USD 2.7050
EUR 3.0872
RUB 3.3681
Tbilisi
დრონი და ადამიანები - საბჭოთა ეპოქის სახელმწიფო მოხელეები 1950-90 წწ.
Date:  2634

ნებისმიერი ქვეყანა თავისი განვითარების  ყველა ეტაპზე სახელმწიფოებრივად მოაზროვნე პიროვნებებზე დგას, მით უფრო ჩვენი ტიპის ქვეყნები, სადაც პიროვნებას  განსაკუთრებული  როლი აქვს. 

 ჩვენი ისტორია სავსეა ღირსეული ადამიანებით, რომლებიც   ქართული სახელმწიფოს იდენტობას და ერის გენეტიკურ მეხსიერებას ქმნიდნენ.

სწორედ ამ ადამიანების მოსაგონად და მათი ღვაწლის შთამომავლობისთვის გასაცნობად „თბილისი პოსტი“ იწყებს რუბრიკას „დრონი და ადამიანები.“ რუბრიკის ფარგლებში შემოგთავაზებთ  ამონარიდებს ბ-ნი გია ჩაჩანიძის ამავე სახელწოდების წიგნიდან. ბატონმა გიამ შეკრიბა 1950-1990-იან წლებში მოღვაწე  სახელმწიფო მოხელეების - ცენტრალური კომიტეტის მდივნების, განყოფილების გამგეების, საქალაქო თუ რაიონული კომიტეტების პირველი პირების, მინისტრთა საბჭოს, უმაღლესი საბჭოს პრეზიდიუმის, პროფსაბჭოსა და კომკავშირის ცენტრალური კომიტეტის ხელმძღვანელების, მინისტრების, სახელმწიფო კომიტეტის თავმჯდომარეების, მთავარი სამმართველოს უფროსების ბიოგრაფიები და ერთ საინტერესო გამოცემაში გააერთიანა.

ჩვენს მკითხველებს ვთხოვთ თუ მათ ექნებათ შენიშვნები და დამატებები, მოგვაწოდონ ინფორმაცია და ჩვენ შევიტანთ შესწორებებს მათთვის საინტერესო პიროვნებების ბიოგრაფიებში.

აბულაძე კონსტანტინე კონსტანტინეს ძე

დაიბადა 1945 წელს. დაამთავრა საქართველოს პოლიტექნიკური ინსტიტუტი.

1963-­68 წლებში მუშაობდა საქართველოს სსრ ტელევიზიისა და რადიომაუწყებლობის სახელმწიფო კომიტეტში სტუდიის გამნათებლად, ოპერატორის ასისტენტად, ოპერატორად. 1969 წლიდან იყო საქართველოს ალკკ ცენტრალური კომიტეტის ინსტრუქტორ­ლექტორი, განყოფილების გამგის მოადგილე, განყოფილების გამგე.

1975 წლიდან მუშაობდა საქართველოს კომპარტიის თბილისის საქალაქო კომიტეტის ინსტრუქტორად, ინფორმაციის სექტორის გამგედ, საორგანიზაციო განყოფილების გამგის მოადგილედ; 1980 წლიდან თბილისის პარტიის გლდანის რაიკომის მეორე მდივნად, შემდეგ  საქართველოს კომპარტიის ცენტრალური კომიტეტის განყოფილების გამგის მოადგილედ, ხოლო 1985 წლიდან 1989 წლამდე  საქართველოს კომპარტიის ცენტრალური კომიტეტის საერთო განყოფილების გამგედ.

ადლეიბა ბორის ვიქტორის ძე

 დაიბადა 1931 წელს. დაამთავრა საკავშირო იურიდიული ინსტიტუტის დაუსწრებელი განყოფილება.

1954­-55 წლებში მსახურობდა საბჭოთა არმიის რიგებში. 1955 წლიდან იყო კომკავშირის ოჩამჩირის რაიკომის ინსტრუქტორი, მეორე მდივანი, 1958 წლიდან კი პირველი მდივანი.

