USD 2.7384
EUR 2.8548
RUB 2.6619
Tbilisi
ჰაიბათულა ახუნძადა და აბდულ ღანი ბარადარი - ვინ არიან „თალიბანის“ დღევანდელი ლიდერები
Date:  621

„თალიბანის“ ამჟამინდელი ლიდერი არის ჰაიბათულა ახუნძადა, თუმცა ტერორისტული დაჯგუფების გამარჯვების შესახებ განცხადება მისმა მოადგილემ, „თალიბანის“ პოლიტიკური ფრთის ხელმძღვანელმა აბდულ ღანი ბარადარმა გააკეთა. ჟურნალისტები მას აღნიშნული მოძრაობის სახედ მიიჩნევენ და ვარაუდობენ, რომ ავღანეთის ახალი მეთაურიც სწორედ ის გახდება. რა არის ცნობილი „თალიბანის“ ამ ორი ლიდერის შესახებ?

ჰაიბათულა ახუნძადა, კონსერვატორი თეოლოგი, რომლისაც თავად „თალიბანშიც“ კი ეშინიათ

არსებული მონაცემების მიხედვით, „თალიბანის“ ამჟამინდელი ლიდერი დაიბადა 1961 წელს ყანდაარის პროვინციაში, რომელიც ავღანეთის სამხრეთ -აღმოსავლეთით მდებარეობს და პაკისტანს ესაზღვრება. სოფლის იმამი მამამისი იყო . ავღანეთში საბჭოთა კავშირის ჯარების შეჭრის შემდეგ, ოჯახი გადავიდა მეზობელ პაკისტანის ქალაქ კვეტაში, სადაც ახუნძადა ერთ -ერთ ადგილობრივ მედრესეში დადიოდა. ცნობილია, რომ 1980-იან წლებში ის ავღანეთში საბჭოთა ჯარის წინააღმდეგ იბრძოდა, თუმცა ფრონტის წინა ხაზზე მიმდინარე მოქმედებებში არ მონაწილეობდა. 


ახუნძადა „თალიბანს“ 1994 წელს, ტერორისტული დაჯგუფების შექმნისთანავე შეუერთდა . მან მოძრაობის დამფუძნებლის, მულა ომარის ნდობა მალევე დაიმსახურა. როდესაც 1996 წელს თალიბები ავღანეთის ხელისუფლებაში მოვიდნენ, ახუნძადა სამხედრო სასამართლოს ხელმძღვანელობდა. ითვლება, რომ ის ადამიანებს „თალიბანის“ მიერ დამკვიდრებული სასტიკი წესებით სჯიდა (მაგალითად, ქურდობისთვის კიდურების მოკვეთა). ავღანეთში თალიბების რეჟიმის დამხობის შემდეგ, ახუნძადა ისევ პაკისტანში გადავიდა და იქ სხვადასხვა მედრესეში ასწავლიდა. 


2013 წელს „თალიბანის“ დამფუძნებელი მულა ომარ მოკლეს. ტერორისტული დაჯგუფების ახალ ლიდერად ახტარ მუჰამედ მანსური აირჩიეს, ახუნძადა კი მისი ერთ -ერთი მოადგილე და „თალიბანის“ ტერაქტების ორგანიზების მიმართულებით ერთ-ერთი მთავარი ფიგურა გახდა. 2016 წელს მანსური პაკისტანში მოკლეს. რამდენიმე დღის შემდეგ მოძრაობის ახალ ლიდერად ახუნძადა გამოცხადდა. 


მაშინ ექსპერტები ამბობდნენ, რომ ახუნძადას მთავარი ამოცანა „თალიბანის“ გაერთიანება იყო. როგორც ცნობილია, ტერორისტული დაჯგუფების შიგნით უთანხმოება ჯერ კიდევ მანსურის ხელმძღვანელობის დროს შეიარაღებულ შეტაკებებშიც კი გადაიზარდა. ექსპერტები იმედოვნებდნენ, რომ ახუნძადა, როგორც მოკრძალებული ადამიანის რეპუტაციის მქონე პიროვნება, მისი წინამორბედისგან განსხვავებით, ავღანეთში სიტუაციის მშვიდობიანი მოგვარებისთვის მოლაპარაკებებს დასთანხმდებოდა. თუმცა თავად ტერორისტული მოძრაობის წევრები ამტკიცებდნენ, რომ ახუნძადა მშვიდობის შესახებ შეთანხმებას ხელს არ მოაწერდა.


