USD 2.7384
EUR 2.8548
RUB 2.6619
Tbilisi
11 წლის წინანდელი ისტორია - გია ვაწაძის საგამოცემლო საქმე პორტუგალიაში
Date:  1099

გია ვაწაძე: ბანკში თავდებად ანგოლაში დაბადებული ემიგრანტი დამიდგა

პროფესიით ინჟინერი ვარ. თბილისში საკუთარი პატარა ბიზნესი ყოველთვის მქონდა. ჯერ კოოპერტივი, მერე პლასტმასის საამქრო, ვულკანიზაცია, შამპანურის ქარხანა... რა არ მიკეთებია, მაგრამ ქვეყნის საქმესთან ერთად, ჩემი საქმეც აირია და ბევრი წვალებისა თუ ფიქრის შემდეგ, წარმატების საძიებლად სხვა ქვეყანაში წასვლა გადავწყვიტე. კონკრეტულად სად მივდიოდი არ ვიცოდი. ბინა გავყიდე, წინ მსოფლიო რუკა დავიდე და თვალდახუჭულმა ავირჩიე ადგილი, სადაც მეუღლესთან ერთად, მომავალი წლები უნდა გამეტარებინა...
პორტუგალიაში 2000 წელს ჩავედით. როგორც ემიგრანტთა უმრავლესობას, ჩვენც აფერისტის მსხვერპლი აღმოვჩნდით:.. დღემდე არ ვიცი რა ეროვნების კაცი იყო. ქართულ-სომხური აქცენტით ლაპარაკობდა გივი კვარაცხელიშვილად გაგვეცნო... პირველსავე დღეს, ბოლო ორასი დოლარი გამოგვართვა. გივის `ორგანიზებულ~ მშენებლობაზე ერთი თვე ვიმუშავე. ხელფასი აქაურ ესკუდოებში – ორას ორმოცდაათი დოლარი ავიღე... დაპირებული ორი ათას დოლარიანი `სტროიკები” კი არსად ჩანდა. მალე გივიც გაიქცა... არალეგალი ემიგრანტების სტატუსით, უცხო ქვეყანაში მარტონი დავრჩით...

გამოსავლის ძიებაში

პორტუგალიის სამხრეთი მხარე, სადაც ჩვენ ვართ, ტურისტული ზონაა. ირგვლივ ბევრი მშენებლობაა თუმცა, სამუშაო მხოლოდ ლეგალურ ემიგრანტებს აქვთ. ისიც მცირე ანაზღაურებით. ჩვენი დასაქმება პრაქტიკულად, წარმოუდგენელი იყო. მათთვის, ვინც არალეგალს სამსახურში აიყვანს მაღალი ჯარიმებია დაწესებული. 2000 წლის ბოლოს, პურის საცხობში ვიპოვნე ადგილი. თვენახევარში, პროფესიონალი ხაბაზი გავხდი... ღამით თონეში ვმუშაობდი. დღისით კი ვფიქრობდი რა საქმე შეიძლებოდა წამოეწყო ოცდათექვსმეტი წლის ქართველ ემიგრანტს, რომელმაც თბილისში უკანასკნელი ქონება გაყიდა და ქვეყნის დასალიერში გადაიხვეწა. ძალიან გამიმართლა იმაში, რომ თონის უფროსი ანგოლაში დაბადებული ემიგრანტი იყო. კონტრაქტი გამიფორმა. ხუთასი დოლარი ხელფასიც მომცა. თავი როგორღაც გაგვქონდა, მაგრამ ბევრ ჩვენებურს უჭირდა... მაშინ, ქართველთა ასოციაციის შექმნა და გაზეთ "ემიგრანტის" გამოშვების იდეა მომივიდა თავში.