1961 წლიდან სამუშაოდ გადაიყვანეს საქართველოს კომპარტიის აფხაზეთის საოლქო კომიტეტის აპარატში ინსტრუქტორად, შემდეგ  სექტორის გამ­ გედ, საქართველოს კომპარტიის სოხუმის საქალაქო კომიტეტის მეორე მდივნად. 1969 წელს დაამტკიცეს საქართველოს კომპარტიის ცენტრალური კომიტე­ ტის ორგანიზაციულ­პარტიული მუშაობის განყოფილების ინსპექტორად, 1971 წელს  საქართველოს კომპარტიის ოჩამჩირის რაიკომის პირველ მდივნად, ხოლო 1975 წელს  საქართველოს კომპარტიის ტყვარჩელის საქალაქო კომიტეტის პირველ მდივნად. 1977 წლიდან იყო აფხაზეთის ასსრ მინისტრთა საბჭოს თავმჯდომარის პირველი მოადგილე.

1978-­89 წლებში ბ. ვ. ადლეიბა მუშაობდა საქართველოს კომპარტიის აფხაზეთის საოლქო კომიტეტის პირველ მდივნად.

ავაზაშვილი ალიხან ალექსის ძე

 დაიბადა 1914 წელს, ყვარლის რაიონის სოფ. ყვარელში. საშუალო სკოლის დამთავრების შემდეგ მუშაობდა ყვარლის რაიაღმასკომის მიწათმოქმედების განყოფილების უფროს ინსპექტორად. სტუდენტობისას შეთავსებით მუშაობდა ჟურნალ „ახალგაზრდა ბოლშევიკის” რედაქციაში. 1941 წელს დაამთავრა თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტი და მუშაობა დაიწყო საქართველოს კომკავშირის ცენტრალური კომიტეტის აპარატში. 1942 წელს დაინიშნა გლეხი­ახალგაზრდობის განყოფილების გამგედ, შემდეგ პარტიის ყვარლის რაიკომის მეორე მდივნად, ხოლო 1944-­52 წლებში მშრომელთა დეპუტატების ყვარლის რაიონული საბჭოს აღმასკომის თავმჯდომარედ.

1952­61 წლებში ა. ა. ავაზაშვილი იყო საქართველოს კომპარიის ყვარლის რააიკომის პირველი მდივანი. შემდეგ საქართველოს სსრ მინისტრთა საბჭოს განყოფილების გამგე, ხოლო 1963 წლიდან სიცოცხლის ბოლომდე, 1966 წლამდე ყვარლის მევენახეობის საბჭოთა მეურნეობის დირექტორი.

ავალიანი ნუგზარ შალვას ძე

 ისტორიის მეცნიერებათა დოქტორი.

დაიბადა 1942 წელს ქუთაისის (ამჟამად თერჯოლის) რაიონის სოფ. ქვედა სიმონეთში.

1958 წელს ოქროს მედალზე დაამთავრა ქუთაისის 1 საშ. სკოლა, 1965 წელს წარჩინებით  საქართველოს პოლიტექნიკური ინსტიტუტის სამშენებლო ფაკულტეტი და მუშაობა დაიწყო „საქქალაქმშენსახპროექტის” ქუთაისის ფილიალში უფროს ინჟინერ­კონსტრუქტორად, შემდეგ ქუთაისის ელექტრომექანიკური ქარხნის კაპიტალური მშენებლობის განყოფილებაში ინჟინერ­ტექზედამხედველად. ქუთაისის სამთო­სამშენებლო ტექნიკუმში ასწავლიდა სამშენებლო სპეციალობის საგანს, შეთავსებით იყო თერჯოლის რაიონის არქიტექტორი.

საქართველოს კომპარტიის ქუთაისის საქალაქო კომიტეტთან არსებული მარქსიზმ­ლენინიზმის უნივერსიტეტის პროპაგანდისტული ფილოსოფიის ფაკულტეტის დამთავრების შემდეგ მუშაობა დაიწყო საქართველოს კომპარტიის ქუთაისის საქალაქო კომიტეტში მრეწველობისა და ტრანსპორტის განყოფილების ინსტრუქტორად, შემდეგ  ახალჩამოყალიბებული მშენებლობისა და საქალაქო მეურნეობის განყოფილების გამგედ. 1977-­78 წლებში იყო ქუთაისის სახალხო დეპუტატთა საქალაქო საბჭოს აღმასკომის თავმჯდომარის პირველი მოადგილე, 1978 წელს აირჩიეს საქართველოს კომპარტიის ქუთაისის რაიონული კომიტეტის პირველ მდივნად. 1980 წლიდან ხელმძღვანელობდა წყალტუბოს საქალაქო კომიტეტს, საიდანაც 1983 წელს მიავლინეს  სკკპ ცენტრალურ კომიტეტთან არსებული საზოგადოებრივ მეცნიერებათა აკადემიის ასპირანტურაში. დაიცვა დისერტაცია და მოიპოვა ისტორიის მეცნიერებათა კანდიდატის სამეცნიერო ხარისხი.

