USD 2.7384
EUR 2.8548
RUB 2.6619
Tbilisi
«Dagens Nyheter» (შვედეთი): „პოსტსაბჭოთა ქვეყნებს სურთ მსოფლიო მხოლოდ შავ-თეთრ ფერებში დაინახონ: მათ ევროკავშირში გაწევრიანება უნდათ, საქართველო კი ჯერ-ჯერობით მოთხოვნებს ვერ აკმაყოფილებს“
Date:  394

შვედეთის ყველაზე მრავალტირაჟიან ყოველდღიურ გაზეთ „დაგენს ნიჰეტერში“ (Dagens Nyheter) გამოქვეყნებულია სტატია სათაურით „პოსტსაბჭოთა ქვეყნებს სურთ მსოფლიო მხოლოდ შავ-თეთრ ფერებში დაინახონ: მათ ევროკავშირში გაწევრიანება უნდათ, საქართველო კი ჯერ-ჯერობით მოთხოვნებს ვერ აკმაყოფილებს“, რომლის ავტორი ანალენა ლორენი საქართველოში იმყოფებოდა.

გთავაზობთ პუბლიკაციის შინაარსს:

„ზოგჯერ, როცა პოსტკომუნისტურ ქვეყნებში ვმოგზაურობ, ვცდილობ წარმოვიდგინო როგორი იქნებოდა ფინეთი დღეს, მისი ტერიტორია რომ 1944 წელს საბჭოთა კავშირის შემადგენელი ნაწილი გამხდარიყო. იქნებოდნენ თუ არა ფინელი პოლიტიკოსები პოპულისტები და შეთქმულების თეორიების მოყვარულნი? გააშავებდნენ თუ არა ისინი ერთმანეთს პოლიტიკური დებატების დროს? დააბრალებენ თუ არა ერთმანეთს რუსეთის გავლენის აგენტობას და ჯაშუშობას?

თბილისში, რონდელის ცენტრის ცენტრის კონფერენც-დარბაზში ვარ, რომელსაც აშშ-ის სახელმწიფო დეპარტამენტიდან ფინანსდება. ვესაუბრები კახა გოგოლაშვილს, რომელიც ევროკავშირთან ურთიერთობის კვლევის განყოფილებას ხელმძღვანელობს. იგი უკმაყოფილოა საქართველოში ამჟამად არსებული სიტუაციით: ხელისუფლება ნეგატიურადაა განწყობილი იმ არასამთავრობო ორგანიზაციების მიმართ, რომელთა საქმიანობა უცხოეთიდან ფინანსდება: „საქართველო შვედეთისაგან მნიშვნელოვნად განსხვავდება. თქვენთან და საერთოდ, ჩრდ. ევროპის ქვეყნებში სოციალურ პრობლემებს, ვთქვათ, შეზღუდული შესაძლებლობის მოქალაქეებისადმი დახმარებას ადგილობრივი ადმინისტრაციები წყვეტენ, საქართველოში კი დასავლეთის გარეშე მსგავსი საკითხების მოგვარება შეუძლებელია“, - ამბობს იგი.

„მე ყოველთვის ვცდილობდი საქართველოს იმიჯის ბალანსირებას, როცა ევროპელ დიპლომატებს ვხვდებოდი. ვამბობდი, რომ იმ შემთხვევაშიც კი, როცა საქარტველოს ხელისუფლება შეცდომებს უშვებს, ეს არ ნიშნავს იმას, რომ მათ ევროკავშირში გაწევრიანება არ სურთ. მაგრამ დღეს, სამწუხროდ, ასე აღარ ვფიქრობ. ვატყობ, რომ ხელისუფლება განგებ და წინასწარგანზრახულად ანელებს ინტეგრაციის პროცესს“, - აღნიშნავს კახა გოგოლაშვილი.

