USD 2.7384
EUR 2.8548
RUB 2.6619
Тбилиси
"The New York Times" : „უკრაინისთვის მისაცემი ტანკების ძიებაში: ევროპის არმიებს მძიმე ჯავშანტექნიკა არ ჰყოფნით“
дата:  286

„ერთი თვის შემდეგ, რაც ბერლინი თავისი მოკავშირეების თხოვნას დათანხმდა გერმანული ტანკების - „ლეოპარდების“ - უკრაინისთვის მიწოდების თაობაზე, აღმოჩნდა, რომ  მძიმე ტექნიკის ის „დიდი ნაკადი“, რასაც ევროპელი პოლიტიკოსები კიევს პირდებოდნენ, სინამდვილეში მხოლოდ „პატარა ნაკადული“ აღმოჩნდა“, - ნათქვამია ამერიკულ „ნიუ-იორკ თაიმსში“ (The New York Times) გამოქვეყნებულ სტატიაში „უკრაინისთვის მისაცემი ტანკების ძიებაში: ევროპის არმიებს მძიმე ჯავშანტექნიკა არ ჰყოფნით“ (ავტორები - ერიკა სოლომონი და სტივენ ერლანგერი).

გთავაზობთ პუბლიკაციის შინაარსს:

„ზოგიერთმა ევროპულმა ქვეყანამ უცებ აღმოაჩინა, რომ მათი არმიების არსენალებში არსებული ტანკები ან სარემონტოა, ან სათადარიგო ნაწილებით არ არიან უზრუნველყოფილნი. სირთულეები გაჩნდა უკრაინელი ჯარისკაცების სამხედრო წრთვნების საკითხშიც - ტანკების ეკიპაჟების მომზადებაში. პოლიტიკოსები პირისპირ შეეჩეხნენ მოულოდნელ დაბრკოლებებს როგორც საკუთარ ორგანიზაციებში (ნატო, ევროკავშირი), ისე უშუალოდ ეროვნულ თავდაცვით სტრუქტურებშიც. ბევრი ქვეყნის თავდაცვის სამინისტროები იძულებულნი გახდნენ უკან მიეწვიათ პენსიაში გასული ინსტრუქტორები, რათა უკრაინელებისათვის მათთვის უცხო ტანკების მართვა ესწავლებინათ.

რუსეთთან მებრძოლი უკრაინისთვის „ლეოპარდების“ მიწოდების საკითხში შექმნილი პრობლემები მხოლოდ ერთ-ერთი გამოვლინებაა იმ რეალობისა, რომელსაც ევროპა დიდი ხნის განმავლობაში იგნორირებდა და ყურადღებას არ აქცევდა: ბრიუსელი, პარიზი, ბერლინი და ლონდონი თვლიდნენ, რომ ცივი ომის შემდეგ მსხვილმასშტაბიანი ომების საფრთხე უკვე წარსულს ჩაბარდა და „დათბობის“ პერიოდში სულაც აღარ იყო აუცილებელი დიდი სამხედრო ხარჯების გაწევა. შესაბამისად, არმიები ქრონიკულად დაუფინანსებელი რჩებოდა. როცა რუსეთი უკრაინაში შეიჭრა, ევროპა ამ ფაქტს სრულიად მოუმზადებელი შეხვდა.

დღეს ევროპის ქვეყნების მცდელობა, რომელიც ორი სატანკო ბატალიონის (62 ტანკის შემადგენლობით) ჩამოყალიბებისათვის საჭირო მძიმე ჯავშანტექნიკის სხვადასხვა ქვეყნებში  ძებნით გამოიხატება, უკვე ყველასათვის ცნობილი გახდა.

ასეთი სიტუაციის ირონიულობა განსაკუთრებით ჩანს ტანკების მწარმოებელ სახელმწიფოს მდგომარეობაზე. ბევრი ევროპელი გერმანიას და მის კანცლერს ოლაფ შოლც აკრიტიკებდა და იმ გაუბედავი ნაბიჯების გამო, რასაც ბერლინი უკრაინის დახმარების საკითხში დგამდა. კანცლერი ანგარიშს უწევდა საზოგადოების განწყობას და თავს არიდებდა სიტუაციის ესკალაციას რუსეთ-უკრაინის ომში, თუმცა საბოლოო ჯამში მაინც დათანხმდა ნატოს წევრების თხოვნებს - ფრონტზე გაგზავნილიყო მათ ეროვნულ არმიებში არსებული გერმანული „ლეოპარდები“. მაგრამ... იმ ქვეყნებმა, რომლებიც გერმანიას აკრიტიკებდნენ, აღმოაჩინეს, რომ მათი „ლეოპარდები“ ისეთ გამართულ და საბრძოლო მდგომარეობაში არ არიან, როგორშიც უნდა ყოფილიყვნენ... მოკლედ, ტანკების მოგროვება ძნელად მიმდინარეობს.

