USD 2.7766
EUR 3.0162
RUB 3.1561
Tbilisi
შინაგანი მრისხანებით გათანგული ესსე - მედუზა გორგონა და არესი (თამაზ იმნაიშვილი)
Date:  657
 
 
მსოფლიო მესამე მსოფლიო ომის ზღვარზეა- ეს აკერია პირზე ყველას დედამიწაზე, და ეს არ არის შორს რეალობისგან. მეორე მსოფლიო ომის შემდეგ ყველაზე მასშტაბური ომი რუსეთის მიერ უკრაინაზე თავდასხმა და ჰამასის მიერ ისრაელზე თავდასხმა და მშვიდობიანი მოსახლეობის უსასტიკესი განადგურება, რომლის ანალოგიც ჰიტლერის, პოლპოტას, თალიბანის და ისილ -ს ქმედებების მსგავსია და დიდის ალბათობით უფრო არაადამიანურია, როგორც კაცობრიობის წინაშე ჩადენილი დანაშაული. როცა ამ ბოლო ორის ომის ანთოლოგიას განიხილავ აუცილებლად იპოვი მსგავსებას ადამიანურ ( უფრო უპრიანია არაადამიანურ ) ფსიქიკაში. რა უნდა ამოძრავებდეს ორფეხა არსებას, რომელსაც ჰქვია ადამიანი და ჩაიდინოს ბუჩას და ირპენის სიმხეცე უკრაინაში ან კიდევ დახოცოს პატარა ბავშვები კიბუცებსა და მოშავებში ისრაელში, თავები და კიდურები დააჭრას და მერე ცეცხლი წაუკიდოს. მერე კი ეს სოციალურ ქსელებში ატვირთოს და ამით იამაყოს.
 
სიძულვილი- საკუთარ გენში როგორც დნმ-ს ჯაჭვის ერთი, მაგრამ დომინირებადი რგოლი. აქ არ ადგას საკითხი სიძულვილზე მტრის ან საერთოდ უცხოს მიმართ. საწყისი ამ არსებების, რომლებიც ერებად და ხალხებად ჩამოყალიბდნენ, არის სიძულვილის აბსოლუტიზმი ყველას და ყველაფრის მიმართ საკუთარი ნაშიერების ჩათვლით. მათი გენეტიკური კოდი ასეთ სიძულვილზეა დაფუძნებული. რა თქმა უნდა ასეთებად არ იბადებიან, ასეთებად ყალიბდებიან. ჩამოყალიბებაში კი უმთავრეს როლს ადამიანის გაუნათლებლობა და მისგან გამომდინარე მონური ფსიქიკა ასრულებს.
 
21 საუკუნემ უაღრესად გაამრავლა ასეთი მონური ფსიქიკის ადამიანთა ჯგუფები, თუ მთელი ხალხები. თითქოს კაცობრიობის სიძულვილი მედუზა გორგონას სახით ემუქრება მთელ დედამიწას, თმების მაგივრად არსებული გველებით. მთავარი მონსტრი გორგონა მედუზა და მისი პატარა დამქაშები -შხამით მგესლავი ასპიტები. გორგონას კი მართავს ომის ღმერთი - არესი, რომელსაც ომის გარეშე არსებობა არ შეუძლია. კლასიკური იმპერია თავისთავად სიძულვილზე დამყარებული ერთობაა, რომელმაც სახელმწიფოებრივი ფორმა შეიძინა. ყველა იმპერიას თავისი საწყისი და ბოლო წერტილი აქვს.
 
21 ე საუკუნეში კლასიკური იმპერია მხოლოდ რუსეთია. სხვა ანალოგი მას არ გააჩნია. მიუხედავად მისი ამდენი საუკუნის არსებობისა, მეოცე და ოცდამეერთე საუკუნემ , როცა ინფორმაციის გაცემის ტექნოლოგიები კარგად დაიხვეწა, გამოაჩინა, რომ რუსეთის , როგორც იმპერიის არსებობა დაფუძნებულია მხოლოდ ტერორზე და მისი იდეოლოგია მხოლოდ ტერორიზმია. ტერორი როგორც მოქმედების ინსტრუმენტი და ტერორიზმი- როგორც ამ იმპერიის იდეოლოგია. ტერორი ყველა იმ ხალხების და ადამიანების მიმართ, ვისი დაპყრობაც მან მოახერხა ან კიდევ უნდა რომ დაიპყროს.
 
