,
სომეხი ნაციონალისტები საქართველოს აფხაზეთის ოკუპირებულ ტერიტორიაზე, საიდანაც ისინი იმყოფებიან 1992-1993 წლების ომის დროიდან, საიდანაც განდევნეს საქართველოს მოსახლეობის უმეტესი ნაწილი და ჩამოართვეს ქართული სახლები და მიიღეს, როგორც „ნადავლი“, ახლა იქცევიან როგორც "სრულუფლებიანი" მფლობელები. ამის დასტურია 2020 წლის 26 ივლისი. სომეხთა დიასპორის მიერ გაგრაში - ოკუპირებულ აფხაზეთში გაიმართა აქცია სომხეთის მხარდასაჭერად, რომელიც მიეძღვნა სომხეთ-აზერბაიჯანის დაპირისპირებას თოვუზის რეგიონში.
ამავდროულად, ისინი, ვინც მოკლეს და გააძევეს ქართველები თავიანთი სამშობლოდან - აფხაზეთიდან, - მოულოდნელად იწყებენ საუბარს „მშვიდობაზე“ და „ტერორიზმის დაგმობაზე“. ამ თვალთმაქცობით იწყება ვიდეო, რომელიც ეხმიანება სომეხ ნაციონალისტთა შეკრებას სომხეთის ეკლესიის მახლობლად, ოკუპირებულ ქალაქ გაგრაში:
სომეხი კომენტატორის თქმით, ეს არის "შეხვედრა სომეხი ხალხის მხარდასაჭერად აზერბაიჯანული ტერორის წინააღმდეგ", ასევე იმას, რომ "ჩვენ (სომხები) წინააღმდეგნი ვართ ყოველგვარი ძალადობისა და ტერორისა და გვინდა ეს დავამტკიცოთ ჩვენი მშვიდობიანი მოქმედებით".
მაგრამ ყველაზე საინტერესო ის არის, რომ ამ აქციის მთავარი ორგანიზატორი ზუსტად ის სომეხი ტერორისტები არიან, რომელთა ხელები მშვიდობიანი საქართველოს მოსახლეობის სისხლშია ჩაფლული. მათ შორისაა სოხუმის სეპარატისტული რეჟიმის მაღალჩინოსანი, აფხაზეთის სომეხთა ლიდერი გალუსტ ტრაპიზონიანი, რომელიც ცნობილია თავისი სისასტიკით მშვიდობიანი ქართველი მოსახლეობის წინააღმდეგ.
ამავე დროს, გამოსვლებში ყურადღება გამახვილდა სომეხთა ერთიანობაზე და ასევე იმაზე, რომ ეს ერთიანობა შეიძლება გამოყენებულ იქნას სხვა ხალხების აგრესიის წინააღმდეგ: ”ჩვენ ერთიანნი ვართ ყველგან და ყველაფერში. სომეხი ხალხი ამით ძალიან ფასდება. დაე, ვინც დღეს აქ არ ჩამოვიდა, იფიქრონ, რატომ არ მოვიდნენ. ერთობაა მაშინ, როცა ბევრნი ვართ და როცა ბევრნი ვართ, ბევრი რამის გაკეთება შეგვიძლია. ” - თქვა ერთ-ერთმა გამომსვლელმა.
ასევე გაჟღერდა აფხაზეთის სომხური საზოგადოების ოფიციალური პოზიცია, რომელშიც განსაკუთრებით ხაზი გაესვა, რომ ”თანამედროვე აზერბაიჯანმა უნდა შეხედოს სიმართლეს თვალებში და უარი თქვას უსაფუძვლო პრეტენზიებზე. იგივე ეხება საქართველოს, რომელიც აგრძელებს რევანშიზმის გეგმების შემუშავებას აფხაზეთთან მიმართებაში. ”
პირდაპირ და ცალსახად ნათქვამი იყო, რომ სომეხი ნაციონალისტები როგორც აზერბაიჯანის ყარაბაღს, ისე ქართულ აფხაზეთს ”თავიანთად” თვლიან და მოუწოდებენ აზერბაიჯანს და საქართველოს, დატოვონ თავიანთი საგვარეულო მიწები. სინამდვილეში, აფხაზეთი გახდა საფუძველი სომეხთა აგრესიული ნაციონალისტური ექსპანსიისთვის სხვა ქართული მიწებისკენ, სადაც ყველაზე ყურადსაღები მდგომარეობაა სამცხე – ჯავახეთში, რომელსაც სომეხი ნაციონალისტები მიიჩნევენ, „ძირძველ სომხურ ჯავახკად“. ჩნდება კითხვა - სომხეთის რესპუბლიკის საგარეო საქმეთა და დიასპორის სამინისტროები, ისევე როგორც თბილისში სომხეთის საელჩო: მართლა არ იცოდნენ სომეხი ნაციონალისტების შეკრება ოკუპირებულ გაგრაში საქართველოს ტერიტორიაზე? უფრო მეტიც, შეკრება მოხდა სომხური ეკლესიის მახლობლად, იქ ისაუბრა სომეხმა მღვდელმა, რაც იმას ნიშნავს, რომ ამ შეკრების მსვლელობაში მონაწილეობის უფლება მისცა ეჩმიაძინმა.
