებით სთხოვა - Patriot-ები მჭირდება და თუ რეზერვში გაქვთ, იქნებ მომცეთო.
Patriot-ის საზენიტო-სარაკეტო კომპლექსი 800 მილიონი გირვანქა სტერლინგი ღირს და აშშ-ის არმიის შეიარაღებაში 1980-იანი წლებიდან შედის. დღეისათვის „პეტრიოტი“ უკრაინის ჰაერსაწინააღმდეგო დაცვის ერთ-ერთი ყველაზე ეფექტურ და საიმედო საშუალებას წარმოადგენს. მიუხედავად იმისა, რომ „პეტრიოტი“ ალაბამას შტატში დააპროექტეს ნახევარ საუკუნეზე მეტის ხნის წინათ, ამ კომპლექსმა დაამტკიცა თავისი შეუცვლელობა შეიარაღების ყველაზე თანამედროვე სისტემებთან შედარებით.
როგორც კი 2023 წელს პრეზიდენტმა ვლადიმერ პუტინმა ტრაბახი დაიწყო თავისი „ჩამოუგდებელი“ რაკეტებით - „კინჟალებით“ („ხანჯლებით“), „პეტრიოტის“ ბატარეებმა მათი ჩამოგდება დაიწყეს.
კრემლის მტკიცებით, რუსეთის ჯარებმა ამერიკული „პეტრიოტების“ რამდენიმე დანადგარი გაანადგურეს, მაგრამ რადგანაც უკრაინა სატყუარებს იყენებს - რეზინის გაბერილ მაკეტებს, რუსების მტკიცება, დიდი ალბათობით, სინამდვილეს არ შეესაბამება.
არსებული შეფასებებით, ვოლოდიმირ ზელენსკის ამჟამად „პეტრიოტის“ 6 გასაშვები მოძრავი დანადგარი კიდევ აქვს, რომლებიც მუდმივად ერთი ადგილიდან მეორეზე გადადიან, რათა რუსების სამიზნეში არ მოხვდნენ. „პეტრიოტის“ ერთი რაკეტა სამი მილიონი გირვანქა სტერლინგი ღირს, ამიტომ მათი გამოყენება ძალიან ეკონომიურად ხდება და მხოლოდ ბალისტიკური რაკეტების გასანადგურებლად სარგებლობენ. უკრაინის სხვა ჰაერსაწინააღმდეგო საშუალებები კი ფრთოსან რაკეტებს და დრონებს ებრძვიან.
როგორც ცნობილი გახდა, ვოლოდიმირ ზელენსკი დამატებით „პეტრიოტის“ კიდევ 10-12 გამშვებ დანადგარს ითხოვს. მართალია, ოვალურ კაბინეტში მომხდარი შეხლა-შემოხლის შემდეგ ზელენსკიმ პატიება ითხოვა და თითქოსდა პრეზიდენტები შერიგდნენ, დონალდ ტრამპმა მაინც უარი უთხრა თხოვნის შესრულებაზე, თუმცა აღნიშნა, რომ დაეხმარება „პეტრიოტის“ მოძიებაში, თუ ის ნატოს წევრ რომელიმე ქვეყანას აქვს და არ იყენებს.
მაგრამ ევროპის ქვეყნებსაც შეუძლიათ უარი თქვან - მათ უკვე მიაწოდეს უკრაინას რამდენიმე „პეტრიოტი“ საკუთარი არმიების შეიარაღებიდან, ანუ თვითონ მოიკლეს და კიევს მისცეს. თუ კიდევ ასე მოიქცევიან, მაშინ თავიანთ სამხედრო ძლიერებას შეასუსტებენ.
აშშ-მა უკვე მიაწოდა უკრაინას „პეტრიოტის“ ორი კომპლექსი. ასევე გააკეთა გერმანიამ, რუმინეთმა და ნიდერლანდებმა. „პეტრიოტები“ აქვთ საბერძნეთს, ესპანეთს, პოლონეთს და შვეიცარიას. დიდ ბრიტანეთს სახმელეთო ჰაერსაწინააღმდეგო დაცვის საშუალებები საკუთარი ტერიტორიისთვისაც კი არ აქვს და უკრაინას ვერაფერს მისცემს.
იმის გათვალისწინებით, რომ ევროპა რუსული ბალისტიკური რაკეტებისაგან სუსტად არის დაცული, გერმანიამ წამოაყენა ინიციატივა „ევროპული ციური ფარის“ შესახებ, რომელიც სახმელეთო ბაზირების ჰაერსაწინააღმდეგო დაცვის საშუალებების შექმნას ითვალისწინებს, მაგრამ ამას წლები დაჭირდება - კომპლექსების აწყობა ძალიან რთულია.