1986­91 წლებში მუშაობდა ტყიბულის სახალხო დეპუტატთა საქალაქო საბჭოს აღმასკომის თავმჯდომარის პირველ მოადგილედ, ხოლო 1991 წელს აირჩიეს საქართველოს კომპარტიის ტყიბულის საქალაქო კომიტეტის პირველ მდივნად.

ამჟამად ხელმძღვანელობს საქართველოს კომპარტიის ცენტრალურ კომიტეტს და ეწევა საზოგადოებრივ­პოლიტიკურ მოღვაწეობას.

 

ავიძბა ვლადიმერ ჯამალის ძე

 დაიბადა 1937 წელს.

დაამთავრა სოხუმის პედაგოგიური ინსტიტუტი. 1961 წლიდან მუშაობდა კომკავშირის სოხუმის რაიკომის ინსტრუქტორად, მეორე მდივნად, ოჩამჩირის სამრეწველო­საწარმოო სამმართველოს კომკავშირის კომიტეტის მდივნის მოადგილედ. 1963-­66 წლებში იყო სოხუმის სახელმწიფო პედაგოგიური ინსტიტუტის ასპირანტი. დაიცვა დისერტაცია ისტორიის მეცნიერებათა კანდიდატის სამეცნიერო ხარისხის მოსაპოვებლად.

1967 წლიდან ვ. ჯ. ავიძბა იყო გაზეთ „აფსნი ყიფშის” განყოფილების გამგე, შემდეგ რედაქტორის მოადგილე. 1975 წლიდან ეკავა საქართველოს კომპარტიის აფხაზეთის საოლქო კომიტეტის ვაჭრობის, საყოფაცხოვრებო მომსახურების, საგეგმო და საფინანსო ორგანოების, პროპაგანდისა და აგიტაციის განყოფილების გამგის თანამდებობები. 1977 წლიდან 1982 წლამდე იყო საქართველოს კომპარტიის ტყვარჩელის საქალაქო კომიტეტის პირველი მდივანი, შემდეგ საქართველოს კომპარტიის აფხაზეთის საოლქო კომიტეტის პროპაგანდისა და აგიტაციის განყოფილების გამგე.

აზაურაშვილი გივი ევგენის ძე

 დაიბადა 1928 წელს თელავის რაიონის სოფ. წინანდალში.

თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის დამთავრების შემდეგ, 1952 წლიდან მუშაობდა კომკავშირის თბილისის საოლქო კომიტეტის ინსტრუქტორად, რუსთავის მეტალურგიული ქარხნის კომკავშირის კომიტეტის მდივნის მოადგილედ, კომკავშირის თბილისის საქალაქო კომიტეტის ინსტრუქტორად, საქართველოს ალკკ ცენტრალური კომიტეტის ინსტრუქტორად, საქართველოს სასოფლო­სამეურნეო ინსტიტუტის კომკავშირის კომიტეტის მდივნად. პარალელურად დაამთავრა საქართველოს სასოფლო­სამეურნეო ინსტიტუტი.

1958­-61 წლებში გ. ე. აზაურაშვილი მუშაობდა პარტიის თბილისის საქალაქო კომიტეტში ინსტრუქტორად, ხოლო 1961-­62 წლებში საქართველოს კომპარტიის ცენტრალური კომიტეტის ინსტრუქტორად. 1962 წლიდან იყო საქართველოს კომპარტიის გურჯაანის რაიკომის პირველი მდივანი. იმავე წელს დაამტკიცეს გურჯაანის კოლმეურნეობებისა და საბჭოთა მეურნეობების საწარმოო სამმართველოში  საქართველოს კომპარტიის ცენტრალური კომიტეტის პარტორგად, 1963 წლის იანვარში პარტიული კომიტეტის მდივნად, ხოლო 1964-­70 წლებში იყო საქართველოს კომპარტიის გურჯაანის რაიკომის პირველი მდივანი. იმ პერიოდში რაიონში აშენდა მრავალი ობიექტი, ხიდი, რომელმაც დააკავშირა გურჯაანისა და ლაგოდეხის რაიონები.

