,
ბუნდესტაგის არჩევნებში 23 თებერვალს გამარჯვება მოიპოვა კოალიციამ CDU/CSU ფრიდრიხ მერცის ხელმძღვანელობით.
მისი გამარჯვება მოსალოდნელი იყო, თუმცა მან ვერ მიაღწია იმ 30%-იან მხარდაჭერას, რასაც წინასაარჩევნო გამოკითხვები უწინასწარმეტყველებდნენ. ახლა სწორედ მერცი იქნება ის ადამიანი, ვინც გერმანიის ახალ მთავრობას ჩამოაყალიბებს.
2018 წელს, როდესაც ფრიდრიხ მერცმა გადაწყვიტა პოლიტიკაში დაბრუნება და ანგელა მერკელის მემკვიდრეობისთვის ბრძოლა, მან პრესკონფერენციის დასაწყისში ჟურნალისტებს შეახსენა, რომ მისი გვარი, მიუხედავად იმისა, რომ ჟღერს როგორც მარტი (März), განსხვავებულად იწერება: Merz.
თუმცა, 15 წლით ადრე, მერცი ერთ-ერთი წამყვანი ფიგურა იყო მაშინდელ ოპოზიციურ CDU/CSU-ში და მერკელთან პარტიის ლიდერობისთვის იბრძოდა.
დღეს, 69 წლის ასაკში, მერცმა საბოლოოდ მიაღწია გერმანული პოლიტიკის მწვერვალს. თუ არაფერი განსაკუთრებული არ მოხდება, ის გერმანიის ახალი კანცლერი გახდება.
ექვსი წლის წინ, როდესაც პოლიტიკაში დაბრუნდა, მერცი, რომელიც კლასიკური მემარჯვენე ლიბერალია და ემხრობა საგადასახადო სისტემის გამარტივებასა და იმიგრაციის შეზღუდვას, CDU-ის რიგით წევრებს შორის მერკელის მემკვიდრის ყველაზე პოპულარულ კანდიდატად მიიჩნეოდა. თუმცა, პარტიული ელიტა ორჯერ დაბლოკავდა მის არჩევას პარტიის ლიდერად. 2018 წელს მერკელის პროტეჟე, ანეგრეტ კრამპ-კარენბაუერი აირჩიეს, ხოლო 2021 წელს – არმინ ლაშეტი.
2021 წელს, ამ არაპოპულარულმა ლიდერებმა – მერკელთან ერთად – CDU არჩევნებში მარცხამდე მიიყვანეს. ამის შემდეგ პარტიამ საბოლოოდ მერცი აირჩია თავკაცად.
მერცის პოლიტიკა დიდწილად დამოკიდებული იქნება სამომავლო კოალიციურ პარტნიორებზე. გარდა ამისა, ოპოზიციური პოლიტიკოსის განცხადებები და მმართველის რეალური ქმედებები ხშირად განსხვავდება ერთმანეთისგან.
ოპოზიციაში ყოფნისას, მერცი მწვავედ აკრიტიკებდა ოლაფ შოლცს უკრაინის დახმარების კუთხით გადაუწყვეტელობის გამო და სხვა ოპოზიციონერ პოლიტიკოსებთან ერთად მოითხოვდა უკრაინისთვის Taurus-ის ტიპის რაკეტების გადაცემას.
ოქტომბერში მან კვლავ განაცხადა, რომ შოლცის ადგილზე ეს რაკეტები უკრაინელებს გადასცემდა, თუმცა მხოლოდ დიდი ბრიტანეთისა და საფრანგეთის შეთანხმებით და იმ პირობით, რომ პუტინი შეწყვეტდა უკრაინული ინფრასტრუქტურის დაბომბვას.
მერცი მიიჩნევს, რომ ნატოს სტანდარტი – 2% მშპ-სგან თავდაცვისთვის – არასაკმარისია და ამ მაჩვენებელმა 3%-ს უნდა მიაღწიოს.
ეს ნიშნავს, რომ გერმანია უახლოეს მომავალში თავდაცვაზე 130 მილიარდ ევროზე მეტს დახარჯავს.
მერცი ემხრობა მკაცრი საიმიგრაციო პოლიტიკის გატარებას და მოითხოვს, რომ გერმანიამ საზღვრიდან უკან გააბრუნოს ყველა არალეგალური მიგრანტი. ამით ის ცდილობს იმ ამომრჩევლის გულის მოგებას, რომელიც უპირატესობას "ალტერნატივა გერმანიისთვის" (AfD) პარტიას ანიჭებს. თუმცა, მიუხედავად იდეების მსგავსებისა, მერცი კატეგორიულად უარყოფს ამ პარტიასთან თანამშრომლობას.
მერცი, იურისტი განათლებით, ჯერ კიდევ 1989 წელს გახდა ევროპარლამენტის დეპუტატი. 1994 წელს კი – ბუნდესტაგის წევრი.
2000 წელს, როდესაც გერმანიის კანცლერი სოციალ-დემოკრატი გერჰარდ შრედერი იყო, მერცი CDU-ის საპარლამენტო ფრაქციის ლიდერად აირჩიეს. თუმცა, მასთან ლიდერობისთვის ბრძოლაში გამარჯვება ანგელა მერკელმა მოიპოვა.
2005 წელს მერკელის ხელმძღვანელობით CDU ხელისუფლებაში დაბრუნდა, ხოლო მერცი თანდათან ჩამოშორდა პოლიტიკას და 2009 წელს საბოლოოდ გადავიდა კორპორაციულ იურიდიულ საქმიანობაზე.
ახლა კი, 15-წლიანი პაუზის შემდეგ, იგი კვლავ პოლიტიკის წინა ხაზზე დაბრუნდა და გერმანიის კანცლერობისთვის ემზადება.
