USD 2.7050
EUR 3.0872
RUB 3.3681
Тбилиси
განქორწინება არაბულად
дата:  1526

„რამდენი გადაგიხადა ქმარმა. როცა ცოლად მოგიყვანა?-მკითხა ჩემმა დუბაელმა მეგობარმა.

„იცი, გაგიკვირდება, ცოტა არ იყოს მეუხერხულება კიდეც აღიარება, მაგრამ არაფერიც არ გადაუხდია. აი, უბრალოდ, ადგა და დაქორწინდა, უფასოდ“-ვუპასუხე სიცილით.

„როგორ თუ არაფერი, რა უცნაურები  ხართ ეს ევროპელები. ვთქვათ, ადგა და წავიდა, მიგატოვა და დაგტოვა ექვს შვილთან ერთად, როგორც ანჯელინა ჯოლი?! და რას შვები მაშინ?“

ვერაფერს იტყვი. რკინის ლოგიკით დასმული კითხვაა. ყველაზე მყარი ოჯახებიც კი არ არის დაზღვეული  რღვევისაგან.

დუბაელი მეგობრის კითხვას არ გავუკვირვებივარ, მხოლოდ მაიძულა დავფიქრებულიყავ  ამ საინტერესო თემაზე-არაბული  განქორწინების  თემაზე.

ჩვენ, მუსულმანური ცხოვრების წესისგან გარსმდგარი ადამიანები რატომღაც მივიჩნევთ, რომ არაბული ოჯახი არ ინგრევა. განქორწინება თუ  ხდება, ხდება აუცილებლად ქმრის ინიციატივით, ხოლო ქალისათვის კი ქმართან გაყრა დიდ სირცხვილად ითვლება.

მაგრამ ყველაფერი ასე ერთმნიშვნელოვნად არ არის, სტერეოტიპული აზროვნება გვექაჩება ასე ვიფიქროთ.

ისლამში  განქორწინება „ჰალალია“ („ჰალალ“ – „თავისუფალი“; მუსლიმთა რელიგიურ ცხოვრებაში ის, რაც ალლაჰისაგან ნებადართულია, ანუ აკრძალული არ არის, ჰარამის საპირისპირო.)

ქორწინების გაწყვეტის უფლება თანაბრად აქვს ორივე მეუღლეს და არაფერი სათაკილო ამაში არ არის, თუმცა სარწმუნოება და  კონსერვატიული საზოგადოებრივი წყობა არ  მიესალმება და ღიად არ იწონებს განქორწინების აქტს.

განქორწინების საფუძველი შეიძლება იყოს ნაირგვარი-დაწყებული  ყოფითი საკითხებით და  დამთავრებული  „ხასიათით ვერ შეეწვნენ“-ით.

შარიათის სასამართლო მეუღლეებს არ აიძულებს ერთობლივი თანაცხოვრების გაგრძელებას და გარკვეული სტანდარტული პროცედურების შემდგომ აუცილებლად განაქორწინებთ.

არსებობს მოარული აზრი იმის თაობაზე, რომ არაბი ქალები ამდენ ოქროსა და ძვირფას ქვებში ასხმულები იმიტომ დადიან, რომ თუ ვინიცობაა ქმარი სამჯერ წარმოთქვამს სიტყვებს: „ჩემგან განქორწინებული ხარ“, ცოლი უსიტყვოდ ადგება და წავა, ბარგის ჩაულაგებლად. ეს  ძვირფასეულობა კი მისთვის ფინანსური დამოუკიდებლობის გარანტიაა.

აღმოჩნდა, რომ ეს მცდარი მოსაზრებაა.

პირველ რიგში, ისლამის სხვადასხვა მიმდინარეობებს განსხვავებული მიდგომა აქვთ „ტალაქის“ ნუ „მყისიერი“, ერთ დღეში განქორწინების პრაქტიკასთან დაკავშირებით. სუნისტურ მიმდინარეობაში(ეს ხაზი დომინანტურია საუდის არაბეთში), მაგალითად, მიიჩნევა, რომ არ შეიძლებ სამჯერ ზედიზედ გაიმეორო „ჩემგან განქორწინებული ხარ“. სულერთია, სამგზის თქმა მაინც ერთგზისად ჩაითვლება.