ერთი წლის წინ სიტუაცია უფრო პოზიტიურად გამოიყურებოდა: საქართველომ განაცხადი წარადგინა ევროკავშირში გაწევრიანების მიზნით, უკრაინისა და მოლდოვას კვალდაკვალ. ოპტიმიზმი დიდი იყო, რადგან უკრაინაში რუსეთის შეჭრით სიტუაცია მოულოდნელად ხელსაყრელი გახდა: ომმა ევროკავშირი აიძულა მეტი ყურადღება გამოეჩინა პერიფერიაში მდებარე იმ პოსტსაბჭოთა ქვეყნების მიმართ, რომლებიც პროევროპულად იყვნენ განწყობილნი. მოკლედ, ის დრო დადგა, როცა ამბობენ ხოლმე - „რკინა სანამ ცხელია, მაშინ უნდა გამოჭედოო“.

მაგრამ საქართველოსთვის მიღების პროცესი შეჩერდა: უკრაინამ და მოლდოვამ ევროკავშირში მიღების კანდიდატის სტატუსი გაინაღდეს, საქართველოს კი არ მისცეს. ამის მიზეზი უპირველეს ყოვლისა პოლიტიკურია.

„მოლდოვა ჩვენზე ღარიბი სახელმწიფოა, უკრაინაში კი კორუფცია მეფობს. და მაინც, ამის მიუხედავად, ევროკავშირმა, ჩვენთან შედარებით, უპირატესობა მათ მიანიჭა - იმიტომ, რომ მოლდოვასა და უკრაინის ხელისუფლებასთან თანამშრომლობა ადვილია. ევროკომისია არ ენდობა საქართველოს მთავრობას და იმ ჩინოვნიკებს, რომლებიც გადაწყვეტილებას იღებენ. ამ საკითხში კატალიზატორის როლი შეასრულა კანონპროექტმა უცხოელი აგენტების შესახებ, რომელიც მმართველი პარტიის მხარდამჭერმა დეპუტატებმა შეიმუშავეს და რომელიც ფაქტიურად, რუსული ანალოგიური კანონის ასლს წარმოადგენს. სამდღიანი საპროტესტო აქციების შემდეგ „ქართული ოცნება“ იძულებული გახდა კანონპროექტი საპარლამენტო განხილვიდან მოეხსნა და უკან გაეტანა“, - ამბობს კახა გოგოლაშვილი.

საქართველოს მმართველ პარტიას „ქართულ ოცნებას“ პრორუსული პარტიის რეპუტაცია აქვს, რაც მის დამაარსებელ ბიძინა ივანიშვილს უკავშირდება - რუსეთის ყოფილ მოქალაქეს, რომელმაც მთელი თავისი ქონება რუსეთში დააგროვა. თავისი ხელისუფლების განმტკიცების მიზნით ბოლო დროს „ქართული ოცნება“ არასამთავრობო სექტორის გაკონტროლებასაც შეეცადა - ისეთებისას, რომლებიც მთავრობის საქმიანობის მიმართ კრიტიკულად არიან განწყობილნი, მაგალითად, „ღია საზოგადოება“ და „საერთაშორისო გამჭვირვალობა“. ზემოთ ხსენებული კანონპროექტის მიხედვით, მათ მიაწებებდნენ უცხოური აგენტების იარლიყებს.

გიორგი ჩიტიძე, რომელიც ჯორჯ სოროსის მიერ შექმნილ ფონდში „ღია საზოგადოება - საქართველოში“ მუშაობს, ამბობს, რომ მსგავსი საკითხი პროდასავლელი მიხეილ სააკაშვილის მთავრობის დროსაც არსებობდა, თუმცა დღეს იგი აშშ-სათვის და საერთოდ, დასავლეთისათვის გმირს წარმოადგენს. როცა იგი უკრაინიდან საქართველოში დაბრუნდა, „ქართული ოცნების“ ხელისუფლებამ დააპატიმრა. შესაბამისად, მიხეილ სააკაშვილის შარავანდედი დასავლეთში უფრო გაბრწყინდა.

