ვალერი ჭალიძე კოლუმბიის და ჯორჯთაუნის უნივერსიტეტებში ადამიანის უფლებათა საკითხებზე ლექციების წასაკითხად 1972 წელს მიიწვიეს. აშშ-ში საბჭოთა კონსულმა მისი პასპორტი გააუქმა და ქვეყანაში დარჩენა აიძულა, რის გამოც უკან ვეღარ დაბრუნდა.
პირველი ქართველი იყო, ვინც თანამოაზრეებთან ერთად პოლიტპატიმრების, ქალთა, ეთნიკური, რელიგიური და სექსუალური უმიცირესობების უფლებებს იცავდა. აპროტესტებდა საქართველოსა და აზერბაიჯანში განათლების პრობლემებს, უკრაინასა და ბელარუსში მშობლიური ენის აკრძალვას. შესწავლილი ჰქონდა კორუფციისა და კრიმინალის ფაქტები. "მე მხოლოდ ის ვიცი, რომ ვერასოდეს ვერავის გადაარჩენ დუმილით“, - წერდა იგი. მან შექმნა პირველი არასამთავრობო ორგანიზაცია საბჭოთა კავშირში ადამიანის უფლებათა დაცვის მიმართულებით.
ვალერი ჭალიძემ დისიდენტური საქმიანობა ამერიკაშიც გააგრძელა. აქტიურად თანამშრომლობდა Human Rights Watch-ის დამფუძნებელთან და Random House-ს პრეზიდნტთან. მეუღლესთან ერთად გამოსცა აშშ-ის კონსტიტუციის შესახებ წერილების თარგმანი, რომელიც პრეზიდენტმა ჯორჯ ბუშმა მიხეილ გორბაჩოვს 1990 წლის შეხვედრისას საჩუქრად გადასცა. ის ნიუ-იორკში ბეჭდავდა ჟურნალს „ქრონიკა-პრესა“, სადაც საბჭოთა კავშირში მომხდარ უფლებადარღვევებზე წერდა. ამ თემას რამდენიმე წიგნიც მიუძღვნა: „კრიმინალური რუსეთი“, “სტალინი: კომუნიზმის დამპყრობელი,” “საბჭოთა კავშირი და ადამიანის უფლებები”...ამერიკაში მან დაარსა გამომცემლობა “Chalidze-Publication”, რომელიც დისიდენტურ ლიტერატურას ბეჭდავდა.
1985 წელს ვალერი ჭალიძემ პრესტიჟული ჯილდო - ადამიანის უფლებათა დაცვის გენიოსის წოდებაც მიიღო. მისი არქივი კოლუმბიის უნივერსიტეტში და საქართველოს ეროვნულ ბიბლიოთეკაშია დაცული. იგი ამერიკაში 2008 წელს გარდაიცვალა