USD 2.7109
EUR 3.1197
RUB 3.3417
Тбилиси
«The Washington Post» (აშშ): „უკრაინაში დაბადებულმა კონგრესვუმენმა ხმა უკრაინისადმი დახმარების წინააღმდეგ მისცა. მისი მშობლიური ქალაქის მცხოვრებლები თვლიან, რომ ვიქტორია სპარტცი მოღალატურად მოიქცა“
дата:  389

აშშ-ის გაზეთ „ვაშინგტონ პოსტში“ (The Washington Post) გამოქვეყნდა სტატია სათაურით „უკრაინაში დაბადებულმა კონგრესვუმენმა ხმა უკრაინისადმი დახმარების წინააღმდეგ მისცა. მისი მშობლიური ქალაქის მცხოვრებლები თვლიან, რომ ვიქტორია სპარტცი მოღალატურად მოიქცა“ (ავტორები - შივონ ო'გრეისი, ანასტასია გალუჩკა).

გთავაზობთ პუბლიკაციას მცირე შემოკლებით:

იყო დრო, როცა კიევის ჩრდილოეთით მდებარე ქალაქ ჩერნიგოვის მცხოვრებლები, სადაც აშშ-ის კონგრესის წარმომადგენელთა პალატის წევრი, რესპუბლიკელი ვიქტორია სპარტცი გაიზარდა, ცნობილი თანამემამულის სახელით ამაყობდნენ და მას ყოველთვის აქებდნენ: მუდამ სათქმელი ჰქონდათ, თუ როგორ შეძლო შრომისმოყვარე ნაწნავებიანმა გოგონამ წარმატების მიღწევა და აშშ-ის საკანონმდებლო ორგანოს წევრი გახდა - პირველი უკრაინული წარმომავლობის მქონე დეპუტატი.

მაგრამ გასულ კვირაში, როცა წარმომადგენელთა პალატაში კენჭისყრის დროს, ვიქტორია სპარტცმა თავისი ხმა უკრაინისათვის გამოყოფილი 61-მილიარდიან დახმარების წინააღმდეგ მისცა, ჩერნიგოველთა სიამაყე აღშფოთებით და ღალატის გრძნობით შეიცვალა. მათი ემოციები იმანაც გაამწვავა, რომ ხმის მიცემა მოხდა იმ დღეს, როცა ჩერნიგოვი რუსებმა დაბომბეს და 18 ადამიანი დაიღუპა.

„ვხედავ, რომ ის უკვე უკრაინელი აღარ არის“, - ამბობს ნატალია ხმელნიცკაია, ჩერნიგოვის მე-15 საშუალო სკოლის მასწავლებელი, სადაც ვიქტორია სპარტცი სწავლობდა. მასწავლებლისა და მოსწავლის ოჯახები ერთ კორპუსში ცხოვრობდნენ და პედაგოგი საკუთარი თვალით ხედავდა, თუ როგორ იზრდებოდა მომავალი კონგრესვუმენი, - „ჩვენ იმედგაცრუებულნი და აღშფოთებულები ვართ“.

„თავდაპირველად ვამაყობდით ჩვენი თანამემამულის წარმატებით - ვფიქრობდით, რომ მას ჩვენი დახმარება სურს“, - აგრძელებს საუბარს ნატალია ხმელნიცკაია, - „მაგრამ ახლა ვხვდებით, რომ მისთვის პოლიტიკა და კარიერა სამშობლოს ინტერესებზე მაღლა დგას".