მასაჩუსესტის შტატში არის კომპანია Raytheon-ის ქარხანა, რომელიც „პეტრიოტების“ გამშვები კომპლექსების დამზადებით არის დაკავებული და რომელიც, სამწუხაროდ, შეკვეთების შესრულებას ვერ ასწრებს. აშშ-ზე რომ არ იყოს მუდმივად დამოკიდებული, გერმანიამ გააფორმა სამმილიარდიანი კონტრაქტი ისრაელთან „პეტრიოტის“ მსგავსი კომპლექსის - Arrow 3-ის („ისარი“) შეძენის თაობაზე.
თუ აშშ საბოლოოდ უარს იტყვის უკრაინისათვის „პეტრიოტის“ გამშვები დანადგარების დამატებით მიწოდებაზე, ევროპა კი ამერიკას მიბაძავს და კიევს უარით გაისტუმრებს, მაშინ ვოლოდიმირ ზელენსკის პრიორტეტეული ამოცანა იქნება მის ჯარში უკვე არსებული „პეტრიოტებისათვის“ საჭირო რაკეტების შეძენა. ასევე იგი უნდა გაფრთხილდეს, რომ გამშვები დანადგარები რუსებმა არ გაუნადგურონ (ან დააზიანონ).
გერმანიას ასევე სურს „პეტრიოტის“ რაკეტები თვითონვე დაამზადოს ბავარიის ქარხნებში, მაგრამ ჯერ-ჯერობით უშედეგოდ. დღეისათვის „პეტრიოტის“ რაკეტებს მხოლოდ აშშ-ის არკანზასში არსებული კომპანია Lockheed Martin-ის ქარხანა უშვებს, წელიწადში დაახლოებით 550 ცალს.
დონალდ ტრამპს შეუძლია თქვას, რომ ამერიკული რაკეტები მხოლოდ უკრაინას კი არ ჭირდება, არამედ სხვებსაც (მაგალითად, ისრაელს და ტაივანს), რომლებსაც თავიანთ შეიარაღებაში ამერიკული საზენიტო-სარაკეტო კომპლექსები აქვთ.
თუ ვოლოდიმირ ზელენსკის იმედი ჰქონდა, რომ დონალდ ტრამპიც იმასვე გაიმეორებდა, რაც ადრე ჯო ბაიდენმა თქვა - უფასოდ „დავეხმარებით იმდენს, რამდენიც საჭირო იქნებაო“ - იგი, ალბათ, უკმაყოფილო დარჩება. აშშ-ის ამჟამინდელმა პრეზიდენტმა ძალიან მკაფიოდ თქვა: „თუ უკრაინას ამერიკული ჰაერსაწინააღმდეგო დაცვის კომპლექსები სურს, დაე, მან იყიდოს, ან მის ნაცვლად ფული სხვამ გადაიხადოს“.
„სუფრა - ასე ჰქვია ქართულ მოლხენა-დროსტარებას, რომელიც სტუმართმოყვარეობისა და მხიარულების განსახიერებას წარმოადგენს. რომელი კერძებს მიირთმევენ ქართველები სტუმრებთან ერთად? ჩვენი კორესპონდენტი შეეცადა ქართული სუფრის დიდებულება ეჩვენებინა და დარწმუნდებით, რომ ეს მართლაც კარგად გამოუვიდა“, - ასე იწყება გერმანულ გაზეთ „ფრანკფურტერ ალგემაინე ცაითუნგში“ (Frankfurter Allgemeine Zeitung) გამოქვეყნებული სტატია სათაურით „ქართული სამზარეულოს მრავალფეროვნება“ (ავტორი - მაიკე ფონ გალენი).
გთავაზობთ პუბლიკაციას შემოკლებით:
„როცა მივედით, მაგიდა უკვე გაშლილი დაგვხვდა: თეფშებზე დაწყობილი ყველით და ლორით, ნიგვზის ფარშიანი ბადრიჯნით, მხალეულობით, მწვანილით, კიტრით და პომიდორით... მათ შორის ჩადგმულია გრაფინები მოცხარის წვენით და ტარხუნის ლიმონათის ბოთლებით. ოფიციანტი წითელ ღვინოს ბოკალებში ასხამს. გარეთ თბილისური საღამოა, რესტორან „რიგის“ დარბაზში გაშლილ გრძელ მაგიდაზე კი ქართული სუფრა - ქართული ქეიფი იწყება.
ისინი, რომლებიც ქართულ სამზარეულოს არ იცნობენ, მადააღძრულები სწრაფად მიირთმევენ სიმინდის ფქვილისაგან გამომცხვარ თბილ მჭადებს, სალათებს და ყველს. მაგრამ ვინც იცის, ის ნელ-ნელა ჭამს და მთავარს ელოდება...
