,
ფუტკრები ორგანიზებული სამუშაოს ფორმები
ფუტკრები ორგანიზებული სამუშაოს ორ ფორმას გამოავლენენ:
→ გაზაფხულ-ზაფხულის თაობის სამუშაო ემსახურება მაქსიმალურ განვითარებას და საკვების მარაგის შექმნას;
→ ზამთრის თაობის სამუშაოს წარმოადგენს ოჯახის შენარჩუნებას პასიურ პერიოდში.
ამ თემაში ვისაუბრებთ თუ როგორ ხდება ფუტკრის ოჯახში სამუშაოს გადანაწილება და კასტებში გადასვლა.
სამუშაოს გადანაწილება დამოკიდებულია ინდივიდების ფიზიოლოგიაზე, მიდრეკილებებზე და ფერომონებზე, რომელთა საშუალებითაც ხდება შესაბამის კასტაში ჩართვა.
ფუტკრის ოჯახში არის 4 ძირითადი კასტა:
→ სურათზე ნაჩვენებია გაზაფხულ-ზაფხულის მუშა ფუტკრების კასტებში ჩართულობა და ზამთრის გენერაცია.
1 და 2 კასტა საჭიროების შემთხვევაში იშვიათად ერთვება სხვა კასტაში, ხოლო 3 და 4 ადვილად იცვლიან კასტებს. ერთიანი ისრები მიუთითებს ბუნებრივად კასტაში გადასვლას, ხოლო წყვეტილი ისრები ატიპიურ კასტაში ჩართვას. როდესაც ახალი თაობა დაიბადება ძიძები გადავლენ შუა ხნის ასაკის ფუტკრების კასტაში, ხოლო შუახნისები მოღალის კასტაში.
უჯრის მწმენდავები
ფუტკრის ცხოვრების პირველ დღეებში გრძელდება ფიზიოლოგური განვითარება. ამ პერიოდში მათი ამოცანა არის უჯრების გასუფთავება, ეს ჯგუფი არ ასრულებს სხვა სამუშაოებს.
ძიძები
ძიძობის ხანგძლივობა 1 კვირას გრძელდება, 4 დღიდან 12-ე დღემდე. ძიძები კვებავენ დედას ფუტკარს, ლარვას და ხნიერ ფუტკრებს, იცავენ ბუდეში ჰიგიენას. ძიძები დაყვებიან დედას ამალის სახით და არეგულირებენ მის ქცევებს, ისინი არიან დედის ფერომონების გამავრცელებელნი ბუდეში.
საშუალო ასაკის ფუტკრები (MAB)
საშუალო ასაკის ფუტკრები თავიანთ კასტაში იმყოფებიან 12 დან 21 დღემდე, ისინი არიან ბუდეში ინფორმაციის გადამტანი. ძიძებისგან განსხვავებით ისინი აღარ უვლიან ბარტყს, მათი კასტის სამუშაო წარმოადგენს ფიჭების შენებას, ნექტრის მიღებას და ბუდის დაცვას. მათი განლაგების ადგილი ბუდეში არის გაფანტული, ესეთი ლოკალიზაცია ხელს უწყობს ბუდეში აუცილებლობის შემთხვევაში გადაერთონ სხვა კასტაში.
საშუალო ასაკის ფუტკრებებმა და მოღალეებმა უნდა მოახდინონ ზამთრის მარაგის მოგროვება და დაკომპლექტება, მათი ტოლი რაოდენობის შემთხვევაში, საკვების დაკომპლექტებაში დაიხარჯება ნაკლები დრო, ხოლო მიმღებების ნაკლებობის დროს, მოღალეები ცეკვით გადასცემენ ინფორმაციას რომ საჭიროა მეტი MAB – ის ჩართვა კასტაში.
საშუალო ასაკის ფუტკრებებმა ასევე უნდა უზრუნველყონ ნექტრისთვის საჭირო ოდენობის ფიჭების აშენება.
მოღალეები
მოღალის კასტაში ჩართვის შემდეგ ეს ფუტკრები აღარ ასრულებენ ბუდის სამუშაოებს, მათი სამუშაო წარმოადგენს რესურსების შევსებას: ნექტარი, მტვერი, პროპოლისი და წყალი.
საშუალო ასაკის ფუტკრების (MAB) > მოღალის კასტაში გადასვლა
საშუალო ასაკის ფუტკრების გადასვლა მოღალის კასტაში კომპლექსურია, მათ უნდა შეინარჩუნონ თანაფარდობა, ჩაანაცვლონ მოღალეების რაოდენობა რომლებიც იხოცებიან, რათა ბუნებაში ნექტრის არსებობის დროს არ იყოს მოღალეების დეფიციტი.