ამ ფრაზის წარმოთქმიდან გამეორებამდე, სულ მცირე, ერთმა თვემ მაინც უნდა განვლოს, რომ ცოლ-ქმარს ფიქრისა და ანალიზისათვის დრო  და შერიგებისათვის შანსი ჰქონდეთ.

მეორე რიგში, ქალი უფლებამოსილია განაგრძოს ცხოვრება საერთო სახლში საბოლოო გაყრამდე, მინიმუმ სამი თვე. ამასთან ამ პერიოდში  ქმარს აქვს მისი რჩენის ვალდებულება.

მხოლოდ მესამე ჯერზე წარმოთქმული ამ ფრაზის მერე ითვლება ქორწინება გაუქმებულად. ამის შემდეგ მეუღლეები კიდევაც რომ შერიგდნენ, მათ  ხელახლა მოუწევთ დაქორწინება. ამასთან ჯერ ქალი უნდა გათხოვდეს სხვა მამაკაცზე, მერე მას გაეყაროს და მხოლოდ ამის შემდეგ არის შესაძლებელი  მისი დაბრუნება პირველ ქმართან.

ხოლო თუ ქალი აპირებს ახალი ოჯახის შექმნას განქორწინების შემდეგ, მან ეს უნდა სისრულეში მოიყვანოს სამი მენსტრუალური ციკლის ამოწურვის შემდეგ (დაახლოები სამი თვის შემდეგ), რათა გაიაროს ტესტირება  წინამორბედ ქმრისგან ორსულობაზე.

საინტერესოა თურქული წესიც-თუ თურქი ქმარი მეუღლეს „დას“ ან „დედას“ დაუძახებს, ის ავტომატურად ჩაითვლება განქორწინებულად. თუმცა, თუ ისინი წარსულში განქორწინებული არ ყოფილან, კვლავ შეუძლიათ დაქორწინდნენ.

წყვილი განქორწინებულად ითვლება თუ ქმარი ტელეფონით, ფაქსით ან ელექტრონული ფოსტით სამჯერ გაიმეორებს სიტყვა talak-ს (განქორწინება არაბულად). ერთადერთი პირობა ისაა, რომ ქალი დარწმუნებული უნდა იყოს ტექსტის ავთენტურობაში. 

როგორც ხედავთ, ეს პროცედურები დიდ მოთმინებას მოითხოვს.

 რა საჭიროა ურვადი?

არაბულ ქვეყნებში არსებობს ცნება „მახრი“, რომელიც გარკვეულწილად ანალოგიურია  ურვადისა (საქორწინო გადასახადი საპატარძლოს მშობლებისათვს) ოღონდ იმ განსხვავებით, რომ  მახრს ვაჟი ოჯახის ნაცვლად  უხდის უშუალოდ საპატარძლოს.

მახრი არის ერთგვარი გამოხატულება იმისა, რომ  ვაჟი ქალიშვილის მიმართ სერიოზულად არის განწყობილი. საამისოდ ფიქსირებული თანხა განსაზღვრული არ არის, მაგრამ თანამედროვე ემირატებში საცოლისათვის 10 ათას დოლარზე ნაკლები თანხის ჩუქება მიუღებელია.

ცოლის ინიციატივით განქორწინების შემთხვევაში ქმარი უფლებამოსილია მოითხოვოს თანხის უკან დაბრუნება. არაბ ქალთა დიდი უმრავლესობის საბედნიეროდ ეს იშვიათად ხდება.

უკანასკნელ წლებში საუდის არაბეთისა და გაერთიანებული ემირატების ოფიციალური პირები თავიანთ მოქალაქეებს მოუწოდებენ შეამცირონ საპატარძლო გადასახადი, რადგან  მისი რაოდენობა არაერთი ახალგაზრდისათვის წარმოადგენს დაბრკოლებას დაოჯახების  გზაზე.

გადასახადის გარდა საქმროს კისერზეა საქორწინო ხარჯები და ახალი სახლით უზრუნველყოფა. სწორედ ამიტომ ყველას არ შეუძლია მოეკიდოს ოჯახს.

