,
ბრიტანული გაზეთ „დეილი ტელეგრაფში“ (The Daily Telegraph) გამოქვეყნებულია სტატია სათაურით „ტრამპი მოქმედებს როგორც ბიზნესმენი და არა როგორც მთავარსარდალი“ (ავტორი - ჰემიშ ბრეტონ-გორდონი). პუბლიკაციის მიხედვით, დონალდ ტრამპი გადაწყვეტილებების მიღების დროს ერთმანეთში ურევს მთავარსარდლისა და ბიზნესმენის ფუნქციებს: იქ, სადაც მან მთავარსადლის ფუნქცია უნდა შეასრულოს, ბიზნესმენივით მოქმედებს, ხოლო სადაც ბიზნესმენივით უნდა მოიქცეს, მთავარსადალივით იქცევა.
გთავაზობთ სტატიას მცირე შემოკლებით:
უკრაინისათვის ამერიკული სადაზვერვო მონაცემების გადაცემის შეჩერება წარმოადგენს ყველაზე საშიშ ნაბიჯს, რომელიც კი დონალდ ტრამპს დღემდე გადაუდგამს. ეს ფაქტი აძლიერებს სოციალურ ქსელებში გამოთქმულ თვალსაზრისს, რომ ვლადიმერ პუტინს რაღაც გავლენა აქვს დონალდ ტრამპზე.
მარტივად გასაგებ ენაზე რომ ვთქვათ, ეს ნიშნავს იმას, რომ ვლადიმერ პუტინს შეუძლია სწრაფად აღადგინოს და გააძლიეროს თავისი უკვე საკმაოდ შეფერთხილი არმია, რომელიც აღარ იქნება ამერიკული კოსმოსური თანამგზავრების დაკვირვების ქვეშ და დაუბრკოლებლად შეუტიოს უკრაინის ტერიტორიაზე მდებარე სამიზნეებს, მშვიდობიანი მცხოვრებლების ჩათვლით.
დონალდ ტრამპს სურს, რომ რუსეთი რაც შეიძლება სწრაფად დაჯდეს მოლაპარაკების მაგიდასთან და რაღაც დათმოს სამშვიდობო ხელშეკრულების მისაღწევად. მაგრამ განა რუსეთის პრეზიდენტი რაიმე კომპრომისზე წავა, როცა ხედავს, რომ შანსები აშკარად მის სასარგებლოდ არსებობს? რუსეთს საკუთარი ძალები და სამოქალაქო მოსახლეობა დაცული ჰყავს, რუსულ რაკეტებსა და დრონებს კი, აშშ-ის თანამგზავრული დაზვერვის გამორთვის გამო, დაუბრკოლებლად შეუძლიათ სამიზნეების განადგურება.
იმდენად, რამდენადაც დანაკარგების მიხედვით რუსეთის არმია საშიშ ზღვარს უახლოვდება (ერთ მილიონს - დაჭრილ-დახოცილთა რაოდენობით, ათასობით ტანკებისა და თვითმფრინავების დაკარგვას), ყველაფერი, რაც ვლადიმერ პუტინს რჩება, ისაა, რომ მას შეუძლია მოუმზადებელ და გაუწრთვნელი ახალ ქვედანაყოფები უკრაინის ხორცსაკეპში გაგზავნოს. ამის გამო ომი შეიძლება საკმაოდ ხანგრძლივად გაგრძელდეს. ეს იმას ნიშნავს, რომ დონალდ ტრამპისა და ჯეიმს ვენსის ძალისხმევით ვლადიმერ პუტინის პოზიციები განმტკიცდა.
სამწუხაროდ, დონალდ ტრამპი სამხედრო პირი არ არის, იგი ბიზნესმენია, მაგრამ პრეზიდენტი საქმიანი გადაწყვეტილებების პროცესს სამხედრო კონტექსტით იყენებს. ეს არის პოტენციურად დამღუპველი მეთოდი. ანალოგიური წესით მან დაუყონებლივ შემცირა „იუესაიდის“ ბიუჯეტი, შეაჩერა განმნაღმავი პროექტები ერაყში და ავღანეთში, რასაც სამომავლოდ მრავალი სიცოცხლე შეეწირება. ამერიკელი ვეტერანები და სამხედრო მოსამსახურეები აღშფოთებულები არიან იმ ბიზნესმენთ მოქმედებით, რომლებიც გენერლების მსგავსად მოქმედებენ. დონალდ ტრამპისა და მისი თანაგუნდელების მიერ მიღებული თითოეული გადაწყვეტილების უკან ადმიანთა სიცოცხლე დგას.