პირველი ასოციაცია და გაზეთი ემიგრანტებისთვის პორტუგალიაში

2001 წელს, საქართველოს ემიგრანტთა ასოციაციაცია დავაარსეთ. ეს იყო დრო, როდესაც პორტუგალიამ საშუალება მისცა ყველა ტურისტული ვიზით ჩამოსულ ემიგრანტს, ეპოვნა სამსახური, ჰქონოდა სამუშაო კონტრაქტი და პირველი დროებითი ერთწლიანი ვიზა... გარდა ამისა, გამოვუშვით გაზეთი ემიგრანტებისთვის. სადაც ქართულ, მოლდავურ, რუსულ და უკრაინულენოვან გვერდებზე კონკრეტულად ამ ქვეყნების და მსოფლიოს სხვა ახალ ამბებს ვაშუქებდით... თონის უფროსმა წარმოუდგენელი გულითადობა გამოიჩინა. ბანკში თავდებად სწორედ ის დამიდგა. თანხა ამაღებინა, კარგი ადვოკატიც მაპოვნინა და მირჩია აღმოსავლეთ ევროპის ქვეყნების ემიგრანტთა ასოციაციად დავრეგისტრირებულიყავით, თუმცა ძირითადი ბირთვი მაინც ქართველები ვიყავით. დამკაბადონებლის ძებნაში ორი თვე ამაოდ დავკარგე. ბოლოს, ამ საქმის საკუთარ თავზე აღება გადავწყვიტე. მანამდე კომპიუტერთან შეხება არასოდეს მქონია. ისიც კი არ ვიცოდი ინტრნეტში სტატიები სვეტებად თუ ეწერა... ვიყიდე კომპიუტერი და დავიწყე სწავლა. ჯერ ჩართვა-გამორთვა ავითვისე, მერე ბეჭდვა, მალე ინტერნეტიც ჩავრთე... ძალიან გამიტაცა. ორ-სამ თვეში, უკვე გაზეთს ვაწყობდი. ღამე თონეში ვმუშაობდი, დღისით ემიგრანტთა ასოციაციის საკითხებს ვუძღვებოდი. გაზეთიდან შემოსული თანხით კი ადვოკატს ვუხდიდი ხელფასს, რომელიც ასოციაციაში მოსულ ემიგრანტებს სამუშაოს პოვნასა და ლეგალიზებაში ეხმარებოდა.

უკრაინელები

ის ის იყო საქმე გავმართე, რომ უკრაინელმა ვითომ ძველმა ბიჭებმა ფულის “სუნი იგრძნეს” და სახლში მომადგნენ... იყო ლაპარაკი როგორ უჭირთ უკრაინელ "ბლატნოებს” "ჟიტომირის კრიტში” და რომ მათ, როგორც ქურდებისგან უფლებამოსილებს, პორტუგალიაში აგროვილი "ობშჩაკი” რეგულარულად უნდა ეგზავნათ უკრაინაში... მითხრეს: ცოლთან ერთად პირველ სართულზე ცხოვრობ, ვინმემ რომ რამე შემოგიგდოს გინდაო? ხომ იცი როგორია ცხოვრება, ათასი მოშურე გაგიჩნდება, ჩვენ კი ამ მხარეში უკვე ძალა ვართ და `დაგკრიშავთო”. მათი დინჯი, დამაჯერებელი ლაპარაკი მუქარას არ ჰგავდა... ერთი კი ვკითხე, აგროვებული ფულის ნახევარი “ჟიტომირის კრიტში” რომ გავაგზავნოთ, და მეორე ნახევარი თბილისის “კრიტში”, ეგრე არ შეიძლება? თუ, იქ არ არიან გაჭირვებულები და "ბლატნოები?” ან ქურდულმა სამყარომ, ევროპაში მშრომელი ხალხისთვის წართმეული ფულით არსებობა როდიდან დაიწყო-მეთქი? ერთმანეთს გადახედეს, ადგნენ და ოფიციალური “სტრელკა” მეორე დღისთვის დამინიშნეს.

