USD 2.7227
EUR 3.1910
RUB 3.4642
Tbilisi
უჩა მამაცაშვილის ადვოკატი განცხადებას ავრცელებს
Date:  479

ბიზნესმენ უჩა მამაცაშვილის ადვოკატი, ამირან გიგუაშვილი განცხადებას ავრცელებს, რომელშიც ის თბილისის საქალაქო სასამართლოს გადაწყვეტილებას აფასებს და სახალხო დამცველს კიდევ ერთხელ სთავაზობს შეხვედრას მის მიერ წარდგენილ “სასამართლოს მეგობრის” პოზიციასთან დაკავშირებით.

აღნიშნულ განცხადებას უცვლელად გთავაზობთ.

„როგორც საზოგადოებისათვის ცნობილია, 2022 წლის 5 აგვისტოს, სასამართლომ, ბიზნესმენ უჩა მამაცაშვილის სარჩელი დააკმაყოფილა და მის შესახებ, არასამთავრობო ორგანიზაცია „ანტიკორუფციული მოძრაობის“ და ვასო ურუშაძის, ასევე ლაშა ფარულავას მიერ გავრცელებული ყველა სადავო განცხადება ცილისწამებად იქნა აღიარებული. სასამართლოს გადაწყვეტილებით, მოპასუხეებს დაეკისრათ გავრცელებული ცილისმწამებლური განცხადებების უარყოფა საჯაროდ. ასევე, თითოეულ მათგანს დაეკისრა მორალური ზიანის კომპენსაცია 5 000 ლარის ოდენობით. მას შემდეგ, რაც გამოცხადდა სასამართლოს გადაწყვეტილება, ჩვენ მოვისმინეთ არაერთი სპეკულაციური და პოლიტიკურად მოტივირებული განცხადება, რის გამოც თავს ვალდებულად ვთვლით საზოგადოებას მივაწოდოთ ობიექტური, მხოლოდ ფაქტებზე და სამართლებრივ არგუმენტაციაზე დაფუძნებული ინფორმაცია.

საზოგადოებას განვუმარტავთ, რომ მიმდინარე სასამართლო განხილვები გაგრძელდა გონივრულ ვადებში, ოთხ თვეზე მეტხანს და ჩატარდა 6 ძალიან ვრცელი, რამდენიმესაათიანი სასამართლო სხდომა, რაც მსგავსი კატეგორიის დავებისათვის იშვიათია და ასახავს საქმის ყოველმხრივი და ობიექტური განხილვის თვალსაზრისით სასამართლოს აშკარა დაინტერესებას. შესაბამისად, სრული სიცრუეა განცხადებები იმის შესახებ, რომ მოსამართლე ცდილობდა პროცესი, რაც შეიძლება სწრაფად და შემჭიდროვებულ ვადებში ჩაეტარებინა.

საქმეზე დაიკითხა სულ 6 მოწმე, საიდანაც ჩვენი, როგორც მოსარჩელის მიერ დასახელებული იყო 2 მოწმე, მაშინ როდესაც მოწინააღმდეგე მხარის მიერ დასახელებული იყო 4 მოწმე. რაც შეეხება მოწმის სახით პროცესზე „ნაციონალური მოძრაობის“ დეპუტატის, ლევან ხაბეიშვილის და ტელეკომპანია „მთავარის“ გენერალური დირექტორის, ნიკა გვარამიას მოწვევის შესახებ შუამდგომლობას, საზოგადოებამ უნდა იცოდეს, რომ მოპასუხე მხარე ვერ უთითებდა ვერც ერთ კონკრეტულ ფაქტს, ან გარემოებას, თუ რა უნდა დაედასტურებინათ მითითებულ მოწმეებს. სასამართლო სხდომაზე ოპოზიციური პარტიის ლიდერების მოწვევა, იმთავითვე მიმართული იყო პროცესის პოლიტიკურ შოუდ ქცევისკენ, რის გამოც სასამართლომ არ დააკმაყოფილა აღნიშნული, სრულიად უსაფუძვლო და დაუსაბუთებელი შუამდგომლობა.