„ბოლო 30 წლის განმავლობაში ჩვენ ერთიდაიგივე ადგილს ვტკეპნით, თითქოსდა მოჯადოებულ წრეში ვართ. ყველა მთავრობა ერთნაირ შეცდომებს უშვებს: ჯერ რეფორმებს გვპირდებიან, შემდეგ კი, როცა დაპირებას არ ასრულებენ და მათ კრიტიკას ვიწყებთ, უკმაყოფილებას გამოხატავენ და ჩვენთან ურთიერთობაზე უარს ამბობენ. სწორედ ასეთ დროს ცდილობენ გვიწოდონ აგენტები და ქართველი ხალხის მტრები“, - ამბობს გიორგი ჩიტიძე.

საქართველოში, საერთოდ, სამოქალაქო საზოგადოება ძალიან აქტიურია ისეთ საკითხებში, როგორიცაა გამჭვირვალობა და ადამიანის უფლებების დაცვა, სოციალური სექტორი. „საქართველოს ხელისუფლებაში, შეიძლება ითქვას, რომ ძალიან მცირე ყურადღება ექცევა სოციალურ უზრუნველყოფას, ისეთი ლიბერტარიანული იდეალებით, როგორიც სხვა პოსტსაბჭოთა რესპუბლიკებში არსებობენ.

„ჩვენი ინტიტუტები სუსტია, საზოგადოება მთავრობის მიერ კონტროლდება. ოპოზიციას მოსახლეობა არ ენდობა, მასმედია პოლარიზებულია. ჩვენი მრავალპარტიული სისტემა არ მუშაობს. ჩვენტან არ არსებობს ხელისუფლების გაყოფის პოლიტიკური კულტურა. ამ ყველაფერს კი იქამდე მივყავართ, რომ მხოლოდ მოქალაქეთა არასამთავრობო ორგანიზაციები წარმოადგენენ იმ ერთადერთ ინსტრუმენტებს, რომლებიც ეფექტურად მოქმედებენ. უფლებადამცველი არასამთავრობო ორგანიზაციები ერთადერთი საშუალებაა, რომ რიგითმა მოქალაქემ ხელისუფლებაზე გავლენა მოახდინოს. აი, რატომ არ მოვწონვართ მათ, ვინც ხელისუფლებაში იმყოფებიან“, - ამბობს გიორგი ჩიტიძე.

„ღია საზოგადოება - საქართველოს“ წარმომადგენლის მიერ გამოთქმული შეფასება ეხება მოლდოვასა და უკრაინაში შექმნილ ანალოგიურ სიტუაციასაც, რომელთა მიმართ  ევროკავშირს ადრე თუ გვიან იგივე პრობლემები გაუჩნდება.

წყარო: https://www.dn.se/varlden/anna-lena-lauren-postsovjetiska-lander-vill-se-varlden-i-svartvitt/

 

analytics
«The Washington Post» (აშშ): „ომისადმი შიშის გამო, საქართველო რუსეთისაკენ დაბრუნებას ირჩევს“

ამერიკული გაზეთი „ვაშინგტონ პოსტი“ (The Washington Post) აქვეყნებს სტატიას სათაურით „ომისადმი შიშის გამო, საქართველო რუსეთისაკენ დაბრუნებას ირჩევს“ (ავტორი - მარია ილიუშინა), რომელშიც განხილულია არჩევნებისშემდგომი სიტუაცია საქართველოში.

გთავაზობთ პუბლიკაციას შემოკლებით:

(...) ქართველთა უმრავლესობა - გამოკითხვების მიხედვით, 80%-ზე მეტი - მხარს უჭერს ქვეყნის ევროპულ ორიენტაციას და მოსკოვის მიმართ მაინცდამაინც განსაკუთრებულ სიყვარულს არ ამჟღავნებს, ოპოზიცია კი ცდილობს ხმის მიცემის შედეგები წარმოადგინოს როგორც არჩევანი ევროკავშირსა და რუსეთს შორის.

მაგრამ იმის გათვალისწინებით, რომ ორ ქვეყანას შორის 2008 წლის აგვისტორში მომხდარი ხანმოკლე ომის შედეგად საქართველოს ტერიტორიის 20% დე-ფაქტოდ რუსეთის კონტროლის ქვეშ იმყოფება, მოსკოვის სამხერო ძლიერების ჩრდილი სულ უფრო შესამჩნევი ხდება. შესაბამისად, „ქართულმა ოცნებამ“ ამომრჩევლებს უფრო რადიკალური დილემა შესთავაზა: არჩევანი მშვიდობასა და ომს შორის.

