,
.jpg)
" თაობათა თეორია " თაობათა თეორია არის უილიამ შტრაუსისა და ნილ ჰოუს მიერ შემუშავებული თეორია, რომელიც აღწერს თაობათა განმეორებად ციკლებს, მათ შორის განსხვავებებსა და ურთიერთდამოკიდებულებებს. თეორიაზე , შტრაუსმა და ჰოუმ პირველად 1991 წელს ისაუბრეს , როდესაც გამოქვეყნდა მათი ერთობლივი წიგნი, "თაობები," («Generations»), რომელიც ასახავს აშშ-ს ისტორიას 1584 წლიდან, მაგრამ აღაწერს ისტორიულ მოვლენებს არა ისტორიული მეცნიერებების კონტექსტში, არამედ ისტორიული მოვლენების გასაგებად და აღსაწერად იყენებს თაობათა განზოგადებულ, მაგრამ ინდივიდუალურ მახასიათებლებს. ზუსტად ამ ნაშრომით პირველად გახდა შესაძლებელი თაობათა კლასიფიცირება ჩუმ თაობად (1928-45), ბუმერებად (1946-64), თაობა იქსად (1965-80), მილენიუმის თაობად (მილენიალებად 1981-96), თაობა ზეტად (1997-2012 ზუმერებად) და თაობა ალფად (2010-20)
შტრაუსისა და ჰოუს აზრით ადამიანის ცხოვრება იყოფა ოთხ ძირითად ეტაპად და ყოველი მათგანი მოიცავს ცხოვრების 20 წელს:
1) ბავშვობა (დაბადებიდან - 20 წლამდე)
2)ახალგაზრდობა (20-40 წლამდე)
3) შუა ასაკი (40-60 წლამდე)
4) სიბერე (60-80 წლამე)
აქ საჭიროა მცირე ნიუანსების დაჭერაც, მაგალითაც კლასიფიცირება ანუ თაობათა ამგვარი დაყოფა პირობითია და ცხადია რომ მაგალითად 1992 წელს დაბადებული ადამიანი, რომელიც წესით მილენიალად უნდა ჩავთვალოთ, სინადმვილეში მენტალური თვალსაზრისით გაცილებით უფრო ახლოს დგას 1997 წელს დაბადებულ ჯენზი თაობასთან ვიდრე იგივე 1980 წელს დაბადებულ მილენიალთან. ამ კლასიფიკაციის თანახმად თაობის სულისკვეთების გასაგებად საჭიროა ათვლის წერტილად ავიღოთ არა ინდივიდის დაბადების წელი, არამედ ის თუ ამ ინდივიდის ბავშვობა ანუ ცხოვრების პირველი ეტაპი (დაბადებიდან -20 წლამდე), თაობათა რომელ კატეგორიაზე მოდის. მაგალითად 191-95 წწ. დაბადებული უფრო ზუმერი იქნები, ვიდრე მილენიალი, მიუხედავად იმისა რომ დაბადების წელი მილენიუმის თაობისას ემთხვევა.
თაობათა თეორიის მიხედვით პირველი დიდი უფსკრული გვიანდელ მილენიალებსა და თაობა იქს შორის გაჩნდა, როდესაც თანამედროვე ტექნოლოგიები ყველასთვის ხელმისაწვდომი გახდა (დავარქვათ ამ მოვლენას ტექნოლოგიური რევოლუცია) ერთ-ერთ მთავარ განმასხვავებლად და მილენიალებსა და თაობა იქს შორის მთვარი კონფლიქტის წარმოშობის მიზეზად მიიჩნევა ე.წ. "მამის ინსტიტუტის" როგორც ავტორიტეტეტული ინსტიტუტის გაუქმება.
" თაობა X და მილენიუმის თაობის წარმომადგენლები განსხვავებულად აღიქვამენ სხვა ადამიანების ზემოქმედებასა და გავლენას. მილენიალების თაობა მიდრეკილია კრიტიკულად შეაფასონს ავტორიტებები, მაშინ როცა X თაობა უსიტყვოდ ითვალისწინებს მათ აზრს. ვილიამ შტრაუსისა და ნეილ ჰოვეს თეორიის თანახმად, საკმაოდ დიდი მსგავსებაა X და მილენიუმის თაობებს შორის, თუმცა მიუხედავად ამისა, მაინც არსებობს მათი განმასხვავებელი ნიშან-თვისებები: X თაობა (1961-1981) აღიზარდა წარუმატებელი ქორწინებებისა და სკოლების პერიოდში, როდესაც ნაციისათვის ბავშვების კეთილდღეობამ მიაღწია უმდაბლეს პრიორიტეტს. ამ პერიოდის ფონზე, ისინი გაიზარდნენ როგორც არასათანადოდ დაცულები და ყურადღება მოკლებულნი. შესაბამისად მათში გამოვლინდა ისეთი თვისებები, როგორიც არის დამოუკიდებლობა, თვით-კმაყოფილება, გამჭრიახობა. მათ აქვთ მაღალი პასუხისმგებლობა, ისინი უსმენენ და ზედმიწევნით ასრულებენ ავტორიტეტების მითითებებს.