ისტორიის მასწავლებელი, 65 წლის ვალენტინა რუდენკო სკოლის ბიბლიოთეკრად მუშაობდა და კარგად ახსოვს, თუ როგორ უყვარდა წიგნების კითხვა ვიქტორიას და ამაყობდა, რომ ცოდნისმოყვარული გოგონა აშშ-ის კონგრესის წევრი გახდა, თუმცა ახლა მისმა ნაბიჯმა გაანაწყენა: „როცა ჩვენ გავიგეთ, რომ მან ხმა მისცა ჩვენთვის დახმარების გამოყოფის წინააღმდეგ, იგი ჩვენთვის სულ სხვა ადამიანად იქცა. მან დიდ სიმაღღლეებს მიაღწია ცხოვრებაში, ამერიკის კანონმდებელი გახდა და შეეძლო რეალური გავლენის მოხდენა და ბევრი რა გაეკეთებინა უკრაინისათვის, თავისი ქალაქისა და სკოლისათვის“.

ბოლო ორი წლის განმავლობაში მე-15 სკოლის რვა კურსდამთავრებული დაიღუპა რუსეთთან ომში, ხოლო რუსეთი დაბომბვის შედეგად სკოლა მნიშვნელოვნად დაზიანდა.

სხვათა შორის, კაპიტოლიუმის ბორცვზე (აშშ-ის კონგრესში) რესპუბლიკელებიც აღიარებენ, რომ მათი თანაპარტიელი ვიქტორია სპარტცი არაპროგნოზირებულად მოქმედებს. იგი წარმომადგენლების პალატის წევრად 2020 წელს აირჩიეს - როგორც პრეზიდენტ დონალდ ტრამპის მხარდამჭერი. გასულ წელს ვიქტორია სპარტცმა განაცხადა, რომ სამომავლოდ ბალოტირებას (არჩევნებში თავისი კანდიდატურის წამოყენებას) აღარ აპირებდა, მაგრამ შემდეგ გადაწყვეტილება შეცვალა. როგორც ჩანს, მას არჩევნებში ძლიერ კონკურენტებთან მოუწევს ბრძოლა. 2023 წელს ვიქტორია სპარტცს მწვავედ აკრიტიკებდნენ, რომ ის უფრო მეტად უკრაინაზე ზრუნავს („უკრაინა უპირველეს ყოვლისა!“), ვიდრე ამერიკაზე, რომლის მოქალაქეც არის.

ვიქტორია სპარტცმა განმარტა, თუ რატომ მისცა ხმა უკრაინისათვის დახმარების კანონპროექტის წინააღმდეგ: „მე ვამაყობ ჩემი ეროვნული წარმომავლობით - უკრაინელობით, მაგრამ ჩემთვის შეურაცხმყოფელია და სრულიად არაამერიკულია ის, რომ ვინმემ იფიქროს - თითქოს მე, ამერიკის მოქალაქე, არ ვუერთგულებ იმ ადამიანებს, რომლებმაც მე კონგრესში ამირჩიეს და ჩემს მიმართ იმედს გამოხატავენ, არ ვუერთგულებ ჩემს ოჯახს და შვილებს, აშშ-ის მოქალქეებს, რომლებიც ინდიანას შტატში ცხოვრობენ და ლოიალობას გამოვიჩენ იმ ქვეყნის მთავრობის მიმართ, რომელიც 24 წლის დავტოვე“.

ვიქტორია სპარტცი, ქალიშვილობაში - კულგეიკო, 1978 წელს ჩერნიგოვის ოლქის ქალაქ ნოსოვკაში დაიბადა, იქ დადიოდა საბავშვო ბაღში, შემდეგ კი ოჯახი საცხოვრებლად ჩერნიგოვში გადავიდა. მამამისი - ანატოლი - ინჟინერი იყო და ჩერნობილის ატომური ელექტროსადგურში მომხდარი კატასტროფის შედეგების სალიკვიდაციო სამუშაოებში მონაწილეობდა, დიდი დოზით რადიაცია მიიღო და გარდაიცვალა. ვიქტორია სპარტცს საშუალო სკოლა ოქროს მედალით, ხოლო კიევის უნივერსიტეტი „წარჩინების დიპლომით“ აქვს დამთავრებული. 2000 წელს იგი აშშ-ში წავიდა ცოდნის გასაღრმავებლად, ასევე წარმატებით დაასრულა ინდინაპოლისის უნივერსიტეტი, გახდა აშშ-ის მოქლაქე და მუშაობა დაიწყო, მიაღწია ინდიანას შტატის საფინანსო პროკურორის თანამდებობას, შემდეგ კი კონგრესში აირჩიეს. მან ინდიანას შტატში გაიცნო თავისი მომავალი მეუღლე ჯეისონ სპარტცი... ამჟამად ცოლ-ქმარს ორი გოგონა ჰყავთ.