მეოცე საუკუნემ რუსეთს კაცობრიობის ყველაზე საშინელი იარაღი ატომური ბომბი ჩაუგდო ხელთ და ამის მერე იმპერიის იდეოლოგია-ტერორიზმი სრულიად ახალი ფორმით და გლობალური მასშტაბებით გამოიხატა.
 
1963 წლის კარიბის ზღვის კრიზისი მსოფლიოს პირველი შანტაჟის მცდელობა იყო. მეორედ 1974 წლის სუეცის არხის კრიზისი.
 
1990 წლის გორბაჩოვისა და ბუშის შეხვედრის დროს მსოფლიოს შანტაჟი, რომ თუ რუსეთს არ გადაარჩენთ, თერმობირთვულ იარაღი მთელ მსოფლიოს მოედება.
 
1994 წლის სნვ 3 ხელშეკრულების ხელმოწერის წინ ასეულ მილიარდობით თანხის მოთხოვნა, წინააღმდეგ შემთხვევაში ისევ მუქარა, რომ თერმობირთვული ქობინები არაბულ სამყაროში გამოჩნდებოდა.  ირანის ბირთვული პროგრამის მხარდაჭერა ახლო აღმოსავლეთში საკუთარი გავლენის გასაძლიერებლად.
 
სწორედ ეს იყო ამოსავალი, როცა 1999 წელს ვოლგოგრადში საკუთარი ხალხი ააფეთქეს და ჩეჩნებს დააბრალეს. ვლადიკავკაზსა და ნორდოსტში საკუთარი ხალხი ჩახოცეს.
 
2001 წელს ჩეჩნეთი მიწასთან გაასწორეს და 300 ათასზე მეტი ეთნიკური ჩეჩენი მოკლეს.
 
1991- 193 წლები, 2004 წელი, 2008 წელი, ეკონომიკური და ფსიქოლოგიური ომი, ემბარგო, ქართველ ემიგრანტთა გამოსახლება, მცოცავი ოკუპაცია და გაეროს ტრიბუნიდან მუქარა, რომ საქართველოს მიწასთან გაასწორებდნენ.
 
ჩრდილოეთ კორეა, სირია, სომალი, სუდანი, ცენტრალური აფრიკის რესპუბლიკა, კოტ-დივუარი. დიქტატორული და ავტორიტარული ქვეყნების რეჟიმების მხარდაჭერა, რომლებიც საკუთარ მოსახლეობას ატერორებენ. მსოფლიოში ტერორისტებისა და ტერორისტული ორგანიზაციების ღია და ფარული მხარდაჭერა. ბასკური ეტა, ირლანდიური ირა, იტალიური წითელი ბრიგადები და გერმანული გარეული ბატები. ტამილ ილამის განმათავისუფლებელი ვეფხვები, ჰამასი, ფათხი, ჰესბოლა, ისლამური ჯიჰადი და კიდევ ბევრი. ყველა ეს ორგანიზაცია იკვებებოდა და უმეტესობა ახლაც იკვებება რუსეთისგან, რომლის საშუალებითაც რუსეთი ატერორებს მთელ მსოფლიოს.
 
2014 - 2023 წლების უკრაინასთან ომმა კი ამ მედუზა გორგონას მარცხის შიში გაუჩინა და შანტაჟმა უკვე სრულიად დედამიწა მოიცვა. კაცობრიობის განადგურების მუქარით.
 