როდესაც ღალიანობა იწყება ყველა საშუალო ასაკის ფუტკარი, რომელიც არ არის დაკავებული ნექტრის მიღებით ან მშენებლობით, ერთვება მოღალის კასტაში. მაგრამ როდესაც არახელსაყრელი გარემოებაა მათ თავი უნდა აარიდონ მოღალის კასტაში ჩართვას რათა არ მოხდეს ნაადრევი ფიზიოლოგიური ცვლილებები და ნაადრევი სიკვდილი.
მათთვის უფრო ხელსაყრელია რომ დაელოდონ ღალიანობას. როდესაც ოჯახში იმატებს მოღალეებზე მოთხოვნა, ამ პერიოში ასევე უნდა მოხდეს ძიძების განვითარებაც, რადგან მებების ჩართვა მოღალის კასტაში დაასუსტებს ოჯახს.
მოღალე ფუტკრები ტროპილაქსის და ფერომონების საშუალებით ატყობინებენ ოჯახს რომ საჭიროა მეტი მებების ჩართვა კასტაში. მოღალის კასტაში ჩართვის გადაწყვეტილება დამოკიდებულია მიმღებების პროპორციასთან.
მეცნიერების ვარაუდით შეიძლება 3-ე კასტის წარმომადგენლები უკვე ფიზიოლოგიურად მზად იყვნენ 4-ე კასტაში გადასასვლელად მაგრამ არ ჩაერთონ ორი მიზეზის გამო:
• საჭირონი არიან ნექტრის მიმღებებად;
• მინდორში საკმარისი რაოდენობის მოღალე მუშაობს;
• რაიმე ცვლილების ან პროტეინების ნაკლებობის დროს შეიძლება ნაადრევად მოხდეს მოღალის კასტაში ჩართვა.
ფიზიოლოგია და კასტები
ორი ფაქტორი ამყოფებს ფუტკრებს კასტაში, ფიზიოლოგია და ასაკისათვის დამახასიათებებლი ფერომონები. ძიძების შემთხვევაში ეს ხდება ორი ფერომონის საშუალებით:
→ დედა ფუტკრის მანდიბულარის ჯირკვლით (QMP);
→ ბარტყის ფერომონებით (BP).
BP ასტიმულირებს ჰიპოფარინგალურ ჯირკვლებს, ხოლო პროტეინებით კვება ხელს უწყობს მაღალი ვიტელოგენინის შენარჩუნებას(VG), რომელიც პროდუქტიულს ხდის ბარტყის საკვებს და ნაწილობრივ ახშობს ახალგაზრდული ჰორმონების გამოყოფას (JH).
ძიძის კასტიდან ,,მების’’ კასტაში გადასვლის დროს ყველაზე მნიშვნელოვანია ბარტყთან ძიძების თანაფარდობა, მების კასტაში გადასვლის შემდეგ მათი ადგილმდებარეობა იცვლება, ბუდის ცენტრიდან პერიფერიებისკეს, ისინი უკვე აღარ არიან QMP და BP მატარებელნი.
QMP – დედის ფუტკრის მანდიბულარის ჯირკვალი;
BP – ბარტყის ფერომონები;
JH – ახალგაზრდული ჰორმონები;
Vg – ვიტელოგენინის ჯირჯვალი;
HP – ჰიპოფარინგეალური ჯირკვალი;
მაღალი Vg, დაბალი JH და BP – QMP- ის დაბალი ზემოქმედება ახდენს ძიძების ჩართვას ,,მებების’’ კასტაში, ამის შემდეგ JH აგრძელებს ზრდას.
მაღალი Vg აფერხებს JH წარმოქმნას, მაგრამ როდესაც Vg კრიტიკულ ზღვარს ქვემოთ ჩამოვა, JH ტალღების წარმოქმნა გამოიწვევს ნევროქიმიურ ცვლილებებს რომელიც საბოლოო ეტაპია ,,მების’’ ფიზიოლოგიის . ყველაზე სრულყოფილი ,,მები’’ ჩაერთვება მოღალის კასტაში, ხოლო ცეკვითი მოთხოვნის დროს დაჩქარდება მათი ჩართვა მოთხოვნად კასტაში.
ფუტკრის განვითარების საბოლოო ეტაპი არის მოღალის კასტა.