რა თქმა უნდა, ვიქტორია სპარტცის ბიოგრაფია უკრაინისაგან განუყოფელია და მას არაერთხელ ჰქონია შეხება უბედურებაში მყოფ სამშობლოსთან. მაგალითად, 2022 წლის თებერვალში, როცა რუსეთის არმია უკრაინაში შეიჭრა, სწრაფად მიუახლოვდა ჩერნიგოვს, რომელიც საზღვრიდან 80 კილომეტრითაა დაშორებული და რომელშიც ვიქტორიას ბებია ცხოვრობდა. ქალაქი დაიბომბა, ბევრი დაიღუპა, მათ შორის, მოგვიანებით ბებიამისიც.

სპარტცი ჩერნიგოვში იმავე ხანს ჩავიდა, როგორც კი რუსეთის ჯარებმა უკან დაიხიეს და ქალაქის აღება ვერ შეძლეს. მცხოვრებლები თავს სარდაფებს აფარებდნენ, საჭმელს კი ქუჩებში ღია ცეცხლზე ამზადებდნენ. ასობით ადამიანი იყო თავშეფარებული მე-15 სკოლის სარდაფებშიც, სადაც ოდესღავ ვიქტორია სწავლობდა. ამერიკელ კონგრესვუმენს იმ დროს ჩერნიგოვის მერი ალექსანდრე ლომაკო შეხვდა და ძალიან მოეწონა მამაცი ქალის ასეთი ნაბიჯი, თუმცა ახლა გაოცებულია მის მიერ გამოვლენილი უპატივცემლობით სამშობლოს მიმართ: „ძალიან იმედგაცრუებული ვარ“, - ამბობს ლომაკო, - იგი ხომ აქ იყო, თავისი თვალით დაინახა ახლობლებისა და ნათესავების უბედურება“.

ომის დაწყების შემდეგ კონგრესის წარმომადგენელთა პალატის რესპუბლიკელი წევრები ხშირად აძლევდნენ ვიქტორია სპარტცს სიტყვას, როგორც თვითმხილველს, რომ ობიექტურად გადმოეცა სიტუაცია. კონგრესვუმენი ემოციურად ლაპარაკობდა, მტკიცედ იცავდა თავისი სამშობლოს ინტერესებს, ატარებდა ლურ-ყვითელი ფერების ტანსაცმელს, აკრიტიკებდა ჯო ბაიდენს არასაკმარისად მკაცრი ანტირუსული სანქციებისათვის და აცხადებდა, რომ უკრაინის დახმარების მტკიცე მომხრე იქნებოდა.

კიევიდან დაბრუნების შემდეგ ვიქტორია სპარტცმა ხმა მისცა უკრაინის დახმარებას 40 მილიარდი დოლარით და პრეზიდენტ ჯო ბაიდენის გვერდით იდგა, როცა იგი ხელს აწერდა კანონს კიევისათვის სამხედრო დახმარების გაფართოებისათვის.

მაგრამ უკვე რამდენიმე თვის შემდეგ ვიქტორია სპარტცმა კრიტიკა დაუწყო პრეზიდენტს ვოლოდიმირ ზელენსკის, რომელსაც კონგრესში ომის გმირად თვლიდნენ. ვიქტორია მოუწოდებდა ზელენსკის, რომ მას „თავი დაენებებინა თეატრში პოლიტიკოსობანას თამაშისათვის [და კორუფციასთან ებრძოლა]“.  იგი აცხადებდა, რომ აშშ-ის კონგრესმა მკაცრად უნდა გააკონტროლოს გამოყოფილი თანხების ხარჯვა და იარაღის განაწილების სამართლიანობა.