მარცხის შიშით ტერორის ნებისმიერ საშინელ ფორმას იყენებს და ახლა ჰამასის ტერორის უკან ცალსახად ღიად გამოჩნდა გორგონას სახე. იქნებ ისრაელის ომმა დასავლეთს ყურადღება უკრაინისგან ახლო აღმოსავლეთში გადაატანინოს, რომ ცოტა ხნით შვებით ამოისუნთქოს, ძალები მოიკრიბოს და ხელახალი აღტყინებით გააგრძელოს მსოფლიო დატერორება.
 
გასაგებია, რომ არაფერია სამუდამო დედამიწაზე, მაგრამ გორგონას თავის მოჭრით დედამიწა და კაცობრიობა კარგა ხანს დაისვენებს ტერორისა და ტერორიზმის შიშისგან, ხოლო ომის ღმერთი არესი დიდი ხნით ჩაიკარგება ჰადესში. სხვა გამოსავალი არსებული ჩიხიდან ცივილიზებულ სამყაროს არ აქვს. ამ ტერორისტულ იმპერიას- რუსკი მირს ჰყავს თავისი არესი პუტინის სახით.
 
წარმართული კერპი, რომელსაც რუსეთის ( და არამარტო მისი) მოსახლეობა ეთაყვანება და მუდმივად მსხვერპლს სწირავს თავისი შვილების სახით. ის კი კიდევ უფრო მეტ და მეტ მსხვერპლს ითხოვს დაუსრულებლად. არესის ჰადესში ჩაბრუნება გორგონა მედუზას - რუსეთის იმპერიის დასასრულს მოასწავებს და ამით გორგონა მედუზას მგესლავ ასპიტებს გესლი და კბილები დაეკარგებათ. ცივილიზებული მსოფლიო კი კარგა ხნით მშვიდად ამოისუნთქებს. ეს იქნება 21 საუკუნის ახალი პარადიგმა და სიმშვიდის ფორმულა.
 
გადამდგარი ვიცე-პოლკოვნიკი, ექსპერტი სამხედრო-პოლიტიკურ საკითხებში
თამაზ იმნაიშვილი
analytics
ჩინეთს რუსეთისა და აშშ-ს არანაირი ფორმით დაახლოება არ აძლევს ხელს - გიორგი კობერიძე
საინტერესო ამბებია: დღეს ჩინეთის წარმომადგენელმა ევროკავშირში განაცხადა, რომ მისთვის მიუღებელია ევროპის ბედი ევროპის გარეშე გადაწყდეს აშშ-სა და რუსეთს შორის მოლაპარაკებებით. ამ განცხადებით ნათელია, რომ ჩინეთს სურს მოლაპარაკებების მიღმა არ დარჩეს და ამისათვის ევროპას იყენებს ფარად და მიზეზად.
 
ეს ერთი პატარა განცხადება ჯერ ბევრს არაფერს ნიშნავს, მაგრამ ზოგადი განწყობების შესაფასებლად შეიძლება გამოდგეს. ჩინეთი საკუთარ თავს პოტენციურ მომავალ ჰეგემონად აღიქვამს და იმ ვაკუუმის შევსებასაც ცდილობს, რომელიც აშშ-ს ბოლო კვირების პოლიტიკით ჩნდება. აშშ-საგან ყველა დისტანცირებული სახელმწიფოს გვერდით სიამოვნებით აღმოჩნდება ის თუკი ამის საშუალებას მისცემენ. მას არც რუსეთზე გავლენის დაკარგვა სურს და ევროპისა და აშშ-ს დაპირისპირების თავის სასარგებლოდ გამოყენება უნდა, ცხადია ვაშინგტონის საწინააღმდეგოდ.
 
ამასთან, ჩინეთისათვის რუსეთი ჯუნიორ პარტნიორია. პეკინი ფიქრობს, რომ მულტიპოლარულ მსოფლიოში ის ერთ-ერთი ღერძი უნდა იყოს, შესაბამისად მის მიერ ჯუნიურ პარტნიორად აღქმული რუსეთისა და აშშ-ს მის გარეშე მოლაპარაკება მისთვის დაუშვებელია, რადგან ეშინია რომ ორპოლუსიანი მსოფლიო არ ჩამოყალიბდეს რუსეთისა და აშშ-ს ღერძით. ამასთან, რუსეთი ჩინეთისათვის იაფი რესურსების წყაროცაა.
შესაბამისად, ამ რესურსების შესანარჩუნებლად ის ძალას არ დაიშურებს. მას სუსტი და მასზე დამოკიდებული რუსეთი სჭირდება არა და ძლიერი, რომელიც დამოუკიდებლად გადაწყვეტს რაიმეს.
 
