თუ გინდა შეცვალო ხელისუფლება, უნდა მოიგო არჩევნები, როგორც ეს მოხდა 2012 წელს და არა პროვოკაციული: „ჯერ შევცვალოთ ხელისუფლება და მერე ჩავატაროთ არჩევნები“, როგორც 1992 და 2003 წლებში, - წერს ჟურნალისტი დათო გამცემლიძე სოციალურ ქსელში.
გამცემლიძე აღნიშნავს, რომ 26 ოქტომბერს ოპოზიცია დამარცხდება რადგან, ვერ შეძლეს უნარიანობისა და პასუხისმგებლობის ჩვენება ამომრჩევლის კატეგორიული უმრავლესობისთვის.
„ხვალ ოპოზიცია აპირებს „წინასაარჩევნო კონფიგურაციების“ გამოქვეყნებას. როგორც ჟურნალისტი და ისტორიკოსი, რომელიც 30 წელია აკვირდება პოლიტიკურ პროცესებს, დარწმუნებით ვიტყვი, რომ „ოპოზიციურ კლასტერში“ ყველაზე ლოგიკური, თანმიმდევრული და მიზანშეწონილი პოზიცია „ნაციონალურ მოძრაობას“ ჰქონდა: „ვთმობთ ყველაფერს, ოღონდ გავერთიანდეთ და გავიდეთ არჩევნებზე ერთიანი სიით“.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
თუ გინდა შეცვალო ხელისუფლება, უნდა მოიგო არჩევნები. როგორც ეს მოხდა 2012 წელს.
და არა პროვოკაციული: „ჯერ შევცვალოთ ხელისუფლება და მერე ჩავატაროთ არჩევნები“, როგორც 1992 და 2003 წლებში.
„შეუძლებელია ამ ხელისუფლების არჩევნებით შეცვლაო“ - უპასუხისმგებლო ლუზერთა და „მევარდაჩემინაბადების“ „ჟღალი საუბარია“!
რამდენიმე მარტივი მარკერია, რომელიც აბსოლუტური უეჭველობით ადასტურებს, რომ ქვეყანაში ნამდვილად არსებობს საარჩევნო გარემო, რაც ამ შესაძლებლობას ქმნის (და რაც ამ მასშტაბით არ არსებობდა ან საერთოდაც არ არსებობდა 2012 წელს, თუმცა ხელისუფლება მაშინ მაინც შეიცვალა არჩევნებით):
ა) სამი საერთო ნაციონალური, ყველაზე გავლენიანი, საყოველთაოდ ხელმისაწვდომი ოპოზიციური ტელეარხის არსებობა, რომლებიც დილიდან საღამომდე აგინებენ (!), მიწასთან ასწორებენ მმართველ პარტიას და მის ლიდერს;
ბ) უძლიერესი არასამთავრობო სექტორი მთელი მისი ინფრასტრუქტურით, რომელიც თავნებად იძახის, რომ არანაირ რეესტრში არ დარეგისტრირდება, ხელისუფლება ყურებზე ხახვსაც ვერ დააჭრის, უკიდურეს შემთხვევაში $10 000 ჯარიმას გადაიხდიან (საერთოდ თუ გაუბედათ ეს ხელისუფლებამ) და 100%-იანი გარანტიით, მინიმუმ 26 ოქტომბრამდე ანუ არჩევნებამდე იარსებებენ, იმოქმედებენ ისევე, როგორც დღემდე - ამჟამინდელი სახით და მოდალობით.
გ) დასავლეთის ისტორიულად სრულიად უპრეცედენტო, - ღია, კონსოლიდირებული მხარდაჭერა ოპოზიციას.
პირველად ამ ფორმით და ამ მასშტაბით საქართველოს ისტორიაში.
ამას ვამბობ სრული პასუხისმგებლობით და ცოდნით.
დ) ფინანსური რესურსები: „ოპოზიციური კლასტერის“ აქტიური წევრი 10-15 მულტიმილიონერის ჯამური კაპიტალი აღემატება ბიძინა ივანიშვილის კაპიტალს.
რაც შეეხება „სახელისუფლებო-ადმინისტრაციულ რესურსს“, ეს რესურსი 2012 წელსაც იყო, მაგრამ ხელისუფლება მაინც შეიცვალა.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
აი ამ ყოველივეს მიუხედავად თუ „მევარდაჩემინაბადები“..... მათი წყალობით კი მთელი ოპოზიცია....... 26 ოქტომბერს მაინც ჩაისვრის, ეს მოხდება ორი სისტემური მიზეზით:
ა) ვერ შეძლეს უნარიანობისა და პასუხისმგებლობის ჩვენება ამომრჩევლის კატეგორიული უმრავლესობისთვის; ეს არის „გადაუწყვეტელთა“ კონტინგენტი, რომელიც საქართველოში ისე მრავალრიცხოვანია, როგორც არასად.
ბ) რაც მთავარია: ვერაფერი დაუპირისპირეს რეალურად ქართული ოცნების „მეგანარატივებს“ ვერც საშინაო, ვერც საგარეო მიმართულებით; ანუ ვერ შეიმუშავეს და ვერ შესთავაზეს ამომრჩეველს „ქართული ოცნების“ ალტერნატიული „სტრატეგიული პროექტი“ რამდენიმე ფუნდამენტური მიმართულებით, მათ შორის უმთავრესის - ომის თავიდან აცილებისა(!), რაც ძალიან აშინებს მოსახლეობის მეტისმეტად დიდ ნაწილს.
