,
ბრიტანული გაზეთი „დეილი ტელეგრაფი“ (The Daily Telegraph) აქვეყნებს სტატიას სათაურით „შევაიარაღებთ თუ არა ჩვენ უკრაინას, რუსეთი, ამის მიუხედავად, ბირთვულ იარაღს მაინც გამოიყენებს“ (ავტორი - სემიუელ რამანი, ოქსფორდის უნივერსიტეტის უმცროსი მეცნიერ-თანამშრომელი).
გთავაზობთ პუბლიკაციას შემოკლებით:
ბოლო რამდენიმე კვირის განმავლობაში დასავლეთის ქვეყნებმა უკრაინას ნება მისცეს, რომ მათ მიერ მიწოდებული ნატოს სტანდარტების მქონე იარაღით კიევმა დარტყმა მიაყენოს რუსეთის ტერიტორიაზე მდებარე სამხედრო-ეკონომიკურ ობიექტებს. რუსეთმა ისეთი პასუხი გასცა, რომელშიც ბირთვული იარაღის გამოყენებაა ნაგულისხმევი.
კრემლის განზრახვებმა ბირთვული მუქარების გაგრძელებაზე დასავლეთში ორი წინააღმდეგობრივი რეაქცია გამოიწვია:
პირველი იმაში გამოიხატება, რომ რუსეთის ბირთვული მუქარები უსაფუძვლოა და მას ყურადღება არავინ არ უნდა მიაქციოს. ეს არგუმენტი ეფუძნება იმას, რომ რუსეთმა იცის - ბირთვული იარაღის გამოყენება გამოიწვევს ნატოსთან მსხვილმასშტაბიან შეტაკებას, რომელიც საპასუხო ბირთვული დარტყმით იქნება გამოხატული. შესაბამისად, კრემლი ამ ნაბიჯს არ გადადგამს.
მეორე მიზეზი გამოიხატება იმაში, რომ რუსეთს შეიძლება მართლაც გაუჩნდეს ბირთვული რაკეტებით სარგებლობის ცდუნება, თუ ნატო უკრაინაში ძლიერ ესკალაციას გადაწყვეტს. თავის დროზე სწორედ ესკალაციის შიშმა გამოიწვია ტანკების, შორი მოქმედების რაკეტებისა და თვითმფრინავების მიწოდების დაგვიანება უკრაინისათვის. ამიტომაც აუკრძალა დასავლეთმა კიევს თავისი იარაღის გამოყენება რუსეთის ტერიტორიის დასაბომბად.
ორივე არგუმენტი მცდარია. რუსეთის კომპეტენტურ პირებთან და ექსპერტებთან ჩემი მრავალწლიანი ურთიერთობის საფუძველზე მე მივედი დასკვნამდე, რომ არსებობს რეალისტური სცენარი, რომლის დროსაც რუსეთს უკრაინაში (ან ნატოს წინააღმდეგ) ტაქტიკური ბირთვული იარაღის გამოყენება შეუძლია. განსაკუტრებით მნიშვნელოვანია ის გარემოება, რომ რუსეტის გადაწყვეტილება დამოკიდებული არ იქნება დასავლეთის ქცევა-მოქმედებაზე.
ვლადიმერ პუტინმა რომ თითი დააჭიროს ბირთვულ ღილაკს, ამისათვის სამი ფაქტორის ურთიერთშეთავსება უნდა არსებობდეს:
პირველი - ეს არის ის, თუ როგორ ხედავს ვლადიმერ პუტინი მოვლენების განვითარებას უკრაინის ფრონტზე. გავრცელებულია აზრი, რომ რუსეთის ბირთვული იარაღის გამოყენებას მხოლოდ იმ შემთხვევაში გადაწყვეტს, თუ კრემლი უკრაინაში დამარცხების პირას აღმოჩნდება. ხმები, რომ პუტინი ატომურ რაკეტებს გამოყენებსო, განსაკუთრებით გავრცელდა 2022 წლის შემოდგომაზე, როცა უკრაინის ჯარებმა რუსეთის არმიას ხერსონიდან და ხარკოვიდან უკან დაახევინეს. მიუხედავად იმისა, რომ ასეთი ლოგიკა მთლად ზუსტი არ არის, ის მაინც შეიძლება ერთ-ერთი ფაქტორი იყოს.
მეორე - რუსეთის საშინაოპოლიტიკური სტაბილურობა. მართალია, „ვაგნერელი“ მეამბოზე ევგენი პრიგოჟინი უკვე მკვდარია, ხოლო ჰოლანდიური სამგზავრო თვითმფრინავის ჩამომგდები იგორ გირკინი ციხეშია, ტოტალური ომის მოსურნე ულტრანაციონალისტები ვლადიმერ პუტინისათვის ყველაზე მთავარ მუქარას წარმოადგენენ. მას შემდეგ, რაც ლიბერალურ-დემოკრატიული პარტიის ლიდერი ვლადიმერ ჟირინოვსკი 1990-იანი წლების შუახანებში ევროპას და იაპონიას ბირთვული რაკეტებით დაემუქრა, ამ პარტიის ფრაქციამ სახელმწიფო სათათბიროში ლობირება გაუწია ბირთვული იარაღის გამოყენების ზღურბლის დაწევას. გარდა ამისა, თუ გავიხსენებთ, რომ ულტრანაციონალისტებმა ვლადიმერ პუტინი მობილიზაციის გამოცხადებაზე უკვე აიძულეს, ალბათ, არც იმაზე დაიხევენ უკან, რომ პრეზიდენტს ბირთვული იარათის გამოყენებისაკენ უბიძგონ.