თანდათან იკვეთება, რომ აშშ-ს იმის იმედი აქვს იქნებ რუსეთი ჩინეთს ჩამოაშოროს, თავისი ფოკუსი ევროპიდან სხვა რეგიონებისაკენ მიმართოს (სადაც ჩინეთს დაეჯახება) და ამ პროცესში რესურსებიც მიიღოს. ცხადია ეს ყველაფერი ევროპიდან დაშორებისა და მისი ინტერესების უგულებელყოფის ფონზე. რუსეთიც ხვდება ამას ამიტომაც ვაჭრობს ამ თემით. მან იცის, რა სურს აშშ-ს მოქმედ ადმინისტრაციას და მაქსიმუმის მიღება უნდა ჩინეთისაგან დისტანცირებისა და რესურსების გაზიარებისათვის. ცხადია რუსეთი არასდროს დადგება აშშ-ს მხარეს და არც ჩინეთს მიატოვებს საბოლოოდ, მაგრამ შეეცდება მთელს ამ პროცესში თავისი თამასა მაქსიმალურად ასწიოს.
 
ყველაზე სარისკო ფსონი აშშ-ს აქვს დადებული, რადგან მოკავშირეთა მხრიდან მისდამი აბსოლუტური რწმენა ქრება, რუსეთი აშშ-ს მხარეს რეალურად არასდროს დაიჭერს (მხოლოდ დროებით ივაჭრებს ამით) ხოლო ჩინეთი რუსეთის შენარჩუნებასაც შეეცდება და ევროპაში პოზიციების გამყარებასაც.
 
და ეს ყველაფერი ხდება იმ ფონზე, როდესაც ევროპამ ოფიციალურად დაიწყო მილიტარიზაციის პროგრამა. ამით ის სამხედრო და პოლიტიკურ ავტონომიას ცდილობს აშშ-საგან და რუსეთის შესაკავებლად. ამით ევროკავშირის უფრო ცენტრალიზებულ ინსტიტუციად გარდაქმნაც შეიძლება ვიხილოთ გრძელვადიანად.
 
რთულია ამ ყველაფერს ჯერ დიპლომატიური რევოლუცია ვუწოდოთ, რადგან ძალიან ჩანასახოვან მოვლენებს ვადევნებთ თვალს, მაგრამ განწყობები და მიზნები ნელ-ნელა იკვეთება.
 
ჩინეთი ყველაზე გრძელვადიან სვლებს აკეთებს, მისთვის რუსეთის გამარჯვება ერთგვარი პრეცედენტი შეიძლება გახდეს, რომელსაც თავად გამოიყენებს, ხოლო თუკი რუსეთი დამარცხდა ჩინეთი მოსკოვის მასზე სრულ პოლიტიკურ დამოკიდებულებას შეეცდება.
 
როგორც ზემოთ აღვნიშნე, აშშ ყველაზე მეტს რისკავს. მან არსებულ მოკავშირეებში გააჩინა ეჭვი, რაც უკვე დამდგარი რეალობა და პრობლემაა, რადგან არცერთი ჰეგემონი არ მართავს მარტო და მას ძლიერი მოკავშირეები სჭირდება. აშშ-მ სულ რომ პოზიციები იცვალოს ან მოუწიოს ამის გაკეთება და კვლავ ევროპელ მოკავშირეებსა და უკრაინაზე გააკეთოს აქცენტი (რისი შანსებიც არცთუ მცირეა), მაინც, ევროპის მხრიდან აბსოლუტური ნდობა ნაკლებად იარსებებს, მით უფრო სამხედრო წარმოების წარმატებით განხორციელების შემთხვევაში. შემდგომში თუკი ძლიერი ევროპა ძლიერი აშშ-ს გვერდით აღმოჩნდა ეს ისეთივე პარტნიორობა აღარ იქნება, როგორც აქამდე იყო. ეს კარგია თუ ცუდი დრო გვიჩვენებს.
 