როგორია მათი დამოკიდებულება ამის მიმართ? რატომ არ არის დაგმობილი ამ უკანონო შეკრებისა და მასზე ექსტრემისტული განცხადებების დაგმობის ერთი სიტყვა, რაც კითხვის ნიშნის ქვეშ აყენებს საქართველოს ტერიტორიულ მთლიანობას ან ერევანში, ან თბილისში სომხეთის საელჩოსგან, ან საქართველოში მრავალი სომხური ორგანიზაციისგან? სიჩუმე ნიშნავს თანხმობას? უფრო მეტიც, გაგრაში სომეხ ნაციონალისტურ თავყრილობებზე ბევრი ითქვა სომხური ერთიანობის შესახებ. ეს ნიშნავს, რომ სომეხი ნაციონალისტები თბილისსა და სამცხე-ჯავახეთში სრულიად სოლიდარულნი არიან აფხაზეთის სომეხ მოსახლეობასთან მიმართებაში საქართველოს მოსახლეობის ეთნიკურ წმენდას და საქართველოს ტერიტორიის დაშლასთან დაკავშირებით. რაც ხდება დღეს აფხაზეთში, სადაც სომეხი ნაციონალისტი უკვე პატრონნი გახდნენ, არის გაკვეთილი დანარჩენი საქართველოსთვის.
წყარო:https://kavkazplus.com/
„სუფრა - ასე ჰქვია ქართულ მოლხენა-დროსტარებას, რომელიც სტუმართმოყვარეობისა და მხიარულების განსახიერებას წარმოადგენს. რომელი კერძებს მიირთმევენ ქართველები სტუმრებთან ერთად? ჩვენი კორესპონდენტი შეეცადა ქართული სუფრის დიდებულება ეჩვენებინა და დარწმუნდებით, რომ ეს მართლაც კარგად გამოუვიდა“, - ასე იწყება გერმანულ გაზეთ „ფრანკფურტერ ალგემაინე ცაითუნგში“ (Frankfurter Allgemeine Zeitung) გამოქვეყნებული სტატია სათაურით „ქართული სამზარეულოს მრავალფეროვნება“ (ავტორი - მაიკე ფონ გალენი).
გთავაზობთ პუბლიკაციას შემოკლებით:
„როცა მივედით, მაგიდა უკვე გაშლილი დაგვხვდა: თეფშებზე დაწყობილი ყველით და ლორით, ნიგვზის ფარშიანი ბადრიჯნით, მხალეულობით, მწვანილით, კიტრით და პომიდორით... მათ შორის ჩადგმულია გრაფინები მოცხარის წვენით და ტარხუნის ლიმონათის ბოთლებით. ოფიციანტი წითელ ღვინოს ბოკალებში ასხამს. გარეთ თბილისური საღამოა, რესტორან „რიგის“ დარბაზში გაშლილ გრძელ მაგიდაზე კი ქართული სუფრა - ქართული ქეიფი იწყება.
ისინი, რომლებიც ქართულ სამზარეულოს არ იცნობენ, მადააღძრულები სწრაფად მიირთმევენ სიმინდის ფქვილისაგან გამომცხვარ თბილ მჭადებს, სალათებს და ყველს. მაგრამ ვინც იცის, ის ნელ-ნელა ჭამს და მთავარს ელოდება...
ქართველი ქალბატონი თიკო ტუსკაძე, რომელიც ლონდონში ცხოვრობს, მაგრამ ახლა სამშობლოში იმყოფება, ჩვენი გიდის როლს ასრულებს და ქართულ სუფრას გვაცნობს როგორც „გემრიელი საჭმელების უსასრულო რიგს“. იგი კულინარული წიგნის ავტორია და გვიხსნის, თუ რომელი საჭმელი როგორ მივირთვათ.