უკრაინაში სამართლიანი მშვიდობის დამყარების ძალისხმევა ევროპამ უნდა აიღოს ხელში. მოცემული მომენტისათვის უფრო უკეთესი იქნებოდა, თუ დონალდ ტრამპი და ჯეიმს ვენსი მოლაპარაკებებს გამოეთიშებიან, რადგან ვლადიმერ პუტინი სწორედ მათი წაქეზებით იღებს თავისუფალი მოქმედების უფლებას. დაე, კირ სტარმერმა და ემანუელ მაკრონიმ აიღონ ინიციატივა.
იმედი გვაქვს, რომ დონალდ ტრამპს შესაძლებლობა ექნება ამერიკისათვის „ძველი დიდების დაბრუნებაზე“ იზრუნოს და არა დაკავებული იყოს იმ სამხედრო საქმეებით, რომლებიც მისი შესაძლებლობის კომპეტენციის მიღმა იმყოფებიან. ეს უკრაინელთა სიცოცხლის გადარჩენის გზა იქნებოდა.
„სუფრა - ასე ჰქვია ქართულ მოლხენა-დროსტარებას, რომელიც სტუმართმოყვარეობისა და მხიარულების განსახიერებას წარმოადგენს. რომელი კერძებს მიირთმევენ ქართველები სტუმრებთან ერთად? ჩვენი კორესპონდენტი შეეცადა ქართული სუფრის დიდებულება ეჩვენებინა და დარწმუნდებით, რომ ეს მართლაც კარგად გამოუვიდა“, - ასე იწყება გერმანულ გაზეთ „ფრანკფურტერ ალგემაინე ცაითუნგში“ (Frankfurter Allgemeine Zeitung) გამოქვეყნებული სტატია სათაურით „ქართული სამზარეულოს მრავალფეროვნება“ (ავტორი - მაიკე ფონ გალენი).
გთავაზობთ პუბლიკაციას შემოკლებით:
„როცა მივედით, მაგიდა უკვე გაშლილი დაგვხვდა: თეფშებზე დაწყობილი ყველით და ლორით, ნიგვზის ფარშიანი ბადრიჯნით, მხალეულობით, მწვანილით, კიტრით და პომიდორით... მათ შორის ჩადგმულია გრაფინები მოცხარის წვენით და ტარხუნის ლიმონათის ბოთლებით. ოფიციანტი წითელ ღვინოს ბოკალებში ასხამს. გარეთ თბილისური საღამოა, რესტორან „რიგის“ დარბაზში გაშლილ გრძელ მაგიდაზე კი ქართული სუფრა - ქართული ქეიფი იწყება.
ისინი, რომლებიც ქართულ სამზარეულოს არ იცნობენ, მადააღძრულები სწრაფად მიირთმევენ სიმინდის ფქვილისაგან გამომცხვარ თბილ მჭადებს, სალათებს და ყველს. მაგრამ ვინც იცის, ის ნელ-ნელა ჭამს და მთავარს ელოდება...
ქართველი ქალბატონი თიკო ტუსკაძე, რომელიც ლონდონში ცხოვრობს, მაგრამ ახლა სამშობლოში იმყოფება, ჩვენი გიდის როლს ასრულებს და ქართულ სუფრას გვაცნობს როგორც „გემრიელი საჭმელების უსასრულო რიგს“. იგი კულინარული წიგნის ავტორია და გვიხსნის, თუ რომელი საჭმელი როგორ მივირთვათ.