ადგილობრივი მედიის ინფორმაციით , „თალიბანში„ ახუნძადას აქვს კონსერვატორი ღვთისმეტყველის რეპუტაცია, რომელმაც მობილური ტელეფონის გამოყენება არ იცის და საზოგადოებაში გამოჩენა არ უყვარს. როგორც ავღანელი ჟურნალისტები ამბობენ, თალიბებს თავიანთი ამჟამინდელი ლიდერის სწორედ მისი სასამართლო გამოცდილების გამო ეშინიათ. 
2017 წელს „თალიბანის“ ლიდერის 23 წლის ვაჟი ტერაქტის განხორციელებისას დაიღუპა. ის ავღანეთის სამხრეთ ნაწილში მდებარე სამთავრობო ბაზაზე ასაფეთქებელი ნივთიერებებით დატვირთული ავტომანქანით შევარდა. 2019 კი ახუნძადას ძმა პაკისტანში, კვეტის მეჩეთში ააფეთქეს. 


ცნობილია, რომ თავად „თალიბანის“ ლიდერსაც თავს არაერთხელ დაესხნენ. პრესა მისი გარდაცვალების შესახებაც პერიოდულად წერდა (მათ შორის, კორონავირუსით), მაგრამ ეს ინფორმაცია არ დადასტურდა. აგვისტოს დასაწყისში, „თალიბანის“ ოფიციალურმა წარმომადგენელმა ზაბიჰულა მუჯაჰიდმა განაცხადა, რომ ახუნძადა თალიბების ლიდერად რჩება. 

აბდულ ღანი ბარადარი - „თალიბანის“ სამხედრო სტრატეგი და დიპლომატი, რომელიც ამერიკელებთან მოლაპარაკებებს აწარმოებდა

აბდულ ღანი ბარადარი 1968 წელს ცენტრალურ ავღანეთში, ურუზღანის პროვინციაში დაიბადა. ის ყანდაარში გაიზარდა და საბჭოთა ჯარების ავღანეთში შეჭრის შემდეგ, მათ წინააღმდეგ ბრძოლებში მონაწილეობდა. ვარაუდობენ, რომ სწორედ ამ დროს შეხვდა ბარადარი მულა ომარს. მას შემდეგ, რაც სსრკ-მ ავღანეთიდან ჯარები გაიყვანა, ბარადარმა მულა ომართან ერთად ყანდაარში მედრესე გახსნა . ის მოგვიანებით „თალიბანის“ ერთ-ერთი თანადამფუძნებელი გახდა. 


ბარადარი „თალიბანის“ ერთ-მთავარ სამხედრო სტრატეგად ითვლებოდა. ის კოორდინაციას უწევდა „ბოევიკების“ სამხედრო და ტერორისტულ ოპერაციებს, ასევე პასუხისმგებელი იყო მათ დაფინანსებაზე. ბარადარი მულა ომარის ერთ -ერთი უახლოესი თანამოაზრე იყო და გავრცელებული ინფორმაციის მიხედვით, „თალიბანის“ იმდროინდელი ხელმძღვანელის დაზე დაქორწინდა. 2001 წელს, როცა აშშ-ს ჯარები ავღანეთში შევიდნენ და „თალიბანი“ დაამხეს, ბარადარი თავდაცვის მინისტრის მოადგილე იყო.


ავღანეთში „თალიბანის“ დამარცხების შემდეგ ბარადარი პაკისტანში გაიქცა. მას ჰამიდ ქარზაისთან (ავღანეთის პრეზიდენტი, რომელიც ხელისუფლებაში აშშ-ს მხარდაჭერით მოვიდა) მოლაპარაკების მომხრედ მიიჩნევდნენ (ორივე მათგანი პოპალზაის პუშტუნთა ტომს მიეკუთვნება). 2009 წელს, ამერიკულ ჟურნალ Newsweek-თან ინტერვიუში ბარადარმა განაცხადა, რომ თალიბები იარაღს არ დაყრიან მანამ, სანამ ავღანეთიდან ამერიკელების გასვლას არ მიაღწევენ. 