მესამე - ჩინეთის პოპულისტური პოზიცია. იმდენად, რამდენადაც ჩინეთს სურს ინდოეთ-წყანარი ოკეანის რეგიონში ამერიკული ატომური გემების ცურვა შეზღუდოს, ხოლო ჩრდილოეთ კორეას რუსეთისადმი მხარდაჭერა გადაათქმევინოს, პეკინი მოსკოვს მოუწოდებს, რომ თავი შეიკავოს ატომური იარაის გამოყენებისაგან. თუ ჩინეთი ტაივანის გამო ჩაბმული აღმოჩნდება დასავლეთთან კონფლიქტში, მაშინ მისი პოზიცია შეიცვლება და კრემლს დახმარებას სთხოვს. ამ შემთხვევაში პუტინმა შეიძლება ბრძანება გასცეს ბირთვული დარტყმისათვის.
და მაინც, დასავლეთს არ უნდა შეეშინდეს უკრაინისათვის მეტი იარაღის მიწოდება ომში გამარჯვების მიზნით. ყველაზე ცუდი იქნება ის, თუ დასავლეთი რუსეთს შესაძლებლობას მისცემს მეტი ტერიტორიები დაიპყროს, ხოლო უკრაინამ კაპიტულაცია განაცხადოს რუსული ბირთვული დარტყმის წინაშე.
ბრიტანულ „დეილი ტელეგრაფში“ (The Daily Telegraph) გამოქვეყნებულია სტატია სათაურით „ტრამპმა პუტინისათვის დრო ისე გამოთვალა, რომ სანქციებით მაქსიმალურ შედეგს მიაღწიოს“ (ავტორი – კონ კოფლინი). პუბლიკაციაში განხილულია აშშ-ის პრეზიდენტის მიერ რუსეთის წინააღმდეგ მიმართული მეორადი სანქციების ათდღიანი ვადა და მოცემულია მათი სავარაუდო შედეგები.
გთავაზობთ სტატიას შემოკლებით:
დონალდ ტრამპმა, ალბათ, ყველაზე საუკეთესო და შესაფერისი დრო შეარჩია თავისი მეორადი ეკონომიკური სანქციების ახალი ვადის გამოცხადებისათვის, რომ რუსეთს ნავთობისა და გაზის გაყიდვით მიღებული შემოსავლები შეუმცირდეს და უკრაინაში ომი შეწყვიტოს.
დონალდ ტრამპს სამჯერ ეგონა, რომ ვლადიმერ პუტინი სამშვიდობო მოლაპარაკების აუცილებლობაში დაარწმუნა, მაგრამ სამჯერვე, როგორც კი სატელეფონო საუბარი მთავრდებოდა, რუსეთის არმია უკრაინული ქალაქების დასაბომბად რაკეტებსა და დრონებს უშვებდა.
აშშ-ის პრეზიდენტის მხრიდან იმის დაგვიანებული აღიარება, რომ „პუტინი მას თურმე ათამაშებდა და ომის გასაგრძელებლად დროს იგებდა“, იმას ნიშნავს, რომ როგორც იქნა, „ტრამპი აბობოქრდა“ და თავის რუს კოლეგას ათდღიანი ვადა დაუწესა ცეცხლის შესაწყვეტად. თუ კრემლი თეთრი სახლის მოთხოვნას არ დაეთანხმება, ძალაში შევა ახალი მომატებული საბაჟო ტარიფები იმ ქვეყნების მიმართ, რომლებიც რუსეთისაგან ნავთობს ყიდულობენ. სანქციის მიზანი და განხორციელების პროცედურა ასეთია: აშშ რუსული იაფი ნავთობისა და გაზის მოყვარული ქვეყნების – ინდოეთის, ჩინეთის (და ალბათ, თურქეთის და სხვების) მიერ წარმოებულ იმპორტირებულ პროდუქციაზე მომატებულ საბაჟო ტარიფებს დააწესებს. მათი ფასი იმდენად გაძვირდება, რომ ამერიკაში მყიდველი აღარ ეყოლება, ანუ ინდური და ჩინური კომპანიები დაზარალდებიან. ზარალის თავიდან ასაცილებლად იგივე ქვეყნები იძულებულნი გახდებიან, რომ რუსეთისაგან ნავთობისა და გაზის შესყიდვა შეწყვიტონ, რის შედეგადაც რუსეთს შემოსავლები შეუმცირდება, ანუ კრემლს აღარ ექნება თანხები უკრაინასთან ომის გასაგრძელებლად. რუსეთი ცეცხლს შეწყვეტს და სამშვიდობო მოლაპარაკებაზე დათანხმდება.
