USD 2.7247
EUR 2.9345
RUB 2.7873
Tbilisi
ვინ იყო "ირანის ლომი" და რატომ შესძახა "დიდება ქართველთა!"
Date:  391
მსოფლიოს ჭიდაობის ფედერაციამ ირანში დაგეგმა ჩემპიონატის ჩატარება. ქართველნიც თავაწეულნი ვეწვიეთ ირანს. დიდებული იყო სპარსეთის დედაქალაქი. თითქოს აზიურ დარბაისელ გონს ჩაუქსოვია თავისი დიდებულება და ისე გაუშლია ვაკეზე თვალწარმტაცად სპარსთა დედაქალაქი. რამდენი ქართველის მკლავი და გონება შეეწირა ირანს... ვინ მოსთვალოს... მშვენიერ ასულს ავადევნე თვალი, თბილი, თვალებმაყვალა, წარმტაცი გოგო ავიბლანდე თვალში... იქნებ ქართული სისხლი სჩქეფს მის ძარღვებში და თავად არ უწყის, რამდენი პირმშვენიერი ქალ-ვაჟი დააბიჯებს ისპაჰანს, გურჯთა გენი რომ ბობოქრობს მათ სხეულში და... რისთვის ვიტანჯავ თავს ასეთი ფიქრით? განა მომისმენს ვინმე?
ფინალისკენ ჯიუტად მივიწევდით ქართველნი. არცერთ მეტოქეს არ დავუდეთ ტოლი და ჰაა, ფინალის დღეც დადგა.
მარცხენა მკლავი ტრამვირებული მქონდა, ვერც ექიმთა მეცადინეობამ გასჭრა, მკლავის ტკივილი წყევლასავით აეკრა სხეულს. ერთი ფიქრი მქონდა "ირანის ლომი" ნუ იქნებოდა ჩემი მოწინაღამდეგე. შიში რას მიქვია? მაგრამ ფინალში შესაძლო დამარცხება გულს ეკლად ჩასობოდა და მოსვენებას მიკარგავდა. ყოველი სპორტსმენი ხომ გლადიატორს ჰგავს კოლიზეუმის არენაზე ბრძოლად რომ იყო შეწირული "სასიკვდილოდ მიმავალი მოგესალმები შენ" ასე მიმართავდნენ კეისარს. ჩვენი კეისარი ჩვენი გულშემატკივარია, ჩვენი ერია მრავალგვემული და უიმედობის მთრგუნავი მარადჟამს, ჰოდა მათი სიხარული ჩვენი სიცოცხლეა, მათი მწუხარება - ჩვენი სიკვდილი. "ფარით ან ფარზე" მუდმივი დილემა სპორტსმენის თანამდევია მარადჟამს.
"ირანის ლომთან" მიწევდა შერკინება. ბოლო ბრძოლა იყო, გამარჯვებული ეუფლებოდა მსოფლიოს თასს. ტატამზე ავედი, თვალი გაუსწორე მოწინაღამდეგეს. კიმონოს იცვამდა ირანელი. კლდეში ნაკვეთ ტიტანსა ჰგავდა მისი სხეული. ზედ არ მიყურებდა "ლომი". ბრაზი მომერია, "ტატამს ბეჭებით დაგაკრავ ირანელო" ბოღმას ვანთხევდი თავად. რკენა დაიწყო. ძალუმად მომქაჩა მარცხენა მკლავზე ფალავანმა, ტკივილის ყრუ ხმა აღმომხდა და თითქოს ხელი შემიშვა, ილეთის ჩატარებასაც უგერგილოდ ცდილობდა ირანელი. დრო ვიხელთე, ქართული გარეკაურით თეძოზე შემოვიგდე "ლომი" და ტატამზე ბეჭებით "დავაკარი". "იპონ", შესძახა რეფერმა, ზეზე წამოვიჭერი, ტატამს შემოვურბინე გახარებულმა, მოწინაღამდეგეს მივუახლოვდი, ღიმილიანი, მაგრამ ნაღვლიანი თვალებით მიმზერდა ირანელი. უზარმაზარი მკლავი მომხვია და "მარტყოფელი