შეხვედრა უკრაინელებთან

პირისპირ ოთხი შეგვხვდა... როგორც მერე გავიგე, თორმეტი შეიარაღებული ადამიანი იქვე ჰყავდათ გადამალული... ორ ქართველ ბიჭთან ერთად მივედი... პირდაპირი და მკაცრი საუბარი გვქონდა. ბოლოს, გადაწყვიტეს, მშრომელი ემიგრანტების მჩაგვრელთა წინააღმდეგ ჩვენთან ერთად "ებრძოლათ”... ვითომ მეგობრობას მეფიცებოდნენ, სინამდვილეში კი ბოღმა ახრჩობდათ. მაქსიმალურად ვცდილობდი ჩვენს საქმეში არ ჩამერია. ისინი კი მხოლოდ ჩვენი წასვლის შემდეგ მოდიოდნენ ოფისში. ასოციაციის ოფისს იყენებდნენ შეხვედრის ადგილად, ბჭობდნენ ალბათ თავიანთ “საგმირო” საქმეებზე... და ჩვენი ასოციაციის და რედაქციის ხელში ჩაგდებასაც ფიქრობდნენ. მიუხედავად იმისა, რომ შეთანხმებისამებრ, ჩვენს საქმეში არ ვახედებდით, დარწმუნებულები იყვნენ, რომ გაზეთში დიდი ფული ტრიალებდა. ასოციაცია კი თავისი მიზნებისთვის უნდოდათ... იმ პერიოდში "ვესტერნ იუნიონის" მთავარი ოფისიდან დამიკავშირდნენ და გაზეთში, ერთი წლის ვადით, რეკლამის განთავსება მთხოვეს. 72 000 ევროს იხდიდნენ. თავიდან გადმორიცხეს თანხის ნახევარი, რომელიც მაშინვე ასოციაციის წევრებს და ასოციაციის დაგროვილ ვალებს მოვახმარეთ. უკრაინელებმა ეს ამბავი გაიგეს, გაგიჟდნენ და როდესაც რეკლამის დამკვეთთან კონტრაქტის გასაფორმებლად გავემგზავრე, ორი კაცი, ვითომ დასაცავად, უკან გამომაყოლეს. არაფერი შემიმჩნევია... "კომპანიონები” კი გაცივდნენ და ოფიციალურები გახდნენ. ერთ დღეს, ოფისის ხარჯების განაწილება მოვთხოვე და ამ ფაქტის შემდეგ პირისპირ აღარც შევხვედრილვარ... ასოციაციის ტერიტორიიდან გაქრნენ, სამაგიეროდ, 70 000 ევროს ჩარიცხვამდე რამდენიმე დღით ადრე, დილით სამსახურში მისულმა იატაკზე მიმოღვრილი ბენზინი, თავღია კოკა-კოლის ბოთლები და დამწვარი დაკუჭული ქაღალდი აღმოვაჩინე... ღმერთმა გადაგვარჩინა... პოლიციამ ვერავის კვალს მიაგნო... ერთ კვირაში კი ტელეფონზე პირველი მუქარა გაისმა – ან რეკლამის სრულ თანხას გადაგვიხდი, ან შემდეგი შენი ბინა იქნებაო! პირისპირ შეხვედრასა და ლაპარაკზე უარი მითხრეს. ურთულეს სიტუაციაში ავღმოვჩნდი, მაგრამ უკან დასახევი გზა აღარ იყო... ერთი თვე, გაუხდელად გვეძინა. გაზეთის გამოცემა შეწყდა. დამკვეთმა გადახდილი ფულის დაბრუნება ჯარიმის ორმაგ თანხასთან ერთად მოითხოვა... ისევ ვალები დაგვედო... ერთი თვის თავზე, უკრაინელები უკვე გადახვეწილები რომ გვეგონენ, საშინელი ამბავი მოხდა: ჩემს თანამშრომელს, შუა ქუჩაში, ექვსმა კაცმა მოულოდნელად და ულაპარაკოდ სროლა აუტეხა. პოლიციელებს კი, რომლებიც ძალიან მალე მოვიდნენ, ბანდიტები გაქცეული დახვდათ... არადა, ასეთი წყნარი მხარე მთელ ევროპაში არ არის. აქ დღემდე იმ სროლაზე ლაპარაკობენ... დაინტერესდა აქაური პრესა, ჩამოვიდა ტელევიზია... მოკლედ, მთელი ამბავი იყო... უკრაინელები ისევ დაიკარგნენ... ამასობაში, ჩვენ რეკლამის შემკვეთს მოველაპარაკეთ, რომ ექვსი თვე რეკლამას უფასოდ დავუბეჭდავდით და მუშაობა განვაახლეთ... თუმცა, მაინც ყურადღებით ვიყავი. ამბავი მოვიდა, დაფიცებული აქვთ სანამ შედეგს არ მიაღწევენ არ დაოკდებიანო... გავიგე, ისიც, რომ მანქანაში მიპირებდნენ აფეთქებას... ავტომობილს ყოველი გაჩერების მერე ვამოწმებდი... ერთ-ერთმა იმათიანმა დამირეკა, და გამაფრთხილა, ბინაც დაგინაღმესო... იმ კაცის წყალობით გადავრჩით. ოთახი პრიმიტიულად დანაღმული დაგვხვდა რუსული წარმოების სამი ხელყუმბარა კარის შიგნიდან ჰქონდათ მიმაგრებული და რგოლებში გაყრილი თოკი კარის სახელურზე იყო მოხვეული...