ასევე გვსურს ყურადღება გავამახვილოთ მოპასუხეებზე მორალური ზიანის სახით კომპენსაციის დაკისრებასა და მის ოდენობაზე. როგორც ეროვნული, ისე საერთაშორისო სტანდარტით, ცილისწამების სარჩელზე, როგორც წესი, პირველი სასარჩელო მოთხოვნის დაკმაყოფილების, ანუ სადავო განცხადებების ცილისწამებად აღიარების შემთხვევაში, ხდება, მეორე სასარჩელო მოთხოვნის, ანუ მორალური ზიანის ნაწილში წარდგენილი სარჩელის დაკმაყოფილება, ვინაიდან თავისი არსით, საჯარო ცილისწამება და განსაკუთრებით დანაშაულის დაბრალებით ცილისწამება, თავისთავად წარმოქმნის მორალური ზიანის დაკმაყოფილების სამართლებრივ საფუძვლებს. შესაბამისად ამ მხრივ სასამართლოს რაიმე ახალი, განსაკუთრებული, ან მითუმეტეს, „პრეცედენტული“ გადაწყვეტილება არ მიუღია და ამის გადამოწმება ნებისმიერ დაინტერესებულ პირს შეუძლია, როგორც ეროვნული, ისე საერთაშორისო სასამართლო პრაქტიკის გაცნობის შემთხვევაში. ზიანის ოდენობად 5 000 ლარის დაკისრება კი ისეთი წინასწარგანზრახული, კამპანიური ხასიათის ცილისმწამებლური ბრალდებების ფონზე, რასაც თვეების განმავლობაში ორკესტრირებულად ახორციელებდნენ მოპასუხეები, არის აშკარად სასამართლოს მხრიდან გამოვლენილი ლოიალობის აქტი მოპასუხეების მიმართ, თუმცა, ჩვენ პატივს ვცემთ ამ გადაწყვეტილებას, ვინაიდან როგორც თავიდანვე მივუთითებდით (ეს შავით თეთრზე წერია სარჩელში), მატერიალური ნაწილი არ წარმოადგენდა ჩვენს ინტერესს და ნებისმიერი თანხა, რაც არ უნდა დაკისრებოდათ მოპასუხეებს, მიემართებოდა ხანდაზმულთა პანსიონატის დასახმარებლად, რომელსაც პატრონაჟს უწევს ბატონი უჩა მამაცაშვილი.

ასევე მნიშვნელოვანია, რომ ყოველგვარ სამართლებრივ საფუძველსაა მოკლებული მოპასუხე მხარის სპეკულაციური განცხადებები, მოსარჩელის მიერ გაღებული ხარჯების მათზე გადაკისრების თაობაზე, ვინაიდან სასამართლო ხარჯების განაწილების ამგვარ პრინციპს სამოქალაქო საპროცესო კოდექსის 53-ე მუხლი ითვალისწინებს და სასამართლომ იმოქმედა სწორედ მოქმედი კანონმდებლობის შესაბამისად.

და ბოლოს, არ შეგვიძლია წუხილი არ გამოვთქვათ, ზოგიერთი პოლიტიკური პარტიის და განსაკუთრებით „ნაციონალური მოძრაობის“ იმ სრულიად არაკომპეტენტური განცხადების გამო, რომელიც მათი მხრიდან გაჟღერდა სასამართლო გადაწყვეტილების გამოცხადებიდან სულ რამდენიმე საათში. თან იმ დროს, როდესაც დასაბუთებული გადაწყვეტილება ჯერ მხარეებსაც კი არ ჩაბარებიათ და შესაბამისად გარეშე პირისათვის შეუძლებელია სასამართლო გადაწყვეტილების ობიექტური შეფასება. “ნაციონალური მოძრაობის“ პოლიტიზირებული, სასამართლოზე ზეწოლის მოხდენის სურვილის შემცველი და საზოგადოების შეცდომაში შემყვანი განცხადებები, კიდევ ერთხელ ადასტურებს მათ მისწრაფებას, სასამართლო დავა გამოიყენონ მხოლოდ ვიწროპარტიული ინტერესებისათვის. ეს პროცესი ასევე საბოლოოდ ადასტურებს იმ ფაქტს, რომ ე.წ. არასამთავრობო ორგანიზაცია „ანტიკორუფციული მოძრაობა“ სინამდვილეში არის პოლიტიკური გაერთიანება „ნაციონალური მოძრაობის“ და მათთან დაკავშირებული კერძო პირების ინტერესების გამტარებელი ორგანიზაცია და ამ ორგანიზაციას, ისევე როგორც მის სპიკერებს,არაფერი აქვთ საერთო არც არასამთავრობო სექტორთან და მითუმეტეს, ადამიანის უფლებების დაცვასთან.

