,
პოლონეთის მასმედიაში, წინასაარჩევნო კამპანიის ფონზე, მნიშვნელოვანი ყურადღება ეთმობა უკრაინასთან ურთიერთობის პრობლემებს, რომლებიც ბოლო დროს განსაკუთრებით დაიძაბა და კიევსა და ვარშავას შორის მორიგი „წაკინკლავების“ სახით. სხვათა შორის, ცნობილია, რომ ორ ქვეყანას შორის საკმაოდ ბევრი ისტორიული ხასიათის პრობლემა არსებობს, რასაც ახალიც ემატება.
პოლონურმა ყოველდღიურმა გაზეთმა „რეჩპოსპოლიტამ“ გამოაქვეყნა სტატია სათაურით „სამი დიდი შეცდომა, რომელიც ვოლოდიმირ ზელენსკიმ პოლონეთთან მიმართებით დაუშვა“.
გთავაზობთ პუბლიკაციას მცირე შემოკლებით:
უკრაინა და პოლონეთი უშუალო მეზობლები არიან და როცა მეზობლებს შორის რაიმე საკითხის განხილვაა საჭირო, ამისთვის შესაბამისი დრო, ადგილი და არგუმენტები უნდა შეარჩიო. მეზობელთან უბრალო მარილისთვის არ უნდა მიხვიდე იმ დროს, როცა იცი, რომ ის ძალიან სერიოზული საშინაო პრობლემებითაა დაკავებული. უკრაინის პრეზიდენტმა ვოლოდიმირ ზელენსკიმ კი პოლონეთთან მიმართებით სამი ძირითადი შეცდომა დაუშვა, რომლებმაც მნიშვნელოვნად გაართულეს ურთიერთობა.
პირველი შეცდომა:
უკრაინელებმა ვერ მოითმინეს და პოლონეთის საპარლამენტო არჩევნებში „ჩაებნენ“.
კიევი თავისი მიზნების მისაღწევად ყველაფერზე მიდის და ქცევის წესებს არღვევს - პოლონეთის ხელისუფლებას ვაჭრობის მსოფლიო ორგანიზაციაში უჩივლა: ევროკავშირის დადგენილებას არღვევს და თავის შიდა ბაზარზე ხორბლის გაყიდვის უფლებას არ მაძლევსო. თანაც რა დროს - როცა პოლონეთში დაძაბული წინასაარჩევნო კამპანია მიმდინარეობს და მმართველ პარტიას, რომელზეც უკრაინა ნაწყენია, საკმაოდ რთული სიტუაცია აქვს - გაურკვეველია, გაიმარჯვებს თუ არა 15 ოქტომბერს დანიშნულ არჩევნებში. მოკლედ, ვოლოდიმირ ზელენსკი საკუთარი ნებით აღმოჩნდა ჩათრეული ვისლის ნაპირებზე დაწყებულ ბოლო წლების უდიდეს პოლიტიკურ ტორნადოში. არადა, რა ეჩქარებოდა, მოეცადა კიდევ მცირე ხანს და სიტუაციას ნუ დაამძიმებდა. კიევისთვის ხომ უფრო უკეთესია, რომ პოლონელმა პოლიტიკოსებმა რუსეთის წინააღმდეგ იფიქრონ და არა უკრაინის ხორბლის გაყიდვაზე.
რას მოიგებს უკრაინა პოლონეთთან ჩივილით ვაჭრობის მსოფლიო ორგნიზაციაში? ექსპერტები გაკვირვებულები არიან კიევის დემარშით. კაცმა რომ თქვას, პოლონეთი უკრაინული ხორბლის მსხვილი იპორტიორი არასოდეს არ ყოფილა და ის ხორბალი, რომელიც პოლონეთში ვერ გაყიდა, შეეძლო სხვაგან გაეტანა - ესპანეთში, თურქეთში, ბანგლადეშში. მაშ რა სურს ვოლოდიმირ ზელენსკის? ღირს „ჩიტი ბრდღვნად“? ასეთი კითხვები უჩნდება ბევრ კომპეტენტურ ექსპერტს და ანალიტიკოსს. პოლონეთთან დავის საკითხში ისინი ვერავითარ სარგებელს ვერ ხედავენ უკრაინისათვის. პოლონეთს ხომ ტრანზიტი არ გაუჩერებია, უბრალოდ, უკრაინული მარცვლეულის გაყიდვა შიდა ბაზარზე აკრძალა, რასაც თავისი მიზეზი აქვს: წინ არჩევნებია და მთავრობას თავისი ფერმერების, ანუ მრავალრიცხოვანი ამომრჩევლის უკმაყოფილება არ სურს. ნუთუ ამას კიევი ვერ აცნობიერებს?