მმართველი პარტიის „რუსეთის მხარეს შებრუნება“ შედარებით ახალ მოვლენას წარმოადგენს. 2012 წელს, როცა „ქართული ოცნება“ ხელისუფლებაში მოვიდა, მნიშვნელოვან საგარეოპოლიტიკურ წარმატებას მიაღწია - სწრაფად დაუახლოვდა ევროკავშირს მასში გაწევრიანების სურვილით, მაგრამ რუსეთ-უკრაინის ომის დაწყების კვალობაზე პარტიამ რუსეთის ორბიტისაკენ გადაუხვია. მთავრობამ ევროპა და ადგილობრივი ოპოზიცია წარმოადგინა „ომის გლობალური პარტიად“, რომელსაც სურს საქართველო მოსკოვთან ომში ჩაითრიოს და კრემლთან დაპირისპირების ინსტრუმენტად გამოიყენოს

ამჟამად „ქართული ოცნება““ ოფიციალურად პრორუსულ პარტიას არ წარმოადგენს, მაგრამ ხშირად მისი პრაქტიკული მოქმედება საერთო პრორუსულ ჩარჩოებში ჯდება. 

ევროპული გზიდან გადახვევის პოლიტიკის ცენტრში მოჩანს „ქართული ოცნების“ დამაარსებელი ბიძინა ივანიშვილი - მილიარდერი, ყოფილი პრემიერ-მინისტრი, რომელიც ბოლო ათწლეულში წავიდა ქართული პოლიტიკიდან, მაგრამ იმავდროულად გავლენიან ადამიანად რჩებოდა. ბიძინა ივანიშვილი რუსეთში ყოფნის დროს გამდიდრდა, 1990-იან წლებში და როგორც მისი კრიტიკოსები ამბობენ,  მისი რიტორიკა და პოლიტიკური მრწამსი რუსეთის ლიდერის პოზიციას უთავსდება.

რუსეთის არმიის უკრაინაში შეჭრის დაწყებიდან პურველ ეტაპზე საქართველომ უკრაინას მხარი დაუჭირა. თბილისში დღესაც ბევრი უკრაინული დროშა ფრიალებს, მაგრამ მთავრობა თავს იკავებს რუსეთის გადაჭარბებული კრიტიკისაგან და ერიდება ანტირუსული სანქციების რეალიზებას.

„ჩვენ, როგორც ქვეყნის მმართველმა პარტიამ, მთავრობამ, ყველაფერი გავაკეთეთ უკრაინისა და უკრაინელი ხალხის მხარდასაჭერად“, - განაცხადა „ვაშინგტონ პოსტთან“ საუბარში „ქართული ოცნების“ თავმჯდომარის მოადგილემ არჩილ თალაკვაძემ, მაგრამ, მისი თქმით, დასავლეთის ოფიციალურმა პირებმა რუსეთ-უკრაინის ომში საქართველოს ჩათრევა მოისურვეს: „ჩვენ ჩავთვალეთ, რომ ასეთი პოლიტიკა საქართველოსათვის ძალზე სარისკო და გაუმართლებელი იქნებოდა“.

„ქართულმა ოცნებამ“ წინასაარჩევნო კამპანიის დროს აქტიურად ისარგებლა უკრაინის ომით და ამომრჩევლებს პლაკატების სერია შესთავაზა, რომლებზე გამოსახულია ერთი მხრივ, ომით დანგრეული უკრაინის ქალაქები და სოფლები, მეორე მხრივ - აღმშენებლობის პროცესში მყოფი საქართველო. ასეთმა პროპაგანდამ თავისი გამოძახილი ჰპოვა რუსეთთან ომგადატანილ საქართველოს მოსახლეობაში, განსაკუთრებით სოფლებში, ოკუპირებულ რეგიონებთან ახლოს, მხარეთა დამაშორიშორებელ ე.წ. სადემარკაციო ხაზის გასწვრივ.