ბუნებრივია, კიევს არ მოსწონდა მისი პრინციპული განცხადებები და ღიზიანდებოდა. უკრაინის საგარეო საქმეთა სამინისტროს წარმომადგენელმა ოლეგ პროკოპენკომ ვიქტორია სპარტცს მოსთხოვა, რომ „ნუ ცდილობს პოლიტიკური კაპიტალის მოპოვებას თავისი სამშობლოს უბედურებით და თანამემამულეთა გაჭირვებით“.

ვიქტორიას უკრაინელ ნათესავებზე კონგრესვუმენის ირგვლივ შექმნილმა სიტუაციამ უშუალო გავლენა მოახდინა. მამამისის მეგობარი ალექსანდრე სერდიუკი ახლოს იცნობს ვიქტორიას ბავშვობის წლებიდან და ძალიან გაეხარდა, როცა კონგრესის პალატის წევრი სამშობლოში ჩამოვიდა, თუმცა ნეგატიურად აღიქვა მისი მოქმედება უკრაინის დახმარების წინააღმდეგ ხმის მიცემის გამო. „ჩვენ, რასაკვირველია, კორუფციის დონე ძალიან გვაშფოთებს, მაგრამ მან უნდა იცოდეს, რომ ამერიკული დახმარება ჩვენთვის აუცილებელია, გადარჩენის მიზნით. ხალხის დაღუპვას ვერანაირი პოლიტიკით ვერ გაამართლებ“.

„პრეზიდენტებმა ჯო ბაიდენმა და ვოლოდიმირ ზელენსკიმ უკრაინელი ხალხი მოატყუეს“, - თქვა ვიქტორია სპარტცმა წარმომადგენელთა პალატაში გამოსვლისას. თავის წერილში, რომელიც მან „ვაშინგტონ პოსტში“ გააგზავნა, განაცხადა, რომ იზიარებს უკრაინელი ხალხისა და ფრონტის ხაზზე მყოფი მებრძოლების მდგომარეობას, „რომლებიც ცუდი ხელმძღვანელების შეცდომების გამო ძვირ ფასს იხდიან“.

ჩერნიგოვის მე-15 საშუალო სკოლის არქივში ახლაც არის შენახული 1990-იანი წლების მოსწავლეების, მათ შორის ვიქტორიას საკლასო რვეულები. „მე მას ახლა ასე ვეტყოდი: შენს შვილებს ინდიანას შტატში ტკბილად სძინავთ, ჩვენს შვილებს კი განგაშის საყვირებისა და ბომბების ხმაზე შიშით ეღვიძებათ“, ამბობს ნატალია რუდენკო, ისტორიის მასწავლებელი, - რატომ მოიქეცი სამშობლოს წინააღმდეგ, ვინ გაწყენინა ასე ძალიან?“.

ჩერნიგოვში ვიქტორიას სახლთან სკამზე მჯდომარე ორ ქალი „ვაშინგტონ პოსტის“ კორესპონდენტთან ლაპარაკს მხოლოდ ანონიმურობის დაცვით დაეთანხმნენ. ერთ-ერთმა, გალინამ (სახელი შეცვლილია) ვიქტორია სპარტცის ნაბიჯი დაიცვა: „მე არა მგონია, რომ მას ცუდის გაკეთება უნდა უკრაინისათვის. იგი პოლიტიკოსია, დონალდ ტრამპის თანამზრახველი, მას ჰყავს თავისი ამომრჩევლები და იძულებულია ასე მოიქცეს. ის არ არის უკრაინის მტერი... უბრალოდ, მას სხვა არჩევანი არ ჰქონდა“. მეორე ქალმა კი, ნელიმ, თქვა: „ჩვენ არ ვიცით, თუ რა არჩევანის წინაშე იდგა იგი, რატომ მოიქცა ასე და არა სხვანაირად“.