თქვენ თვითონ განსაჯეთ:

ფინეთი, რომლის პარლამენტის წევრები, ქვეყნის ნატოში გაწევრიანების ფონზე, ყველაზე მეტად ლაპარაკობდნენ უკრაინის დახმარებაზე და ბერლინს მწარედ საყვედურობდნენ, ახლა აცხადებენ, რომ ჰელსინკს კიევისათვის სულ სამი „ლეოპარდის“ მიცემის საშუალება აქვს, ისიც მხოლოდ ისეთი მოდიფიკაციისა, რომელიც განნაღმვის ფუნქციას ასრულებს,  საბრძოლო „ლეოპარდები“ (200 ერთეული) კი ფინეთს თვითონ დაჭირდება - ქვეყანას რუსეთთან თითქმის ათასკილომეტრიანი საერთო საზღვარი აქვს და ახლა, როცა ნატოს წევრია, საკუთარი თავდაცვის დასუსტება არ სურს.

შვედეთმა, რომელიც ზეწოლას ახდენდა გერმანიაზე - „ნებართვა მომეცი შენი წარმოების ტანკები უკრაინას გავუგზავნოო“, 24 თებერვალს მორიდებულად განაცხადა, რომ ომში მხოლოდ 10 „ლეოპარდს“ გაგზავნის...

ესპანეთმა, რომელსაც თავის არმიაში 108 გერმანული ტანკი აქვს და ეგონა, რომ ყველა საბრძოლო მზადყოფნაში იყო, ახლა დარწმუნდა, რომ ბევრი „ლეოპარდი“ „დაჭრილია“ და „მკურნალობა“ - რემონტი ჭირდება, რაც თვეები გაგრძელდება. ამას ემატება ისიც, რომ სამთავრობო კოალიციის ერთ-ერთი წევრს პარტია „რამოსი“ წარმოადგენს, რომელსაც თითქმის პრორუსული განწყობა აქვს და ტანკების უკრაინისთვის გადაცემა არ სიამოვნებთ.

პოლონეთი, რომელსაც გერმანიასთან ბოლო წლებში რთული დამოკიდებულება აქვს, ოლაფ შოლცს გაუბედაობის გამო აკრიტიკებდა და იმუქრებოდა, რომ ტანკებს უკრაინას ბერლინის თანხმობის გარეშე მიაწოდებდა. რამდენიმე დღის წინათ კი ვარშავამ განაცხადა, რომ  მას მხოლოდ 14 ტანკის მიცემა შეუძლია (მათგან რამდენიმე „ლეოპარდი“ კიევს უკვე გადაეცა, პოლონეთი ახლა უკრაინულ ეკიპაჟებს ამზადებს, თუმცა სწავლება ჯერ არ დამთავრებულა).

იმის გამო, რომ „ლეოპარდ-2“-ის თანამედროვე ტანკების უკრაინისთვის გადაცემა პრობლემებს აწყდება, ნიდერლანდები, გერმანია და ბელგია გამოვიდნენ ინიციატივით, რომ უკრაინას ამ წლის ბოლომდე უფრო ძველი „ლეოპარდ-1“-ები გაუგზავნონ, მაგრამ როგორც ერთ-ერთმა გერმანელმა გენერალმა განაცხადა, ბუნდესვერის სარდლობა იძულებული გახდა ტანკის ამ ძველი მოდელის უკვე ასაკოვანი გადამდგარი მექანიკოსები და ტანკის მძღოლები მთელ ქვეყანაში მოეძებნა, უკრაინელი სამხედროების მოსამზადებლად.

წყარო: https://www.nytimes.com/2023/02/28/world/europe/ukraine-tanks.html

მოამზადა სიმონ კილაძემ

аналитика
«The Washington Post» (აშშ): „ომისადმი შიშის გამო, საქართველო რუსეთისაკენ დაბრუნებას ირჩევს“

ამერიკული გაზეთი „ვაშინგტონ პოსტი“ (The Washington Post) აქვეყნებს სტატიას სათაურით „ომისადმი შიშის გამო, საქართველო რუსეთისაკენ დაბრუნებას ირჩევს“ (ავტორი - მარია ილიუშინა), რომელშიც განხილულია არჩევნებისშემდგომი სიტუაცია საქართველოში.