„ამიტომაც მოჰყავთ ჩვენ ბიჭებს უცხოელები. ისინი ხომ მომთხოვნები არ არიან“-ამბობენ არაბი ქალები.

ვისთან რჩებიან ბავშვები

ყველაზე მტკივნეული საკითხი არაბული ოჯახის დანგრევისას ისევე, როგორც საზოგადად ნებისმიერი განქორწინებისას, უკავშირდება შვილებს. დადგენილია, რომ ისინი ფინანსურად უნდა უზრუნველყოს მამამ.

ხშირად შვილები დედებთან რჩებიან სქესობრივი მომწიფების ასაკამდე, შემდეგ კი თავად უნდა გადაწყვიტონ, ვისთან ირჩევენ ცხოვრებას.

თუ ქალი მეორედ თხოვდება, რა ასაკისაც არ უნდა იყვნენ შვილები, გინდაც ახალშობილები, დაუყოვნებლივ უნდა გადავიდნენ მამასთან საცხოვრებლად.

მამაკაცი ოჯახის თავია და სწორედ ამიტომ ითვლება, რომ  ოჯახში ახალი მამაკაცის შემოსვლასთან ერთად დგინდება, იცვლება ოჯახის ცხოვრების წესი.

გარდა ამისა,მიუღებელია გოგონას ცხოვრება ერთ ჭერქვეშ  მამინაცვალთან ერთად.

ქორწინება შეიძლება გადაიდოს

როგორც აღმოჩნდა არაბული განქორწინებაც შეიძლება აღმოჩნდეს არალეგიტიმური გარკვეულ ვითარებებში.

მაგ. თუკი ცოლი განქორწინების მომენტში ორსულად აღმოჩნდება, ცოლ-ქმარს მოუწევთ ერთ ჭერქვეშ ცხოვრება ბავშვის დაბადებამდე. მხოლოდ ამის შემდეგ უნდა წამოჭრან ხელახლა გაყრის საკითხი.

ასევე წყვილი ავტომატურად ითვლება განქორწინებულად, თუკი მამაკაცი შეიცვლის რელიგიას, ე. ი. გავა ისლამიდან.

სხვა სარწმუნოების აღმსარებელ ქალთან განქორწინების შემთხვევაში ბავშვები აუცილებლად მამასთან რჩებიან.

ერი სიტყვით, გაყრის თავისებური პროცედურის მიუხედავად, არაბული განქორწინება, პირველ ყოვლისა, უბრალოდ განქორწინებაა.

ჩვეენთვის, მაგალითად ცნობილია შემთხვევები, როდესაც გაყრის ინიციატორები იყვნენ  როგორც ცოლები,ისე ქმრები. გაყრის მიზეზები კი ჩვეულებრივი და ცხოვრებისეულია: მავანის ქმარი სვამდა და ძალადობდა, მეორემ უფრო შეძლებულ კაცს დაადგა თვალი,ვიღაცამ დაშორება არჩია უსიყვარულოდ თანაცხოვრებას.

არაბებთანაც ყველაფერი ისეა, როგორც სხვებთან.

მომზადებულია BBC-ს მასალების მიხედვით

 

