,
თამაშების ინდუსტრია ბოლო ათწლეულებია, განსაკუთრებული პოპულარობით სარგებლობს და დროსთან ერთად, მასზე მოთხოვნა უფრო იზრდება. კომპანიები საკმაოდ დიდ თანხებს ხარჯავენ ვიდეო თამაშის შესაქმნელად, რადგან სექტორი საკმაოდ დიდია, შეიძლება უფრო დიდიც კი ვიდრე, კინო ან მუსიკალური ინდუსტრია. ამის თქმის საფუძველს გვაძლევს სტატისტიკები, რომლებიც გვეუბნება, რომ მსოფლიოში ორ მილიარდზე მეტი მოთამაშეა, რაც მსოფლიოს მოსახლეობის 26%-ს ნიშნავს. რაც მთავარია, ეს ყველაფერი არ არის, რადგან ინდუსტრიას კიდევ უფრო მეტ ზრდას უწინასწარმეტყველებენ როგორც ფინანსურად, ისე პოპულარობის კუთხით.
საქართველოშიც არაერთი დეველოპერი თუ დიზაინერი მუშაობს ამ მიმართულებით და ბევრ მათგანს არა მხოლოდ ლოკალურ, არამედ უცხოურ ბაზარზეც აქვს წარმატებული საქმიანობა. ისინი გვიყვებიან, რომ ეს სფერო ნამდვილად მომავლის პროფესიაა და თუ მიჰყვები, დიდ მასშტაბებზე გასვლის რეალური შესაძლებლობებიც გეძლევა.
„თამაშების ინდუსტრიაში 9 წელია ვმოღვაწეობ. თავიდან პატარა საბავშვო საგანმანათლებლო თამაშებით დავიწყე, შემდეგ კომერციულ მობილურ თამაშებზე ვმუშაობდი რამდენიმე ქართულ კომპანიაში. პირველი თანამშრომლობა უცხოურ კომპანიაში სამი წლის წინ დაიწყო. თამაშების ინდუსტრიის კონფერენციაზე ბევრი საინტერესო ადამიანის გაცნობასთან ერთად საშუალება მომეცა, მეცადა ბედი და მეპოვა სამსახური საზღვარგარეთ. საქართველოში დაგროვებულმა გამოცდილებამ და რამდენიმე მზა პროდუქტმა უცხოურ კომპანიებში დაინტერესება გამოიწვია. მათ შორის აღმოჩნდა საერთაშორისო კომპანია Huuuge Games რომელთანაც დღემდე ვთანამშრომლობ.
Huuuge Games-თან თანამშრომლობა მობილური ტელეფონის კლასიკურ დომინოზე მუშაობით დაიწყო. Მასზე ორი წელი ვმუშაობდი და მიხარია იმის თქმა რომ პროექტმა საკმაოდ დიდ წარმატებას მიაღწია. ამჯერად ვმუშაობ Traffic Puzzle-ზე რომელიც არის მობილური ტელეფონის 2D თავსატეხი თამაში. Თამაში გამოირჩევა თავისი უნიკალური მექანიზმით რაც სხვა თავსატეხებისგან გამოარჩევს. Მასზე მუშაობა საკმაოდ გამომწვევი და საინტერესოა”, – ნიკოლოზ ასტამიძე, Unity დეველოპერი.
„თამაშის დეველოპმენტის ინდუსტრიაში 4 წელზე მეტია, რაც ვარ. პირველი მნიშვნელოვანი ურთიერთობა შედგა დაახელობით 2 წლის წინ, როდესაც Arvrse Studio-მ ამიყვანა Game Designer-ის პოზიციაზე, და მალევე Lead Game Designer გავხდი.
პირადი გამოცდილებით ვიტყვი, რომ ყველაზე მოსახერხებელი გზა უცხოურ კომპანიებზე გასასვლეად, არის უცხოურ GameJam-ებზე მონაწილეობა და შემდეგ Linkedin-ზე ვაკანსიების დაუღალავად შევსება. საშუალოდ 100 შევსებული ვაკანსიიდან მხოლოდ რამდენიმე დაინტერესდა ჩემი კანდიდატურით.