კოშმარის და ასოციაციის დასასრული...

ამასობაში, ნაძირლების "საგმირო საქმეები" ჟიტომირის კრიტამდეც მივიდა. ერთ დილას, სახლთან ორი ავტომობილი გაჩერდა. ბიჭები უკრაინიდან იყვნენ... ჩემს სიხარულს საზღვარი არ ჰქონდა, როგორც იქნა, გამოჩნდა ნორმალური ხალხი... არაფრის მოყოლა არ მაცალეს. მხოლოდ ის მითხრეს, ყველაფერი ვიცით, მაგათ განაჩენი "ჟიტომირის კრიტში” გამოუტანეს და აქედან ისე არ წავალთ სანამ საქმეს ბოლომდე არ მივიყვანთო. ორი შეიარაღებული კაცი ჩვენს სახლში დარჩა, სხვები კი გავიდნენ... სამ-ოთხ საათში დაურეკეს და ესენიც წაყვნენ. წასვლის წინ დამემშვიდობნენ და მითხრეს – ნუღარაფერს იდარდებ, იმუშავე და დაივიწყე ეგენიო... მას შემდეგ, მათ შესახებ აღარაფერი მსმენია... თუმცა, სამწუხაროდ, ვერც ჩვენმა სტამბამ, გამომცემლობამ და ასოციაციამ შესძლო ხელახლა ფეხზე დადგომა და მხრებში გამართვა...

გია ვაწაძესთან ეს ინტერვიუ 11 წლის წინ ჩავიწერეთ, მას მერე მასთან კავშირი აღარ გვქონია. თუ ვინმემ იცით რაიმე სიახლე გიასთან დაკავშირებით შეგვეხმიანეთ და ჩვენ გავაგრძელებთ ამ ისტორიას...

analytics
«The Washington Post» (აშშ): „ომისადმი შიშის გამო, საქართველო რუსეთისაკენ დაბრუნებას ირჩევს“

ამერიკული გაზეთი „ვაშინგტონ პოსტი“ (The Washington Post) აქვეყნებს სტატიას სათაურით „ომისადმი შიშის გამო, საქართველო რუსეთისაკენ დაბრუნებას ირჩევს“ (ავტორი - მარია ილიუშინა), რომელშიც განხილულია არჩევნებისშემდგომი სიტუაცია საქართველოში.

გთავაზობთ პუბლიკაციას შემოკლებით:

(...) ქართველთა უმრავლესობა - გამოკითხვების მიხედვით, 80%-ზე მეტი - მხარს უჭერს ქვეყნის ევროპულ ორიენტაციას და მოსკოვის მიმართ მაინცდამაინც განსაკუთრებულ სიყვარულს არ ამჟღავნებს, ოპოზიცია კი ცდილობს ხმის მიცემის შედეგები წარმოადგინოს როგორც არჩევანი ევროკავშირსა და რუსეთს შორის.

მაგრამ იმის გათვალისწინებით, რომ ორ ქვეყანას შორის 2008 წლის აგვისტორში მომხდარი ხანმოკლე ომის შედეგად საქართველოს ტერიტორიის 20% დე-ფაქტოდ რუსეთის კონტროლის ქვეშ იმყოფება, მოსკოვის სამხერო ძლიერების ჩრდილი სულ უფრო შესამჩნევი ხდება. შესაბამისად, „ქართულმა ოცნებამ“ ამომრჩევლებს უფრო რადიკალური დილემა შესთავაზა: არჩევანი მშვიდობასა და ომს შორის.