2010 წელს ბარადარი პაკისტანში, აშშ-ს ცენტრალური სადაზვერვო სააგენტოსა და პაკისტანის ერთობლივი ოპერაციის შედეგად დააპატიმრეს. მისი ფოტო, რომელზეც ბორკილებდადებული თალიბი იყო აღბეჭდილი, მედიაში გავრცელდა. თუმცა ბარადარი 2018 წელს გაათავისუფლეს. ეს აშშ-ის ხელისუფლების მოთხოვნით მოხდა. ჯერ კიდევ მაშინ თეთრი სახლი ავღანეთიდან ჯარის გაყვანაზე ფიქრობდა და გადაწყდა, რომ თალიბებთან მოლაპარაკება ეწარმოებინათ ბარადარის მეშვეობით, რომელსაც პრაგმატულად მოაზროვნის რეპუტაცია ჰქონდა. 


გათავისუფლების შემდეგ ბარადარი ყატარში გადავიდა და მოლაპარაკებების ჯგუფის ლიდერი გახდა. ის შეხვდა აშშ -ს სახელმწიფო მდივან მაიკ პომპეოს , ტელეფონით ესაუბრა აშშ -ს პრეზიდენტ დონალდ ტრამპს (თეთრი სახლის იმდროინდელმა ლიდერმა ეს შეაფასა როგორც "ძალიან კარგი"), 2020 წლის თებერვალში კი „თალიბანის“ სახელით აშშ -ს ხელისუფლებასთან სამშვიდობო შეთანხმებას მოაწერა ხელი. 


ფაქტობრივად, ბარადარი „თალიბანის“ მთავარი დიპლომატი გახდა. ბოლო წლებში ის შეხვდა არა მხოლოდ პომპეოს, არამედ მსოფლიოს სხვა დიდი ქვეყნების მაღალჩინოსნებსაც, მათ შორის, ჩინეთის საგარეო საქმეთა მინისტრს და სხვ. ავღანელი ჟურნალისტების შეფასებით, ბარადარი თალიბებს შორის დიდი პატივისცემით სარგებლობს და აქვს "ამბიცია გახდეს ლიდერი". 

analytics
«The Washington Post» (აშშ): „ომისადმი შიშის გამო, საქართველო რუსეთისაკენ დაბრუნებას ირჩევს“

ამერიკული გაზეთი „ვაშინგტონ პოსტი“ (The Washington Post) აქვეყნებს სტატიას სათაურით „ომისადმი შიშის გამო, საქართველო რუსეთისაკენ დაბრუნებას ირჩევს“ (ავტორი - მარია ილიუშინა), რომელშიც განხილულია არჩევნებისშემდგომი სიტუაცია საქართველოში.

გთავაზობთ პუბლიკაციას შემოკლებით:

(...) ქართველთა უმრავლესობა - გამოკითხვების მიხედვით, 80%-ზე მეტი - მხარს უჭერს ქვეყნის ევროპულ ორიენტაციას და მოსკოვის მიმართ მაინცდამაინც განსაკუთრებულ სიყვარულს არ ამჟღავნებს, ოპოზიცია კი ცდილობს ხმის მიცემის შედეგები წარმოადგინოს როგორც არჩევანი ევროკავშირსა და რუსეთს შორის.

მაგრამ იმის გათვალისწინებით, რომ ორ ქვეყანას შორის 2008 წლის აგვისტორში მომხდარი ხანმოკლე ომის შედეგად საქართველოს ტერიტორიის 20% დე-ფაქტოდ რუსეთის კონტროლის ქვეშ იმყოფება, მოსკოვის სამხერო ძლიერების ჩრდილი სულ უფრო შესამჩნევი ხდება. შესაბამისად, „ქართულმა ოცნებამ“ ამომრჩევლებს უფრო რადიკალური დილემა შესთავაზა: არჩევანი მშვიდობასა და ომს შორის.