аналитика
7 ფუნდამენტური კითხვა რუსეთ-უკრაინის ომში - გიორგი კობერიძე
მოდით გავაანალიზოთ 7 ფუნდამენტური კითხვა რუსეთ-უკრაინის ომში:
1. პოლიტიკური თვალსაზრისით ვინ იმარჯვებს ომში?
- ჩინეთი: ამ ომს ჯერჯერობით ერთადერთი გამარჯვებული ჰყავს და ეს ჩინეთია. ჩინეთზე ახლა მსოფლიო ლიდერების ფოკუსი არ არის მიმართული, ეს კი მას მეტ-ნაკლებად შეუმჩნეველი განვითარების საშუალებას აძლევს. რაც უფრო მეტს იფიქრებს დასავლეთი რუსეთზე და რაც უფრო მეტ რესურსს დახარჯავს მის შესაკავებლად, მით უფრო ნაკლებად ეცლებათ ჩინეთისათვის.
ამასობაში პეკინის გავლენები კარდინალურადაც გაიზარდა რუსეთში, რომლისაგანაც რესურსებს საბითუმო ფასებში იღებს, ხოლო ჩინელებმა რუსეთის აღმოსავლური პროვინციების ათვისება კიდევ უფრო განავითარეს. ჩინური რბილი - კულტურულ-ეკონომიკური - ძალის ზრდასთან ერთად რუსი ქალები სიხარულით მიჰყვებიან ჩინელ მამაკაცებს, რომელთაც ქალების დეფიციტი აქვთ.
2. რატომ არ თანხმდება რუსეთი სამშვიდობო ინიციატივებს?
- რუსეთს სჯერა რომ ამ ომს იგებს. სანამ გჯერა რომ ომს იგებ, მანამდე ცეცხლს არ შეწყვეტ;
- რუსეთს ჯერ ვერ მიუღწევია სამხედრო მიზნებისათვის - მის ხელში არაა ხერსონი, ზაპორიჟია, ლუგანსკი და დონეცკი. ყირიმს ომამდე ისედაც ის აკონტროლებდა. შესაბამისად, ასობით ათასი მკვდარი სამხედრო, ოფიცრობა, გემები, ავიაცია და განადგურებული ტექნიკა ამ ტერიტორიების ოკუპაციით არ შეიძლება გამართლდეს.
- რუსეთს იმაზე მეტის წაღება უნდა, ვიდრე დაანონსებული აქვს. რუსეთის მიზანი არამხოლოდ ხერსონი, ლუგანსკი, დონეცკი, ყირიმი და ზაპირიჟიას ოლქია, არამედ მიკოლაივზე, დინიპროპეტროვსკზე, ხარკოვსა და ოდესაზეც არ იტყვის უარს თუკი ამის შესაძლებლობა ექნება. ნოვოროსიის პროექტი სწორედ ამას გულისხმობს თავის თავში. სწორედ ეს პროექტია, რომელიც პროგრამა მინიმუმად იყო მოაზრებული რუსი შოვინისტების მიერ. აღსანიშნავია ისიც, ნოვოროსიის პროექტის გარდა რუსეთისათვის უკრაინის სახელმწიფოს არსებობაც კი მიუღებელია.
- რუსეთს ძალიან გაუჭირდება ასობით ათასი რუსი მობილიზებული სამხედროს სახლში დაბრუნება და მათი საზოგადოებაში რეინტეგრაცია - ეკონომიკურადაც, ფსიქოლოგიურადაც და რეიციდივის თვალსაზრისითაც. ამაზე უკვე დიდი ხანია მსჯელობენ რუსები თავად. ამიტომ ომის თავისი პირობების გარეშე დასრულება არ აწყობს მოსკოვს;
- სამხედრო ეკონომიკის მუშაობა ერთია და ომის დასრულების შემთხვევაში სამოქალაქო ეკონომიკა როგორ იმუშავებს უმუშევარი ადამიანების და ომიდან დაბრუნებული დაუსაქმებელი ხალხის ფონზე - მეორე.
- ჩინეთს არ სურს რუსეთმა ომი შეწყვიტოს. რუსეთი კიდევ უფრო უნდა დასუსტდეს, რომ კიდევ უფრო მეტად დაექვემდებაროს მას.
3. ომი როდის დამთავრდება?