მმართველი პარტიის „რუსეთის მხარეს შებრუნება“ შედარებით ახალ მოვლენას წარმოადგენს. 2012 წელს, როცა „ქართული ოცნება“ ხელისუფლებაში მოვიდა, მნიშვნელოვან საგარეოპოლიტიკურ წარმატებას მიაღწია - სწრაფად დაუახლოვდა ევროკავშირს მასში გაწევრიანების სურვილით, მაგრამ რუსეთ-უკრაინის ომის დაწყების კვალობაზე პარტიამ რუსეთის ორბიტისაკენ გადაუხვია. მთავრობამ ევროპა და ადგილობრივი ოპოზიცია წარმოადგინა „ომის გლობალური პარტიად“, რომელსაც სურს საქართველო მოსკოვთან ომში ჩაითრიოს და კრემლთან დაპირისპირების ინსტრუმენტად გამოიყენოს

ამჟამად „ქართული ოცნება““ ოფიციალურად პრორუსულ პარტიას არ წარმოადგენს, მაგრამ ხშირად მისი პრაქტიკული მოქმედება საერთო პრორუსულ ჩარჩოებში ჯდება. 

ევროპული გზიდან გადახვევის პოლიტიკის ცენტრში მოჩანს „ქართული ოცნების“ დამაარსებელი ბიძინა ივანიშვილი - მილიარდერი, ყოფილი პრემიერ-მინისტრი, რომელიც ბოლო ათწლეულში წავიდა ქართული პოლიტიკიდან, მაგრამ იმავდროულად გავლენიან ადამიანად რჩებოდა. ბიძინა ივანიშვილი რუსეთში ყოფნის დროს გამდიდრდა, 1990-იან წლებში და როგორც მისი კრიტიკოსები ამბობენ,  მისი რიტორიკა და პოლიტიკური მრწამსი რუსეთის ლიდერის პოზიციას უთავსდება.

რუსეთის არმიის უკრაინაში შეჭრის დაწყებიდან პურველ ეტაპზე საქართველომ უკრაინას მხარი დაუჭირა. თბილისში დღესაც ბევრი უკრაინული დროშა ფრიალებს, მაგრამ მთავრობა თავს იკავებს რუსეთის გადაჭარბებული კრიტიკისაგან და ერიდება ანტირუსული სანქციების რეალიზებას.

„ჩვენ, როგორც ქვეყნის მმართველმა პარტიამ, მთავრობამ, ყველაფერი გავაკეთეთ უკრაინისა და უკრაინელი ხალხის მხარდასაჭერად“, - განაცხადა „ვაშინგტონ პოსტთან“ საუბარში „ქართული ოცნების“ თავმჯდომარის მოადგილემ არჩილ თალაკვაძემ, მაგრამ, მისი თქმით, დასავლეთის ოფიციალურმა პირებმა რუსეთ-უკრაინის ომში საქართველოს ჩათრევა მოისურვეს: „ჩვენ ჩავთვალეთ, რომ ასეთი პოლიტიკა საქართველოსათვის ძალზე სარისკო და გაუმართლებელი იქნებოდა“.

„ქართულმა ოცნებამ“ წინასაარჩევნო კამპანიის დროს აქტიურად ისარგებლა უკრაინის ომით და ამომრჩევლებს პლაკატების სერია შესთავაზა, რომლებზე გამოსახულია ერთი მხრივ, ომით დანგრეული უკრაინის ქალაქები და სოფლები, მეორე მხრივ - აღმშენებლობის პროცესში მყოფი საქართველო. ასეთმა პროპაგანდამ თავისი გამოძახილი ჰპოვა რუსეთთან ომგადატანილ საქართველოს მოსახლეობაში, განსაკუთრებით სოფლებში, ოკუპირებულ რეგიონებთან ახლოს, მხარეთა დამაშორიშორებელ ე.წ. სადემარკაციო ხაზის გასწვრივ.