გთავაზობთ პუბლიკაციას შემოკლებით:

(...) ქართველთა უმრავლესობა - გამოკითხვების მიხედვით, 80%-ზე მეტი - მხარს უჭერს ქვეყნის ევროპულ ორიენტაციას და მოსკოვის მიმართ მაინცდამაინც განსაკუთრებულ სიყვარულს არ ამჟღავნებს, ოპოზიცია კი ცდილობს ხმის მიცემის შედეგები წარმოადგინოს როგორც არჩევანი ევროკავშირსა და რუსეთს შორის.

მაგრამ იმის გათვალისწინებით, რომ ორ ქვეყანას შორის 2008 წლის აგვისტორში მომხდარი ხანმოკლე ომის შედეგად საქართველოს ტერიტორიის 20% დე-ფაქტოდ რუსეთის კონტროლის ქვეშ იმყოფება, მოსკოვის სამხერო ძლიერების ჩრდილი სულ უფრო შესამჩნევი ხდება. შესაბამისად, „ქართულმა ოცნებამ“ ამომრჩევლებს უფრო რადიკალური დილემა შესთავაზა: არჩევანი მშვიდობასა და ომს შორის.

მმართველი პარტიის „რუსეთის მხარეს შებრუნება“ შედარებით ახალ მოვლენას წარმოადგენს. 2012 წელს, როცა „ქართული ოცნება“ ხელისუფლებაში მოვიდა, მნიშვნელოვან საგარეოპოლიტიკურ წარმატებას მიაღწია - სწრაფად დაუახლოვდა ევროკავშირს მასში გაწევრიანების სურვილით, მაგრამ რუსეთ-უკრაინის ომის დაწყების კვალობაზე პარტიამ რუსეთის ორბიტისაკენ გადაუხვია. მთავრობამ ევროპა და ადგილობრივი ოპოზიცია წარმოადგინა „ომის გლობალური პარტიად“, რომელსაც სურს საქართველო მოსკოვთან ომში ჩაითრიოს და კრემლთან დაპირისპირების ინსტრუმენტად გამოიყენოს

ამჟამად „ქართული ოცნება““ ოფიციალურად პრორუსულ პარტიას არ წარმოადგენს, მაგრამ ხშირად მისი პრაქტიკული მოქმედება საერთო პრორუსულ ჩარჩოებში ჯდება. 

ევროპული გზიდან გადახვევის პოლიტიკის ცენტრში მოჩანს „ქართული ოცნების“ დამაარსებელი ბიძინა ივანიშვილი - მილიარდერი, ყოფილი პრემიერ-მინისტრი, რომელიც ბოლო ათწლეულში წავიდა ქართული პოლიტიკიდან, მაგრამ იმავდროულად გავლენიან ადამიანად რჩებოდა. ბიძინა ივანიშვილი რუსეთში ყოფნის დროს გამდიდრდა, 1990-იან წლებში და როგორც მისი კრიტიკოსები ამბობენ,  მისი რიტორიკა და პოლიტიკური მრწამსი რუსეთის ლიდერის პოზიციას უთავსდება.

რუსეთის არმიის უკრაინაში შეჭრის დაწყებიდან პურველ ეტაპზე საქართველომ უკრაინას მხარი დაუჭირა. თბილისში დღესაც ბევრი უკრაინული დროშა ფრიალებს, მაგრამ მთავრობა თავს იკავებს რუსეთის გადაჭარბებული კრიტიკისაგან და ერიდება ანტირუსული სანქციების რეალიზებას.

„ჩვენ, როგორც ქვეყნის მმართველმა პარტიამ, მთავრობამ, ყველაფერი გავაკეთეთ უკრაინისა და უკრაინელი ხალხის მხარდასაჭერად“, - განაცხადა „ვაშინგტონ პოსტთან“ საუბარში „ქართული ოცნების“ თავმჯდომარის მოადგილემ არჩილ თალაკვაძემ, მაგრამ, მისი თქმით, დასავლეთის ოფიციალურმა პირებმა რუსეთ-უკრაინის ომში საქართველოს ჩათრევა მოისურვეს: „ჩვენ ჩავთვალეთ, რომ ასეთი პოლიტიკა საქართველოსათვის ძალზე სარისკო და გაუმართლებელი იქნებოდა“.