ქართველი ქალბატონი თიკო ტუსკაძე, რომელიც ლონდონში ცხოვრობს, მაგრამ ახლა სამშობლოში იმყოფება, ჩვენი გიდის როლს ასრულებს და ქართულ სუფრას გვაცნობს როგორც „გემრიელი საჭმელების უსასრულო რიგს“. იგი კულინარული წიგნის ავტორია და გვიხსნის, თუ რომელი საჭმელი როგორ მივირთვათ.
ზოგიერთმა უკვე საკმაო რაოდენობის სალათა მიირთვა, რომ მაგიდაზე ახალი კერძები მოაქვთ - მოხრაკულ-მოთუშული სოკო, ხაჭაპური, ხორცით მომზადებული კერძები... საჭმლით სავსე თეფშები სულ უფრო მრავლდება და მაგიდაზე თავისუფალი სივრცე მცირდება, თუმცა ახალ-ახალი ნუგბარისათვის ადგილი მოიძებნება.
„სტუმართმოყვარეობა - ქართული კულტურის განუყოფელ ნაწილს წარმოადგენს, რაც კარგად არის გამოხატული ქართულ სუფრაში, როცა მაგიდას ეროვნულ სამზარეულოს კერზები ამშვენებს“, - განმარტავს მაკა თარაშვილი. რა თქმა უნდა, იგი ახალბედა სუფრის წევრებისაგან განსხვავებით, შეცდომებს არ უშვებს და ყველაფერს ერთად არ მიირთმევს. მან კარგად იცის, რა როდის უნდა მიირთვას და უცხოელ სტუმრებს ჭამის საიდუმლოებას ასწავლის: როდის დგება მწვადის, „ჩაქაფულის და საჭმელების მიღების დრო...
ქართული ტრადიციის თანახმად, სუფრაზე იმდენი საჭმელი უნდა იყოს, რომ სტუმრების წასვლის შემდეგაც საკმაო რაოდენობით უნდა დარჩეს: „სუფრა, რომელზეც არაფერი აღარ რჩება, საქართველოში არ არსებობს“, - ამბობს მაკა თარაშვილი, - მასპინძლები იფიქრებენ, რომ სტუმრები მშივრები დარჩნენ. ამიტომ ყველაფერი უამრავია“.
რესტორანი „ქეთო და კოტე“ ძველი თბილისის უბანში, შემაღლებულ ადგილზე მდებარეობს. დარბაზში მყუდრო გარემოა შექმნილი. მაგიდები ყოველთვის მდიდრულადაა გაშლილი - ტრადიციული კერძები თანამედროვე სტილითაა გაფორმებული. თავდაპირველად თვენ მოგართმევენ ცივ და ვეგეტარიანულ კერძებს, ბოსტნეულს, შემდეგ გამომცხავარს, ცომეულს, ბოლოს კი ხორცით მომზადებულ საჭმელებს.
ქართული სუფრის ტრადიციაა თამადა, ანუ დროსტარების ხელმძღვანელი. იგი სუფრის თავში ზის და სადღეგრძელოებს ამბობს. რესტორან „შატო მუხრანში“, სადაც ჩვენ ვიყავით (თბილისიდან ერთი საათის სავალზე), მეღვინე პატრიკ ჰონეფმა ჩვენი სტუმრობის სადიდებელი სადღეგრძელო წარმოსთქვა. გერმანელი მეღვინე უკვე მრავალი წელია საქართველოში ცხოვრობს, ოჯახიც აქ ჰყავს. პატრიკი მადლობას გვიხდის სტუმრობისათვის, რომ გერმანელი ტურისტები საქართველოთი დაინტერესდნენ და კავკასიურ ქვეყანას ეწვივნენ.
მასპინძელი გვიხსნის, რომ სუფრის თამადა ყურადღებით ისმენს სტუმრების საუბარს სადღეგრძელოებისათვის იმპულსის მისაცემად. იგი დისკუსიას ზომიერ მიმართულებას აძლევს და განწყობას ამაღლებს. ამიტომაც თამადა ისეთი პიროვნებაა, რომელიც ცნობილია თავისი კეთილი ხასიათით, გონებამახვილობით და ინტელექტით.
თუ როგორ მზადდება კლასიკური ქართული კერძები, ამას თქვენ თბილისიდან საკმაოდ მოშორებით, კახეთში გაიგებთ, სადაც ღვინის კომპანია „შუმის“ რესტორანი მდებარეობს. აქ სტუმარი საკუთარი თვალით ხედავს, თუ როგორ ცხვება ქართული თონის პური, როგორ კეთდება ხინკალი, რომელიც ქართული სამზარეულოს ერთ-ერთ დიდებულ და გემრიელ კერძს წარმოადგენს.