USD 2.7563
EUR 3.0143
RUB 3.2162
Tbilisi
,,ღვინის დალევა არის დიდი კულტურა, ალბათ ღვინოა ის რაც უცხო ადამიანებს შეკრების დროს აერთიანებს და აახლოებს." გურამ წიბახაშვილი ფოტოგრაფი
Date:  483

გურამ წიბახაშვილი – ფოტოგრაფია და ღვინო

ღვინოსთან უცნაური ურთიერთობა მაქვს, ახალგაზრდობაში სმა არ მიყვარდა. საბჭოთა კავშირში, თვითონ სიტუაცია იყო უცნაური. მაშინ კარგ ღვინოს ვერ იყიდდი და დალევის კულტურაც სხვანაირი იყო, სამ კაცს შეეძლო 10 ლიტრა ღვინო ეყიდა და სადღეგრძელოებით ჭიქები ბოლომდე დაეცალა, ასეთი ღვინოს დალევა, მე არ მსიამოვნებდა და ვერაფრით ვხვდებოდი რატომ იყო ეს სასიამოვნო პროცესი მათთვის. ამის თავიდან ასაცილებლად კი ხშირად ვიგონებდი სხვადასხვა სისულელეს, ხან ვიძახდი, რომ ღვიძლი მტკივა, რომ ახლა არ შემიძლია, რაღაცებს ვბოდიალობდი ხოლმე რომ არ დამელია. ამას ხალხი შეეჩვია და არასდროს არავინ მეუბნებოდა, რომ მოდი გურამ დავლიოთ.

მოხარული ვარ, რომ დღეს ღვინის სმის კულტურა შეიცვალა. მწარმოებლების მხრიდან კარგი და ხარისხიანი ღვინის წარმოებამ ადამიანების ცნობიერებაც შეცვალა. და ღვინის მიმართ დამოკიდებულება და დალევის ეტიკეტიც გახდა მეტად ევროპული.

დღეს მეტად ვიაზრებ, რამდენად მნიშვნელოვანი და სასიამოვნოა ღვინის სწორად მიღება, ღვინის არომატის შეგრძნება, შეფასება, ერთი ღვინოს მეორისგან განსხვავება, ღვინოს კერძებთან შეხამება და ამით შენი განწყობის გაუმჯობესება.

ღვინის დალევა არის დიდი კულტურა, ალბათ, ღვინოა ის რაც უცხო ადამიანებს შეკრების დროს აერთიანებს და აახლოებს, შეკრების აუცილებელი ნაწილიც კი ხდება.

ჩემი როგორც ფოტოგრაფის პროფესიული, ურთიერთობა ღვინოსთან და ყურძენთან ასე დაიწყო.

ერთხელ ცნობილმა მეღვინემ თამაზ კანდელაკმა შემომთავაზა, რომ წიგნისთვის გადამეღო ქართული ყურძნის ჯიშის ფოტოები, მომიწია მასთან ერთად საქართველოში მოგზაურობა, რათა კონკრეტული ჯიშები გადაგვეღო, მაგალითად უსახელოური ცაგერის რაიონში გადავიღეთ, რქაწითელი კახეთში, გორული ქართლში, ბატონმა თამაზმა მასწავლა, თურმე ყურძენს, როცა იღებ უნდა გადაიღო ისე რომ, ორი ფოთოლი მოაყოლო კადრში, ერთი უნდა ჩანდეს წინიდან და მეორე უკანა მხრიდან. ამ წიგნზე მუშაობის დროს უფრო მეტად გავერკვიე ღვინის ნიუანსებში და უფრო მიმზიდველი გახდა ჩემი ურთიერთობა ამ სფეროსთან.

ამ ფოტოგადაღების შემდეგ დავინტერესდი სახვით ხელოვნებაში ყურძენი და ღვინო როგორ და როდიდან გამოისახება. დავიწყე ვაზის ფოთლების და მტევნების გადაღება და ამ ფოტოების შედარება ორნამენტებთან და ნაქარგობასთან, რომელიც ვაზთან იყო დაკავშირებული. ამან მიბიძგა სხვადასხვა ფაზაში დამეფიქსირებინა ახლად გამონასკვული მტევანი თუ ფოთოლი, და წარმოუდგენელი სილამაზის ფოტოები გამოვიდა. ფოტოებიდან ჩანს თუ როგორ გამოიკვირტება ყურძნის მტევანი, როგორ იზრდება, როგორ იცვლის ფერს, როგორ მწიფდება, და როგორ აქცევს ადამიანი მას ღვინოდ.

თბილღვინო

 

culture
«Frankfurter Allgemeine Zeitung» (გერმანია): „ქართული სამზარეულოს მრავალფეროვნება: ტრადიციული სუფრის თავისებურებები“

„სუფრა - ასე ჰქვია ქართულ მოლხენა-დროსტარებას, რომელიც სტუმართმოყვარეობისა და მხიარულების განსახიერებას წარმოადგენს. რომელი კერძებს მიირთმევენ ქართველები სტუმრებთან ერთად? ჩვენი კორესპონდენტი შეეცადა ქართული სუფრის დიდებულება ეჩვენებინა და დარწმუნდებით, რომ ეს მართლაც კარგად გამოუვიდა“, - ასე იწყება გერმანულ გაზეთ „ფრანკფურტერ ალგემაინე ცაითუნგში“ (Frankfurter Allgemeine Zeitung) გამოქვეყნებული სტატია სათაურით „ქართული სამზარეულოს მრავალფეროვნება“ (ავტორი - მაიკე ფონ გალენი).