„ქართულმა ოცნებამ“ წინასაარჩევნო კამპანიის დროს აქტიურად ისარგებლა უკრაინის ომით და ამომრჩევლებს პლაკატების სერია შესთავაზა, რომლებზე გამოსახულია ერთი მხრივ, ომით დანგრეული უკრაინის ქალაქები და სოფლები, მეორე მხრივ - აღმშენებლობის პროცესში მყოფი საქართველო. ასეთმა პროპაგანდამ თავისი გამოძახილი ჰპოვა რუსეთთან ომგადატანილ საქართველოს მოსახლეობაში, განსაკუთრებით სოფლებში, ოკუპირებულ რეგიონებთან ახლოს, მხარეთა დამაშორიშორებელ ე.წ. სადემარკაციო ხაზის გასწვრივ.

როგორ ავიცილოთ თავიდან ომი

ქართველებს კარგად ახსოვთ 2008 წლის აგვისტოს ომი. ჭორვილისაკენ - ბიძინა ივანიშვილის მშობლიური სოფლისაკენ მიმავალი გზა, რომელიც კავკასიის ქედის სამხრეთ კალთებზე მდებარეობს, სწორედ რუსეთის მიერ ოკუპირებული რეგიონის - სამხრეთ ოსეთთან ახლოს გადის, სულ რაღაც ორიოდე კილომეტრში, სადემარკაციო ხაზთან.

ჭორვილაში ბიძინა ივანიშვილს თითქმის ეროვნულ გმირად თვლიან - მდიდარ ადამიანად, რომელიც თანასოფლელებს ყოველმხრივ ეხმარებოდა - სახლებისა თუ გზების მშენებლობაში, ჯანდაცვასა თუ კომუნალური გადასახადების გადახდაში, სანამ მან სახელმწიფო თანამდებობა - ქვეყნის პრემიერ-მინისტრის პოსტი არ დაიკავა.

„მე ომის მოწინააღმდეგ ვარ. დარწმუნებული ვარ, რომ „ქართული ოცნება“ მსვიდობას შეინარჩუნებს. არ გვსურს, რომ რომელიმე ქვეყანა საქართველოს მტერი იყოს და არც ის გვინდა, რომ საქართველოს იყოს სხვა ქვეყნის მტერი“, - ამბობს გიორგი გურძენიძე, სკოლის დირექტორი, რომელსაც ახსოვს, თუ როგორ ხმაურით დაფრინავდნენ სოფლის თავზე, ცაში რუსული თვითმფრინავები 2008 წელს.

„ქართული ოცნება“ აქტიურად უჭერს მხარს ბიძინა ივანიშვილის პოლიტიკური კურსის ორ ძირითად მომენტს - მშვიდობას ნეიტრალიტეტის გზით და ქართული ტრადიციული ფასეულობების დაცვას. „ქართული ოცნების“ მტკიცებით, მისი სტრატეგიული მიზანი არ შეცვლილა - ევროინტეგრაცია ძალაში რჩება, რომლის რეალიზებას 2030 წლისათვის არის დაგეგმილი: საქართველო ევროკავშირის წევრი გახდება „ღირსეულად“ და ტრადიციული ეროვნული ფასეულობების დაცვით.

„რა თქმა უნდა, მსურს ევროკავშირის წევრი ვიყოთ, მაგრამ ჩვენ ჩვენი წინაპრების ღირსებაც და მემკვიდრეობაც უნდა დავიცვათ. ქალი ქალი უნდა იყოს, კაცი კი - კაცი“, - ამბობს ჭორვილელი მამია მაჭავარიანი.

ქართველთა ღირსება კი დაცული იქნება ორი კანონით, რომლებმაც, პრაქტიკულად, ევროკავშირში საქართველოს პოტენციური წევრობის პროცესი შეაჩერეს - იმიტომ, რომ მათი დებულებები ევროპული ბლოკის სტანდარტებს ეწინააღმდეგება. ეს კანონებია „ოჯახური ფასეულობებისა და არასრულწლოვანების დაცვის, ასევე უცხოური გავლენის გამჭვირვალობის შესახებ, რომლებიც, როგორც ოპოზიცია აცხადებს, რუსული სამართლებრივი აქტების ასლებს წარმოადგენენ.

ევროპა შორეული ხდება?!

