მას შემდეგ, რაც ჯო ბაიდენი საპრეზიდენტო რბოლას გამოეთშია და ესტაფეტა კამალა ჰარისს გადასცა, გერმანიის კანცლერმა კამალა ჰარისზე ლოცვა დაიწყო და ჰგონია, რომ იგი დონალდ ტრამპს დაამარცხებს და ჯო ბაიდენის საგარეოპოლიტიკურ კურსს გააგრძელებს., - წერს გაზეთი „ზიუდდოიჩე ცაიტუნგი“ (Süddeutsche Zeitung) სტატიაში სათაურით „კამალა ჰარისის პრეზიდენტობის დროს გერმანიისათვის ყველაფერი კარგად იქნება? ნურას უკაცრავად!“ (ავტორი - დენიელ ბროსერი).
გთავაზობთ პუბლიკაციის შინაარსს:
„დასკვნების გამოტანას ნუ ვიჩქარებთ, რადგან კამალა ჰარისი ჯო ბაიდენს არ ჰგავს, სხვა თაობის პოლიტიკოსია - იგი ევროპის მიმართ სიყვარულსა და მფარველობაზე ჩაციკლული არ არის და შეიძლება ბრიუსელის მიმართ უფრო მომთხოვნიც კი იყოს, ვიდრე დონალდ ტრამპი. ამას მოწმობს მისი ერთგვარი ცივი დამოკიდებულება ისრაელისადმიც, რომლის ნათელი მაგალითია გასულ კვირაში მომხდარი „დიპლომატიური ინციდენტი“: 22 ივლისს ვაშინგტონში ვიზიტით ჩავიდა ისრაელის პრემიერ-მინისტრი, გავიდა თითქმის სამი დრე და მას არავინ არ სეხვედრია - არც პრეზიდენტი და არც ვიცე-პრეზიდენტი. ჯო ბაიდენი კოვიდიტ იყო ავად, კამალა ჰარისმა კი ბენიამინ ნეთანიაჰუს ვიზიტი თითქმის უყურადღებოდ დატოვა, სხვა ღონისძიებაზე გაემგზავრა ინდიანას შტატში და ებრაელ ლიდერს მხოლოდ ვიზიტის მეხუთე დღეს შეხვდა. ეს ფაქტი ამერიკელმა ჟურნალისტებმა კამალა ჰარისის მხრიდან გამოვლენილ „ბოიკოტად“ შეაფასეს.
როგორც კი ჯო ბაიდენმა საარჩევნო კამპანია შეწყვიტა და საპრეზიდენტო რბოლაში ასპარეზი კამალა ჰარისს დაუთმო, ოლაფ შოლცმა იჩქარა და კამალა ჰარისის მიმართ კომპლიმენტების გაკეთება დაიწყო: „იგი არის კომპეტენტური და გამოცდილი პოლიტიკოსი, რომელმაც ზუსტად იცის, რას აკეთებს და აქვს ძალიან მკაფიო წარმოდგენა თავისი ქვეყნის როლის შესახებ თანამედროვე მსოფლიოში, საერთაშორისო მოვლენებზე და გამოწვევებზე, რომლებთანაც შეჯახება მოუწევს“, - განაცხადა ოლაფ შოლცმა ზაფხულის არდადეგების წინ გამართულ პრესკონფერენციაზე კამალა ჰარისის მიმართ. გერმანიის კანცლერის ქცევა გასაგებია - იმიტომ, რომ თუ პრეზიდენტად კამალა ჰარისი არ იქნება, მაშინ იქნება ალტერნატიული კანდიდატი დონალდ ტრამპი, რომელთანაც გერმანიას, დიდი ალბათობით, ან ცუდი, ან კატასტროფული ურთიერთობა ექნება.