ზოგიერთმა უკვე საკმაო რაოდენობის სალათა მიირთვა, რომ მაგიდაზე ახალი კერძები მოაქვთ - მოხრაკულ-მოთუშული სოკო, ხაჭაპური, ხორცით მომზადებული კერძები... საჭმლით სავსე თეფშები სულ უფრო მრავლდება და მაგიდაზე თავისუფალი სივრცე მცირდება, თუმცა ახალ-ახალი ნუგბარისათვის ადგილი მოიძებნება.
„სტუმართმოყვარეობა - ქართული კულტურის განუყოფელ ნაწილს წარმოადგენს, რაც კარგად არის გამოხატული ქართულ სუფრაში, როცა მაგიდას ეროვნულ სამზარეულოს კერზები ამშვენებს“, - განმარტავს მაკა თარაშვილი. რა თქმა უნდა, იგი ახალბედა სუფრის წევრებისაგან განსხვავებით, შეცდომებს არ უშვებს და ყველაფერს ერთად არ მიირთმევს. მან კარგად იცის, რა როდის უნდა მიირთვას და უცხოელ სტუმრებს ჭამის საიდუმლოებას ასწავლის: როდის დგება მწვადის, „ჩაქაფულის და საჭმელების მიღების დრო...
ქართული ტრადიციის თანახმად, სუფრაზე იმდენი საჭმელი უნდა იყოს, რომ სტუმრების წასვლის შემდეგაც საკმაო რაოდენობით უნდა დარჩეს: „სუფრა, რომელზეც არაფერი აღარ რჩება, საქართველოში არ არსებობს“, - ამბობს მაკა თარაშვილი, - მასპინძლები იფიქრებენ, რომ სტუმრები მშივრები დარჩნენ. ამიტომ ყველაფერი უამრავია“.
რესტორანი „ქეთო და კოტე“ ძველი თბილისის უბანში, შემაღლებულ ადგილზე მდებარეობს. დარბაზში მყუდრო გარემოა შექმნილი. მაგიდები ყოველთვის მდიდრულადაა გაშლილი - ტრადიციული კერძები თანამედროვე სტილითაა გაფორმებული. თავდაპირველად თვენ მოგართმევენ ცივ და ვეგეტარიანულ კერძებს, ბოსტნეულს, შემდეგ გამომცხავარს, ცომეულს, ბოლოს კი ხორცით მომზადებულ საჭმელებს.
ქართული სუფრის ტრადიციაა თამადა, ანუ დროსტარების ხელმძღვანელი. იგი სუფრის თავში ზის და სადღეგრძელოებს ამბობს. რესტორან „შატო მუხრანში“, სადაც ჩვენ ვიყავით (თბილისიდან ერთი საათის სავალზე), მეღვინე პატრიკ ჰონეფმა ჩვენი სტუმრობის სადიდებელი სადღეგრძელო წარმოსთქვა. გერმანელი მეღვინე უკვე მრავალი წელია საქართველოში ცხოვრობს, ოჯახიც აქ ჰყავს. პატრიკი მადლობას გვიხდის სტუმრობისათვის, რომ გერმანელი ტურისტები საქართველოთი დაინტერესდნენ და კავკასიურ ქვეყანას ეწვივნენ.
მასპინძელი გვიხსნის, რომ სუფრის თამადა ყურადღებით ისმენს სტუმრების საუბარს სადღეგრძელოებისათვის იმპულსის მისაცემად. იგი დისკუსიას ზომიერ მიმართულებას აძლევს და განწყობას ამაღლებს. ამიტომაც თამადა ისეთი პიროვნებაა, რომელიც ცნობილია თავისი კეთილი ხასიათით, გონებამახვილობით და ინტელექტით.
თუ როგორ მზადდება კლასიკური ქართული კერძები, ამას თქვენ თბილისიდან საკმაოდ მოშორებით, კახეთში გაიგებთ, სადაც ღვინის კომპანია „შუმის“ რესტორანი მდებარეობს. აქ სტუმარი საკუთარი თვალით ხედავს, თუ როგორ ცხვება ქართული თონის პური, როგორ კეთდება ხინკალი, რომელიც ქართული სამზარეულოს ერთ-ერთ დიდებულ და გემრიელ კერძს წარმოადგენს.