1970 წლიდან 80­იანი წლების დასასრულამდე გ. ე. აზაურაშვილი მუშაობდა საქართველოს სსრ დამზადების მინისტრის პირველ მოადგილედ.

აზიროვი არტემ ივანეს ძე

 დაიბადა 1922 წელს.

დაამთავრა სრულიად საკავშირო დაუსწრებელი იურიდიული ინსტიტუტი და სკკპ ცენტრალურ კომიტეტთან არსებული უმაღლესი პარტიული სკოლა. ისტორიის მეცნიერებათა კანდიდატი.

1941­-44 წლებში მსახურობდა საბჭოთა არმიაში, მონაწილეობდა დიდ სამამულო ომში, იმყოფებოდა დივიზიაში ლ. ი. ბრეჟნევთან ერთად.

1945 წლიდან იყო პარტიულ­პოლიტიკურ სამუ­ შაოზე საქართველოს სსრ შინაგან საქმეთა სამინისტროსა და თბილისის ტრამვაი­ტროლეიბუსების სამმართველოს სისტემაში.

1947 წლიდან მუშაობდა პარტიის თბილისის 26 კომისრის რაიკომის ინსტრუქტორად, შემდეგ პარ­ ტიის 26 კომისრის რაიკომის მეორე მდივნად, საქარ­ თველოს კომპარტიის ორგანიზაციულ­პარტიული მუშაობის განყოფილების ინსპექტორად, საქართ­ ველოს კომპარტიის ცენტრალური კომიტეტის ორგანიზაციულ­პარტიული მუშაობის განყოფილების გამგის მოადგილედ.

1973­88 წლებში იყო პარტიის თბილისის ოქტომბრის რაიკომის პირველი მდივანი.

ალავერდაშვილი მიხეილ ბესარიონის ძე

 დაიბადა 1905 წელს სიღნაღის რაიონის სოფ. ტიბაანში. საშუალო განათლების მიღების შემდეგ დაამთავრა პარტიული სკოლა და საკავშირო მნიშვნელობის საბჭოთა მეურნეობის დირექტორობის ერთწლიანი კურსები შუა აზიაში.

1931 წლიდან მუშაობდა რაიკოლმეურნეობათა კავშირის თავმჯდომარის მოადგილედ, 1933 წელს კი დააწინაურეს პარტიის სიღნაღის რაიკომის კადრების განყოფილების გამგედ. 1935-36 წლებში იყო საბჭოთა მეურნეობის დირექტორი, 1936-40 წლებში ულიანოვკის მტს-ს დირექტორი. 1940 წლის მაისში დაინიშნა საქართველოს სსრ მიწათმოქმედების სახალხო კომისრის მოადგილედ, ხოლო 1941 წლის მარტში საქართველოს კომპარტიის სიღნაღის რაიკომის პირველ მდივნად, სადაც მუშაობდა 50-იანი წლების პირველ ნახევრამდე.

წინა სტატია

გაგრძელება იქნება

 

 

 