საქართველოს დედაქალაქის მცხოვრებთა ნაწილი შეშფოთებულია, რომ ქვეყნის შანსი ევროკავშირის წევრობაზე მცირდება. „არჩევნებში „ქართული ოცნების“ გამარჯვება სხვა არაფერია, თუ არა ხელისუფლების უზურპაცია“, - ამბობს 38 წლის გიორგი, რომელიც გვარს არ ასახელებს, ვაითუ დევნა დაუწყონ, - „ჩვენ ევროკავშირთან ინტეგრაცია უნდა გავაღრმავოთ. რუსეთთან დაახლოებას კი არცერთი ნორმალური ქვეყანა არ ცდილობს. პრორუსუსლი ორიენტაცია თვითმკვლელობას ნიშნავს, რადგან მოსკოვი არანაირი შეთანხმების პირობებს არ იცავს“.

ოპოზიცია მწვავედ აკრიტიკებს „ქართული ოცნების“ ომის წინააღმდეგ მიმართულ კურსს და მას პროპაგანდისტულს უწოდებს, ზოგიერთები კი თვლიან, რომ მმართველ პარტიის მხრიდან ამგვარი ლოზუნგების წარმოჩენა ხელისუფლებაში დარჩენასა და ერთპარტიული მმართველი სისტემის შენარჩუნებას ემსახურება.

პარტია „საქართველოსათვის“ ლიდერის გიორგი გახარიას განცხადებით, ბიძინა ივანიშვილისა და „ქართული ოცნების“ პოლიტიკაში მომხდარი ცვლილებები - პრორუსული გადახრები - იმითაა გამოწვეული, რომ ევროკავშირში გაწევრიანება ხელისუფლების როტაციას ნიშნავს: „მისი მთავარია მიზანია ხელისუფლების შენარჩუნება. იგი ხედავს, რომ ევროპული დემოკრატია ხელისუფლების არჩევნების გზით შეცვლას ითვალისწინებს“.

მაგრამ არჩევნების შედეგების წინააღმდეგ მიმდინარე საპროტესტო აქციები ისეთივე ძლიერი და ფართო არ არის, როგორიც გაზაფხულზე მიმდინარეობდა ზემოთ ხსენებული კანონების მიღების დროს. ეს ნიშნავს, რომ ოპოზიცია გამოფიტულია. მათ ვერც დასავლეთი ვერ უწევს სათანადო დახმარებას. ბრიუსელს შეუძლია გარკვეული ზეწოლა მოახდინოს „ქართულ ოცნებაზე“, მაგრამ ევროპელი ჩინოვნიკების რეაქცია აწონილ-დაწონილია: დამკვირვებლებმა ნამდვილად დააფიქსირეს დარღვევები, მაგრამ მათ თავი შეიკავეს იმის განცხადებაზე, რომ არჩევნები გაყალბდა და ხმები მოპარულია.

არჩევნებში მომხდარი ყველა დარღვევის დეტალურად გამოკვლევა დროს მოითხოვს - კვირეებს და შეიძლება თვეებსაც, თანაც საკმაოდ რთულია მათი დამტკიცება-დადასტურება. „ჩვენ ახლა ისეთ სიტუაციასთან გვაქვს საქმე, როცა დასავლეთს არ სურს ხისტი ნაბიჯები გადადგას საკმარისი მტკიცებულებების გარეშე, ოპოზიციას კი საკმარისი მტკიცებულებები არ აქვს“, - ამბობს ჯონ დიპირო საერთაშორისო რესპუბლიკური ინსტიტუტიდან.

ბიძინა ივანიშვილი აშკარად იმაზე დებს თავის ფსონს, რომ ევროპა საქართველოსადმი ინტერესს დაკარგავს. ჯერ კიდევ ზაფხულში იგი აცხადებდა, რომ აშშ-ის საპრეზიდენტო არჩევნებში დონალდ ტრამპის გამარჯვება რუსეთ-უკრაინის ომს დაასრულებს. „ჩვენ მაქსიმუმ ერთი წელი გვაქვს, რომ ეს ყველაფერი მოვითმინოთ, შემდეგ კი [დასავლეთის] გლობალური და რეგიონული ინტერესები შეიცვლება, მათთან ერთად კი შეიცვლება ინტერესები საქართველოს მიმართაც“, - ამბობდა ბიძინა ივანიშვილი, - ომის დასრულებასთან ერთად კი ყველა გაუგებრობა ევროპასთან და ამერიკასთან გაქრება“.

წყარო: https://www.washingtonpost.com/world/2024/11/21/georgia-russia-elections-influence/

 

более
голосование
ვინ გაიმარჯვებს რუსეთ - უკრაინის ომში?
голосование
Кстати