როგორ ავიცილოთ თავიდან ომი

ქართველებს კარგად ახსოვთ 2008 წლის აგვისტოს ომი. ჭორვილისაკენ - ბიძინა ივანიშვილის მშობლიური სოფლისაკენ მიმავალი გზა, რომელიც კავკასიის ქედის სამხრეთ კალთებზე მდებარეობს, სწორედ რუსეთის მიერ ოკუპირებული რეგიონის - სამხრეთ ოსეთთან ახლოს გადის, სულ რაღაც ორიოდე კილომეტრში, სადემარკაციო ხაზთან.

ჭორვილაში ბიძინა ივანიშვილს თითქმის ეროვნულ გმირად თვლიან - მდიდარ ადამიანად, რომელიც თანასოფლელებს ყოველმხრივ ეხმარებოდა - სახლებისა თუ გზების მშენებლობაში, ჯანდაცვასა თუ კომუნალური გადასახადების გადახდაში, სანამ მან სახელმწიფო თანამდებობა - ქვეყნის პრემიერ-მინისტრის პოსტი არ დაიკავა.

„მე ომის მოწინააღმდეგ ვარ. დარწმუნებული ვარ, რომ „ქართული ოცნება“ მსვიდობას შეინარჩუნებს. არ გვსურს, რომ რომელიმე ქვეყანა საქართველოს მტერი იყოს და არც ის გვინდა, რომ საქართველოს იყოს სხვა ქვეყნის მტერი“, - ამბობს გიორგი გურძენიძე, სკოლის დირექტორი, რომელსაც ახსოვს, თუ როგორ ხმაურით დაფრინავდნენ სოფლის თავზე, ცაში რუსული თვითმფრინავები 2008 წელს.

„ქართული ოცნება“ აქტიურად უჭერს მხარს ბიძინა ივანიშვილის პოლიტიკური კურსის ორ ძირითად მომენტს - მშვიდობას ნეიტრალიტეტის გზით და ქართული ტრადიციული ფასეულობების დაცვას. „ქართული ოცნების“ მტკიცებით, მისი სტრატეგიული მიზანი არ შეცვლილა - ევროინტეგრაცია ძალაში რჩება, რომლის რეალიზებას 2030 წლისათვის არის დაგეგმილი: საქართველო ევროკავშირის წევრი გახდება „ღირსეულად“ და ტრადიციული ეროვნული ფასეულობების დაცვით.

„რა თქმა უნდა, მსურს ევროკავშირის წევრი ვიყოთ, მაგრამ ჩვენ ჩვენი წინაპრების ღირსებაც და მემკვიდრეობაც უნდა დავიცვათ. ქალი ქალი უნდა იყოს, კაცი კი - კაცი“, - ამბობს ჭორვილელი მამია მაჭავარიანი.

ქართველთა ღირსება კი დაცული იქნება ორი კანონით, რომლებმაც, პრაქტიკულად, ევროკავშირში საქართველოს პოტენციური წევრობის პროცესი შეაჩერეს - იმიტომ, რომ მათი დებულებები ევროპული ბლოკის სტანდარტებს ეწინააღმდეგება. ეს კანონებია „ოჯახური ფასეულობებისა და არასრულწლოვანების დაცვის, ასევე უცხოური გავლენის გამჭვირვალობის შესახებ, რომლებიც, როგორც ოპოზიცია აცხადებს, რუსული სამართლებრივი აქტების ასლებს წარმოადგენენ.

ევროპა შორეული ხდება?!

საქართველოს დედაქალაქის მცხოვრებთა ნაწილი შეშფოთებულია, რომ ქვეყნის შანსი ევროკავშირის წევრობაზე მცირდება. „არჩევნებში „ქართული ოცნების“ გამარჯვება სხვა არაფერია, თუ არა ხელისუფლების უზურპაცია“, - ამბობს 38 წლის გიორგი, რომელიც გვარს არ ასახელებს, ვაითუ დევნა დაუწყონ, - „ჩვენ ევროკავშირთან ინტეგრაცია უნდა გავაღრმავოთ. რუსეთთან დაახლოებას კი არცერთი ნორმალური ქვეყანა არ ცდილობს. პრორუსუსლი ორიენტაცია თვითმკვლელობას ნიშნავს, რადგან მოსკოვი არანაირი შეთანხმების პირობებს არ იცავს“.