როგორ ავიცილოთ თავიდან ომი

ქართველებს კარგად ახსოვთ 2008 წლის აგვისტოს ომი. ჭორვილისაკენ - ბიძინა ივანიშვილის მშობლიური სოფლისაკენ მიმავალი გზა, რომელიც კავკასიის ქედის სამხრეთ კალთებზე მდებარეობს, სწორედ რუსეთის მიერ ოკუპირებული რეგიონის - სამხრეთ ოსეთთან ახლოს გადის, სულ რაღაც ორიოდე კილომეტრში, სადემარკაციო ხაზთან.

ჭორვილაში ბიძინა ივანიშვილს თითქმის ეროვნულ გმირად თვლიან - მდიდარ ადამიანად, რომელიც თანასოფლელებს ყოველმხრივ ეხმარებოდა - სახლებისა თუ გზების მშენებლობაში, ჯანდაცვასა თუ კომუნალური გადასახადების გადახდაში, სანამ მან სახელმწიფო თანამდებობა - ქვეყნის პრემიერ-მინისტრის პოსტი არ დაიკავა.

„მე ომის მოწინააღმდეგ ვარ. დარწმუნებული ვარ, რომ „ქართული ოცნება“ მსვიდობას შეინარჩუნებს. არ გვსურს, რომ რომელიმე ქვეყანა საქართველოს მტერი იყოს და არც ის გვინდა, რომ საქართველოს იყოს სხვა ქვეყნის მტერი“, - ამბობს გიორგი გურძენიძე, სკოლის დირექტორი, რომელსაც ახსოვს, თუ როგორ ხმაურით დაფრინავდნენ სოფლის თავზე, ცაში რუსული თვითმფრინავები 2008 წელს.

„ქართული ოცნება“ აქტიურად უჭერს მხარს ბიძინა ივანიშვილის პოლიტიკური კურსის ორ ძირითად მომენტს - მშვიდობას ნეიტრალიტეტის გზით და ქართული ტრადიციული ფასეულობების დაცვას. „ქართული ოცნების“ მტკიცებით, მისი სტრატეგიული მიზანი არ შეცვლილა - ევროინტეგრაცია ძალაში რჩება, რომლის რეალიზებას 2030 წლისათვის არის დაგეგმილი: საქართველო ევროკავშირის წევრი გახდება „ღირსეულად“ და ტრადიციული ეროვნული ფასეულობების დაცვით.

„რა თქმა უნდა, მსურს ევროკავშირის წევრი ვიყოთ, მაგრამ ჩვენ ჩვენი წინაპრების ღირსებაც და მემკვიდრეობაც უნდა დავიცვათ. ქალი ქალი უნდა იყოს, კაცი კი - კაცი“, - ამბობს ჭორვილელი მამია მაჭავარიანი.

ქართველთა ღირსება კი დაცული იქნება ორი კანონით, რომლებმაც, პრაქტიკულად, ევროკავშირში საქართველოს პოტენციური წევრობის პროცესი შეაჩერეს - იმიტომ, რომ მათი დებულებები ევროპული ბლოკის სტანდარტებს ეწინააღმდეგება. ეს კანონებია „ოჯახური ფასეულობებისა და არასრულწლოვანების დაცვის, ასევე უცხოური გავლენის გამჭვირვალობის შესახებ, რომლებიც, როგორც ოპოზიცია აცხადებს, რუსული სამართლებრივი აქტების ასლებს წარმოადგენენ.

ევროპა შორეული ხდება?!

საქართველოს დედაქალაქის მცხოვრებთა ნაწილი შეშფოთებულია, რომ ქვეყნის შანსი ევროკავშირის წევრობაზე მცირდება. „არჩევნებში „ქართული ოცნების“ გამარჯვება სხვა არაფერია, თუ არა ხელისუფლების უზურპაცია“, - ამბობს 38 წლის გიორგი, რომელიც გვარს არ ასახელებს, ვაითუ დევნა დაუწყონ, - „ჩვენ ევროკავშირთან ინტეგრაცია უნდა გავაღრმავოთ. რუსეთთან დაახლოებას კი არცერთი ნორმალური ქვეყანა არ ცდილობს. პრორუსუსლი ორიენტაცია თვითმკვლელობას ნიშნავს, რადგან მოსკოვი არანაირი შეთანხმების პირობებს არ იცავს“.