ზოგიერთმა უკვე საკმაო რაოდენობის სალათა მიირთვა, რომ მაგიდაზე ახალი კერძები მოაქვთ - მოხრაკულ-მოთუშული სოკო, ხაჭაპური, ხორცით მომზადებული კერძები... საჭმლით სავსე თეფშები სულ უფრო მრავლდება და მაგიდაზე თავისუფალი სივრცე მცირდება, თუმცა ახალ-ახალი ნუგბარისათვის ადგილი მოიძებნება.
„სტუმართმოყვარეობა - ქართული კულტურის განუყოფელ ნაწილს წარმოადგენს, რაც კარგად არის გამოხატული ქართულ სუფრაში, როცა მაგიდას ეროვნულ სამზარეულოს კერზები ამშვენებს“, - განმარტავს მაკა თარაშვილი. რა თქმა უნდა, იგი ახალბედა სუფრის წევრებისაგან განსხვავებით, შეცდომებს არ უშვებს და ყველაფერს ერთად არ მიირთმევს. მან კარგად იცის, რა როდის უნდა მიირთვას და უცხოელ სტუმრებს ჭამის საიდუმლოებას ასწავლის: როდის დგება მწვადის, „ჩაქაფულის და საჭმელების მიღების დრო...
ქართული ტრადიციის თანახმად, სუფრაზე იმდენი საჭმელი უნდა იყოს, რომ სტუმრების წასვლის შემდეგაც საკმაო რაოდენობით უნდა დარჩეს: „სუფრა, რომელზეც არაფერი აღარ რჩება, საქართველოში არ არსებობს“, - ამბობს მაკა თარაშვილი, - მასპინძლები იფიქრებენ, რომ სტუმრები მშივრები დარჩნენ. ამიტომ ყველაფერი უამრავია“.
რესტორანი „ქეთო და კოტე“ ძველი თბილისის უბანში, შემაღლებულ ადგილზე მდებარეობს. დარბაზში მყუდრო გარემოა შექმნილი. მაგიდები ყოველთვის მდიდრულადაა გაშლილი - ტრადიციული კერძები თანამედროვე სტილითაა გაფორმებული. თავდაპირველად თვენ მოგართმევენ ცივ და ვეგეტარიანულ კერძებს, ბოსტნეულს, შემდეგ გამომცხავარს, ცომეულს, ბოლოს კი ხორცით მომზადებულ საჭმელებს.
ქართული სუფრის ტრადიციაა თამადა, ანუ დროსტარების ხელმძღვანელი. იგი სუფრის თავში ზის და სადღეგრძელოებს ამბობს. რესტორან „შატო მუხრანში“, სადაც ჩვენ ვიყავით (თბილისიდან ერთი საათის სავალზე), მეღვინე პატრიკ ჰონეფმა ჩვენი სტუმრობის სადიდებელი სადღეგრძელო წარმოსთქვა. გერმანელი მეღვინე უკვე მრავალი წელია საქართველოში ცხოვრობს, ოჯახიც აქ ჰყავს. პატრიკი მადლობას გვიხდის სტუმრობისათვის, რომ გერმანელი ტურისტები საქართველოთი დაინტერესდნენ და კავკასიურ ქვეყანას ეწვივნენ.
მასპინძელი გვიხსნის, რომ სუფრის თამადა ყურადღებით ისმენს სტუმრების საუბარს სადღეგრძელოებისათვის იმპულსის მისაცემად. იგი დისკუსიას ზომიერ მიმართულებას აძლევს და განწყობას ამაღლებს. ამიტომაც თამადა ისეთი პიროვნებაა, რომელიც ცნობილია თავისი კეთილი ხასიათით, გონებამახვილობით და ინტელექტით.
თუ როგორ მზადდება კლასიკური ქართული კერძები, ამას თქვენ თბილისიდან საკმაოდ მოშორებით, კახეთში გაიგებთ, სადაც ღვინის კომპანია „შუმის“ რესტორანი მდებარეობს. აქ სტუმარი საკუთარი თვალით ხედავს, თუ როგორ ცხვება ქართული თონის პური, როგორ კეთდება ხინკალი, რომელიც ქართული სამზარეულოს ერთ-ერთ დიდებულ და გემრიელ კერძს წარმოადგენს.
