USD 2.7484
EUR 2.8998
RUB 2.7361
Tbilisi
„ერთი გმირის ისტორია“ - კაპრალი რუსლან წულაძე
Date:  
რუსლან წულაძე დაიბადა 1983 წლის 30 აგვისტოს, ლანჩხუთში. დაამთავრა ნიგოითის საშუალო სკოლა. სკოლის დამთავრების შემდეგ სამხედრო სავალდებულო სამსახურში წავიდა, შემდეგ კი_ საკონტრაქტო სამხედრო სამსახურში. მსახურობდა საქართველოს თავდაცვის სამინისტროს, სახმელეთო ჯარების, მე-2 ქვეითი ბრიგადის, საინჟინრო ბატალიონში - გამნაღმველად. დაიღუპა 2008 წლის რუსეთ-საქართველოს ომში, 11 აგვისტოს სოფელ შინდისთან.
 
შინდისის ბრძოლა, 2008 წლის რუსეთ-საქართველოს ომის ერთ-ერთი ყველაზე გამორჩეული ეპიზოდია. 11 აგვისტოს, სოფელ შინდისის სარკინიგზო სადგურთან, საქართველოს შეიარაღებული ძალების II ქვეითი ბრიგადის საინჟინრო ოცეული, რუსულ მოტომსროლელ ასეულთან, რომელიც სადგურის ახლოს იყო ჩასაფრებული, უთანასწორო ბრძოლაში ჩაება. ბრძოლამ, დაახლოებით, ერთ საათამდე გასტანა, რომლის განმავლობაში, მოწინააღმდეგემ, დახმარება ორჯერ გამოიძახა. მტერი, ქართველი ჯარისკაცების მიმართულებით, თითქმის, ყველა სახის იარაღიდან ისროდა, მათ შორის, ტანკებიდან და რეაქტიული ცეცხლმტყორცნებიდან. 17-მა ქართველმა მებრძოლმა, სისხლის უკანასკნელ წვეთამდე იბრძოლა და გმირულად დაიღუპა, მათ შორის იყო რუსლან წულაძე.
 
ლიდია წულაძე, დედა: " რუსლანი ძალიან განსხვავდებოდა ძმებისგან. საოცრად მოსიყვარულე, მშვიდი და გაწონასწორებული იყო, უყვარდა ბუნება, სილამაზის აღქმა შეეძლო. ხატავდა, ხისგან ულამაზეს ფიგურებს აკეთებდა, პატარა ზომის ქანდაკებებს ასხამდა. საქართველოს ისტორია უყვარდა უზომოდ. ოცნებობდა, საქართველოს ყველა კუთხე შემოევლო.
 
სამხედრო საქმისადმი მიდრეკილება პატარაობიდანვე ჰქონდა; 8 წლის იყო, რომ მოვიდა და მითხრა_მეზობლის კაცი სამხედრო ფორმას ყიდისო. ფული არ გვქონდა. წავიდა და სთხოვა_ სიმინდში გაგვიცვალეო. სიმინდში გავუცვალეთ იმ კაცს ფორმა. იმ ფორმით დადიოდა მე-10 კლასამდე, რომ გაიხდიდა, დაკეცავდა და კოხტად დადებდა; რომ ჰკითხავდნენ_ ფორმა რატომ გაცვია, ჯარისკაცი ხომ არა ხარო, იცინოდა და „კიო“_ უპასუხებდა. კითხულობდა წიგნებს იარაღზე, სამხედრო ტექნიკაზე; უნდოდა, ყველაფერი სცოდნოდა... ძალიან კმაყოფილი იყო თავისი სამსახურით; ერთხელ მითხრა - მე, ამ ყველაფერს, სამშობლოს სიყვარულის გამო ვაკეთებო.
 
