USD 2.7195
EUR 3.2090
RUB 3.4546
თბილისი
ზურა დათუაშვილი - საინტერესო სუბიექტი იყო კალინინი. არსენობამდე ბევრი უკლდა, მაგრამ ქეიფი ნამდვილად უყვარდა და გზებზე სუფრის გადაფენა
თარიღი:  1482

ისტორიკოსი და ჟურნალისტი ზურა დათუაშვილი თავის ფესიბუკის გვერდზე  ლენინის (სსრკ-ის სახალხო კომისართა
საბჭოს თავმჯდომარე) და კალინინის (სსრკ უმაღლესი საბჭოს პრეზიდიუმის თავმჯდომარე) ერთობლივ სურათს აქვეყნებს და საინტერესო ისტორიებს იხსენებს კალინინის მონაწილეობით.

" ეს ფოტო რამდენჯერმე შემხვდა სოციალურ ქსელში და იმდენჯერვე ატყდა კამათი, ფეიკია თუ რეალური კადრი. კომენტატორები ვერც იმაზე თანხმდებიან, ვინაა გამოსახული პროლეტარიატის უსაფლავო ვოჟდის გვერდით - ლევ ტროცკი თუ მიხეილ კალინინი.

თავს ვერ დავდებ, ნამდვილად არ ვიცი, ნაყალბევია სურათი თუ რეალური, მაგრამ თუ სინამდვილეს ასახავს, უფრო კალინინის ვერსიისკენ ვიხრები. ტროცკი ლენინზე ბევრად ახალგაზრდა იყო და რევოლუციის წინა პერიოდში კუპრივით შავი თმა-წვერი ჰქონდა.
არის კიდევ ერთი არგუმენტი ამ მოსაზრების სასარგებლოდ - გარმონი.
ცნობილი ფაქტია - კალინინი გართობის, სიძვის დიაცთა და კაი სმა-ჭამის მოყვარული კაცი იყო. ბოლშევიკურ ელიტაში იცოდნენ მისი ჰედონისტური სისუსტენი. ერთი-ორჯერ სტალინი გაუბრაზდა კიდეც, მაგრამ საკავშირო მამასახლისი იმდენად მონური მორჩილებით ელაქუცებოდა ხალხთა მეორე მამიკოს, იმანაც ხელი ჩაიქნია - ჯანდაბას შენი თავი, თუნდაც ქვა გიხლიაო.
ამ დღეებში ცნობილი სახალხო მასწავლებლის, ვარლამ ძიძიგურის მოგონებები წავიკითხე, რომელშიც საინტერესო ფაქტია აღწერილი კალინინის საქართველოში ყოფნის შესახებ.
1925 წლის მარტის პირველ რიცხვებში თბილისში საკავშირო ცაკ-ის სესია ჩატარდა, რომელსაც მოსკოვიდან სპეციალურად ჩამოსული კალინინი უძღვებოდა. ამ პერიოდს დაემთხვა ინცინდენტი ხონის რაიონის სოფელ მათხოჯში, სადაც ადგილობრივი კომკავშირლების დანაშაულებრივი გულგრილობის გამო მთლიანად გადაიბუგა სოფლის მოსახლეობის მონაწილეობით აგებული სახალხო სახლი. ვ. ძიძიგური ს. ორჯონიკიძის დახმარებით ეწვია ცაკ-ის თავმჯდომარეს და სთხოვა, რომ მოენახულებინა დამწვარი ობიექტი. მისდა გასაკვირად, კალინინი მყისვე დათანხმდა, მომდევნო დღეს დაახლოებით ასკაციანი ამალით ჩავიდა ქუთაისში, იქ ღამე გაათია და მეორე დილით მათხოჯში გაემგზავრა დიდი ავტოკოლონით. მას თან ახლდა ფილიპე მახარაძე და საქართველოს კომპარტიის მაღალი თანამდებობის ჯერ კიდევ მოსიარულე გვამები, რომლებიც ათიოდე წლის შემდეგ უძრავი გვამების კატეგორიაში გადაამისამართა სტალინმა.
მაღალი სტუმრის დასახვედრად, ბუნებრივია, სათანადოდ გაისარჯნენ მასპინძლები. მათხოჯის მეზობელი სოფლებიდან საგანგებოდ გამოიყვანეს მოსახლეობა და საზეიმო შეხვედრა მოუწყვეს დელეგაციას. კალინინმა დაათვალიერა გადამწვარი სახალხო სახლი, მსუბუქად გაჯორა მასპინძლები - აშენება კი შეგძლებიათ, მაგრამ მოვლა არაო და მერე ანუგეშა - ხელები არ ჩამოუშვათ, სასწრაფოდ აღადგინეთ, საქართველოს მთავრობა დაგეხმარებათ და არც მე მოგაკლებთ მოსკოვიდან ყურადღებასო.