- მანამ არ დამთავრდება სანამ რუსეთს კიდევ უფრო არ გაეზრდება მსხვერპლი: ტრამპმა დღეს აღნიშნა რომ მხოლოდ ივლისის თვეში რუსეთს 20 ათასი მოკლული სამხედრო ჰყავს (მოკლული და არა დაჭრილი ან დაშავებული). გასაგებია, რომ ცუდად იკითხება და ისმინება, მაგრამ ფაქტია, თუ ბევრი სამხედრო არ კვდება, ომი გრძელდება.
- მანამ არ დამთავრდება სანამ დარტყმები რუსეთის ტერიტორიაზე არ გადავა და ელიტებს არ შეაწუხებს - დაბომბვები რუსეთის სამხედრო ეკონომიკასა და წარმოებზე უკმაყოფილების ზრდასთან ერთად ისედაც ომისაგან გაუცხოებულ საზოგადოებას, კიდევ უფრო გააუცხოებს და ომის ზიანზე დააწყებინებს ფიქრს. სანამ ომი რუსეთში არ აწუხებთ, მანამდე გაგრძელდეს რა. ვიღაც მდიდარ მოსკოველს სულაც არ დარდებს ბურიატისა და დაღესტანელის ფრონტზე სიკვდილი.
- მანამ არ დამთავრდება ომი სანამ უკრაინა არ დაიწყებს ტერიტორიების გათავისუფლებას - ისე არაფერი ახდენს საზოგადოების კონსოლიდაციას, როგორც გამარჯვებები, ხოლო ისე არაფერია დემორალიზების მომტანი, როგორც მარცხების სერია. რუსეთმა თუკი დაიწყო ტერიტორიების დაკარგვა უკრაინაში ეს ომის დასრულის დასაწყისი იქნება.
- მანამ არ დამთავრდება ომი სანამ რუსეთი არ დარწმუნდება რომ ომი მოგებადი აღარ არის. ომის დამთავრებაზე გადაწყვეტილება ადამიანების ტვინში მიიღება და არა ფრონტის ხაზზე.
- ამის საპირისპირო და უკრაინის საზიანო სცენარით რომ ვთქვათ: მანამ არ დამთავრდება ომი, სანამ რუსეთის არმია მასობრივად არ დაიწყებს უკრაინის დამარცხებას და რამდენიმე მიმართულებიდან ჩამოშლის უკრაინის თავდაცვას, უკან დახევა იქნება ქაოსური და უკრიანაში მასობრივად გაჩნდება მხარდაჭერა დათმობებთან დაკავშირებით.
4. რა სვლები აქვს აშშ-ს?
- ტოტალური სანქციები და რუსეთთან ვაჭრობის აკრძალვა და რაც რუსეთის ყველა მოკავშირის წინააღმდეგ ეკონომიკური ომის გამოცხადებაა: ეს ეკონომიკური თვასლაზრისით ატომური სვლაა. ამით არამხოლოდ რუსეთზე იქნება დარტყმა, არამედ რუსეთთან მოვაჭრე მცირე თუ დიდ სახელმწიფოებზე. ამას დასჭირდება დიდი რესურსების მობილიზება და ხარჯვა. ეს მოითხოვს იმაზე ბევრად დიდ ენერგიას, ვიდრე ჩრდილოეთ კორეისა და ირანის სანქცირება იყო.
- ნავთობის ფასის ვარდნა - ბაზაზე ნავთობის ჭარბი მიწოდება და მოკავშირეების დარწმუნება. ამით ნავთობის ფასი უნდა დასწიონ 30 დოლარზე და დაბლა. შედეგად, რუსეთის ეკონომიკას უზარმაზარი დარტყმა მიადგება;
- უკრაინისათვის დიდი რაოდენობით იარაღის მიწოდება და შეზღუდვების მოხსნა: აშშ-ს შეუძლია რუსეთის მუქარების მიუხედავად დიდი რაოდენობით იარაღი მიაწოდოს უკრაინას და მისი თავისუფლად, მათ შორის რუსეთის ტერიტორიაზე გამოყენების უფლება მისცეს. მაღალტექნოლოგიური შეიარაღება ომში შეიძლება გარდამტეხი აღმოჩნდეს. ამ ვარიანტში აშშ-ს მხრიდან რუსეთის წინააღმდეგ კონტრმუქარების წაყენება არანაკალებ რეალისტური იქნება, რისი მიზანიც რუსეთის მოლაპარკებებზე დაყოლიების იძულების მცდელობა იქნება.