მმართველი პარტიის „რუსეთის მხარეს შებრუნება“ შედარებით ახალ მოვლენას წარმოადგენს. 2012 წელს, როცა „ქართული ოცნება“ ხელისუფლებაში მოვიდა, მნიშვნელოვან საგარეოპოლიტიკურ წარმატებას მიაღწია - სწრაფად დაუახლოვდა ევროკავშირს მასში გაწევრიანების სურვილით, მაგრამ რუსეთ-უკრაინის ომის დაწყების კვალობაზე პარტიამ რუსეთის ორბიტისაკენ გადაუხვია. მთავრობამ ევროპა და ადგილობრივი ოპოზიცია წარმოადგინა „ომის გლობალური პარტიად“, რომელსაც სურს საქართველო მოსკოვთან ომში ჩაითრიოს და კრემლთან დაპირისპირების ინსტრუმენტად გამოიყენოს

ამჟამად „ქართული ოცნება““ ოფიციალურად პრორუსულ პარტიას არ წარმოადგენს, მაგრამ ხშირად მისი პრაქტიკული მოქმედება საერთო პრორუსულ ჩარჩოებში ჯდება. 

ევროპული გზიდან გადახვევის პოლიტიკის ცენტრში მოჩანს „ქართული ოცნების“ დამაარსებელი ბიძინა ივანიშვილი - მილიარდერი, ყოფილი პრემიერ-მინისტრი, რომელიც ბოლო ათწლეულში წავიდა ქართული პოლიტიკიდან, მაგრამ იმავდროულად გავლენიან ადამიანად რჩებოდა. ბიძინა ივანიშვილი რუსეთში ყოფნის დროს გამდიდრდა, 1990-იან წლებში და როგორც მისი კრიტიკოსები ამბობენ,  მისი რიტორიკა და პოლიტიკური მრწამსი რუსეთის ლიდერის პოზიციას უთავსდება.

რუსეთის არმიის უკრაინაში შეჭრის დაწყებიდან პურველ ეტაპზე საქართველომ უკრაინას მხარი დაუჭირა. თბილისში დღესაც ბევრი უკრაინული დროშა ფრიალებს, მაგრამ მთავრობა თავს იკავებს რუსეთის გადაჭარბებული კრიტიკისაგან და ერიდება ანტირუსული სანქციების რეალიზებას.

„ჩვენ, როგორც ქვეყნის მმართველმა პარტიამ, მთავრობამ, ყველაფერი გავაკეთეთ უკრაინისა და უკრაინელი ხალხის მხარდასაჭერად“, - განაცხადა „ვაშინგტონ პოსტთან“ საუბარში „ქართული ოცნების“ თავმჯდომარის მოადგილემ არჩილ თალაკვაძემ, მაგრამ, მისი თქმით, დასავლეთის ოფიციალურმა პირებმა რუსეთ-უკრაინის ომში საქართველოს ჩათრევა მოისურვეს: „ჩვენ ჩავთვალეთ, რომ ასეთი პოლიტიკა საქართველოსათვის ძალზე სარისკო და გაუმართლებელი იქნებოდა“.

„ქართულმა ოცნებამ“ წინასაარჩევნო კამპანიის დროს აქტიურად ისარგებლა უკრაინის ომით და ამომრჩევლებს პლაკატების სერია შესთავაზა, რომლებზე გამოსახულია ერთი მხრივ, ომით დანგრეული უკრაინის ქალაქები და სოფლები, მეორე მხრივ - აღმშენებლობის პროცესში მყოფი საქართველო. ასეთმა პროპაგანდამ თავისი გამოძახილი ჰპოვა რუსეთთან ომგადატანილ საქართველოს მოსახლეობაში, განსაკუთრებით სოფლებში, ოკუპირებულ რეგიონებთან ახლოს, მხარეთა დამაშორიშორებელ ე.წ. სადემარკაციო ხაზის გასწვრივ.