რა თქმა უნდა გადამეტებული იქნება იმის თქმა რომ ეს ყველაფერი რამდენიმე კვირაში ან თვეში მოხდება, მაგრამ მსოფლიო ისეთი აღარ არის როგორც რამდენიმე წლის წინ ვიცნობდით. ახლა უკვე აშშ-ს, ევროპული სახელმწიფოების დიდი ნაწილის, რუსეთისა და ჩინეთის ინტერესები განსხვავებულად ლაგდება. ნურც თურქეთს დაივიწყებთ, რომელიც ერთ-ერთი ყველაზე ანგარიშგასაწევი ძალაა და ყველა ბანაკში შეუძლია აღმოჩნდეს ან სულაც თავისი რეგიონალური ძალის ჩამოყალიბებაზე გააკეთოს აქცენტი.
 
რუსეთს არსებული საერთაშორისო წესრიგის რევიზია უნდოდა. ჯერჯერობით ამას წარმატებით ახორციელებს. შეიძლება ამით თავადაც განადგურდეს, მაგრამ ცვლილებები და აშშ-ს ევროპისაგან ჩამოშორება მისი ძირითადი მიზანი კი ნამდვილად იყო.
 
რომ შევაჯამოთ:
>> ჩინეთს რუსეთისა და აშშ-ს არანაირი ფორმით დაახლოება არ აძლევს ხელს.
>> ჩინეთს ევროპის ჩამოშორებაც უნდა აშშ-საგან.
>> ჩინეთს რუსეთის მარცხიც აძლევს ხელს და მისი ლიმიტირებული გამარჯვებაც. პირველ შემთხვევაში რუსეთი ჩინეთის უპირობო მოკავშირედ შეიძლება იქცეს, ხოლო მეორე შემთხვევაში ჩინეთი რუსეთის გამარჯვების პრეცედენტსაც გამოიყენებს, მით უფრო ჯერ კიდევ არაკონსოლიდირებული დასავლეთის ფონზე.
>> ევროპელები დამოუკიდებელი ღერძის ჩამოყალიბებას ცდილობენ.
>> რუსეთი აშშ-სთან ვაჭრობს რათა რაც შეიძლება მეტი მიიღოს ამ ვაჭრობიდან (გავლენები და ტერიტორიები), მაგრამ სინამდვილეში არასდროს გადავა აშშ-ს მხარეს.
>> აშშ ჩინეთთან დაპირისპირებაში მეტ რესურსსა და უპირობოდ მორჩილ მოკავშირეებს ეძებს, ხოლო რუსეთის ჩინეთიდან ჩამოშორებას ცდილობს.
>> თურქეთი აზია-ევროპის ერთ-ერთი ყველაზე ანგარიშგასაწევი სამხედრო ძალაა. მასთან ამა თუ იმ ფორმით მოკავშირეობა ყველასთვის საინტერეო იქნება.
 
ეს ყველაფერი მცდელობებია, შეიძლება წარუმატებელიც და ვის როგორი წარმატების შანსი აქვს ჯერ არ ჩანს, მაგრამ ის, რომ ევროპამ გადაიარაღება დაიწყო ეს უკვე ძალიან მნიშვნელოვანი მოვლენაა. როგორიც არ უნდა იყოს შემდგომი მსოფლიო, ევროპის ერთად ან ცალკეული სახელმწიფოების სამხედრო ურთიერთკავშირი ანგარიშგასაწევი ძალა გახდება, მთავარია თუკი ბოლომდე მიიყვანენ ამ პროცესს.
 
See all
Survey
ვინ გაიმარჯვებს რუსეთ - უკრაინის ომში?
Vote
By the way