- პროცესების ისე გაგრძელება როგორც არის: დროის გაყვანა, წინადადებებზე ფიქრი, კიდევ მეტი ვადების მიცემა და პროცესების გაწელვა. ამასობაში უკრაინისათვის იარაღის მიწოდება გაგრძელდეს, თუმცა ჩვეულ რიტმში.
- ჩახსნა: შეიძლება აშშ თანდათან ჩაეხსნას სიტუაციას და გადაერთოს სხვა საკითხებზე, უკრაინის თემა კი ევროპას მიუგდოს მოსაგვარებლად. თუმცა ეს ტრამპის ადმინისტრაციასა და მის პერსონალურ პოლიტიკაზე ძალიან ცუდად აისახება, მით უფრო რომ ქვეყნის შიგნით ისედაც პრობლემები აქვს.
- რუსულ თამაშზე დაყოლა - უკრაინაზე ზეწოლა რუსულ ულტიმატუმებზე დათანხმების შესახებ. ეს ყველაზე ცუდი სცენარია.
აქვე:
- ევროპას სხვა სვლა არ აქვს: ევროპა ახლა უკრაინაში რუსეთის ჩაფლობით დროს იგებს და მილიტარიზაციას ახდენს. მოკლე ვადაში მას აშშ-ს სრული ჩანაცვლება გაუჭირდება, მაგრამ საშუალო ვადაში მან კარგად იცის, რომ ერთის მხრივ უკრაინის სამხედრო წარმოებაში უნდა ჩადოს ფული - და აკეთებს კიდეც ამას - ხოლო მეორეს მხრივ საკუთრი წარმოება უნდა აამუშაოს. ეს ომი პირველ რიგში ევროპის უსაფრთხოების ომია. შესაბამისად, უკრაინის მარცხი ევროპის მარცხი იქნება.
5. რა მოხდება თუკი რუსეთმა გაიმარჯვა:
- მეორე მსოფლიო ომის შემდეგ ევროპაში პირველი დაპყრობითი ომი შედგება, რომელსაც აუცილებლად მიჰბაძავენ სხვები და დაპყრობითი ომები დაბრუნდება საერთაშორისო პოლიტიკაში;
- რუსეთი ულტიმატუმებს წაუყენებს მეზობლებს - ზოგი შეიძლება შთანთქას (მაგ. ბელარუსი), ზოგსაც თავის სამხედრო და პოლიტიკურ ორბიტაზე გადმოყვანა აიძულოს. ვინც ულტიმატუმებს არ მიიღებს, შეიძლება აწარმოოს ახალი ომები რუსული უმცირესობების დასაცავად, მაგალითად ყაზახეთში.
- რუსეთი წააქეზებს ახალ კონფლიქტებს ევროპის კონტინენტზე: ბალკანეთი დიდ ნაღმზე ზის, არც კავკასიაა მშვიდი, ბალტიისპირეთში რუსები ცხოვრობენ, ამ ფონზე ევროპის შიგნით სხვა ძალებიც გამოჩნდებიან, ვისაც მოუნდება თავისი წილი ტერიტორიული ნაჭრის მოთხოვნა - ასეთი დავები კი ევროპაში ძალიან ბევრია;
- მსოფლიოში სხვებიც მიბაძავენ რუსებს - თუკი ევროპაში შეიძლება დაპყრობითი ომი, რატომ არ შეიძლება სხვაგან, სხვა ძალების მიერ?!
- დასავლეთის დაისი - რუსეთი ახლა ფიქრობს რომ ის უპირისპირდება არა უკრაინას, არამედ მთელს დასავლეთს. თუ დაამარცა უკრაინა ამით ძალიან მძიმედ დაზარალებული და რეპუტაცია შერყეული გამოვა დასავლეთი, ხოლო ბირთვულ იარაღზე მუშაობა სხვა სახელმწიფოთა მხრიდან უფრო აქტიური გახდება.
6. რა არის რუსეთის მარცხი და რა არის გამარჯვება?
- რუსეთი დამარცხებული იქნება, თუკი უკრაინის ის ტერიტორიები ვერ დაიკავა, რომელიც ახლა გაცხდებული აქვს მის კუთვნილად - მთელი ხერსონი, ზაპორიჟია, დონეცკი, ლუგანსკი და ყირიმი.