აქვე, ვსარგებლობთ შემთხვევით და კიდევ ერთხელ ვთავაზობთ სახალხო დამცველს, ქალბატონ ნინო ლომჯარიას შეხვედრას და საგნობრივ საუბარს, როგორც სასამართლოსათვის მის მიერ წარდგენილ, ჩვენი აზრით, მიკერძოებულ დასკვნასთან დაკავშირებით, ისე ზოგადად სასამართლოს მიერ უჩა მამაცაშვილის შესახებ ცილისწამებად აღიარებული განცხადებების ირგვლივ.

ჩვენ, როგორც ბატონი უჩა მამაცაშვილის ადვოკატები ვადასტურებთ მზადყოფნას შესაბამისი მომართვის შემთხვევაში, გავცეთ ნებისმიერ კითხვას ამომწურავი პასუხი და ვითანამშრომლოთ ყველა ობიექტურ საზოგადოებრივ ორგანიზაციასთან, თუ მედიის წარმომადგენელთან. მნიშვნელოვანია, რომ თანამშრომლობის ეს შეთავაზება ეხება საზოგადოებისთვის შესაძლო საინტერესო სხვადასხვა საკითხებსაც და არა მხოლოდ მიმდინარე სასასამართლო დავას, რომელიც სრულიად გამჭვირვალედ, ობიექტურად და არსებული ეროვნული, თუ ევროპული სასამართლოს პრაქტიკის შესაბამისად იქნა წარმართული“, - ნათქვამია განცხადებაში.

შეგახსენებთ, თბილისის საქალაქო სასამართლოში რამდენიმე თვის განმავლობაში მიმდინარეობდა ბიზნესმენ უჩა მამაცაშვილის სარჩელის განხილვა, რომლითაც ის ვასო ურუშაძის და ლაშა ფარულავას მიერ, მის მიმართ გაჟღერებული, როგორც თავად მამაცაშვილი მიიჩნევს, ცილისმწამებლური ბრალდებების უარყოფას და მორალური ზიანის ანაზღაურებას მოითხოვდა. სასამართლოს გადაწყვეტილებით, უჩა მამაცაშვილის წინააღმდეგ გავრცელებული ყველა ბრალდება ცილისწამებად იქნა აღიარებული, ხოლო მორალური ზიანის საკომპენსაციოდ თითოეულ მოპასუხეს 5 000 ლარი დაეკისრა, რომელიც უჩა მამაცაშვილის ადვოკატის განცხადებით, მოხუცებულთა თავშესაფარს გადაერიცხება.

analytics
«The Guardian»: „ პლანეტაზე მშვიდობის ბედი სასტიკი და დაუნდობელი პატრიარქების ხელშია, რომლებიც მომავალ თაობას მსოფლიო წესრიგის ნანგრევებს უტოვებენ“

„სწორედ იმ დროს, როცა მსოფლიოს უაღრესად ჭირდება ბრძენი უხუცესები, პლანეტაზე მშვიდობის ბედი სასტიკი და დაუნდობელი პატრიარქების ხელშია, რომლებიც მომავალ თაობას მსოფლიო წესრიგის ნანგრევებს უტოვებენ“ - ასეთი სათაური აქვს ბრიტანულ გაზეთ „გარდიანში“ (The Guardian) გამოქვეყნებულ სტატიას, რომლის ავტორია დევიდ ვან რეიბრუკი, ნობელის პრემიის ლაურეატი ფილოსოფიაში ნიდერლანდებიდან.