ნოსოვკაში იმ სახლის კარი, რომელშიც ვიქტორიას ნათესავები ცხოვრობენ, ქალმა გააღო. როგორც კი მან კითხვა მოისმინა - კონგრესვუმენის ნათესავი ბრძანდებით? - განაცხადა: „მე ამ ხალხს ენას ამოვაცლი... მეტ კომენტარს არ გავაკეთებ“ და კარი მოაჯახუნა.

общество
მეუფე შიო - განსაკუთრებით გვამხნევებს ღირსი გაბრიელის სიტყვები, რომ სულიწმინდის მადლს არასდროს დაუტოვებია საქართველო და არც არასდროს მოაკლდება

მხოლოდ გულმოწყალე ადამიანმა შეიძლება დაიმკვიდროს სასუფეველი, - ამის შესახებ საპატრიარქო ტახტის მოსაყდრემ, სენაკისა და ჩხოროწყუს მიტროპოლიტმა შიომ (მუჯირი)სულთმოფენობიდან ოცდამეერთე კვირას, ღირსი გაბრიელ აღმსარებლისა და სალოსის ხსენების დღეს ქადაგების დროს განაცხადა.

მიტროპოლიტის თქმით, ცათა სასუფევლის დამკვიდრებისთვის საჭიროა, ისე მოვალბოთ ჩვენი გული, რომ მასში შემოვიდეს სულიწმინდის მადლი, რომელიც ფერს უცვლის ადამიანს...

მისივე განცხადებით, დღევანდელ მსოფლიოში, როდესაც ასეთი სულიერი ძნელბედობაა, ჩვენ განსაკუთრებით გვამხნევებს ღირსი გაბრიელის სიტყვები, რომ სულიწმინდის მადლს არასდროს დაუტოვებია საქართველო და არც არასდროს მოაკლდება“.

„სახელითა მამისათა და ძისათა და სულისა წმინდისათა.

ძვირფასო მამებო, დედებო, ძმებო და დებო, გილოცავთ დღევანდელ კვირა დღეს, რომელიც დაემთხვა ღირსი გაბრიელ სალოსისა და აღმსარებლის ხსენებას. შეგვეწიოს მისი მადლი და ლოცვა ჩვენ და სრულიად საქართველოს.

გადმოგცემთ მისი უწმინდესობის და უნეტარესობის, კათოლიკოს-პატრიარქ ილია II-ის მოლოცვას და კურთხევას.

დღეს წაკითხული იყო იგავი სახარებიდან მდიდარსა და ლაზარეზე. ეს ორი ადამიანია, ორი სახეა წარმოდგენილი ჩვენ წინაშე. მდიდარს საერთოდ არ ენაღვლებოდა, რომ მის კართან იწვა მძიმე ავადმყოფი და გლახაკი, სრულიად გულგრილი იყო მისი ბედისადმი. ლაზარე კი ძალიან მოკრძალებული იყო. მას ის კი არ უნდოდა, რომ მდიდრის სუფრიდან ლანგრით მიეტანათ მისთვის საჭმელი, არამედ იმას ნატრობდა, რომ ძირს დაცვენილი ნამცეცი მაინც შეხვედროდა. იმდენად ავად იყო, რომ სიარულიც კი არ შეეძლო. ამ მდიდარს ეს ამბავი სრულიად არ აღელვებდა, ის იმდენად გართული იყო თავისი ნადიმებით და ფუფუნებით. გარდაცვალების შემდეგ ყველაფერი შეიცვალა, ღარიბი აღმოჩნდა აბრაამის წიაღში, მდიდარი კი - ცეცხლოვან გეენიაში, ჯოჯოხეთში.