მოგწონთ, არ მოგწონთ..... სწორია, არასწორია...... ილუზორულია თუ რეალურია ეს ომის შიში და ფობია....... არა აქვს მნიშვნელობა.
მთლად უსაფუძვლოც არ არის ალბათ, თუ მიმოვიხედავთ, მაგრამ...... კი ბატონო დავუშვათ ილუზიაა ეს საბრალო „ომის ფობია“, ოღონდ ამას არა აქვს მნიშვნელობა. მთავარია არა „ფაქტი“, არამედ „აღქმა“! პოლიტიკა კი შესაძლებლის ხელოვნებაა“, - წერს გამცემლიძე.
ამერიკული გაზეთი „ჰილი“ (The Hill) აქვეყნებს სტატიას სათაურით „მკვდრეთით აღმსდგარი: დონალდ ტრამპი როგორც ამერიკული პოლიტიკის „ლაზარე“ (ავტორი - დერეკ ჰანტერი).
„სიტყვას „ისტორიული“ პოლიტიკაში ხშირად იყენებენ ხოლმე და მას ფეხბურთის ბურთივით ათამაშებენ, ზოგჯერ კი მიზანში ვერ ურტყამენ. დონალდ ტრამპთან მიმართებით კი ამ სიტყვის გამოყენება სამართლიანია. მისი მიღწევა მართლაც ისტორიულია. მან უდიდესი რევანში აიღო პოლიტიკაში.
დონალდ ტრამპი არამხოლოდ პოლიტიკური გვამი იყო, არამედ საერთოდ, „პერსონა ნონ-გრატა“ როგორც ვაშინგტონში, ასევე მშობლიურ ნიუ-იორკშიც. და როგორც ხდება ხოლმე პოლიტიკაში, მას საპყრობლეში გაგზავნითაც ემუქრებოდნენ... და ახლა იგი თეთრ სახლში ძლევამოსილად ბრუნდება - ისეთ თამაშში გამარჯვების შემდეგ, რომელიც მანამდე არავის უთამაშია.
აშშ-ის ისტორიაში დონალდ ტრამპამდე მისნაირად მხოლოდ 22-ე და 24-ე პრეზიდენტი გროვერ კლივლენდი იქნა არჩეული ორი ვადით („შუალედური შესვენებით“ 1885-1889 და 1893-1897 წლებში). მსგავსი შემთხვევა ჰქონდა რიჩარდ ნიქსონს, რომელმაც 1960 წელს საპრეზიდენტო არჩევნებიც წააგო, გუბერნატორის არჩევნებიც (1962 წელს) და განაცხადა - „მორჩა, მეგობრებო, რიჩარდ ნიქსონს ვეღარსად ვეღარ ნახავთ - იმიტომ, რომ ეს ჩემი ბოლო პრეს-კონფერენციაა“. ჩვენ მისი ნახვა მაინც მოგვიწია 1968 წელს, თეთრ სახლის ოვალურ კაბინეტში. თუ რითი დაასრულა მან თავისი პრეზიდენტობა, გვახსოვს („უოტერგეიტით“), მაგრამ ფაქტია, რომ მისი დაბრუნება იმ დროისათვის ძალზე შთამბეჭდავი იყო.
დონალდ ტრამპმა კი რიჩარდ ნიქსონსაც გადააჭარბა. იგი ფაქტიურად „დამარხული“ იყო საკუთარი რესპუბლიკური პარტიის წევრების მხრიდანაც კი, სხვები კი მოთმინებით ელოდნენ, რომ იგი უბრალოდ გუდა-ნაბადს აიკრავდა და პოლიტიკიდან წავიდოდა. მაგრამ ასე არ მოხდა.
ამერიკელებმა თავისი პოზიცია გამოხატეს: მათ ცვლილებები სურდათ და კიდეც განახორციელეს. დონალდ ტრამპი ვერაფერმა ვერ შეაჩერა - ვერც ბრალდებებმა, ვერც თავდასხმებმა... ყველა მემარცხენე გაზეთი და ტელევიზია აკრიტიკებდა, ემუქრებოდა, აშინებდა, მაგრამ ისინი ყველა „ქაღალდის ვეფხვები“ აღმოჩნდნენ, დონალდ ტრამპმა ყველა „დაიკიდა“. რას იზამენ ახლა ტელეარხების MSNBC-სა და CNN-ის ხელმძღვანელები და მაყურებლები? ვინ აღმოჩნდა მარგინალი - ისინი თუ დონალდ ტრამპი? აღიარებენ თუ არა იმას, რომ არასწორად იქცეოდნენ - როცა ყველას, ვინც დონალდ ტრამპის გვერდით იდგა, გიჟებად და სულელებად თვლიდნენ?
მოკლედ, დონალდ ტრამპი „კონსტანტის“ (მუდმივის) განსახიერებაა: იგი იყო, არის და იქნება.
წყარო: https://thehill.com/opinion/campaign/4975713-donald-trump-greatest-comeback-since-lazarus/