მერე გაიმართა დიდი მიტინგი პარტიული ხრიგინის ტრადიციული ელემენტებით და ბოლოს ყველაფერი დაგვირგვინდა სამასკაციანი, მასშტაბური ბანკეტით რამდენიმე ადგილობრივი მცხოვრების ოჯახში. მთავარი სუფრა თვითონ ვ. ძიძიგურის სახლში გაიშალა, რომელსაც პირადი თანდასწრებით პატივი დასდეს პარტიისა და მთავრობის მაღალჩინოსნებმა.
ვ. ძიძიგური დეტალურად აღწერს მათხოჯში კალინინის ყოფნის ყველა ეპიზოდს, მათ შორის - სუფრასაც. კარგად რომ გამოძღა და სასმელიც გვარიანად ყლურწა, საკავშირო მამასახლისი გრიალის ხასიათზე დადგა და მასპინძლებს “გარმოშკა” მოთხოვა. ჯერ თვითონ იცეკვა, მერე სოფლელებიც აიყოლია და დილის ექვს საათამდე მუხლი არ ჩაუხრია. უკვე თენდებოდა, მოსასვენებლად რომ გადაიყვანეს ვ. ძიძიგურის ბიძის მეზობლად მდგარ სახლში.
დილით გაღვიძებულმა ვარლამმა სტუმარი რომ მოიკითხა, უთხრეს, - ბიძაშენის სამზადშია და ბიცოლაშენს ელაპარაკებაო. მასპინძელს გაუკვირდა, ბიცოლაჩემმა ორი სიტყვა არ იცის რუსულად და როგორ აგებინებსო. სამზადში შესულს თვალწინ ასეთი სცენა გადაეშალა - სამზადში, შუაცეცხლთან, ჯორკოზე იჯდა კალინინი და მისჩერებოდა, როგორ ამოჰყავდა მოხუც დიასახლისს ყველი. მასპინძელი ხელების მოშველიებით ცდილობდა აეხსნა სტუმრისთვის ტექნოლოგიური ნიუანსები.
- “ცუნცულა გინდა”? - ჰკითხა ბიცოლამ კალინინს, თან თოთო ყველის ნაწყვეტი ამოუღო ქოთნიდან და მისცა. კალინინმა გამოართვა, პირში ჩაიდვა და “უჰ-უჰ”-ს ძახილით ჭამდა. ბიცოლამ იფიქრა, მოეწონაო:
- კიდევ გინდა ცუნცულა, ჰა!
- ბიცოლა, ეს პრეზიდენტია! - ვუთხარი მე.
- რაა, შვილო, ეზიდენტი?
- მეფის მაგიერი!
- იჰ, მეფეს რა უნდა ჩემს “კუხნაში”?
როცა კალინინს ვარლამმა ბიცოლამისთან საუბრის შინაარსი გადაუთარგმნა, ბევრი იცინა.
რაკი საკავშირო მამასახლისის ქუთაისურ-ხონურ ვოიაჟს დაწვრილებით შევეხე, ბარემ ორ სასეირო ეპიზოდსაც გავიხსენებ ვ. ძიძიგურის წიგნიდან.
ქუთაისში კალინინს ერთმა გლეხმა თხოვნა მიართვა, - სასოფლო საბჭოს თავმჯდომარემ ცხრა დღე ჩამსვა “ნაობახში” და უბრძანე, ჩამომეხსნასო. - რა დააშავეო, ჰკითხა ცაკ-ის თავმჯდომარემ. - არაფერი, იმისთვის დამსაჯა, რომ ღმერთი მწამსო. - ახალთაობის ხალხს ხომ არ ებრძვიო, ისევ ჩაეკითხა კალინინი. - არა, ეგენი კაი საქმეს აკეთებენო. საკავშირო მამასახლისს პასუხი მოეწონა და ქუთაისის აღმასკომის თავმჯდომარეს “უბრძანა”, - სასოფლო საბჭოს თავმჯდომარე 18 დღით ჩააყუდეთო.
როცა სტუმარს ქალაქი დაათვალიერებინეს, მასპინძლებმა თავის მოსაწონებლად საგანგებოდ აჩვენეს ცენტრალურ მოედანზე ახალდანგრეული “სობორო”. ვ. ძიძიგურის გადმოცემით, რომელიც ამ დროს იქვე იმყოფებოდა, კალინინს მაინცდამაინც არ მოსწონებია ნანახი და ქუთაისის მაზრის აღმასკომის თავმჯდომარისთვის ირონიულად უკითხავს - მეტი არაფერი გქონდათ გასაკეთებელიო?
საინტერესო სუბიექტი იყო კალინინი. არსენობამდე ბევრი უკლდა, მაგრამ ქეიფი ნამდვილად უყვარდა და გზებზე სუფრის გადაფენა…"
მიყევით ბმულს - ზურა დათუაშვილი
ანალიტიკა
«The Guardian»: „ პლანეტაზე მშვიდობის ბედი სასტიკი და დაუნდობელი პატრიარქების ხელშია, რომლებიც მომავალ თაობას მსოფლიო წესრიგის ნანგრევებს უტოვებენ“