რუსლანს უსაზღვროდ უყვარდა საქართველო. როცა ვკითხავდი, სიბერემდე ჯარში დარჩენას ხომ არ აპირებ - მეთქი, გაიცინებდა და მეტყოდა, სანამ საჭირო იქნება,მანამდე იქ დავრჩებიო. 20 ივნისს, შინ, ათდღიანი შვებულებით ჩამოვიდა; გაუთავებლად ქორწილზე და ომზე ლაპარაკობდა. გავბრაზდი, სულ ომს რატომ ახსენებ-მეთქი. გაეცინა, პასუხი არ გაუცია. მოგვიანებით კი მითხრა_დე, ომი რომ დაიწყოს, შენ ისეთი ხარ, იქ ჩამომაკითხავ და ძებნას დამიწყებ, იქაურობას აიკლებ, `რუსლანჩიკ, შვილო სად ხარო“. ძმები იცინოდნენ, მე ხმა არ ამომიღია, მაგრამ არ მომეწონა ეს ხუმრობა. შინიდან რომ გადიოდა, ვურჩიე, ლამაზი, შავი ზედატანი რომ გაქვს, ის ჩაიცვი-მეთქი. გახედა ამ ზედატანს და მე გამომიწოდა_ეს შენ გქონდეს, გამოგადგებაო. არ მომწონდა მისი საქციელი. სახლიდან გასვლის წინ, ვერცხლის ჯვარი მაჩუქა და დამიბარა_ ეს შენ ატარეო. ჩვევად მქონდა, ჯარში რომ მიდიოდა, დავლოცავდი ხოლმე და პირჯვარს გადავსახავდი; იმ დღეს, მისი საქციელით, ნაწყენი ვიყავი და ცოტა, გულმოსულმა გადავსახე პირჯვარი. გამომხედა ნაღვლიანი თვალებით. ის თვალები არასოდეს დამავიწყდება...
 
 5 აგვისტოს დამირეკა_პოლიგონზე მივყავართ, სავარჯიშოდ და ტელეფონი გამორთული რომ მქონდეს, არ შეგეშინდესო. მე ეჭვი არ შემპარვია, არ მეგონა ასეთი დაძაბული სიტუაცია თუ იყო. ომი რომ დაიწყო, შიშმა ამიტანა. 9 აგვისტოს დამირეკა, ოსიაურში ვარ, ომში არ მივყავართ, ნუ გეშინია, ტირილს მორჩიო_მკაცრი ხმით მითხრა. უცებ, აფეთქების ხმა გავიგე; ისევ მომატყუა_წვრთნებს გავდივართ, ნუ გეშინიაო. მას შემდეგ, სულ გამორთული ჰქონდა ტელეფონი. არ მეგონა, თუ რამე მოუვიდოდა...
 
შინდისში, იქ სადაც ჩემი შვილი დაიღუპა, წელიწადში ორჯერ მივდივარ. პირველად რომ ჩავედი, ომი ახალი დამთავრებული იყო, მიწას სისხლის კვალი ეტყობოდა, ირგვლივ ქაოსი სუფევდა, ჩემი შვილის დაღუპვის ადგილიდან მიწა წამოვიღე, როცა მოვკვდები, მინდა, რომ გულზე დამაყარონ...
 
5 წელი გავიდა ამ დიდი, დაუნდობელი და უთანასწორო ბრძოლიდან. ეს ბრძოლა შევიდა არა მხოლოდ საქართველოს, არამედ კაცობრიობის ისტორიაში. მომავალი თაობები შეისწავლიან ამ გმირების ისტორიას, იამაყებენ და მათ მაგალითზე გაიზრდებიან. აქ დაღუპული 17-ვე გმირი, ჩემი შვილია, ჩემი რუსლანის ძმები არიან. მე მათ და ამ არაადამიანურ ბრძოლას, ყოველ დღე, ყოველ წუთს, ყოველ წამს ვიხსენებ. ეს ბიჭები სიკვდილის პირისპირ დადგნენ, არ იფიქრეს საკუთარ სიცოცხლეზე და სიკვდილზე, სამშობლოსათვის, შეგნებულად წავიდნენ. მე რუსი ვარ. მიყვარდა რუსეთი, სადაც დავიბადე და სადაც ჩემი წინაპრების საფლავებია, მაგრამ საუბედუროდ, ჩემი შვილი სწორედ რუსულმა ტყვიამ იმსხვერპლა. თუმცა, დღეს ამაყი ვარ, რომ საქართველოს სამი ღირსეული შვილი_სამი ვაჟკაცი გავუზარდე. სამივე საქართველოს ემსახურებოდა, ერთმა კი სამშობლოს შესწირა თავი. ის ბინძური პოლიტიკის და პოლიტიკოსების მსხვერპლი გახდა. ის პატრიოტი იყო, ნამდვილი ქართველი დედისთვის, შვილის სიკვდილით გამოწვეულ ტკივილს, ვერაფერი შეედრება, ამიტომ სულ ვამბობ, მშვიდობა იყოს ჩვენს ქვეყანასა და მსოფლიოში. უფალს ვევედრები, რომ ყველა პოლიტიკოსს გონიერება და სიბრძნე მისცეს და ყველა უთანხმოება მხოლოდ მშვიდობიანი გზით მოაგვაროს, რადგან არც ერთ დედას არ უნდა ომი. ომი ხომ, ყველა დედისთვის, სამყაროს დასასრულია!
 