გთავაზობთ პუბლიკაციას მცირე შემოკლებით:

მოდით ერთ დელიკატურ საკითხზე მსჯელობას შევეცადოთ: ვისაუბროთ ასაკზე ისე, რომ ეიჯიზმში - ასაკობრივ დისკრიმინაციაში - არ გადავვარდეთ.

არასოდეს არ მომხდარა ისეთი პრეცედენტი პლანეტის თანამედროვე ისტორიაში, როგორიც დღეს არის: მსოფლიოში მშვიდობის ბედი ისეთი ადამიანების ხელშია, რომლებიც საკმაოდ ხანდაზმულები არიან. ვლადიმერ პუტინს და სი ძინპინს 72 წელი შეუსრულდათ, ნარენდრა მოდი - 74 წლისაა, ბენიამინ ნეთანიაჰუ - 75-ის, დონალდ ტრამპი - 79-ის, ალი ჰამენეი - 86-ის.

რასაკვირველია, მედიცინის განვითარების წყალობით, ადამიანები სულ უფრო მეტ ხანს ცოხლობენ და შეუძლიათ აქტიური ცხოვრებით იცხოვრონ, მაგრამ ამის მიუხედავად, დრეს ცვენ მოწმენი ვართ იმ პოლიტიკური ლიდერების რაოდენობის ზრდისა, რომლებიც ასაკის კვალობაზე სულ უფრო ამკაცრებენ საკუთარ ხელისუფლებას, ხშირად თავიანთი ახალგაზრდა კოლეგების ხარჯზე.

გასულ კვირაში ჰააგაში ნატოს ყოველწლიურ სამიტზე ალიანსის ლიდერები, ემანუელ მაკრონის და მეტე ფრედერიქსონის (ორივე 47-47 წლისაა), ჯორჯა მელონის (48 წლის), პედრო სანჩესის (53 წლის) ჩათვლით, იძულებულნი იყვნენ დათანხმებულიყვნენ დონალდ ტრამპის მოთხოვნას სამხედრო ბიუჯეტის გაზრდის შესახებ. ნატოს წევრი ქვეყნების მეთაურების საშუალო ასაკი 60 წელს შეადგენს: გერმანიის კანცლერი 69-ისაა, ხოლო თურქეთის პრეზიდენტი რეჯეფ ერდოღანი - 71 წლის.

ყველა დაეთანხმა სამხედრო ასიგნებათა 5%-იან ზრდას, თუმცა აშკარაა, რომ ეს ციფრო თვითნებურად არის დადგენილი - მისი განხილვა სერიოზული დებატებით არ მომხდარა არც ნატოში და არც წევრი ქვეყნების შიგნით. ამ დროს უფრო მეტად სამხედრო-პოლიტიკური რეალობას კი არ მიექცა ყურადღება, არამედ ჭირვეული ამერიკელი პატრიარქის პატივისცემას და მის აკვიატებულ მოთხოვნას. ნატოს გენერალური მდივანი მარკ რიუტე, რომელიც მხოლოდ 58 წლისაა, ისე შორს წავიდა აშშ-ის პრეზიდენტისადმი მოწიწებაში, რომ დონალდს „მამიკოთი“ (Daddy) მიმართა. ეს დიპლომატია არ არის. ეს მორჩილებაა.

თაობათა კონფლიქტი სხვა არენებზეც ხდება: უკრაინის 47 წლის პრეზიდენტი ვოლოდიმირ ზელენსკი უპირისპირდება მასზე ბევრად უფროსი ასაკის კოლეგას - რუსეთის 72 წლის პრეზიდენტ ვლადიმერ პუტინს. იმავე ასაკის მქონე სი ძინპინი მტრული თვალით უყურებს ტაივანის  პრეზიდენტს, რომელიც კომუნისტ ბელადზე 7 წლით უმცროსია. ბენიამინ ნეთანიაჰუ, რომლის წლოვანება საუკუნის სამ მეოთხედს შეადგენს, აუღელვებლად უყურებს ღაზას სექტორის განადგურებას, რომლის მოსახლეობის საშუალო ასაკი 18-20 წელია. ირანში 86 წლის ლიდერი მართავს ქვეყნის 80-მილიონიან მოსახლეობას, რომელთა საშუალო ასაკი 32 წელია. კამერუნელი 92 წლის პრეზიდენტი პოლ ბია 1982 წლიდან იმყოფება იმ ქვეყნის სათავეში, რომლის მცხოვრებლების საშუალო ასაკს 18 წელი შეადგენს, ხოლო სიცოცხლის საშუალო ხანგრძლივობა - 62 წელს.