analytics
7 ფუნდამენტური კითხვა რუსეთ-უკრაინის ომში - გიორგი კობერიძე
მოდით გავაანალიზოთ 7 ფუნდამენტური კითხვა რუსეთ-უკრაინის ომში:
1. პოლიტიკური თვალსაზრისით ვინ იმარჯვებს ომში?
- ჩინეთი: ამ ომს ჯერჯერობით ერთადერთი გამარჯვებული ჰყავს და ეს ჩინეთია. ჩინეთზე ახლა მსოფლიო ლიდერების ფოკუსი არ არის მიმართული, ეს კი მას მეტ-ნაკლებად შეუმჩნეველი განვითარების საშუალებას აძლევს. რაც უფრო მეტს იფიქრებს დასავლეთი რუსეთზე და რაც უფრო მეტ რესურსს დახარჯავს მის შესაკავებლად, მით უფრო ნაკლებად ეცლებათ ჩინეთისათვის.
ამასობაში პეკინის გავლენები კარდინალურადაც გაიზარდა რუსეთში, რომლისაგანაც რესურსებს საბითუმო ფასებში იღებს, ხოლო ჩინელებმა რუსეთის აღმოსავლური პროვინციების ათვისება კიდევ უფრო განავითარეს. ჩინური რბილი - კულტურულ-ეკონომიკური - ძალის ზრდასთან ერთად რუსი ქალები სიხარულით მიჰყვებიან ჩინელ მამაკაცებს, რომელთაც ქალების დეფიციტი აქვთ.
2. რატომ არ თანხმდება რუსეთი სამშვიდობო ინიციატივებს?
- რუსეთს სჯერა რომ ამ ომს იგებს. სანამ გჯერა რომ ომს იგებ, მანამდე ცეცხლს არ შეწყვეტ;
- რუსეთს ჯერ ვერ მიუღწევია სამხედრო მიზნებისათვის - მის ხელში არაა ხერსონი, ზაპორიჟია, ლუგანსკი და დონეცკი. ყირიმს ომამდე ისედაც ის აკონტროლებდა. შესაბამისად, ასობით ათასი მკვდარი სამხედრო, ოფიცრობა, გემები, ავიაცია და განადგურებული ტექნიკა ამ ტერიტორიების ოკუპაციით არ შეიძლება გამართლდეს.
- რუსეთს იმაზე მეტის წაღება უნდა, ვიდრე დაანონსებული აქვს. რუსეთის მიზანი არამხოლოდ ხერსონი, ლუგანსკი, დონეცკი, ყირიმი და ზაპირიჟიას ოლქია, არამედ მიკოლაივზე, დინიპროპეტროვსკზე, ხარკოვსა და ოდესაზეც არ იტყვის უარს თუკი ამის შესაძლებლობა ექნება. ნოვოროსიის პროექტი სწორედ ამას გულისხმობს თავის თავში. სწორედ ეს პროექტია, რომელიც პროგრამა მინიმუმად იყო მოაზრებული რუსი შოვინისტების მიერ. აღსანიშნავია ისიც, ნოვოროსიის პროექტის გარდა რუსეთისათვის უკრაინის სახელმწიფოს არსებობაც კი მიუღებელია.
- რუსეთს ძალიან გაუჭირდება ასობით ათასი რუსი მობილიზებული სამხედროს სახლში დაბრუნება და მათი საზოგადოებაში რეინტეგრაცია - ეკონომიკურადაც, ფსიქოლოგიურადაც და რეიციდივის თვალსაზრისითაც. ამაზე უკვე დიდი ხანია მსჯელობენ რუსები თავად. ამიტომ ომის თავისი პირობების გარეშე დასრულება არ აწყობს მოსკოვს;
- სამხედრო ეკონომიკის მუშაობა ერთია და ომის დასრულების შემთხვევაში სამოქალაქო ეკონომიკა როგორ იმუშავებს უმუშევარი ადამიანების და ომიდან დაბრუნებული დაუსაქმებელი ხალხის ფონზე - მეორე.
- ჩინეთს არ სურს რუსეთმა ომი შეწყვიტოს. რუსეთი კიდევ უფრო უნდა დასუსტდეს, რომ კიდევ უფრო მეტად დაექვემდებაროს მას.
3. ომი როდის დამთავრდება?
