,
“სომხური მხარე ცეცხლის ჰუმანიტარული მიზნით შეწყვეტის რეჟიმს იცავს და აზერბაიჯანის ამ რეჟიმის დამრღვევი მოქმედებების აღკვეთას ცდილობს”, – წერს თავდაცვის სამინისტროს პრეს-სპიკერი შუშან სტეფანიანი ფეისბუკის გვერდზე.
ამასთან, მისი განცხადებით ერევანი უარყოფს ბაქოს ბრალდებას სომხეთის მიერ ტერტარის რაიონის მიმართულებით ბრძოლის წარმოებაზე.
“ამ აბსოლუტურად ცრუ ინფორმაციით, აზერბაიჯანული მხარე მშვიდობიანი მოსახლეობის წინაარმდეგ აგრესიული ქმედებებისთვის საფუძველს ამზადებს. ამბები იმის შესახებ, რომ აღჯაბედის რაიონიც დაიბომბა, ასევე არ შეესაბამება სიმართლეს”, – წერს თავდაცვის სამინისტროს წარმომადგენელი შუშან სტეფანიანი.
ტერტერის რაიონში, სომხური მხარის მიერ ცეცხლის შეწყვეტის რეჟიმის დარღვევის შესახებ ინფორმაცია აზერბაიჯანის თავდაცვის სამინისტრომ დღეს, 13 ოქტომბერს დილით გაავრცელა.
კონფლიქტის მონაწილე მხარეებს შორის ოფიციალურად ჰუმანიტარული ზავი მოქმედებს, რომელიც მოსკოვში, ქვეყნების საგარეო საქმეთა მინისტრების ჩართულობით, დაახლოებით 11 საათიანი მოლაპარაკებების შედეგად მიაღწიეს, თუმცა ორივე მხარე აცხადებს, რომ მოწინააღმდეგე ზავის პირობებს არღვევს.
27 სექტემბერს აზერბაიჯანსა და სომხეთს შორის მთიან ყარაბაღში დაწყებული საბრძოლო მოქმედებები დღემდე გრძელდება. ორივე მხარეს გარდაცვლილთა ოფიციალური რაოდენობა ამ დროისთვის უცნობია. სხვადასხვა არაოფიციალური ცნობით, გარდაცვლილ სამხედროთა რაოდენობა საერთო რამდენიმე ათასია.
კონფლიქტის დაწყების შემდეგ, ოფიციალური ბაქო პერიოდულად იწყება აზერბაიჯანული ქალაქების დაბომბვის შესახებ, რომლებიც კონფლიქტის ზონის გარეთ მდებარეობს, მათ შორის: განჯა, მინგეჩაური, ბელაქანი, ბარდა. ასევე, აფშერონისა და ხიზის რაიონები. თავის მხრივ, სომხური მხარისა და დე ფაქტო მთიანი ყარაბაღის განცხადებით, იბომბება შუშა და სტეფანაკერტი. ასევე, ერთხელ დაიბომბა სომხეთის რესპუბლიკის ქალაქი ვარდენისი.
სამხრეთ კავკასიის ამ ორ ქვეყანას შორის მთიანი ყარაბაღის კონფლიქტი 1988 წელს დაიწყო. აზერბაიჯანი მიიჩნევს, რომ მთიანი ყარაბაღი და შვიდი მიმდებარე რაიონი, — აზერბაიჯანის 20%, — სომხეთის შეიარაღებული ძალების ოკუპაციაშია, რასაც კატეგორიულად უარყოფს სომხეთი.
1994 წელს მხარეებმა ხელი მოაწერეს ცეცხლის შეწყვეტის რეჟიმს, მაგრამ საერთაშორისო ორგანიზაციების ეგიდით წარმოებული მოლაპარაკებები ამ ორ ქვეყანას შორის დღემდე წარუმატებლად მიიჩნევა.