რასაკვირველია, ჩვენ არ ვდგავართ გერონტოკრატიული შეთქმულების წინაშე. ჯერ-ჯერობით არც მოხუცი მოქმედი ლიდერების კლუბი არ არსებობს, რომლებიც მსოფლიოს ბატონობას სიცოცხლის ბოლომდე ესწრაფვიან... მაგრამ არის რაღაც შემაშფოთებელი იმაში, რომ  მშვიდობა ინგრევა სწორედ იმ ადამიანების მიერ, რომელთა ცხოვრება მეორე მსოფლიო ომის შემდომი არქიტექტურით განისაზღვრა. ალი ჰამენეი 6 წლისა იყო, როცა ჯერ გერმანიამ, შემდეგ კი იაპონიამ ხელი უსიტყვო კაპიტულაციას მოაწერეს.

დონალდ ტრამპი 1946 წელს დაიბადა, როცა გაერომ თავისი პირველი გენერალური ასამბლეის სხდომა ჩაატარა. ბენიამინ ნეთანიაჰუ  დაიბადა ისრაელის სახელმწიფოს შექმნიდან ერთი წლის შემდეგ. ნარენდრა მოდი დაიბადა 1950 წელს, როცა ინდოეთი საპარლამენტო რესპუბლიკად გამოცხადდა და ქვეყნის კონსტიტუცია მიიღეს. ვლადიმერ პუტინი ქვეყანას 1952 წლის ოქტომბერში მოევლინა, იოსებ სტალინის სიკვდილამდე რამდენიმე თვით ადრე. ამხანაგი სი ძინპინი - 1953 წლის ივნისში დაიბადა, სტალინის სიკვდილის შემდეგ. რეჯეფ ერდოღანი გაჩნდა 1954 წელს, თურქეთის ნატოში შესვლიდან ორი წლის შემდეგ. ყველა ჩამოთვლილი პირები ომისშემდგომი ეპოქის ბავშვები არიან და ახლა, როცა თავიანთი სიცოცხლის მიჯნას უახლოვდებიან, ისინი, როგორც ჩანს, მზად არიან იმ მსოფლიოს დასანგრევად, რომლებშიც თვითონ დაიბადნენ. ასთი მოქმედება შურისძიებას ჰგავს.

დიახ, საერთაშორისო წესრიგი, რომელიც თეორიულად გარკვეულ წესებს ემყარებოდა, პრაქტიკაში ყოველთვის არეულ-დარეული იყო, ვიდრე ეს ქაღალდზე ჩანდა. მაგრამ, ნებისმიერ შემთხვევაში რაღაც იდეალი არსებობდა, რომლის მიღწევას ყველა თავისებურად ცდილობდა. არსებობდა საერთო მორალური პრინციპები - დიახ, მყიფე, მაგრამ გულწრფელი, რომელიც იმ რწმენას ემყარებოდა, რომლის მიხედვით, კაცობრიობას აღარ უნდა გაემეორებინა მე-20 საუკუნის პირველი ნახევრის მხეცობები და რომ უმჯობესია უთანხმოებები დიალოგისა და დიპლომატიის მეშვეობით მოგვარდეს. დღეს ეს რწმენები აორთქლდა, გაქრა და უმეტესად იმ ადამიანთა გონებასა და სულში, რომლებისთვისაც ყველაზე ძვირფასი უნდა ყოფილიყო და რომელებიც სიკეთის რწმენას ყველაზე მეტად უნდა გაფრთხილებოდნენ.