თავის მხრივ, მილენიუმების იგივე Y თაობა არიან პრაგმატისტები, კარიერისტები და სკეპტიკოსები. მათ არალოიალური დამოკიდებულება აქვთ ავტორიტეტების მიმართ. ხშირად მიგრირებენ ერთი ქვეყნიდან მეორეში, ერთი სამსახურიდან სხვაში და არ არიან პატრიუტული აღტყინებით მიჯაჭვული ერთ რომელიმე ქვეყანას, რაც მათ ძლიერ განასხვავებთ იქს თაობისგან. ამის გამომწვევ მიზეზად დასახელებულია სწავლა-განვითარების შესაძლებლობის ხელმისაწვდომობა. ისინი ასევე ნაკლებად არიან მიჯაჭვულნი ერთ ორგანიზაციას და ამჯობინებენ საკუთარი თავისთვის მუშაობასა და პროფესიულ და პირად ცხოვრებას შორის ბალანსს. მათი მთავარი სამიზნე და ინტერესის სფერო არის დავალება და არა ორგანიზაცია/კომპანია/ფირმა. ისინი არიან იდეალისტები. აქვე უნდა გამოიყოს ფინანსური მხარეც, რომელსაც ისინი ასევე დიდ მნიშვნელობას ანიჭებენ. მიუხედავად იმისა, რომ პრიორიტეტს ორგანიზაციას არ მიაკუთვნებენ, მიჯაჭვულნი არიან უშუალოდ ინდივიდზე და მათგან მოითხოვენ ემპათიასა და ხშირ კომუნიკაციას. საკომუნიკაციო საშუალებებიდან იყენებენ სოციალური ქსელსა და მასთან გათანაბრებულ პროგრამებს, რაც ასევე განასხვავებთ მათ თაობა იქსისგან, რამეთუ თაობა იქსი პირად და ვიდეო ჩატებს, ყოველთვის ამჯობინებს პირად კომუნიკაციას ინდივიდებთან.
ჯენზი თაობას კიდევ რადიკალურ თაობასაც ეძახიან, მათ მილენიალების თითქმის ყველა თვისებას დაესესხნენ, მაგრამ აიყვანეს იგი აბსოლუტში. ჯენზი თაობისთვის არათუ მნიშვნელოვანია კომუნიკაცია, არამედ იგი აბსოლუტურად სულერთია, თუ ამ კომუნიკაციის ხარისხი ორივე მხარისთვის არ იქნა დამაკმაყოფილებელი. იქ სადაც მილენიალი ბალანსირებას ამჯობინებს, მაგალითად ტექნოლოგიებთან მიმართებით. თუ მილენიალი სიამოვნებით ჩატაობს, მაგრამ ასევე სიამოვნებით ხვდება მეგობრებს, ჯენზი უპირატესობას ჩატს მიანიჭებს და პირად შეხვედრებს იმ დროისთვის მოიტოვებს, როცა მართლა ექნება შესაბამისი განწყობა. განსხვავებით მილენიალებისგან ჯენზი თაობა ჩაციკლულია საკუთარ მოთხოვნილებებზე, გრძნობებსა და წარმოდგენებზე. ეგოცენტრიზმი აყვანილი ჰყავთ აბსოლუტში, თუმცა პარფადოქსულია ის რომ ჯენზი თაობა ყველა წინა თაობაზე გაცილებით უფრო ემპათიურია ინდივიდების მიმართ, რომლებიც ამ ემპათიას საჭიროებენ. ჯეზი თაობისთვის მნიშვნელოვანია ის, და მხოლოდ ის რაც მართლა მნიშვნელოვანია. განსხვავებით მილენიუმის თაობისგან იგი არ წავა კომპრომისზე და არ იმუშავებს ფირმაზე/კომპანიაზე მხოლოდ ფულის გამო. აქაც თაობის აბსოლუტიზმი იჩენს თავს, ჯენზი თაობისთვის პირადი კომფორტი ყოველგვარ მატერიალურ ფასეულობებზე გაცილებით უფრო პრიორიტეტულია.