რატომ მოხდა ასე? რაზეა ეს იგავი, საერთოდ?

ეს იგავი არის მოწყალებაზე. ასე იმიტომ მოხდა, ძვირფასო ძმებო და დებო, რომ ღმერთი არის მოწყალე. მხოლოდ გულმოწყალე, მოწყალე გულის მქონე ადამიანმა შეიძლება დაიმკვიდროს სასუფეველი. ვერცერთი ულმობელი, ვერცერთი უსიყვარულო, სასტიკი, ბოროტი ადამიანი სასუფეველს ვერ დაიმკვიდრებს, რაგინდ ბევრი დამსახურება ჰქონდეს ამ დედამიწაზე, იმიტომ რომ ცათა სასუფეველი არ არის ის, რაც გაიცემა რაღაც დამსახურებების სანაცვლოდ, არამედ ცათა სასუფევლის დამკვიდრებისთვის საჭიროა, ისე მოვალბოთ ჩვენი გული, რომ მასში შემოვიდეს სულიწმინდის მადლი, რომელიც ფერს უცვლის ადამიანს და ხარბიდან გადააქცევს ხელგაშლილად, ამპარტავნიდან - თავმდაბლად, შურიანიდან - მოსიყვარულედ, ნაყროვანიდან - მმარხველად და ა. შ. არცერთი ულმობელი ადამიანისთვის, ვინც არ არის მოწყალე გულის მქონე, ეს ფერისცვალება შესაძლებელი არ არის. ვერ მოხდება ეს სასწაული მის სულში. ვიმეორებ: რატომ? - იმიტომ, რომ ასეთი ადამიანის სულში სულიწმინდის მადლი ვერ შემოდის.

ამიტომ მთელი ცხოვრება უნდა იღვაწოს ადამიანმა ქმედით სიყვარულში, რომ ეს ლმობიერება და მოწყალება ისწავლოს. სწორედ ამაზეა დღევანდელი იგავი, რომ ვისწავლოთ ეს თვისებები, ეს სათნოებები და ჩვენი ცხოვრების შედეგად ამ მდიდრის მსგავსად არ აღმოვჩნდეთ ცეცხლოვან გეენიაში, არამედ მოვემზადოთ მარადისობასთან შესახვედრად. ეს ცხოვრება იმისთვის გვაქვს მოცემული, რომ ღირსეულად მოვემზადოთ მარადისობაში გადასვლისთვის, როცა იქნება სამსჯავრო ჩვენი, როცა წარვდგებით სამსჯავროზე. თუმცა სამსჯავრო არის მთელი ცხოვრება, ადამიანი ამ ცხოვრებაშივე გამოუტანს განაჩენს თავის თავს და აკეთებს არჩევანს, თუ სად იქნება მარადისობაში.

თუ ამ ცხოვრებაში შეიძინე შური, უმოწყალობა, სიძვა, ვერცხლისმოყვარეობა, ამპარტავნება და სხვა ასეთი ვნებები, მარადისობაშიც თან წაგყვება ეს თვისებები, იქაც ასეთი იქნები. მაგრამ უფალს უნდა, რომ შეიძინო სიმდაბლე, სიყვარული, ლოცვა, მოთმინება, სულგრძელება, მოწყალება. რატომ? - იმიტომ, რომ თვითონ არის ასეთი უფალი ჩვენი იესო ქრისტე; და თუ ეს თვისებები გექნება, მაშინ ის თავისთან წაგიყვანს და გაცხონებს.

ძვირფასო ძმებო და დებო, მაგრამ ეს ადამიანის დახმარების გარეშე შეუძლებელია. თუ ადამიანს ეს არ უნდა, ყველაფერი ამაო იქნება, ხოლო თუ უნდა და იღვწის ამისთვის, მაშინ უფალი აუცილებლად შეეწევა მას, განკურნავს ამ ვნებებისგან და აცხონებს.