კონგრესში ზოგიერთი დეპუტატი უფრო რადიკალურად არის განწყობილი, რომლებიც 500%-იან სანქციების დაწესებას მოითხოვენ.
უეჭველია, რომ დონალდ ტრამპი სერიოზულად არის განწყობილი. თუ გავითვალისწინებთ იმ ფაქტს, რომ მან იძულებული გახადა იაპონია და ევროკავშირი სავაჭრო ხელშეკრულებების დადებისას აშშ-ის მოთხოვნებზე დათანხმებულიყვნენ, განა თეთრი სახლი კრემლის წინაშე უკან დაიხევს?
როგორც კი ინდოეთი და ჩინეთი მტკივნუულ დარტყმას იგრძნობენ ამერიკასაგან, ისინი იძულებულნი გახდებიან რუსეთისაგან ნავთობ-გაზის შესყიდვა შეამცირონ (ან საერთოდ შეწყვიტონ). ამით დაინგრევა ვლადიმერ პუტინის გენერალური გეგმა რუსეთის იმპერიული ძლიერების აღდგენის შესახებ.
რუსეთი უკრაინის ფრონტზე წარუმატებლობას განიცდის. მართალია, კრემლმა დრონებითა და რაკეტებით უკრაინული ქალაქების დაბომბვა გააძლიერა, მაგრამ ფაქტია, რომ მაისში დაწყებულ შეტევას რუსეთის არმიისათვის რაიმე მნიშვნელოვანი წარმატება არ მოუტანია. ვლადიმერ პუტინი ბოლო დროს მუდმივად ცდილობს რომელიმე მსხვილი უკრაინული ქალაქის დაპყრობას, მაგრამ უშედეგოდ – პოკროვსკს და კონსტანტინოვკას ისევ უკრაინელები აკონტროლებენ. უკრაინელები მამაცურად იბრძვიან, რუსები უამრავ ჯარისკაცს კარგავს – კრემლის ზარალმა უკვე მილიონს მიაღწია დაღუპულებისა და დაჭრილების სახით. ეს ნიშნავს ყოველდღიურად 1080 რუსი მებრძოლის დაღუპვა-დასახიჩრებას.
ასევე ნაკლებად სავარაუდოა, რომ რუსეთი ათასკილომეტრიან ფრონტის ხაზზე რაიმე წარმატებას მიაღწევს მას შემდეგ, რაც დონალდ ტრამპი უკრაინას მეტ იარაღს მიაწვდის. უკრაინელებს თუ იარაღი საკმარისი რაოდენობით ექნებათ, ისინი რუსებს უკან დაახევინებენ და საეჭვოა პუტინმა ის ტერიტორია შეინარჩუნოს, რაც ბოლო დროს დაიპყრო. კრემლს ირანის იმედიც აღარ ექნება, რადგან თეირანი მნიშვნელოვნად არის დასუსტებული ისრაელთან (და აშშ-სთან) ამასწინანდელი საჰაერო შეტაკების გამო.
არის იმის ნიშნებიც, რომ თვითონ ვლადიმერ პუტინს მისსავე გარემოცვაში ბევრი არ ეთანხმება, რასაც მოსკოვში მიმდინარე საკადრო წმენდა მოწმობს. ზოგიერთი მაღალჩინოსანი ჩინოვნიკი სიცოცხლეს თვითმკვლელობით ამთავრებს, ცნობილი ოლიგარქები კი ქვეყნიდან გაქცევის დროს იქნენ დაკავებულები. ზოგიერთი მაღალჩინოსანი ოფიცერი, რომლებსაც ყოფილ თავდაცვის მინისტრთან სერგეი შოიგუსთან ახლო ურთიერთობა ჰქონდათ, დაპატიმრებულები იქნენ კორუფციის ბრალდებით.
იმ სიძნელეების მასშტაბს, რასაც ვლადიმერ პუტინი შეეჯახა ომის გამო, მოწმობს ის ფაქტი, რომ იგი იძულებული გახდა გასულ კვირას ყოველწლიური სამხედრო-საზღვაო აღლუმის ჩატარება გაეუქმებინა – უკრაინაში განცდილი დიდი დანაკარგების გამო.
ამრიგად, დონალდ ტრამპის გადაწყვეტილება ვადების შემცირების თაობაზე დროულია – ის იმ დროს იქნა მიღებული, როცა ვლადიმერ პუტინს, ყოყოჩობის მიუხედავად, ე.წ. „სპეციალური სამხედრო ოპერაციის“ გაგრძელების ვარიანტები უმთავრდება.
თუ რუსეთის პრეზიდენტი გამოფხიზლდება და მიხვდება, რომ მას უკრაინაში ომის მოგების შანსი არ აქვს, მას სხვა არჩევანი არ ექნება იმის გარდა, რომ დონალდ ტრამპის მოთხოვნას დათანხმდეს – ცეცხლი შეწყვიტოს და სამშვიდობო მოლაპარაკება დაიწყოს.