ოპოზიცია მწვავედ აკრიტიკებს „ქართული ოცნების“ ომის წინააღმდეგ მიმართულ კურსს და მას პროპაგანდისტულს უწოდებს, ზოგიერთები კი თვლიან, რომ მმართველ პარტიის მხრიდან ამგვარი ლოზუნგების წარმოჩენა ხელისუფლებაში დარჩენასა და ერთპარტიული მმართველი სისტემის შენარჩუნებას ემსახურება.

პარტია „საქართველოსათვის“ ლიდერის გიორგი გახარიას განცხადებით, ბიძინა ივანიშვილისა და „ქართული ოცნების“ პოლიტიკაში მომხდარი ცვლილებები - პრორუსული გადახრები - იმითაა გამოწვეული, რომ ევროკავშირში გაწევრიანება ხელისუფლების როტაციას ნიშნავს: „მისი მთავარია მიზანია ხელისუფლების შენარჩუნება. იგი ხედავს, რომ ევროპული დემოკრატია ხელისუფლების არჩევნების გზით შეცვლას ითვალისწინებს“.

მაგრამ არჩევნების შედეგების წინააღმდეგ მიმდინარე საპროტესტო აქციები ისეთივე ძლიერი და ფართო არ არის, როგორიც გაზაფხულზე მიმდინარეობდა ზემოთ ხსენებული კანონების მიღების დროს. ეს ნიშნავს, რომ ოპოზიცია გამოფიტულია. მათ ვერც დასავლეთი ვერ უწევს სათანადო დახმარებას. ბრიუსელს შეუძლია გარკვეული ზეწოლა მოახდინოს „ქართულ ოცნებაზე“, მაგრამ ევროპელი ჩინოვნიკების რეაქცია აწონილ-დაწონილია: დამკვირვებლებმა ნამდვილად დააფიქსირეს დარღვევები, მაგრამ მათ თავი შეიკავეს იმის განცხადებაზე, რომ არჩევნები გაყალბდა და ხმები მოპარულია.

არჩევნებში მომხდარი ყველა დარღვევის დეტალურად გამოკვლევა დროს მოითხოვს - კვირეებს და შეიძლება თვეებსაც, თანაც საკმაოდ რთულია მათი დამტკიცება-დადასტურება. „ჩვენ ახლა ისეთ სიტუაციასთან გვაქვს საქმე, როცა დასავლეთს არ სურს ხისტი ნაბიჯები გადადგას საკმარისი მტკიცებულებების გარეშე, ოპოზიციას კი საკმარისი მტკიცებულებები არ აქვს“, - ამბობს ჯონ დიპირო საერთაშორისო რესპუბლიკური ინსტიტუტიდან.

ბიძინა ივანიშვილი აშკარად იმაზე დებს თავის ფსონს, რომ ევროპა საქართველოსადმი ინტერესს დაკარგავს. ჯერ კიდევ ზაფხულში იგი აცხადებდა, რომ აშშ-ის საპრეზიდენტო არჩევნებში დონალდ ტრამპის გამარჯვება რუსეთ-უკრაინის ომს დაასრულებს. „ჩვენ მაქსიმუმ ერთი წელი გვაქვს, რომ ეს ყველაფერი მოვითმინოთ, შემდეგ კი [დასავლეთის] გლობალური და რეგიონული ინტერესები შეიცვლება, მათთან ერთად კი შეიცვლება ინტერესები საქართველოს მიმართაც“, - ამბობდა ბიძინა ივანიშვილი, - ომის დასრულებასთან ერთად კი ყველა გაუგებრობა ევროპასთან და ამერიკასთან გაქრება“.

წყარო: https://www.washingtonpost.com/world/2024/11/21/georgia-russia-elections-influence/

 

See all
Survey
ვინ გაიმარჯვებს რუსეთ - უკრაინის ომში?
Vote
By the way