ვარ, ბიჭო, ფერეიდნიდან, გამარჯვებას გილოცავ, თანამიწიერო...", ქართულად მითხრა "ირანის ლომმა". გავშრი, "ქართველი ხარ?", ვკითხე გაოგნებულმა. "ჰო, ძმაო, ჰო...", ამოიგმინა დევკაცმა. უცბათ დაიხარა, ლომისა დარი მკლავი მუხლებზე მომხვია, ზე ამიტაცა, ტრიბუნისკენ შებრუნდა და მჭექარე ხმით შესძახა "დიდება ქართველთა", ტრიბუნაზე ერთი ჯგუფი წამოდგა ფეხზე და "ამინ, დიდება...". გრიალით მოედო დარბაზს.
დინჯად დამსვა "ირანის ლომმა". "ონიკაშვილი ვარ გვარად...", მხოლოდ ეს თქვა, შებრუნდა და თავისი გუნდისკენ წავიდა. მხრები უცახცახებდა გოლიათს. ჩვენებთან მივედი: "ბიჭებო, ის ქართველია, ონიკაშვილია გვარად, ფერეიდნელია...", - სიტყვებს ძლივს მოუყარე თავი. ირანელებისკენ გავიხედე. გოლიათის გვერდით კიდევ ორი კაცი იდგა, ღიმილით შემოგვცქეროდნენ ქართველებს ჩვენივე ქართველები...
წერილი მოიტანა ვიღაც გოგომ, "იმ ბატონისთვისააო", მიმართა მწვრთნელს და თითით ჩემზე ანიშნა. ორად იყო გაკეცილი ფურცელი, გავშალე და კითხვას შეუდექი:
"აქ, თეირანში, ქართული სკოლა გვაქვს. ჩვენცა გვყავს ჩვენი "იაკობ გოგებაშვილი", დედაენის დავიწყების უფლებას რომ არ გვაძლევს ფერეიდნელ ქართველებს. აქ ჩვენ ერთი დიადი ნატვრა გვაერთიანებდა, რომ გურჯობა შეგვენარჩუნებინა და რწმენა. ცისარტყელის ქვეშ ვინც გაძვრებოდა, სამშობლოში დაბრუნება ელოდა უცილოდ. ეს ღვთის ნების ტოლფასი იყო ჩვენთვის. დამარცხებისთვის ჯერ არ მიამაყია დღემდე და ბედნიერი ვარ თქვენი გამარჯვებით, თუ დღეს გურჯესტანი მსოფლიო თასის მფლობელია, ჩვენც ხომ გურჯები ვართ". წერილის კითხვა დავასრულე, ფურცელი დავკცე, გამარჯვება გაუფერულდა...
საქართველოს ჰიმნი გუგუნებდა ჩემპიონთა სადიდებლად, დავაკვირდი "ირანის ლომს", ტუჩები ქართულ ჰიმნს "მიჰყვებოდა". სამახსოვრო ფოტო გადავიღეთ... მედალი მოვიხსენი კისრიდან: "ონიკაშვილო, გამომართვი, ეს მედალი, შენს შვილებს წაუღე, ამაზე ძვირფასი არა გამაჩნია რა", - მივმართე "ირანის ლომს".
"ქართველი ქართველით არის და საქართველო ქართველებისთვის, მკლავი მოსტყდეს ქართველზე გამარჯვებულ ქართველს თუ მისი გამარჯვება საქართველოსთვის არ არის..." - მიპასუხა ონიკაშვილმა.
ჩვენი ნაკრების არც ერთ წევრს არ ჩამოუტანია მედალი ირანიდან, ფერეიდანში დაიდო ბინა გურჯთა დიდებამ.
----
ავტორი: გიორგი აღნიაშვილი
წყარო: საავტორო პროზაული კრებული «ჟამთგასაყარი». 2018 წელი"
ფოტოზე: გიორგი აღნიაშვილი
მივიწყებული ისტორიები
analytics
«The Hill» (აშშ): „მკვდრეთით აღმდგარი: დონალდ ტრამპი როგორც ამერიკული პოლიტიკის „ლაზარე“