როგორ ავიცილოთ თავიდან ომი

ქართველებს კარგად ახსოვთ 2008 წლის აგვისტოს ომი. ჭორვილისაკენ - ბიძინა ივანიშვილის მშობლიური სოფლისაკენ მიმავალი გზა, რომელიც კავკასიის ქედის სამხრეთ კალთებზე მდებარეობს, სწორედ რუსეთის მიერ ოკუპირებული რეგიონის - სამხრეთ ოსეთთან ახლოს გადის, სულ რაღაც ორიოდე კილომეტრში, სადემარკაციო ხაზთან.

ჭორვილაში ბიძინა ივანიშვილს თითქმის ეროვნულ გმირად თვლიან - მდიდარ ადამიანად, რომელიც თანასოფლელებს ყოველმხრივ ეხმარებოდა - სახლებისა თუ გზების მშენებლობაში, ჯანდაცვასა თუ კომუნალური გადასახადების გადახდაში, სანამ მან სახელმწიფო თანამდებობა - ქვეყნის პრემიერ-მინისტრის პოსტი არ დაიკავა.

„მე ომის მოწინააღმდეგ ვარ. დარწმუნებული ვარ, რომ „ქართული ოცნება“ მსვიდობას შეინარჩუნებს. არ გვსურს, რომ რომელიმე ქვეყანა საქართველოს მტერი იყოს და არც ის გვინდა, რომ საქართველოს იყოს სხვა ქვეყნის მტერი“, - ამბობს გიორგი გურძენიძე, სკოლის დირექტორი, რომელსაც ახსოვს, თუ როგორ ხმაურით დაფრინავდნენ სოფლის თავზე, ცაში რუსული თვითმფრინავები 2008 წელს.

„ქართული ოცნება“ აქტიურად უჭერს მხარს ბიძინა ივანიშვილის პოლიტიკური კურსის ორ ძირითად მომენტს - მშვიდობას ნეიტრალიტეტის გზით და ქართული ტრადიციული ფასეულობების დაცვას. „ქართული ოცნების“ მტკიცებით, მისი სტრატეგიული მიზანი არ შეცვლილა - ევროინტეგრაცია ძალაში რჩება, რომლის რეალიზებას 2030 წლისათვის არის დაგეგმილი: საქართველო ევროკავშირის წევრი გახდება „ღირსეულად“ და ტრადიციული ეროვნული ფასეულობების დაცვით.

„რა თქმა უნდა, მსურს ევროკავშირის წევრი ვიყოთ, მაგრამ ჩვენ ჩვენი წინაპრების ღირსებაც და მემკვიდრეობაც უნდა დავიცვათ. ქალი ქალი უნდა იყოს, კაცი კი - კაცი“, - ამბობს ჭორვილელი მამია მაჭავარიანი.

ქართველთა ღირსება კი დაცული იქნება ორი კანონით, რომლებმაც, პრაქტიკულად, ევროკავშირში საქართველოს პოტენციური წევრობის პროცესი შეაჩერეს - იმიტომ, რომ მათი დებულებები ევროპული ბლოკის სტანდარტებს ეწინააღმდეგება. ეს კანონებია „ოჯახური ფასეულობებისა და არასრულწლოვანების დაცვის, ასევე უცხოური გავლენის გამჭვირვალობის შესახებ, რომლებიც, როგორც ოპოზიცია აცხადებს, რუსული სამართლებრივი აქტების ასლებს წარმოადგენენ.

ევროპა შორეული ხდება?!

საქართველოს დედაქალაქის მცხოვრებთა ნაწილი შეშფოთებულია, რომ ქვეყნის შანსი ევროკავშირის წევრობაზე მცირდება. „არჩევნებში „ქართული ოცნების“ გამარჯვება სხვა არაფერია, თუ არა ხელისუფლების უზურპაცია“, - ამბობს 38 წლის გიორგი, რომელიც გვარს არ ასახელებს, ვაითუ დევნა დაუწყონ, - „ჩვენ ევროკავშირთან ინტეგრაცია უნდა გავაღრმავოთ. რუსეთთან დაახლოებას კი არცერთი ნორმალური ქვეყანა არ ცდილობს. პრორუსუსლი ორიენტაცია თვითმკვლელობას ნიშნავს, რადგან მოსკოვი არანაირი შეთანხმების პირობებს არ იცავს“.