„სწორედ იმ დროს, როცა მსოფლიოს უაღრესად ჭირდება ბრძენი უხუცესები, პლანეტაზე მშვიდობის ბედი სასტიკი და დაუნდობელი პატრიარქების ხელშია, რომლებიც მომავალ თაობას მსოფლიო წესრიგის ნანგრევებს უტოვებენ“ - ასეთი სათაური აქვს ბრიტანულ გაზეთ „გარდიანში“ (The Guardian) გამოქვეყნებულ სტატიას, რომლის ავტორია დევიდ ვან რეიბრუკი, ნობელის პრემიის ლაურეატი ფილოსოფიაში ნიდერლანდებიდან.

გთავაზობთ პუბლიკაციას მცირე შემოკლებით:

მოდით ერთ დელიკატურ საკითხზე მსჯელობას შევეცადოთ: ვისაუბროთ ასაკზე ისე, რომ ეიჯიზმში - ასაკობრივ დისკრიმინაციაში - არ გადავვარდეთ.

არასოდეს არ მომხდარა ისეთი პრეცედენტი პლანეტის თანამედროვე ისტორიაში, როგორიც დღეს არის: მსოფლიოში მშვიდობის ბედი ისეთი ადამიანების ხელშია, რომლებიც საკმაოდ ხანდაზმულები არიან. ვლადიმერ პუტინს და სი ძინპინს 72 წელი შეუსრულდათ, ნარენდრა მოდი - 74 წლისაა, ბენიამინ ნეთანიაჰუ - 75-ის, დონალდ ტრამპი - 79-ის, ალი ჰამენეი - 86-ის.

რასაკვირველია, მედიცინის განვითარების წყალობით, ადამიანები სულ უფრო მეტ ხანს ცოხლობენ და შეუძლიათ აქტიური ცხოვრებით იცხოვრონ, მაგრამ ამის მიუხედავად, დრეს ცვენ მოწმენი ვართ იმ პოლიტიკური ლიდერების რაოდენობის ზრდისა, რომლებიც ასაკის კვალობაზე სულ უფრო ამკაცრებენ საკუთარ ხელისუფლებას, ხშირად თავიანთი ახალგაზრდა კოლეგების ხარჯზე.