მეორე შეცდომა:
ვოლოდიმირ ზელენსკის გამოსვლა გაერთიანებული ერების ორგანიზაციაში
ვოლოდიმირ ზელენსკიმ ხორბალზე დავა მსოფლიოს ყველაზე მაღალ ტრიბუნაზე გაიტანა და იქიდან, ყველას გასაგონად განაცხადა - „ევროპაში ვიღაც-ვიღაცა მსახიობები მოსკოვურ თამაშს თამაშობენო“. ვარშავაში ეს დამცინავი მინიშნება კარგად გაიგეს და სათანადოდ შეაფასეს. უკრაინის პრეზიდენტმა, იმის ნაცვლად, რომ ორმხრივი დაძაბული მომენტი ადგილზევე - კიევში - განემუხტა, ნიუ-იორკში გაიტანა და იქიდან „ცეცხლზე ნავთი დაასხა“.
როგორც ჩანს, გაეროს ტრიბუნაზე გამოსვლისას ვოლოდიმირ ზელენსკიში იმ მსახიობმა გაიღვიძა, რომელმაც, მანამ, სანამ პოლიტიკურ გზაზე გავიდოდა, ერთ-ერთ საკულტო უკრაინულ სერიალში სახელწოდებით „ხალხის მსახურში“, სახელმწიფოს მეთაურის (პრეზიდენტის) როლი შეასრულა. ფილმის ერთ-ერთ ეპიზოდში პრეზიდენტი გოლობოროდკო (ანუ ზელენსკი) წყვეტს მოლაპარაკებას საერთაშორისო სავალუტო ფონდთან, უცენზუროდ აგინებს თავის მოსაუბრეს და ხელმოსაწერად მომზადებულ დოკუმენტებს აქეთ-იქით ფანტავს.
ფილმში პრეზიდენტი წყვეტს ამ უღირს გარიგებას და მაყურებელს აჩვენებს, რომ მას მტკიცედ დგომა და მკაცრი რეაგირება შეუძლია. არჩევნებში ვოლოდიმირ ზელენსკიმ უმეტესად სწორედ ამ როლის წყალობით გაიმარჯვა - უკრაინელებს ეგონათ, რომ თავიანთი ოცნების პრეზიდენტი აირჩიეს, რომელსაც შეუძლია თამამად და მტკიცედ ელაპარაკოს უცხოელებს და ქვეყნის ინტერესები დაიცვას. მაგრამ როცა რუსეთთან ომი გაქვს, ამ დროს ერთმანეთისაგან უნდა განასხვავო მეგობრები და პარტნიორები. გაეროს მაღალი ტრიბუნიდან ის სახელმწიფოები უნდა გაკიცხო, რომლებიც პუტინთან „ფლირტაობენ“ და არა მეგობრები, რომლებიც რუსეთის თავდასხმის დღიდან გეხმარებიან და მხარში გიდგანან.
მესამე შეცდომა:
ცუდი მომენტი პოლონელი ოპოზიციონერი ჟურნალისტების დასაჯილდოებლად
ვოლოდიმირ ზელენსკის ნამდვილად არ უნდა გაეკეთებინა ის, რაც მან ნიუ-იორკში და იქიდან დაბრუნების შემდეგ გააკეთა. მან გაეროში უარი თქვა თავის პოლონელ კოლეგასთან ანჯეი დუდასთან შეხვედრაზე, შემდეგ კი უკვე პოლონეთის ტერიტორიაზე, ქალაქ ლიუბლინში ყოფნის დროს დააჯილდოვა პოლონური ოპოზიციური ტელეარხის ჟურნალისტები. ბევრმა პოლონელმა ეს ფაქტი აღიქვა როგორც სილის გაწვნად მმართველი პარტიისა და ქვეყნის ხელმძღვანელების მიმართ. მოკლედ, ისე გამოვიდა, რომ ზელენსკიმ დასაჯილდოებლად პოლონეთის ხელისუფლებისათვის არასასურველი კანდიდატურები შეარჩია. მართალია, მმართველ პარტიას არაფერი უთქვამს, მაგრამ ყველამ დაინახა, რომ ეს იყო ზელენსკის მიერ კაჩინსკის ბოსტანში ნასროლი კიდევ ერთი ქვა.
დღეს უკრაინა სარისკო თამაშს თამაშობს და შეიძლება მან, დიდი ალბათობით, წააგოს.