ოპოზიცია მწვავედ აკრიტიკებს „ქართული ოცნების“ ომის წინააღმდეგ მიმართულ კურსს და მას პროპაგანდისტულს უწოდებს, ზოგიერთები კი თვლიან, რომ მმართველ პარტიის მხრიდან ამგვარი ლოზუნგების წარმოჩენა ხელისუფლებაში დარჩენასა და ერთპარტიული მმართველი სისტემის შენარჩუნებას ემსახურება.

პარტია „საქართველოსათვის“ ლიდერის გიორგი გახარიას განცხადებით, ბიძინა ივანიშვილისა და „ქართული ოცნების“ პოლიტიკაში მომხდარი ცვლილებები - პრორუსული გადახრები - იმითაა გამოწვეული, რომ ევროკავშირში გაწევრიანება ხელისუფლების როტაციას ნიშნავს: „მისი მთავარია მიზანია ხელისუფლების შენარჩუნება. იგი ხედავს, რომ ევროპული დემოკრატია ხელისუფლების არჩევნების გზით შეცვლას ითვალისწინებს“.

მაგრამ არჩევნების შედეგების წინააღმდეგ მიმდინარე საპროტესტო აქციები ისეთივე ძლიერი და ფართო არ არის, როგორიც გაზაფხულზე მიმდინარეობდა ზემოთ ხსენებული კანონების მიღების დროს. ეს ნიშნავს, რომ ოპოზიცია გამოფიტულია. მათ ვერც დასავლეთი ვერ უწევს სათანადო დახმარებას. ბრიუსელს შეუძლია გარკვეული ზეწოლა მოახდინოს „ქართულ ოცნებაზე“, მაგრამ ევროპელი ჩინოვნიკების რეაქცია აწონილ-დაწონილია: დამკვირვებლებმა ნამდვილად დააფიქსირეს დარღვევები, მაგრამ მათ თავი შეიკავეს იმის განცხადებაზე, რომ არჩევნები გაყალბდა და ხმები მოპარულია.

არჩევნებში მომხდარი ყველა დარღვევის დეტალურად გამოკვლევა დროს მოითხოვს - კვირეებს და შეიძლება თვეებსაც, თანაც საკმაოდ რთულია მათი დამტკიცება-დადასტურება. „ჩვენ ახლა ისეთ სიტუაციასთან გვაქვს საქმე, როცა დასავლეთს არ სურს ხისტი ნაბიჯები გადადგას საკმარისი მტკიცებულებების გარეშე, ოპოზიციას კი საკმარისი მტკიცებულებები არ აქვს“, - ამბობს ჯონ დიპირო საერთაშორისო რესპუბლიკური ინსტიტუტიდან.

ბიძინა ივანიშვილი აშკარად იმაზე დებს თავის ფსონს, რომ ევროპა საქართველოსადმი ინტერესს დაკარგავს. ჯერ კიდევ ზაფხულში იგი აცხადებდა, რომ აშშ-ის საპრეზიდენტო არჩევნებში დონალდ ტრამპის გამარჯვება რუსეთ-უკრაინის ომს დაასრულებს. „ჩვენ მაქსიმუმ ერთი წელი გვაქვს, რომ ეს ყველაფერი მოვითმინოთ, შემდეგ კი [დასავლეთის] გლობალური და რეგიონული ინტერესები შეიცვლება, მათთან ერთად კი შეიცვლება ინტერესები საქართველოს მიმართაც“, - ამბობდა ბიძინა ივანიშვილი, - ომის დასრულებასთან ერთად კი ყველა გაუგებრობა ევროპასთან და ამერიკასთან გაქრება“.

წყარო: https://www.washingtonpost.com/world/2024/11/21/georgia-russia-elections-influence/

 

See all
Survey
ვინ გაიმარჯვებს რუსეთ - უკრაინის ომში?
Vote
By the way