პირველი პირის Shooter თამაშები ჩემთვის ყოველთვის გამოირჩეოდა. Arvrse Studio მუშაობდა ბლოკჩეინ ტექნოლოგიაზე დაფუძნებულ პირველი პირის შუთერ თამაშ Metalands-ზე. Metalands-ში ინტეგრირებულია NFT-ები და Crypto ვალუტა. მაშინ, როდესაც ამ პროექტზე დავიწყე მუშაობა GameFi პროექტები თითქმის არ არსებობდა და Metalands-ი იყო ერთ-ერთი პირველი. ახლა საქართველოში დავბრუნდი, პარტნიორებთან ერთად შევქმენით კომპანია და პროექტ Meta Nemeses-ზე ვმუშაობ”, – ცოტნე პავლიაშვილი Lead Game Designer.
„ოქტომბერში 11 წელი შესრულდება, რაც უკვე თამაშების ინდუსტრიაში ვარ. პირველად უცხოურ კომპანიასთან თანამშრომლობა ჩემი სტარტაპის მეშვეობით დამყარდა, როდესაც 2014 წელს Gamefounders სტარტაპ აქსელერატორის გრანტი მოვიპოვეთ. ამის შემდეგ ვიმუშავე ამერიკაში და სერბეთში; ამჟამად ფინეთში ვმოღვაწეობ.
მინდა აღვნიშნო, რომ თამაშების ციფრული ბუნებიდან გამომდინარე, შესაძლებელია ადამიანმა საქართველოშივე შექმნას საკუთარი პროდუქტი და მსოფლიო ბაზარზე გაიტანოს; ანუ უცხოურ კომპანიაზე გასვლა არ არის ერთადერთი გზა ამ ინდუსტრიაში ჩართვის. უცხოურ კომპანიაზე გასვლას რაც შეეხება: ამ ინდუსტრიაში აკადემიური მიღწევები დიდად არ ფასობს. მთავარი დატვირთვა ეძლევა ადამიანის უნარებს და გამოცდილებას.
უნარების გაზრდის საუკეთესო გზა ამ საქმიანობაში არის პრაქტიკა; პრაქტიკა რა გზით მოვიპოვოთ ამის ბევრი წყაროა ინტერნეტში, გააჩნია ფოკუსს და დისციპლინას (დიზაინი, პროგრამირება, ხელოვნება და ა.შ.).
შესაფერისი უნარების შეძენის შემდეგ, მრავალი გზა არსებობს მათი მსოფლიო ბაზარზე გამოყენების და გამოცდილების მიღების. შეიძლება აუთსორს საიტის მეშვეობით დისტანციური საქმის პოვნა (მაგალითად upwork.com) და აქედან გამოცდილების შეძენა რაც შემდეგი სამსახურის შოვნას გაგიადვილებთ. დღეს ასევე შეიძლება სხვადასხვა სტუდიების საიტებზე პოზიციების მოძიება – პანდემიის შედეგად თამაშების ინდუსტრიაში დისტანციური სამსახური ნორმა გახდა”, – სანდრო ქვლივიძე, Design Lead @ Rovio Entertainment.
„ბავშვობიდან მიტაცებდა კომპიუტერული თამაშები,თუმცა არასდროს დავინტერესებულვარ თუ როგორ ხდებოდა მათი შექმნა.5 წლის წინ დავუახლოვდი გეიმ დეველოპერების ჯგუფს,რომლებთან ერთადაც შემდეგში დავაარსე კომპანია Digital Road Studio. თავიდან არ ვიცოდი კონკრეტულად რა მინდოდა ამ სფეროში,ამიტომაც მოვსინჯე ყველა ძირითადი განხრა.3 წლის წინ გადავწყვიტე რომ გავყოლოდი 3დ დიზაინს.რაც შეეხება უცხოურ კომპანიებთან მუშაობას.თავიდან დამჭირდა საკმაო დრო რომ პორტფოლიო შემექმნა რადგან ამ სფეროში უნარების ძირითადი ინდიკატორი პორტფოლიოა.პორტფოლიოსთან ერთად ვცდილობდი გამეცნო გეიმ დეველოპერები სხვადასხვა ფორუმებიდან და დისკორდ ჯგუფებიდან.საბოლოოდ ჩემი პირველი თანამშრომლობა უცხოურ კომპანიასთან შედგა 2021 წელს.ეს იყო Leartes Studios-თან დაწყებული თანამშრომლობა 3D environment artist ის პოზიციაზე.სტუდიაში მუშაობამ ხელი შეუწყო ჩემი განვითარების ტემპის ზრდას,რის შედეგადაც უკვე წელს მოვახერხე დამეწყო თანამშრომლობა ერთ-ერთ მოწინავე outsorce კომპანია Dekogon-თან”, – საბა დეკანოსიძე, game დეველოპერი.