ამერიკული გაზეთი „ჰილი“ (The Hill) აქვეყნებს სტატიას სათაურით „მკვდრეთით აღმსდგარი: დონალდ ტრამპი როგორც ამერიკული პოლიტიკის „ლაზარე“ (ავტორი - დერეკ ჰანტერი).

„სიტყვას „ისტორიული“ პოლიტიკაში ხშირად იყენებენ ხოლმე და მას ფეხბურთის ბურთივით ათამაშებენ, ზოგჯერ კი მიზანში ვერ ურტყამენ. დონალდ ტრამპთან მიმართებით კი ამ სიტყვის გამოყენება სამართლიანია. მისი მიღწევა მართლაც ისტორიულია. მან უდიდესი რევანში აიღო პოლიტიკაში.

დონალდ ტრამპი არამხოლოდ პოლიტიკური გვამი იყო, არამედ საერთოდ, „პერსონა ნონ-გრატა“ როგორც ვაშინგტონში, ასევე მშობლიურ ნიუ-იორკშიც. და როგორც ხდება ხოლმე პოლიტიკაში, მას საპყრობლეში გაგზავნითაც ემუქრებოდნენ... და ახლა იგი თეთრ სახლში ძლევამოსილად ბრუნდება - ისეთ თამაშში გამარჯვების შემდეგ, რომელიც მანამდე არავის უთამაშია.

აშშ-ის ისტორიაში დონალდ ტრამპამდე მისნაირად მხოლოდ 22-ე და 24-ე პრეზიდენტი გროვერ კლივლენდი იქნა არჩეული ორი ვადით („შუალედური შესვენებით“ 1885-1889 და 1893-1897 წლებში). მსგავსი შემთხვევა ჰქონდა რიჩარდ ნიქსონს, რომელმაც 1960 წელს საპრეზიდენტო არჩევნებიც წააგო, გუბერნატორის არჩევნებიც (1962 წელს) და განაცხადა - „მორჩა, მეგობრებო, რიჩარდ ნიქსონს ვეღარსად ვეღარ ნახავთ - იმიტომ, რომ ეს ჩემი ბოლო პრეს-კონფერენციაა“. ჩვენ მისი ნახვა მაინც მოგვიწია 1968 წელს, თეთრ სახლის ოვალურ კაბინეტში. თუ რითი დაასრულა მან თავისი პრეზიდენტობა, გვახსოვს („უოტერგეიტით“), მაგრამ ფაქტია, რომ მისი დაბრუნება იმ დროისათვის ძალზე შთამბეჭდავი იყო.

დონალდ ტრამპმა კი რიჩარდ ნიქსონსაც გადააჭარბა. იგი ფაქტიურად „დამარხული“ იყო  საკუთარი რესპუბლიკური პარტიის წევრების მხრიდანაც კი, სხვები კი მოთმინებით ელოდნენ, რომ იგი უბრალოდ გუდა-ნაბადს აიკრავდა და პოლიტიკიდან წავიდოდა. მაგრამ ასე არ მოხდა.

ამერიკელებმა თავისი პოზიცია გამოხატეს: მათ ცვლილებები სურდათ და კიდეც განახორციელეს. დონალდ ტრამპი ვერაფერმა ვერ შეაჩერა - ვერც ბრალდებებმა, ვერც თავდასხმებმა... ყველა მემარცხენე გაზეთი და ტელევიზია აკრიტიკებდა, ემუქრებოდა, აშინებდა, მაგრამ ისინი ყველა „ქაღალდის ვეფხვები“ აღმოჩნდნენ, დონალდ ტრამპმა ყველა „დაიკიდა“. რას იზამენ ახლა ტელეარხების MSNBC-სა და CNN-ის ხელმძღვანელები და მაყურებლები? ვინ აღმოჩნდა მარგინალი - ისინი თუ დონალდ ტრამპი? აღიარებენ თუ არა იმას,  რომ არასწორად იქცეოდნენ - როცა ყველას, ვინც დონალდ ტრამპის გვერდით იდგა, გიჟებად და  სულელებად თვლიდნენ?

მოკლედ, დონალდ ტრამპი „კონსტანტის“ (მუდმივის) განსახიერებაა: იგი იყო, არის და იქნება.

წყარო: https://thehill.com/opinion/campaign/4975713-donald-trump-greatest-comeback-since-lazarus/

 

See all
Survey
ვინ გაიმარჯვებს რუსეთ - უკრაინის ომში?
Vote
By the way