გასულ კვირაში ჰააგაში ნატოს ყოველწლიურ სამიტზე ალიანსის ლიდერები, ემანუელ მაკრონის და მეტე ფრედერიქსონის (ორივე 47-47 წლისაა), ჯორჯა მელონის (48 წლის), პედრო სანჩესის (53 წლის) ჩათვლით, იძულებულნი იყვნენ დათანხმებულიყვნენ დონალდ ტრამპის მოთხოვნას სამხედრო ბიუჯეტის გაზრდის შესახებ. ნატოს წევრი ქვეყნების მეთაურების საშუალო ასაკი 60 წელს შეადგენს: გერმანიის კანცლერი 69-ისაა, ხოლო თურქეთის პრეზიდენტი რეჯეფ ერდოღანი - 71 წლის.

ყველა დაეთანხმა სამხედრო ასიგნებათა 5%-იან ზრდას, თუმცა აშკარაა, რომ ეს ციფრო თვითნებურად არის დადგენილი - მისი განხილვა სერიოზული დებატებით არ მომხდარა არც ნატოში და არც წევრი ქვეყნების შიგნით. ამ დროს უფრო მეტად სამხედრო-პოლიტიკური რეალობას კი არ მიექცა ყურადღება, არამედ ჭირვეული ამერიკელი პატრიარქის პატივისცემას და მის აკვიატებულ მოთხოვნას. ნატოს გენერალური მდივანი მარკ რიუტე, რომელიც მხოლოდ 58 წლისაა, ისე შორს წავიდა აშშ-ის პრეზიდენტისადმი მოწიწებაში, რომ დონალდს „მამიკოთი“ (Daddy) მიმართა. ეს დიპლომატია არ არის. ეს მორჩილებაა.

თაობათა კონფლიქტი სხვა არენებზეც ხდება: უკრაინის 47 წლის პრეზიდენტი ვოლოდიმირ ზელენსკი უპირისპირდება მასზე ბევრად უფროსი ასაკის კოლეგას - რუსეთის 72 წლის პრეზიდენტ ვლადიმერ პუტინს. იმავე ასაკის მქონე სი ძინპინი მტრული თვალით უყურებს ტაივანის  პრეზიდენტს, რომელიც კომუნისტ ბელადზე 7 წლით უმცროსია. ბენიამინ ნეთანიაჰუ, რომლის წლოვანება საუკუნის სამ მეოთხედს შეადგენს, აუღელვებლად უყურებს ღაზას სექტორის განადგურებას, რომლის მოსახლეობის საშუალო ასაკი 18-20 წელია. ირანში 86 წლის ლიდერი მართავს ქვეყნის 80-მილიონიან მოსახლეობას, რომელთა საშუალო ასაკი 32 წელია. კამერუნელი 92 წლის პრეზიდენტი პოლ ბია 1982 წლიდან იმყოფება იმ ქვეყნის სათავეში, რომლის მცხოვრებლების საშუალო ასაკს 18 წელი შეადგენს, ხოლო სიცოცხლის საშუალო ხანგრძლივობა - 62 წელს.

რასაკვირველია, ჩვენ არ ვდგავართ გერონტოკრატიული შეთქმულების წინაშე. ჯერ-ჯერობით არც მოხუცი მოქმედი ლიდერების კლუბი არ არსებობს, რომლებიც მსოფლიოს ბატონობას სიცოცხლის ბოლომდე ესწრაფვიან... მაგრამ არის რაღაც შემაშფოთებელი იმაში, რომ  მშვიდობა ინგრევა სწორედ იმ ადამიანების მიერ, რომელთა ცხოვრება მეორე მსოფლიო ომის შემდომი არქიტექტურით განისაზღვრა. ალი ჰამენეი 6 წლისა იყო, როცა ჯერ გერმანიამ, შემდეგ კი იაპონიამ ხელი უსიტყვო კაპიტულაციას მოაწერეს.

