გუშინ, თბილისის ქალთა გუნდმა ჯ. კახიძის სახელობის მუსიკალურ ცენტრში დაუვიწყარი საღამო გამართა!
საოცარი საღამო შედგა - დაუვიწყარი ემოციებით და წარუშლელი შთაბეჭდილებებით!
მადლობა ჩვენს ერთგულ მსმენელს - ოვაციებისა და ენერგეტიკისთვის, რომელიც დარბაზიდან უწყვეტად მოდიოდა.
მადლობა მაესტრო ვახტანგ კახიძეს და ამ საოცარი დარბაზის ადმინისტრაციას.
მადლობა ჩვენს არაჩვეულებრივ მაესტროს ომარ ბურდულს თავდაუზოგავი შრომისა და საგუნდო მუსიკის უპირობო სიყვარულისთვის! Omar Burduli
მადლობა თბილისის ქალთა გუნდის თითოეულ წევრს წარმოუდგენლად დიდი შრომის გაწევისა და ხელმძღვანელთან ერთად შესრულების იმ ხარისხისა და გემოვნებიანი მუსიკისთვის, რაც საიუბილეო საღამოზე იხილა მსმენელმა.
მადლობა ჩვენი კონცერტის წამყვანს დათუნა ალადაშვილს - ჩვეული სასცენო გალანტურობისა და თანადგომისათვის.
მადლობა არაჩვეულებრივ ხმის რეჟისორს რომა გიორგაძეს და ფოტო-ვიდეოგრაფს გიორგი ინდუაშვილს მათი პროფესიონალიზმისა და მეგობრობისთვის! Roma Giorgadze Giorgi Induashvili
და მადლობა ყველა იმ ადამიანს, ვინც თუნდაც მცირედი წვლილი შეიტანა ჩვენი საიუბილეო საღამოს წარმატებულად განხორციელებაში.
თბილისის ქალთა გუნდის ისტორია გრძელდება!..
"შესასვლელში შევხვდით მე და რუსუდან ხორავა ერთმანეთს, ავუყევით კიბეებს და დარბაზში შევედით, დავიკავეთ პარტერში ადგილები. იქ ჩვენი გოგი ჩლაიძეც დაგვხვდა, რამდენიმე წუთში გოგა შავერზაშვილიც მოვიდა. მოკლედ, ჩვენ მზად ვართ. (აქვე უნდა აღვნიშნო ისიც, რომ ადგილები იდეალურად იყო განაწილებული. დირიჟორები ერთად, თეორეტიკოსები ერთად, ჩვენ კი, - კომპოზიტორები ერთ რიგში.).
დარბაზში განათება მინელდა. იგრიალა ტაშმა. სცენაზე გამოვიდა იუბილარი, მისი უდიდებულესობა - თბილისის ქალთა გუნდი!
რა თქმა უნდა, უკვდავი იოსებ კეჭაყმაძე, ომარისეული ორიგინალური ხედვით! "შემოდგომა". ტანში ჟრუანტელმა დაგვიარა... იქუხა ტაშმა!
მე არ ვარ მუსიკალური ჟურნალისტი, ამიტომ არ და ვერ მექნება ამბიცია და პრეტენზია გუშინდელი დიდებული საღამოს ტექსტად ქცევისა!..
უბრალოდ, ვერ მივცემ საკუთარ თავს უფლებას მადლობა არ გადავუხადო თბილისის ქალთა გუნდს და პირადად ომარ ბურდულს, რომელმაც შეძლო და მთელი დარბაზი ასტრალების მოსათარეშად ემოციურ კოსმოსს აგვიყვანა!
ერთმანეთის გვერდით ვისხედით საგუნდო კომპოზიტორები (აქ საუბარი ჩვენზე არაა, ამიტომ ყოველგვარი თავმდაბლობის გარეშე ვწერ "ვისხედით"). ყოველი ნაწარმოების შესრულებას, ჩვენი მხრიდან ოდნავი პაუზა და მძიმე ამოსუნთქვა მოსდევდა, მერე კი ტაში! იყო ცრემლიც!
არ შეიძლება გამომრჩეს თბილისის გოგონათა გუნდი (!!!) ასევე ბატონი ბურდულის ხელმძღვანელობით!
ცოტაოდენ სიტყვა გამიგრძელდა. ეს არც რეცენზიაა და არც რა, გარდა სამადლობელი წერილისა!..
ბოლოს კი, კონცერტის დასასრულს, ბატონი გოგი მეუბნება: ძალიან გაზრდილა ომარიც და გუნდიც!
ვფიქრობ, ამაზე დიდი შეფასება რა შეიძლება იყოს? დიდი კომპოზიტორი, საგუნდო მუსიკის აქილევსი როდესაც ამბობს ძალიან გაზრდილანო! როდესაც "ეგზერსისზე" ცრემლები გვახრჩობდა ეს ხომ დასტურია იმისა რომ ეს გუნდი ერთადერთი თუ არა, ერთ-ერთი საუკეთესო რომაა?!