ამბობენ, დრო ტკივილებს კურნავსო. არა! ამას მხოლოდ ის ადამიანი იტყვის, ვისაც დიდი ტკივილი არ ჰქონია. დრო ტკივილს არ კურნავს, ადამიანი ეჩვევა ტკივილს! ადრე, მინდოდა, ცოცხალი ყოფილიყო ჩემი შვილი, დავდიოდი და ყველა ჯარისკაცში მას ვეძებდი. ახლა დავმშვიდდი და ველოდები იმ დროს, როცა ჩვენ ზეცაში ერთმანეთს შევხდებით. სული მტკივა ჩემი შვილის არყოფნის გამო. სიცოცხლე არ მინდოდა, ახლა პირიქით_მინდა, ვიცოცხლო დიდხანს და ბევრი რამ გავაკეთო მისთვის. ჩვენი სოფლის ცენტრში, ჩემს შვილს,მემორიალი დაუდგეს. მინდა, რუსლანის სახელზე, პატარა სამლოცველო ავაშენო, სადაც,ხალხი, ყველა დაღუპული გმირის მოგონებას შეძლებს.
 
ყველა დაღუპულ ჯარისკაცს მინდა მოვეფერო. ისინი ღმერთთან არიან. მინდა ყველა შვილმკვდარ დედას ვუთხრა, რომ გამაგრდნენ, ჩვენი შვილები სამშობლოსთვის დაიღუპნენ და მათი სახელები ოქროს ასოებით ჩაიწერება ისტორიაში.
 
რუსლან წულაძე (სიკვდილის შემდეგ) დაჯილდოებულია მედლით - "მხედრული მამაცობისთვის".
analytics
«Lauterbacher Anzeiger» (გერმანია): „საქართველო პუტინის ორბიტაზე გადადის: უშვებს თუ არა „შეცდომას“ ევროკავშირი?“

გერმანული გაზეთი „ლაუთერბახერ ანცეიგერი“ (Lauterbacher Anzeiger - იბეჭდება ჰესენის მხარეში) აქვეყნებს სტატიას სათაურით „საქართველო პუტინის ორბიტაზე გადადის: უშვებს თუ არა „შეცდომას“ ევროკავშირი?“ (ავტორი - ფლორიან ნაუმანი).

გთავაზობთ პუბლიკაციას შემოკლებით:

საქართველოში ჩატარებული არჩევნებიდან სამ კვირაზე მეტი გავიდა, მაგრამ ევროკავშირს ჯერ კიდევ არ აქვს გამოხატული მკაფიო პოზიცია და ამ ეტაპზე მხოლოდ განმარტებებს ითხოვს. ბრიუსელს ამისათვის საკმაო მიზეზები აქვ: არცევნებში რატომღაც მოულოდნელად გაიმარჯვა სულ უფრო ავტორიტარმა და პრორუსულად განწყობილმა პარტიამ „ქართულმა ოცნებამ“, რაც ბევრ კითხვას იწვევს. ოქტომბრის ბოლოდან ოპოზიცია არჩევნების დროს მომხდარი დარღვევების ფაქტებს აგროვებს, მაგრამ მნიშვნელოვანი კანონდარღვევების რაოდენობა, როგორც ჩანს, საკმარისი არ არის.

დებატები ევროპარლამენტში: საით მიდის საქართველო?