დონალდ ტრამპი 1946 წელს დაიბადა, როცა გაერომ თავისი პირველი გენერალური ასამბლეის სხდომა ჩაატარა. ბენიამინ ნეთანიაჰუ  დაიბადა ისრაელის სახელმწიფოს შექმნიდან ერთი წლის შემდეგ. ნარენდრა მოდი დაიბადა 1950 წელს, როცა ინდოეთი საპარლამენტო რესპუბლიკად გამოცხადდა და ქვეყნის კონსტიტუცია მიიღეს. ვლადიმერ პუტინი ქვეყანას 1952 წლის ოქტომბერში მოევლინა, იოსებ სტალინის სიკვდილამდე რამდენიმე თვით ადრე. ამხანაგი სი ძინპინი - 1953 წლის ივნისში დაიბადა, სტალინის სიკვდილის შემდეგ. რეჯეფ ერდოღანი გაჩნდა 1954 წელს, თურქეთის ნატოში შესვლიდან ორი წლის შემდეგ. ყველა ჩამოთვლილი პირები ომისშემდგომი ეპოქის ბავშვები არიან და ახლა, როცა თავიანთი სიცოცხლის მიჯნას უახლოვდებიან, ისინი, როგორც ჩანს, მზად არიან იმ მსოფლიოს დასანგრევად, რომლებშიც თვითონ დაიბადნენ. ასთი მოქმედება შურისძიებას ჰგავს.

დიახ, საერთაშორისო წესრიგი, რომელიც თეორიულად გარკვეულ წესებს ემყარებოდა, პრაქტიკაში ყოველთვის არეულ-დარეული იყო, ვიდრე ეს ქაღალდზე ჩანდა. მაგრამ, ნებისმიერ შემთხვევაში რაღაც იდეალი არსებობდა, რომლის მიღწევას ყველა თავისებურად ცდილობდა. არსებობდა საერთო მორალური პრინციპები - დიახ, მყიფე, მაგრამ გულწრფელი, რომელიც იმ რწმენას ემყარებოდა, რომლის მიხედვით, კაცობრიობას აღარ უნდა გაემეორებინა მე-20 საუკუნის პირველი ნახევრის მხეცობები და რომ უმჯობესია უთანხმოებები დიალოგისა და დიპლომატიის მეშვეობით მოგვარდეს. დღეს ეს რწმენები აორთქლდა, გაქრა და უმეტესად იმ ადამიანთა გონებასა და სულში, რომლებისთვისაც ყველაზე ძვირფასი უნდა ყოფილიყო და რომელებიც სიკეთის რწმენას ყველაზე მეტად უნდა გაფრთხილებოდნენ.

დღეს უპრეცედენტო მომენტია. წინა მსოფლიო მართლწესრიგის არქიტექტორები - ადოლფ ჰიტლერი, ბენიტო მუსოლინი, იოსებ სტალინი და მაო ძედუნი სულ რაღაც 30-40 წლისანი იყვნენ, როცა ხელისუფლებაში მოვიდნენ. ახალმა თაობამ ახალი მსოფლიო ააშენა, მაგრამ წინა მართლწესრიგის შედეგებს შეეჯახნენ. დრეს ახალი მსოფლიოც ინგრევა იმ ძველი თაობის ადამიანების მიერ, რომლებიც ვერ იცოცხლებენ იმ დრომდე, რათა დაინახონ, როგორი ნანგრევები დარჩება მათი მოქმედებით.

ჩვენ შეიძლებოდა გვქონოდა იმის იმედი, რომ თაობა, რომელსაც ბედმა გაუღიმა და სიცოცხლის ხანგრძლივობა გაუგრძელდა, თავიანთი სიკვდილის შემდეგ სიკეთის, პტივისცემის და გლობალური პოზიტიური ხელმძღვანელობის მემკვიდრეობას დატოვებდა. ამის ნაცვლად ჩვენ მოწმენი ვართ ბოლო ათწლეულებში მომხდარი ყველაზე უარესი რეპრესიების, ძალადობის, გენოციდების, ეკოციდების და საერთაშორისო სამართლის მიმართ უპატივცემლო დამოკიდებულებისა, რომლებსაც ყველაზე მეტად ულმობელი 70-80 წლის მოხუცები სჩადიან და რომლებიც, როგორც ჩანს, უფრო მეტად იმით არიან დაინტერესებული, რომ თავი აარიდონ სამართლებრივ პასუხისმგებლობას, ვიდრე მშვიდობის შენარჩუნებაზე იზრუნონ.