დღეს უპრეცედენტო მომენტია. წინა მსოფლიო მართლწესრიგის არქიტექტორები - ადოლფ ჰიტლერი, ბენიტო მუსოლინი, იოსებ სტალინი და მაო ძედუნი სულ რაღაც 30-40 წლისანი იყვნენ, როცა ხელისუფლებაში მოვიდნენ. ახალმა თაობამ ახალი მსოფლიო ააშენა, მაგრამ წინა მართლწესრიგის შედეგებს შეეჯახნენ. დრეს ახალი მსოფლიოც ინგრევა იმ ძველი თაობის ადამიანების მიერ, რომლებიც ვერ იცოცხლებენ იმ დრომდე, რათა დაინახონ, როგორი ნანგრევები დარჩება მათი მოქმედებით.

ჩვენ შეიძლებოდა გვქონოდა იმის იმედი, რომ თაობა, რომელსაც ბედმა გაუღიმა და სიცოცხლის ხანგრძლივობა გაუგრძელდა, თავიანთი სიკვდილის შემდეგ სიკეთის, პტივისცემის და გლობალური პოზიტიური ხელმძღვანელობის მემკვიდრეობას დატოვებდა. ამის ნაცვლად ჩვენ მოწმენი ვართ ბოლო ათწლეულებში მომხდარი ყველაზე უარესი რეპრესიების, ძალადობის, გენოციდების, ეკოციდების და საერთაშორისო სამართლის მიმართ უპატივცემლო დამოკიდებულებისა, რომლებსაც ყველაზე მეტად ულმობელი 70-80 წლის მოხუცები სჩადიან და რომლებიც, როგორც ჩანს, უფრო მეტად იმით არიან დაინტერესებული, რომ თავი აარიდონ სამართლებრივ პასუხისმგებლობას, ვიდრე მშვიდობის შენარჩუნებაზე იზრუნონ.

მაგრამ ასე არ უნდა იყოს.

როცა ნელსონ მანდელამ 1999 წელს სამხრეთ აფრიკის რესპუბლიკის პრეზიდენტის პოსტი დატოვა, მან ჩამოაყალიბა ორგანიზაცია „უხუცესები“, რომელიც ყოფილ მსოფლიო ლიდერებს აერთიანებდა. ისინი მუშაობდნენ მშვიდობის, სამართლიანობისა და ადამიანის უფლებების მხარდასაჭერად. დღეს, მოქმედებენ რა კონსენსუსის ტრადიციებით და წინა თაობების პოლიტიკოსთა საუკეთესო გამოცდილებით, „უხუცესების“ წევრები ითვლებიან იმის მაგალითად, თუ როგორ შეუძლიათ ასაკოვან ადამიანებს კაცობრიობას მოუტანონ მეტი სინათლე, გამოხატონ თანაზიარობა, იმოქმედონ სინდისით და არა მარტო გავლენითა და ძალით.

პრობლემა მოხუცებულობაში არ არის. პრობლემა იმაშია, თუ როგორი მიზნის მიღწევა სურთ მისი სარგებლობით და რას აძლევენ უპირატესობას. მსოფლიოს არ სურს ისეთი ახალი მოხუცი ძალოვანი პირები, რომლებსაც მმართველის საჭისა და ტახტის დატოვება არ სურთ. მსოფლიოსათვის უკეტესია ის მოხუცი ლიდერები, ის უხუცესები, რომლებიც მზად არიან კომპრომისებისათვის და ადამიანთა ენერგიის სასიკეთოდ წარმართვისათვის. ისინი, ვინც მემკვიდრეობაზე ფიქრობენ არა როგორც პირად დიდებაზე, არამედ როგორც მშვიდობაზე, რომელსაც ისინი თავიათი სიცოცხლის შემდეგ დატოვებენ. ჩვენს დროში გვჭირდება არა ბატონობა, არამედ სიბრძნის გამოვლენა. და ეს, საბოლოო ჯამში, არის ის, რაც მმართველს ლიდერისაგან განასხვავებს.

See all
Survey
ვინ გაიმარჯვებს რუსეთ - უკრაინის ომში?
Vote
By the way