- რუსეთი დამარცხებული იქნება, თუკი უკრაინას სახლემწიფოებრიობის რაიმე საერთაშორისო განატია მიეცა და მისი მილიტარიზაცია გაგრძელდა (ანუ უკრაინა გრძელვადიანადაც გადარჩა): ნატო, ცის კონტროლი, ბირთვული იარაღი, მოკავშირეების ბაზები მის ტერიტორიაზე და სხვა. ამ შემთხვევაში უკრაინის მილიტარიზაციაც გრძელდება და რუსული ოკუპაცია ან მთავრდება ან ძალიან მყიფედ რჩება.
- რუსეთი გამარჯვებული იქნება, თუკი დასახული ტერიტორიული ამონაცა შეასრულა და ხელში ჩაიგო მთელი ხერსონი, ზაპორიჟია, დონეცკი, ლუგანსკი და ყირიმი.
- რუსეთი გამარჯვებულია თუკი ცეცხლი შეწყდა ისე, რომ უკრაინის მილიტარიზაცია შეწყდა, მისთვის საერთაშორისო გარანტიები არ იქნა განსაზღვრული, ხოლო რუსეთს სანქციები მოეხნა.
- რუსეთი გამარჯვებულია თუკი ოკუპირებული ტერიტორიების საერთაშორისოდ აღიარება მოახდინა და დაიკანონა.
- რუსეთი გამარჯვებულია თუკი ომში ან ომის შემდეგ კიევში პრორუსული მთავრობა მოიყვანა.
აქვე უნდა აღინიშნოს რომ:
- კიევის ვერ აღება უკვე წარუმატებლობაა რუსეთისათვის;
- უკრაინის წინააღმდეგ გამოცხადებული დემილიტარიზაციის კამპანია ამ ეტაპზე ჩავარდა - უკრაინა ევროპის ერთ-ერთი ყველაზე მილიტარიზებული სახელმწიფოა.
7. რა სოციალური კონტრაქტი აქვს რუსეთსა და უკრაინას თავის ხალხთან:
- რუსეთში 90-ნების შემდეგ ასეთი სოციალური კონტრაქტი დაიდო: შენ პოლიტიკაში ნუ ჩაერევი, დიდ პოლიტიკურ ბიზნესში ცხვირს ნუ ჩაყოფ, უყურე ტელევიზორს, ტაში დაუკარი ლიდერს, იამაყე შენი ქვეყნის იმპერიული წარსულით და შენ არავინ შეგეხება, დანარჩენი რაც გინდა ის აკეთე. ეს კონტრაქტი ქრება, რადგან სალხში შენთვის ყოფნა მაინც ფრონტზე ყოფნით დამთავრდა.
ახლა რუსეთი საკუთარ მოსახლეობას ახალ კონტრაქტს უდებს და ეუბნება, რომ რუსეთის ინტერესებს დაცვა და ბრძოლა სჭირდება, რაც შეიძლება სიკვდილით დასრულდეს, მაგრამ ეს საამაყო ამბავია - წინაპრებიც ასე იბრძოდნენ და კვდებოდნენო. ეს ყველაფერი პროაქტიულად კი არ უნდა გააკეთო, არამედ თუკი სახელმწიფო მოგიხმობს უნდა გაჰყვე მას და კითხვები არ დასვაო. მწყემსმა კეთილმა კარგად იცის რა არის სწორი და არაო. ყველა ჩვენ გვებრძვის თორემ რუსეთი რა შუაშიაო. იდეალი სტალინია და მის პრინციპებს უნდა დაემორჩილოთო.
- უკრაინაში სოციალურ კონტრაქტს ორი საფუძველი აქვს:
1. ყველანი ვებრძვით გარე, ისტორიულ მტერს, რომელის ჩვენს არსებობასა და იდენტობას ეგზისტენციალურ საფრთხეს უქმნის და მზადაა მოაწყოს გენოციდი.
2. ვებრძვით კორუფციას, რომელმაც ათწლეულობით უმძიმესი დარტყმა მიაყენა ქვეაყანას. ამ უკანასკნელზე როდესაც კითხვები გაჩნდა რამდენიმე დღის წინ, ხალხი ქუჩაში გამოვიდა და დემონსტრაციები გამართა კორუფციის ბიუროს დამოუკიდებლობის აღსადგენად.
 
 
 
более
голосование
ვინ გაიმარჯვებს რუსეთ - უკრაინის ომში?
голосование
Кстати