„თამაშების ინდუსტრიაში, შეიძლება ითქვას, რომ ბავშვობიდან ვარ, ჯერ კიდევ საკმარისი სასწავლო რესურსი არ არსებობდა ინტერნეტში როდესაც გადავწყვიტე, სახლში ჩემით მესწავლა დეველოპმენტი. მაშინ დეველოპმენტის ყველა სფერო მაინტერესებდა, თუმცა დაახლოებით 6 წლის წინ გადავწყვიტე, ძირითად სფეროდ ავირჩიე ვიზუალური ექტების შემქნა. ამ ეტაპზე ნამუშევარი მაქვს 5 კომპიუტერულ თამაშზე, სხვადასხვა უცხოურ კომპანიებთან. პირველი თანამშრომლობა დაიწყო დაახლოებით 3 წლის წინ, სადაც ვიყავი ჯუნიორ ვიზუალური ეფექტების არტისტი. ახლა კი ვმუშაობ Jaw Drop Games ში, ლიდ ვიზუალური ეფექტების არტისტად. ასევე ვმუშაობ ქართულ პროექტზე Meta Nemesis. დაახლოებით 1 წლის წინ მეგობრებთან ერთად დავარეგისტრირე თამაშების დეველოპერული კომპანია და ვთანამშრომლობთ ესტონურ კომპანია Ringtail თან.
ამ ეტაპზე ვმუშაობ FPS რითმულ თამაშზე პერსონალური კომპიუტერისთვის. ამ პროექტზე მევალება ვიზუალური ეფექტების შექმნა, ოპტიმიზაცია და თამაშში ინტეგრაცია. ვიდეოში რაც არის, ყველა ეფექტი (გასროლა, აფეთქება, გარემოს ეფექტები) ჩემი გაკეთებულია”, – გიორგი გედიანიძე, თამაშების ვიზუალური ეფექტების არტისტი.
ავტორი: მარიამ გოჩიაშვილი
წყარო:https://www.marketer.ge/
„სუფრა - ასე ჰქვია ქართულ მოლხენა-დროსტარებას, რომელიც სტუმართმოყვარეობისა და მხიარულების განსახიერებას წარმოადგენს. რომელი კერძებს მიირთმევენ ქართველები სტუმრებთან ერთად? ჩვენი კორესპონდენტი შეეცადა ქართული სუფრის დიდებულება ეჩვენებინა და დარწმუნდებით, რომ ეს მართლაც კარგად გამოუვიდა“, - ასე იწყება გერმანულ გაზეთ „ფრანკფურტერ ალგემაინე ცაითუნგში“ (Frankfurter Allgemeine Zeitung) გამოქვეყნებული სტატია სათაურით „ქართული სამზარეულოს მრავალფეროვნება“ (ავტორი - მაიკე ფონ გალენი).
გთავაზობთ პუბლიკაციას შემოკლებით:
„როცა მივედით, მაგიდა უკვე გაშლილი დაგვხვდა: თეფშებზე დაწყობილი ყველით და ლორით, ნიგვზის ფარშიანი ბადრიჯნით, მხალეულობით, მწვანილით, კიტრით და პომიდორით... მათ შორის ჩადგმულია გრაფინები მოცხარის წვენით და ტარხუნის ლიმონათის ბოთლებით. ოფიციანტი წითელ ღვინოს ბოკალებში ასხამს. გარეთ თბილისური საღამოა, რესტორან „რიგის“ დარბაზში გაშლილ გრძელ მაგიდაზე კი ქართული სუფრა - ქართული ქეიფი იწყება.
ისინი, რომლებიც ქართულ სამზარეულოს არ იცნობენ, მადააღძრულები სწრაფად მიირთმევენ სიმინდის ფქვილისაგან გამომცხვარ თბილ მჭადებს, სალათებს და ყველს. მაგრამ ვინც იცის, ის ნელ-ნელა ჭამს და მთავარს ელოდება...
ქართველი ქალბატონი თიკო ტუსკაძე, რომელიც ლონდონში ცხოვრობს, მაგრამ ახლა სამშობლოში იმყოფება, ჩვენი გიდის როლს ასრულებს და ქართულ სუფრას გვაცნობს როგორც „გემრიელი საჭმელების უსასრულო რიგს“. იგი კულინარული წიგნის ავტორია და გვიხსნის, თუ რომელი საჭმელი როგორ მივირთვათ.