მაგრამ ასე არ უნდა იყოს.

როცა ნელსონ მანდელამ 1999 წელს სამხრეთ აფრიკის რესპუბლიკის პრეზიდენტის პოსტი დატოვა, მან ჩამოაყალიბა ორგანიზაცია „უხუცესები“, რომელიც ყოფილ მსოფლიო ლიდერებს აერთიანებდა. ისინი მუშაობდნენ მშვიდობის, სამართლიანობისა და ადამიანის უფლებების მხარდასაჭერად. დღეს, მოქმედებენ რა კონსენსუსის ტრადიციებით და წინა თაობების პოლიტიკოსთა საუკეთესო გამოცდილებით, „უხუცესების“ წევრები ითვლებიან იმის მაგალითად, თუ როგორ შეუძლიათ ასაკოვან ადამიანებს კაცობრიობას მოუტანონ მეტი სინათლე, გამოხატონ თანაზიარობა, იმოქმედონ სინდისით და არა მარტო გავლენითა და ძალით.

პრობლემა მოხუცებულობაში არ არის. პრობლემა იმაშია, თუ როგორი მიზნის მიღწევა სურთ მისი სარგებლობით და რას აძლევენ უპირატესობას. მსოფლიოს არ სურს ისეთი ახალი მოხუცი ძალოვანი პირები, რომლებსაც მმართველის საჭისა და ტახტის დატოვება არ სურთ. მსოფლიოსათვის უკეტესია ის მოხუცი ლიდერები, ის უხუცესები, რომლებიც მზად არიან კომპრომისებისათვის და ადამიანთა ენერგიის სასიკეთოდ წარმართვისათვის. ისინი, ვინც მემკვიდრეობაზე ფიქრობენ არა როგორც პირად დიდებაზე, არამედ როგორც მშვიდობაზე, რომელსაც ისინი თავიათი სიცოცხლის შემდეგ დატოვებენ. ჩვენს დროში გვჭირდება არა ბატონობა, არამედ სიბრძნის გამოვლენა. და ეს, საბოლოო ჯამში, არის ის, რაც მმართველს ლიდერისაგან განასხვავებს.

სრულად
გამოკითხვა
ვინ გაიმარჯვებს რუსეთ - უკრაინის ომში?
ხმის მიცემა
სხვათა შორის

მსოფლიოს ისტორიაში, უდიდესი იმპერიები ტერიტორიით(მლნ კვ. კმ): ბრიტანეთი - 35.5 მონღოლეთი - 24.0 რუსეთი - 22.8 ქინგის დინასტია (ჩინეთი) - 14.7 ესპანეთი - 13.7 ხანის დინასტია (ჩინეთი) - 12.5 საფრანგეთი - 11.5 არაბეთი - 11.1 იუანების დინასტია (ჩინეთი) - 11.0 ხიონგნუ - 9.0 ბრაზილია - 8.337 იაპონია - ~8.0 იბერიული კავშირი - 7.1 მინგის დინასტია (ჩინეთი) - 6.5 რაშიდუნების ხალიფატი (არაბეთი) - 6.4 პირველი თურქული სახანო - 6.0 ოქროს ურდო - 6.0 აქემენიანთა ირანი - 5.5 პორტუგალია - 5.5 ტანგის დინასტია (ჩინეთი) - 5.4 მაკედონია - 5.2 ოსმალეთი - 5.2 ჩრდილო იუანის დინასტია (მონღოლეთი) - 5.0 რომის იმპერია - 5.0

Ford, საავტომობილო ბაზრის დომინანტი მაშინ, როდესაც საავტომობილო ბაზარი ჯერ კიდევ ჩამოყალიბების პროცესში იყო, Ford Model T იყო დომინანტი მანქანა. 1916 წლის მონაცემებით, ის მსოფლიოში ყველა ავტომობილის 55%-ს შეადგენდა.