ამ კვირაში ევროპის პარლამენტში მიმდინარე დებატების დროს ორი მომენტი აშკარად გამოიკვეთა: პარლამენტართა ერთმა ნაწილმა ევროკავშირი ორმაგი პოლიტიკის გატარებაში  და არჩევნების შედეგების მხოლოდ პოლიტიკური ნიშნით შეფასებაში დაადანაშაულა, ხოლო მეორე ნაწილმა საქართველოს მთავრობის მიმართ უფრო ხისტი ზემოქმედება მოითხოვა. გადაწყვეტილება (ალბათ, სიმბოლური მნიშვნელობის მქონე) ჯერ მიღებული არ არის.

საბოლოო ჯამში, როგორც ჩანს, ამჟამად საკითხის აქტუალობა იმაშია, გადავა თუ არა  საქართველო რუსეთის ორბიტაზე და გახდება თუ არა მისი თანამგზავრი - მიუხედავად იმისა, რომ მოსახლეობას ევროპული ორიენტაცია აქვს. ასევე მნიშვნელოვანია დადგინდეს - იყო თუ არა არჩევნები დემოკრატიული და სამართლიანი.

გერმანიის „მწვანეთა“ პარტიის წარმომადგენელი სერგეი ლაგოდინსკი და ესტონელი სოციალ-დემოკრატი მარინა კალიურანდი ჯერ კიდევ არ არიან დარწმუნებულები იმაში, რომ საქართველოში არჩევნები გაყალბდა. ყოველ შემთხვევაში, ისინი დამადასტურებელ ფაქტებს ვერ ხედავენ. ორივე პოლიტიკოსი ევროპარლამენტის დელეგაციის - „ევრონესტის“ წევრები არიან, რომელთა მოვალებაშია ურთიერთობა და აზრთა გაცვლა-გამოცვლა ჰქონდეთ ისეთ ქვეყნებთან, როგორებიცაა საქართველო, მოლდოვა, უკრაინა და სომხეთი. სერგეი ლაგოდინსკი, თავის მხრივ, „ევრონესტის“ თავმჯდომარეა.

თბილისი მოსკოვსა და ბრიუსელს შორის

„საქართველო და მოლდოვა ჭადრაკის ფიგურები არ არიან, რომ ჩვენ ისინი დაფაზე გადავაადგილოთ. ისინი სახელმწიფოებს წარმოადგენენ და მათ თავიანთი მომავალი აქვთ“, - ამბობს სერგეი ლაგოდინსკი, რომელსაც მხედველობაში აქვს ორივე ქვეყანაში ჩატარებული არჩევნები. თუმცა იგი ყურადღება ასევე ამახვილებს სავარაუდო გაყალბებაზეც და აღნიშნავს, რომ არსებობს არგუმენტები განმეორებითი არჩევნების ჩასატარებლად.

 „პირადად ჩემთვის საკითხი ასე გამოიხატება: რა უნდა ვუქნათ იმ პარტიას, რომელიც ანტიკონსტიტუციურ პოლიტიკას ატარებს? საქართველოს ძირითად კანონში ჩაწერილია, რომ ქვეყნის მიზანს ევროკავშირთან ინტეგრაცია წარმოადგენს“, - აცხადებს სერგეი ლაგოდინსკი. მმართველი პარტია „ქართული ოცნება“ სიტყვით ოფიციალურად ადასტურებს, რომ მისი მიზანი 2030 წლისათვის ევროკავშირში გაწევრიანებაა, მაგრამ საქმით მთავრობამ უკვე დიდი ხნის გადაუხვია ევროკავშირისაკენ მიმავალი გზიდან, როცა პრორუსული კანონები მიიღო, ბრიუსელის გაფრთხილებისა და საპროტესტო აქციების მიუხედავად. „ვფიქრობ, მართლაც გონივრული იქნებოდა არჩევნების განმეორებით ჩატარება - უბრალოდ, საზოგადოება რომ სიმართლეში დარწმუნდეს“, - ამბობს სერგეი ლაგოდინსკი, - ნებისმიერ შემთხვევაში, თუ დამტკიცდება, რომ მანიპულაციები მართლაც მოხდა, ახალი არჩევნების ჩატარება აუცილებელია, თანაც საერთაშორისო კონტროლით“.