ზოგიერთმა უკვე საკმაო რაოდენობის სალათა მიირთვა, რომ მაგიდაზე ახალი კერძები მოაქვთ - მოხრაკულ-მოთუშული სოკო, ხაჭაპური, ხორცით მომზადებული კერძები... საჭმლით სავსე თეფშები სულ უფრო მრავლდება და მაგიდაზე თავისუფალი სივრცე მცირდება, თუმცა ახალ-ახალი ნუგბარისათვის ადგილი მოიძებნება.
„სტუმართმოყვარეობა - ქართული კულტურის განუყოფელ ნაწილს წარმოადგენს, რაც კარგად არის გამოხატული ქართულ სუფრაში, როცა მაგიდას ეროვნულ სამზარეულოს კერზები ამშვენებს“, - განმარტავს მაკა თარაშვილი. რა თქმა უნდა, იგი ახალბედა სუფრის წევრებისაგან განსხვავებით, შეცდომებს არ უშვებს და ყველაფერს ერთად არ მიირთმევს. მან კარგად იცის, რა როდის უნდა მიირთვას და უცხოელ სტუმრებს ჭამის საიდუმლოებას ასწავლის: როდის დგება მწვადის, „ჩაქაფულის და საჭმელების მიღების დრო...
ქართული ტრადიციის თანახმად, სუფრაზე იმდენი საჭმელი უნდა იყოს, რომ სტუმრების წასვლის შემდეგაც საკმაო რაოდენობით უნდა დარჩეს: „სუფრა, რომელზეც არაფერი აღარ რჩება, საქართველოში არ არსებობს“, - ამბობს მაკა თარაშვილი, - მასპინძლები იფიქრებენ, რომ სტუმრები მშივრები დარჩნენ. ამიტომ ყველაფერი უამრავია“.
რესტორანი „ქეთო და კოტე“ ძველი თბილისის უბანში, შემაღლებულ ადგილზე მდებარეობს. დარბაზში მყუდრო გარემოა შექმნილი. მაგიდები ყოველთვის მდიდრულადაა გაშლილი - ტრადიციული კერძები თანამედროვე სტილითაა გაფორმებული. თავდაპირველად თვენ მოგართმევენ ცივ და ვეგეტარიანულ კერძებს, ბოსტნეულს, შემდეგ გამომცხავარს, ცომეულს, ბოლოს კი ხორცით მომზადებულ საჭმელებს.
ქართული სუფრის ტრადიციაა თამადა, ანუ დროსტარების ხელმძღვანელი. იგი სუფრის თავში ზის და სადღეგრძელოებს ამბობს. რესტორან „შატო მუხრანში“, სადაც ჩვენ ვიყავით (თბილისიდან ერთი საათის სავალზე), მეღვინე პატრიკ ჰონეფმა ჩვენი სტუმრობის სადიდებელი სადღეგრძელო წარმოსთქვა. გერმანელი მეღვინე უკვე მრავალი წელია საქართველოში ცხოვრობს, ოჯახიც აქ ჰყავს. პატრიკი მადლობას გვიხდის სტუმრობისათვის, რომ გერმანელი ტურისტები საქართველოთი დაინტერესდნენ და კავკასიურ ქვეყანას ეწვივნენ.
მასპინძელი გვიხსნის, რომ სუფრის თამადა ყურადღებით ისმენს სტუმრების საუბარს სადღეგრძელოებისათვის იმპულსის მისაცემად. იგი დისკუსიას ზომიერ მიმართულებას აძლევს და განწყობას ამაღლებს. ამიტომაც თამადა ისეთი პიროვნებაა, რომელიც ცნობილია თავისი კეთილი ხასიათით, გონებამახვილობით და ინტელექტით.
თუ როგორ მზადდება კლასიკური ქართული კერძები, ამას თქვენ თბილისიდან საკმაოდ მოშორებით, კახეთში გაიგებთ, სადაც ღვინის კომპანია „შუმის“ რესტორანი მდებარეობს. აქ სტუმარი საკუთარი თვალით ხედავს, თუ როგორ ცხვება ქართული თონის პური, როგორ კეთდება ხინკალი, რომელიც ქართული სამზარეულოს ერთ-ერთ დიდებულ და გემრიელ კერძს წარმოადგენს.