- მანამ არ დამთავრდება სანამ რუსეთს კიდევ უფრო არ გაეზრდება მსხვერპლი: ტრამპმა დღეს აღნიშნა რომ მხოლოდ ივლისის თვეში რუსეთს 20 ათასი მოკლული სამხედრო ჰყავს (მოკლული და არა დაჭრილი ან დაშავებული). გასაგებია, რომ ცუდად იკითხება და ისმინება, მაგრამ ფაქტია, თუ ბევრი სამხედრო არ კვდება, ომი გრძელდება.
- მანამ არ დამთავრდება სანამ დარტყმები რუსეთის ტერიტორიაზე არ გადავა და ელიტებს არ შეაწუხებს - დაბომბვები რუსეთის სამხედრო ეკონომიკასა და წარმოებზე უკმაყოფილების ზრდასთან ერთად ისედაც ომისაგან გაუცხოებულ საზოგადოებას, კიდევ უფრო გააუცხოებს და ომის ზიანზე დააწყებინებს ფიქრს. სანამ ომი რუსეთში არ აწუხებთ, მანამდე გაგრძელდეს რა. ვიღაც მდიდარ მოსკოველს სულაც არ დარდებს ბურიატისა და დაღესტანელის ფრონტზე სიკვდილი.
- მანამ არ დამთავრდება ომი სანამ უკრაინა არ დაიწყებს ტერიტორიების გათავისუფლებას - ისე არაფერი ახდენს საზოგადოების კონსოლიდაციას, როგორც გამარჯვებები, ხოლო ისე არაფერია დემორალიზების მომტანი, როგორც მარცხების სერია. რუსეთმა თუკი დაიწყო ტერიტორიების დაკარგვა უკრაინაში ეს ომის დასრულის დასაწყისი იქნება.
- მანამ არ დამთავრდება ომი სანამ რუსეთი არ დარწმუნდება რომ ომი მოგებადი აღარ არის. ომის დამთავრებაზე გადაწყვეტილება ადამიანების ტვინში მიიღება და არა ფრონტის ხაზზე.
- ამის საპირისპირო და უკრაინის საზიანო სცენარით რომ ვთქვათ: მანამ არ დამთავრდება ომი, სანამ რუსეთის არმია მასობრივად არ დაიწყებს უკრაინის დამარცხებას და რამდენიმე მიმართულებიდან ჩამოშლის უკრაინის თავდაცვას, უკან დახევა იქნება ქაოსური და უკრიანაში მასობრივად გაჩნდება მხარდაჭერა დათმობებთან დაკავშირებით.
4. რა სვლები აქვს აშშ-ს?
- ტოტალური სანქციები და რუსეთთან ვაჭრობის აკრძალვა და რაც რუსეთის ყველა მოკავშირის წინააღმდეგ ეკონომიკური ომის გამოცხადებაა: ეს ეკონომიკური თვასლაზრისით ატომური სვლაა. ამით არამხოლოდ რუსეთზე იქნება დარტყმა, არამედ რუსეთთან მოვაჭრე მცირე თუ დიდ სახელმწიფოებზე. ამას დასჭირდება დიდი რესურსების მობილიზება და ხარჯვა. ეს მოითხოვს იმაზე ბევრად დიდ ენერგიას, ვიდრე ჩრდილოეთ კორეისა და ირანის სანქცირება იყო.
- ნავთობის ფასის ვარდნა - ბაზაზე ნავთობის ჭარბი მიწოდება და მოკავშირეების დარწმუნება. ამით ნავთობის ფასი უნდა დასწიონ 30 დოლარზე და დაბლა. შედეგად, რუსეთის ეკონომიკას უზარმაზარი დარტყმა მიადგება;
- უკრაინისათვის დიდი რაოდენობით იარაღის მიწოდება და შეზღუდვების მოხსნა: აშშ-ს შეუძლია რუსეთის მუქარების მიუხედავად დიდი რაოდენობით იარაღი მიაწოდოს უკრაინას და მისი თავისუფლად, მათ შორის რუსეთის ტერიტორიაზე გამოყენების უფლება მისცეს. მაღალტექნოლოგიური შეიარაღება ომში შეიძლება გარდამტეხი აღმოჩნდეს. ამ ვარიანტში აშშ-ს მხრიდან რუსეთის წინააღმდეგ კონტრმუქარების წაყენება არანაკალებ რეალისტური იქნება, რისი მიზანიც რუსეთის მოლაპარკებებზე დაყოლიების იძულების მცდელობა იქნება.