არ უნდა ვიფიქროთ ისე, რომ თითქოსდა კამალა ჰარისი ჯო ბაიდენის პოლიტიკური ხაზის გამგრძელებელი იქნება. მართალია მას არაერთხელ დაუფიქსირებია ფორმალურად, განცხადებებით, რომ „მე და ბაიდენი უკრაინას მხარს ვუჭერთ“, „მე და ბაიდენი ნატოს ერთგულები ვართ“, მაგრამ თუ იგი აშშ-ის პრეზიდენტი გახდება, რეალურად მაინცდამაინც არ იზრუნებს „ტრანსატლანტიკურ თანამშრომლობაზე“. იმიტომ, რომ იგი უკვე პირდაპირ და უშუალოდ იქნება პასუხისმგებელი აშშ-ის მდგომარეობაზე, მას მოუწევს ამერიკის მოსახლეობის ინტერესების გათვალისწინება.
კამალა ჰარისს ასვე მოუწევს უფრო ხისტი პოლიტიკის გატარება თელ-ავივის მიმართ. იგი არ იქნება ევროპის მიმართ მგრძნობიარე, შეიძლება უფრო მომთხოვნი იყოს კი იყოს, ჯო ბაიდენისაგან განსხვავებით, ევროპელთა მხრიდან გაწეული თავდაცვის ხარჯების მიმართ.“
წყარო: https://www.sueddeutsche.de/politik/us-wahl-harris-trump-scholz-folgen-lux.Q8MAvQjiRHLWtJnYq3gBAE?reduced=true
ინდონეზიის დედაქალაქი ჯაკარტა მოსახლეობის რაოდენობით პლანეტაზე ყველა დიდი ქალაქის ტიტულს იკავებს. ცნობა გაერთიანებული ერების ორგანიზაციის მოხსენებას ეყრდნობა, რომელიც დედაქალაქის მოსახლეობად 42 მილიონ ადამიანს ასახელებს.
აღნიშნულ წოდება აქამდე იაპონიის დედაქალაქ ტოკიოს ეკუთვნოდა. გაეროს მსოფლიო ურბანიზაციის კვლევის თანახმად, ტოკიოს მოსახლეობა ამჟამად 33 მილიონია, რაც მას მსოფლიოში მესამე ყველაზე დიდი ქალაქის პოზიციაზე აქვეითებს. გაეროში ვარაუდობენ, რომ ტოკიო მომდევნო წლებში კიდევ უფრო მეტ პოზიციას დაკარგავს. ანგარიშის მიხედვით, მეორე ადგილს ბანგლადეშის დედაქალაქი დაკა იკავებს. ცნობისათვის, იგი ყველაზე მზარდი ქალაქია დედამიწაზე, რომლის მოსახლეობაც უკვე 40 მილიონს აღწევს. სავარაუდოა, რომ იგი არსებული ტემპით ჯაკარტას გადაასწრებს. გაეროს პროგნოზით, დაკა 2050 წლისათვის უკონკურენტოდ ყველაზე დიდი ქალაქი იქნება.
აღნიშნულ კვლევაში აზიის კონტინენტი სრულიად დომინირებს. საგულისხმოა, რომ მსოფლიოს ათი მეგაქალაქიდან ცხრა სწორედ აქ მდებარეობს. შეგახსენებთ, რომ მეგაქალაქი ეწოდება ისეთ ურბანულ სივრცეს, რომლის მოსახლეობაც 10 მილიონს აჭარბებს.
ჯაკარტას და დაკას სწრაფი ურბანიზაცია დიდწილად მასობრივ იმიგრაციაზე არის დამოკიდებული.
მასობრივი ურბანიზაცია, ეკოლოგიური დაბინძურება, სატრანსპორტო კოლაფსი და ინფრასტრუქტურული წნეხი ის გამოწვევებია, რომელთან გამკლავებაც აღნიშნულ სახელმწიფოებს უწევთ. ამ მიზნით, ინდონეზიას საკუთარი დედაქალაქის გადატანა 2028 წლამდე ქალაქ ნუსანტარაში აქვს განზრახული.