ასე რომ, დავფიქრდეთ ამ იგავზე: ვინ ვართ ჩვენ - მდიდარი თუ ლაზარე? და თუ ჩვენს თავში ჯერ კიდევ ვხედავთ ამ უმოწყალო მდიდრის თვისებებს, გონს მოვიდეთ, სანამ კიდევ გვაქვს ფიზიკური და სულიერი ძალები, რომ ფერი ვიცვალოთ და გამოვსწორდეთ.

დღეს არის ღირსი გაბრიელ სალოსისა და აღმსარებლის ხსენება. საოცარი სიხარული სუფევს დღეს ჩვენს მსახურებაზე, ძალიან ბევრი ხალხია შეკრებილი. გილოცავთ ამ დღესასწაულს. შეგვეწიოს მამა გაბრიელის ლოცვა და მადლი.

იგი იყო სრულიად გამორჩეული ადამიანი და მოღვაწე ჩვენი ეკლესიის უახლეს ისტორიაში. მოგეხსენებათ, ის მოღვაწეობდა ათეისტურ პერიოდში და მრავალ ადამიანს გაუნათა გზა უფლისკენ, რისთვისაც იგი მრავალჯერ ტანჯეს, დევნეს, გვემეს და დააპატიმრეს. ის ამ თავის დიდ სულიერებას ფარავდა სალოსობის ღვაწლით. ამის გამო, მრავალჯერ შეშლილი ეგონათ, მაგრამ, როგორც ამბობს პავლე მოციქული: „სულელი იგი ღვთისა უბრძენეს არს კაცთა“ (1 კორ. 25). თავისივე სიცოცხლეში ის მრავალ სასწაულს აღასრულებდა და მისი გარდაცვალების შემდეგ კიდევ უფრო მეტი სასწაული სრულდება, ადამიანები მოდიან არამხოლოდ საქართველოს სხვადასხვა კუთხიდან, არამედ მსოფლიოს სხვადასხვა მხარიდან და წმინდა გაბრიელის ლოცვით უფალი მათ უსრულებს თხოვნას და ანიჭებს სულიერ და ხორციელ კურნებებს.

დღეს, დღევანდელ მსოფლიოში, როდესაც ასეთი სულიერი ძნელბედობაა, ჩვენ განსაკუთრებით გვამხნევებს ღირსი გაბრიელის სიტყვები, რომ სულიწმინდის მადლს არასდროს დაუტოვებია საქართველო, საქართველოს არასდროს მოჰკლებია სულიწმინდის მადლი და არც არასდროს მოაკლდება.

მაშ, დღეს, მისი ხსენების დღეს, განსაკუთრებით ვევედროთ ღირს გაბრიელს, აღმსარებელსა და სალოსს, რომ მისი ლოცვით უფალმა დაიფაროს და გააძლიეროს ჩვენი ქვეყანა, ჩვენი ეკლესია, გააძლიეროს და ადღეგრძელოს სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქი ილია II და შეგვეწიოს ღირსი მამა გაბრიელი, რომ ამ ლაზარეს მსგავსად, უფალმა დაგვამკვიდროს აბრაამის წიაღში, რათა დავტკბეთ იმ გამოუთქმელი სიკეთეებით, რომლებიც „თვალს არ უნახავს და ყურს არ სმენია“ (1 კორ. 2,9), რისი ღირსიც დაე, გავმხდარიყავით მადლითა და კაცთმოყვარებითა უფლისა ჩვენისა იესო ქრისტესითა, რომელსაც შვენის ყოველი დიდება, პატივი და თაყვანისცემა, თანა მამით და სულიწმინდითურთ, აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე. ამინ.

ჩვენთან არს ღმერთი!“, - განაცხადა მეუფე შიომ.

более
голосование
ვინ გაიმარჯვებს რუსეთ - უკრაინის ომში?
голосование
Кстати