გთავაზობთ პუბლიკაციას შემოკლებით:

„როცა მივედით, მაგიდა უკვე გაშლილი დაგვხვდა: თეფშებზე დაწყობილი ყველით და ლორით, ნიგვზის ფარშიანი ბადრიჯნით, მხალეულობით, მწვანილით, კიტრით და პომიდორით... მათ შორის ჩადგმულია გრაფინები მოცხარის წვენით და ტარხუნის ლიმონათის ბოთლებით. ოფიციანტი წითელ ღვინოს ბოკალებში ასხამს. გარეთ თბილისური საღამოა, რესტორან „რიგის“ დარბაზში გაშლილ გრძელ მაგიდაზე კი ქართული სუფრა - ქართული ქეიფი იწყება.

ისინი, რომლებიც ქართულ სამზარეულოს არ იცნობენ, მადააღძრულები სწრაფად მიირთმევენ სიმინდის ფქვილისაგან გამომცხვარ თბილ მჭადებს, სალათებს და ყველს. მაგრამ ვინც იცის, ის ნელ-ნელა ჭამს და მთავარს ელოდება...

ქართველი ქალბატონი თიკო ტუსკაძე, რომელიც ლონდონში ცხოვრობს, მაგრამ ახლა სამშობლოში იმყოფება, ჩვენი გიდის როლს ასრულებს და ქართულ სუფრას გვაცნობს როგორც „გემრიელი საჭმელების უსასრულო რიგს“. იგი კულინარული წიგნის ავტორია და გვიხსნის, თუ რომელი საჭმელი როგორ მივირთვათ.

ზოგიერთმა უკვე საკმაო რაოდენობის სალათა მიირთვა, რომ მაგიდაზე ახალი კერძები მოაქვთ - მოხრაკულ-მოთუშული სოკო, ხაჭაპური, ხორცით მომზადებული კერძები... საჭმლით სავსე თეფშები სულ უფრო მრავლდება და მაგიდაზე თავისუფალი სივრცე მცირდება, თუმცა ახალ-ახალი ნუგბარისათვის ადგილი მოიძებნება.

„სტუმართმოყვარეობა - ქართული კულტურის განუყოფელ ნაწილს წარმოადგენს, რაც კარგად არის გამოხატული ქართულ სუფრაში, როცა მაგიდას ეროვნულ სამზარეულოს კერზები ამშვენებს“, - განმარტავს მაკა თარაშვილი. რა თქმა უნდა, იგი ახალბედა სუფრის წევრებისაგან განსხვავებით, შეცდომებს არ უშვებს და ყველაფერს ერთად არ მიირთმევს. მან კარგად იცის, რა როდის უნდა მიირთვას და უცხოელ სტუმრებს ჭამის საიდუმლოებას ასწავლის: როდის დგება მწვადის, „ჩაქაფულის და საჭმელების მიღების დრო...

ქართული ტრადიციის თანახმად, სუფრაზე იმდენი საჭმელი უნდა იყოს, რომ სტუმრების წასვლის შემდეგაც საკმაო რაოდენობით უნდა დარჩეს: „სუფრა, რომელზეც არაფერი აღარ რჩება, საქართველოში არ არსებობს“, - ამბობს მაკა თარაშვილი, - მასპინძლები იფიქრებენ, რომ სტუმრები მშივრები დარჩნენ. ამიტომ ყველაფერი უამრავია“.

რესტორანი „ქეთო და კოტე“ ძველი თბილისის უბანში, შემაღლებულ ადგილზე მდებარეობს. დარბაზში მყუდრო გარემოა შექმნილი. მაგიდები ყოველთვის მდიდრულადაა გაშლილი - ტრადიციული კერძები თანამედროვე სტილითაა გაფორმებული. თავდაპირველად თვენ მოგართმევენ ცივ და ვეგეტარიანულ კერძებს, ბოსტნეულს, შემდეგ გამომცხავარს, ცომეულს, ბოლოს კი ხორცით მომზადებულ საჭმელებს.

ქართული სუფრის ტრადიციაა თამადა, ანუ დროსტარების ხელმძღვანელი. იგი სუფრის თავში ზის და სადღეგრძელოებს ამბობს. რესტორან „შატო მუხრანში“, სადაც ჩვენ ვიყავით (თბილისიდან ერთი საათის სავალზე), მეღვინე პატრიკ ჰონეფმა ჩვენი სტუმრობის სადიდებელი სადღეგრძელო წარმოსთქვა. გერმანელი მეღვინე უკვე მრავალი წელია საქართველოში ცხოვრობს, ოჯახიც აქ ჰყავს. პატრიკი მადლობას გვიხდის სტუმრობისათვის, რომ გერმანელი ტურისტები საქართველოთი დაინტერესდნენ და კავკასიურ ქვეყანას ეწვივნენ.

მასპინძელი გვიხსნის, რომ სუფრის თამადა ყურადღებით ისმენს სტუმრების საუბარს  სადღეგრძელოებისათვის იმპულსის მისაცემად. იგი დისკუსიას ზომიერ მიმართულებას აძლევს და განწყობას ამაღლებს. ამიტომაც თამადა ისეთი პიროვნებაა, რომელიც ცნობილია თავისი კეთილი ხასიათით, გონებამახვილობით და ინტელექტით.

თუ როგორ მზადდება კლასიკური ქართული კერძები, ამას თქვენ თბილისიდან საკმაოდ მოშორებით, კახეთში გაიგებთ, სადაც ღვინის კომპანია „შუმის“ რესტორანი მდებარეობს. აქ სტუმარი საკუთარი თვალით ხედავს, თუ როგორ ცხვება ქართული თონის პური, როგორ კეთდება ხინკალი, რომელიც ქართული სამზარეულოს ერთ-ერთ დიდებულ და გემრიელ კერძს წარმოადგენს.

See all
Survey
ვინ გაიმარჯვებს რუსეთ - უკრაინის ომში?
Vote
By the way