მარინა კალიურანდსაც ასეთივე თავალსაზრისი აქვს: „უნდა დაველოდოთ განმარტებებს [და სასამართლოს გადაწყვეტილებებს], სპეკულირება არ უნდა მოხდეს... მაგრამ თუ დამტკიცდება, რომ არჩევნები იმაზე უარესად ჩატარდა, როგორც ამას ეუთოს დამკვირვებლები აღწერენ, მაშინ ჩვენ მკაფიო რეაგირება უნდა მოვახდინოთ“. აღსანიშნავია, რომ ეუთოს მისიამ დაგმო ცალკეული დარღვევები, მიუთითა მთავრობისა და ოპოზიციის არათანაბარ პირობებზე, მაგრამ არჩევნებში მასშტაბური ფალსიფიცირება არ დაუფიქსირებია.

„ეუთოს მისიამ 2020 წლის არჩევნებიც დაახასიათა როგორც კონკურენტული და კარგად ორგანიზებული“, - ამბობს მარინა კალიურანდი, რომელიც ადრე ესტონეთის საგარეო საქმეთა მინისტრი იყო, მანამდე კი ესტონეთის ელჩი რუსეთში, - „თუმცა ასეთი დახასიათება დემოკრატიული ქვეყნისათვის საკმარისი არ არის. ჩვენ ყველას გვსურს, რომ არჩევნები გამჭვირვალე და პატიოსნად ჩატარდეს“. მისი თქმით, საქართველოსთვის კანდიდატის სტატუსის გაუქმება ლოგიკური იქნება, თუ ქვეყანა თამაშის წესებს არ დაიცავს.

განხეთქილება ევროპარლამენტის მემარჯვენეთა ბანაკში

სერგეი ლაგოდინსკის თქმით, საქართველოს ახალგაზრდა იურისთა ასოციაცია თვლის, რომ არჩევნებში მრავალი დარღვევა მოხდა. „თუ გავითვალისწინებთ იმას, რომ ასოციაციის წევრები ობიექტურად აფქსირებდნენ დარღვევებს მიხეილ სააკაშვილის მმართველობის დროსაც, მაშინ მათი პოზიცია პოლიტიკურად მიუკერძოებლად  უნდა ჩაითვალოს. ეს სერიოზული არგუმენტია“, - ამბობს მწვანეთა პარტიის წარმომადგენელი.

დღემდე ევროკავშირს თავისი მტკიცე პოზიცია დაფიქსირებული არ აქვს. „ალბათ, ეს იმას უკავშირდება, რომ ჯერ-ჯერობით მოსმენები კომისიებში ისევ მიმდინარეობს... საბოლოო ჯამში გადაწყვეტილების მიღება ევროკავშირის წევრი ქვეყნების ნებაზეა დამოკიდებული. ამჟამად რაიმე კონფრონტაცია არ შეიმჩნევა“, - აცხადებს სერგეი ლაგოდინსკი.

ევროპარლამენტში 13 ნოემბერს დებატების დროს აზრდტა სხვადასხვაობა დაფიქსირდა აღმოსავლეთევროპელ მემარჯვენეთა შორის. უნგრელი პოლიტიკოსის ანდრაშ ლასლოს აზრით, საქართველოს მთავრობა ევროკავშირის კურსის ერთგულია და რომ არჩევნების შედეგები ევროკავშირმა უნდა აღიაროს. პოლონელმა მალგოჟატა ჰოსევსკამ ყოფილი მმართველი პარტიიდან „კანონი და სამართლიანობა“, პირიქით, განაცხადა, რომ „საქართველოს ხელისუფლებაში არის პიროვნება, რომელსაც [რუსეთთან] გაურკვეველი კავშირები აქვს“ (იგულისხმება ბიძინა ივანიშვილი). პოლონელმა დეპუტატმა ევროკავშირს მოუწოდა, რომ „საქართველოს მმართველი რეჟიმის ირგვლივ სანიტარული კორდონი უნდა შეიქმნას“.

წყარო: https://www.lauterbacher-anzeiger.de/politik/georgien-rueckt-in-putins-umlaufbahn-begehen-die-eu-einen-error-zr-93415845.html

 

See all
Survey
ვინ გაიმარჯვებს რუსეთ - უკრაინის ომში?
Vote
By the way