- პროცესების ისე გაგრძელება როგორც არის: დროის გაყვანა, წინადადებებზე ფიქრი, კიდევ მეტი ვადების მიცემა და პროცესების გაწელვა. ამასობაში უკრაინისათვის იარაღის მიწოდება გაგრძელდეს, თუმცა ჩვეულ რიტმში.
- ჩახსნა: შეიძლება აშშ თანდათან ჩაეხსნას სიტუაციას და გადაერთოს სხვა საკითხებზე, უკრაინის თემა კი ევროპას მიუგდოს მოსაგვარებლად. თუმცა ეს ტრამპის ადმინისტრაციასა და მის პერსონალურ პოლიტიკაზე ძალიან ცუდად აისახება, მით უფრო რომ ქვეყნის შიგნით ისედაც პრობლემები აქვს.
- რუსულ თამაშზე დაყოლა - უკრაინაზე ზეწოლა რუსულ ულტიმატუმებზე დათანხმების შესახებ. ეს ყველაზე ცუდი სცენარია.
აქვე:
- ევროპას სხვა სვლა არ აქვს: ევროპა ახლა უკრაინაში რუსეთის ჩაფლობით დროს იგებს და მილიტარიზაციას ახდენს. მოკლე ვადაში მას აშშ-ს სრული ჩანაცვლება გაუჭირდება, მაგრამ საშუალო ვადაში მან კარგად იცის, რომ ერთის მხრივ უკრაინის სამხედრო წარმოებაში უნდა ჩადოს ფული - და აკეთებს კიდეც ამას - ხოლო მეორეს მხრივ საკუთრი წარმოება უნდა აამუშაოს. ეს ომი პირველ რიგში ევროპის უსაფრთხოების ომია. შესაბამისად, უკრაინის მარცხი ევროპის მარცხი იქნება.
5. რა მოხდება თუკი რუსეთმა გაიმარჯვა:
- მეორე მსოფლიო ომის შემდეგ ევროპაში პირველი დაპყრობითი ომი შედგება, რომელსაც აუცილებლად მიჰბაძავენ სხვები და დაპყრობითი ომები დაბრუნდება საერთაშორისო პოლიტიკაში;
- რუსეთი ულტიმატუმებს წაუყენებს მეზობლებს - ზოგი შეიძლება შთანთქას (მაგ. ბელარუსი), ზოგსაც თავის სამხედრო და პოლიტიკურ ორბიტაზე გადმოყვანა აიძულოს. ვინც ულტიმატუმებს არ მიიღებს, შეიძლება აწარმოოს ახალი ომები რუსული უმცირესობების დასაცავად, მაგალითად ყაზახეთში.
- რუსეთი წააქეზებს ახალ კონფლიქტებს ევროპის კონტინენტზე: ბალკანეთი დიდ ნაღმზე ზის, არც კავკასიაა მშვიდი, ბალტიისპირეთში რუსები ცხოვრობენ, ამ ფონზე ევროპის შიგნით სხვა ძალებიც გამოჩნდებიან, ვისაც მოუნდება თავისი წილი ტერიტორიული ნაჭრის მოთხოვნა - ასეთი დავები კი ევროპაში ძალიან ბევრია;
- მსოფლიოში სხვებიც მიბაძავენ რუსებს - თუკი ევროპაში შეიძლება დაპყრობითი ომი, რატომ არ შეიძლება სხვაგან, სხვა ძალების მიერ?!
- დასავლეთის დაისი - რუსეთი ახლა ფიქრობს რომ ის უპირისპირდება არა უკრაინას, არამედ მთელს დასავლეთს. თუ დაამარცა უკრაინა ამით ძალიან მძიმედ დაზარალებული და რეპუტაცია შერყეული გამოვა დასავლეთი, ხოლო ბირთვულ იარაღზე მუშაობა სხვა სახელმწიფოთა მხრიდან უფრო აქტიური გახდება.
6. რა არის რუსეთის მარცხი და რა არის გამარჯვება?
- რუსეთი დამარცხებული იქნება, თუკი უკრაინის ის ტერიტორიები ვერ დაიკავა, რომელიც ახლა გაცხდებული აქვს მის კუთვნილად - მთელი ხერსონი, ზაპორიჟია, დონეცკი, ლუგანსკი და ყირიმი.