ოპოზიცია მწვავედ აკრიტიკებს „ქართული ოცნების“ ომის წინააღმდეგ მიმართულ კურსს და მას პროპაგანდისტულს უწოდებს, ზოგიერთები კი თვლიან, რომ მმართველ პარტიის მხრიდან ამგვარი ლოზუნგების წარმოჩენა ხელისუფლებაში დარჩენასა და ერთპარტიული მმართველი სისტემის შენარჩუნებას ემსახურება.

პარტია „საქართველოსათვის“ ლიდერის გიორგი გახარიას განცხადებით, ბიძინა ივანიშვილისა და „ქართული ოცნების“ პოლიტიკაში მომხდარი ცვლილებები - პრორუსული გადახრები - იმითაა გამოწვეული, რომ ევროკავშირში გაწევრიანება ხელისუფლების როტაციას ნიშნავს: „მისი მთავარია მიზანია ხელისუფლების შენარჩუნება. იგი ხედავს, რომ ევროპული დემოკრატია ხელისუფლების არჩევნების გზით შეცვლას ითვალისწინებს“.

მაგრამ არჩევნების შედეგების წინააღმდეგ მიმდინარე საპროტესტო აქციები ისეთივე ძლიერი და ფართო არ არის, როგორიც გაზაფხულზე მიმდინარეობდა ზემოთ ხსენებული კანონების მიღების დროს. ეს ნიშნავს, რომ ოპოზიცია გამოფიტულია. მათ ვერც დასავლეთი ვერ უწევს სათანადო დახმარებას. ბრიუსელს შეუძლია გარკვეული ზეწოლა მოახდინოს „ქართულ ოცნებაზე“, მაგრამ ევროპელი ჩინოვნიკების რეაქცია აწონილ-დაწონილია: დამკვირვებლებმა ნამდვილად დააფიქსირეს დარღვევები, მაგრამ მათ თავი შეიკავეს იმის განცხადებაზე, რომ არჩევნები გაყალბდა და ხმები მოპარულია.

არჩევნებში მომხდარი ყველა დარღვევის დეტალურად გამოკვლევა დროს მოითხოვს - კვირეებს და შეიძლება თვეებსაც, თანაც საკმაოდ რთულია მათი დამტკიცება-დადასტურება. „ჩვენ ახლა ისეთ სიტუაციასთან გვაქვს საქმე, როცა დასავლეთს არ სურს ხისტი ნაბიჯები გადადგას საკმარისი მტკიცებულებების გარეშე, ოპოზიციას კი საკმარისი მტკიცებულებები არ აქვს“, - ამბობს ჯონ დიპირო საერთაშორისო რესპუბლიკური ინსტიტუტიდან.

ბიძინა ივანიშვილი აშკარად იმაზე დებს თავის ფსონს, რომ ევროპა საქართველოსადმი ინტერესს დაკარგავს. ჯერ კიდევ ზაფხულში იგი აცხადებდა, რომ აშშ-ის საპრეზიდენტო არჩევნებში დონალდ ტრამპის გამარჯვება რუსეთ-უკრაინის ომს დაასრულებს. „ჩვენ მაქსიმუმ ერთი წელი გვაქვს, რომ ეს ყველაფერი მოვითმინოთ, შემდეგ კი [დასავლეთის] გლობალური და რეგიონული ინტერესები შეიცვლება, მათთან ერთად კი შეიცვლება ინტერესები საქართველოს მიმართაც“, - ამბობდა ბიძინა ივანიშვილი, - ომის დასრულებასთან ერთად კი ყველა გაუგებრობა ევროპასთან და ამერიკასთან გაქრება“.

წყარო: https://www.washingtonpost.com/world/2024/11/21/georgia-russia-elections-influence/

 

See all
Survey
ვინ გაიმარჯვებს რუსეთ - უკრაინის ომში?
Vote
By the way