ილია ჭავჭავაძე: "როცა პრუსიამ წაართვა საფრანგეთს ელზასი და ლოტარინგია და პარლამენტში ჩამოვარდა საუბარი მასზედ, თუ რაგვარი მმართველობა მივცეთო ამ ახლად დაჭერილს ქვეყნებს, ბისმარკმა აი, რა სთქვა: ,,ჩვენი საქმე ელზასსა და ლოტარინგიაში თვითმმართველობის განძლიერება უნდა იყოსო. ადგილობრივნი საზოგადოების კრებანი უნდა დავაწყოთო ადგილობრივის მმართველობისთვისაო. ამ კრებათაგან უფრო უკეთ გვეცოდინება იმ ქვეყნების საჭიროება, ვიდრე პრუსიის მოხელეთაგანა. ადგილობრივთა მცხოვრებთაგან ამორჩეულნი და დაყენებულნი მოხელენი ჩვენთვის არავითარს შიშს არ მოასწავებენ. ჩვენგან დანიშნული მოხელე კი მათთვის უცხო კაცი იქნება და ერთი ურიგო რამ ქცევა უცხო კაცისა უკმაყოფილებას ჩამოაგდებს და ეგ მთავრობის განზრახვასა და სურვილს არ ეთანხმება. მე უფრო ისა მგონია, რომ მათგან ამორჩეულნი მოხელენი უფრო ცოტას გვავნებენ, ვიდრე ჩვენივე პრუსიის მოხელენი”. თუ იმისთანა კაცი, როგორც ბისმარკი, რომელიც თავისუფლების დიდი მომხრე მაინდამაინც არ არის, ისე იღვწოდა თვითმმართველობისათვის, მერე იმ ქვეყნების შესახებ, რომელთაც გერმანიის მორჩილება არამც თუ უნდოდათ, არამედ ეთაკილებოდათ, თუ ამისთანა რკინის გულისა და მარჯვენის კაცი, როგორც ბისმარკი, სხვა გზით ვერ ახერხებდა ურჩის ხალხის გულის მოგებას, თუ არ თვითმმართველობის მინიჭებითა, სხვას რაღა ეთქმის."

დედამიწაზე არსებული ცოცხალი არსებებიდან მხოლოდ ადამიანს და კოალას აქვთ თითის ანაბეჭდი

ინდოელი დიასახლისები მსოფლიო ოქროს მარაგის 11% ფლობენ. ეს უფრო მეტია, ვიდრე აშშ-ს, სავალუტო ფონდის, შვეიცარიის და გერმანიის მფლობელობაში არსებული ოქრო, ერთად აღებული.

დადგენილია, რომ სასოფლო-სამეურნეო კულტურათა მოსავლიანობის განმსაზღვრელ კომპლექსურ პირობათა შორის, ერთ-ერთი თესლის ხარისხია. მაღალხარისხოვანი ჯიშიანი თესლი ერთ-ერთი მნიშვნელოვანი ფაქტორია მოსავლიანობის გასადიდებლად, რაც აგრეთვე დასაბუთებულია ხალხური სიბრძნით "რასაც დასთეს, იმას მოიმკი". - ქართული გენეტიკისა და სელექცია–მეთესლეობის სკოლის ერთ-ერთი ფუძემდებელი, მეცნიერებათა დოქტორი, აკადემიკოსი პეტრე ნასყიდაშვილი

ებოლა, SARS-ი, ცოფი, MERS-ი, დიდი ალბათობით ახალი კორონავირუსი COVID-19-იც, ყველა ამ ვირუსული დაავადების გავრცელება ღამურას უკავშირდება.

ყველაზე დიდი ეპიდემია კაცობრიობის ისტორიაში იყო ე.წ. "ესპანკა" (H1N1), რომელსაც 1918-1919 წლებში მიახლოებით 100 მილიონი ადამიანის სიცოცხლე შეეწირა, ანუ დედამიწის მოსახლეობის 5,3 %.

იცით თუ არა, რომ მონაკოს ნაციონალური ორკესტრი უფრო დიდია, ვიდრე ქვეყნის არმია.