- რუსეთი დამარცხებული იქნება, თუკი უკრაინას სახლემწიფოებრიობის რაიმე საერთაშორისო განატია მიეცა და მისი მილიტარიზაცია გაგრძელდა (ანუ უკრაინა გრძელვადიანადაც გადარჩა): ნატო, ცის კონტროლი, ბირთვული იარაღი, მოკავშირეების ბაზები მის ტერიტორიაზე და სხვა. ამ შემთხვევაში უკრაინის მილიტარიზაციაც გრძელდება და რუსული ოკუპაცია ან მთავრდება ან ძალიან მყიფედ რჩება.
- რუსეთი გამარჯვებული იქნება, თუკი დასახული ტერიტორიული ამონაცა შეასრულა და ხელში ჩაიგო მთელი ხერსონი, ზაპორიჟია, დონეცკი, ლუგანსკი და ყირიმი.
- რუსეთი გამარჯვებულია თუკი ცეცხლი შეწყდა ისე, რომ უკრაინის მილიტარიზაცია შეწყდა, მისთვის საერთაშორისო გარანტიები არ იქნა განსაზღვრული, ხოლო რუსეთს სანქციები მოეხნა.
- რუსეთი გამარჯვებულია თუკი ოკუპირებული ტერიტორიების საერთაშორისოდ აღიარება მოახდინა და დაიკანონა.
- რუსეთი გამარჯვებულია თუკი ომში ან ომის შემდეგ კიევში პრორუსული მთავრობა მოიყვანა.
აქვე უნდა აღინიშნოს რომ:
- კიევის ვერ აღება უკვე წარუმატებლობაა რუსეთისათვის;
- უკრაინის წინააღმდეგ გამოცხადებული დემილიტარიზაციის კამპანია ამ ეტაპზე ჩავარდა - უკრაინა ევროპის ერთ-ერთი ყველაზე მილიტარიზებული სახელმწიფოა.
7. რა სოციალური კონტრაქტი აქვს რუსეთსა და უკრაინას თავის ხალხთან:
- რუსეთში 90-ნების შემდეგ ასეთი სოციალური კონტრაქტი დაიდო: შენ პოლიტიკაში ნუ ჩაერევი, დიდ პოლიტიკურ ბიზნესში ცხვირს ნუ ჩაყოფ, უყურე ტელევიზორს, ტაში დაუკარი ლიდერს, იამაყე შენი ქვეყნის იმპერიული წარსულით და შენ არავინ შეგეხება, დანარჩენი რაც გინდა ის აკეთე. ეს კონტრაქტი ქრება, რადგან სალხში შენთვის ყოფნა მაინც ფრონტზე ყოფნით დამთავრდა.
ახლა რუსეთი საკუთარ მოსახლეობას ახალ კონტრაქტს უდებს და ეუბნება, რომ რუსეთის ინტერესებს დაცვა და ბრძოლა სჭირდება, რაც შეიძლება სიკვდილით დასრულდეს, მაგრამ ეს საამაყო ამბავია - წინაპრებიც ასე იბრძოდნენ და კვდებოდნენო. ეს ყველაფერი პროაქტიულად კი არ უნდა გააკეთო, არამედ თუკი სახელმწიფო მოგიხმობს უნდა გაჰყვე მას და კითხვები არ დასვაო. მწყემსმა კეთილმა კარგად იცის რა არის სწორი და არაო. ყველა ჩვენ გვებრძვის თორემ რუსეთი რა შუაშიაო. იდეალი სტალინია და მის პრინციპებს უნდა დაემორჩილოთო.
- უკრაინაში სოციალურ კონტრაქტს ორი საფუძველი აქვს:
1. ყველანი ვებრძვით გარე, ისტორიულ მტერს, რომელის ჩვენს არსებობასა და იდენტობას ეგზისტენციალურ საფრთხეს უქმნის და მზადაა მოაწყოს გენოციდი.
2. ვებრძვით კორუფციას, რომელმაც ათწლეულობით უმძიმესი დარტყმა მიაყენა ქვეაყანას. ამ უკანასკნელზე როდესაც კითხვები გაჩნდა რამდენიმე დღის წინ, ხალხი ქუჩაში გამოვიდა და დემონსტრაციები გამართა კორუფციის ბიუროს დამოუკიდებლობის აღსადგენად.
 
 
 
See all
Survey
ვინ გაიმარჯვებს რუსეთ - უკრაინის ომში?
Vote
By the way