ზამთრის გენერაცია
ზამთრის თაობა ხასიათდება სიცოცხლის ხანგძლივობით ( რადგან ისინი არ ღებულობენ სხვადასხვა სამუშაოებში მონაწილეობას). მათი მიზანია ოჯახის შენარჩუნება ზამთრის პერიოდში და ბუდეში თერმორეგულაცია. ადრე გაზაფხულზე ისინი იწყებენ ძიძობას ხოლო კონდიციის შექმნის შემდგომ გადაერთვებიან მოღალეებად.
ზამთრის თაობა ძალიან გავს ძიძების კასტას, რადგან ახასიათებს დაბალი JH, აქტიური ცხიმოვანი სხეული, მაღალი Vg და იმუნიტეტი. აქედან გამომდინარე ზამთრის მდგომარეობა არის ძიძის კასტაში ხანგძლივად ყოფნა. ზამთრის ფუტკრები არ ერთვებიან სხვა კასტაში როდესაც ბარტყის ან მოღალეების რაოდენობა მცირეა.
შემდგენელი: მარიამ კილაძე 2017წ.
მადლობა ირაკლი ჯანაშიას გაწეული დახმარებისათვის (მარიამ კილაძე).
მასალა მოწოდებულია ჭიათურის სოფელ გეზრულის საჯარო სკოლის, ეკოკლუბის მიერ განხორციელებული პროექტის „ნიკო კეცხოველის პრემია 2018“-ის ფარგლებში.
წყარო:https://agrokavkaz.ge/dargebi/mefutkreoba/samushaos-gadanatsileba-musha-phutkrebshi-dol.html
„სუფრა - ასე ჰქვია ქართულ მოლხენა-დროსტარებას, რომელიც სტუმართმოყვარეობისა და მხიარულების განსახიერებას წარმოადგენს. რომელი კერძებს მიირთმევენ ქართველები სტუმრებთან ერთად? ჩვენი კორესპონდენტი შეეცადა ქართული სუფრის დიდებულება ეჩვენებინა და დარწმუნდებით, რომ ეს მართლაც კარგად გამოუვიდა“, - ასე იწყება გერმანულ გაზეთ „ფრანკფურტერ ალგემაინე ცაითუნგში“ (Frankfurter Allgemeine Zeitung) გამოქვეყნებული სტატია სათაურით „ქართული სამზარეულოს მრავალფეროვნება“ (ავტორი - მაიკე ფონ გალენი).
გთავაზობთ პუბლიკაციას შემოკლებით:
„როცა მივედით, მაგიდა უკვე გაშლილი დაგვხვდა: თეფშებზე დაწყობილი ყველით და ლორით, ნიგვზის ფარშიანი ბადრიჯნით, მხალეულობით, მწვანილით, კიტრით და პომიდორით... მათ შორის ჩადგმულია გრაფინები მოცხარის წვენით და ტარხუნის ლიმონათის ბოთლებით. ოფიციანტი წითელ ღვინოს ბოკალებში ასხამს. გარეთ თბილისური საღამოა, რესტორან „რიგის“ დარბაზში გაშლილ გრძელ მაგიდაზე კი ქართული სუფრა - ქართული ქეიფი იწყება.
ისინი, რომლებიც ქართულ სამზარეულოს არ იცნობენ, მადააღძრულები სწრაფად მიირთმევენ სიმინდის ფქვილისაგან გამომცხვარ თბილ მჭადებს, სალათებს და ყველს. მაგრამ ვინც იცის, ის ნელ-ნელა ჭამს და მთავარს ელოდება...
ქართველი ქალბატონი თიკო ტუსკაძე, რომელიც ლონდონში ცხოვრობს, მაგრამ ახლა სამშობლოში იმყოფება, ჩვენი გიდის როლს ასრულებს და ქართულ სუფრას გვაცნობს როგორც „გემრიელი საჭმელების უსასრულო რიგს“. იგი კულინარული წიგნის ავტორია და გვიხსნის, თუ რომელი საჭმელი როგორ მივირთვათ.
ზოგიერთმა უკვე საკმაო რაოდენობის სალათა მიირთვა, რომ მაგიდაზე ახალი კერძები მოაქვთ - მოხრაკულ-მოთუშული სოკო, ხაჭაპური, ხორცით მომზადებული კერძები... საჭმლით სავსე თეფშები სულ უფრო მრავლდება და მაგიდაზე თავისუფალი სივრცე მცირდება, თუმცა ახალ-ახალი ნუგბარისათვის ადგილი მოიძებნება.
„სტუმართმოყვარეობა - ქართული კულტურის განუყოფელ ნაწილს წარმოადგენს, რაც კარგად არის გამოხატული ქართულ სუფრაში, როცა მაგიდას ეროვნულ სამზარეულოს კერზები ამშვენებს“, - განმარტავს მაკა თარაშვილი. რა თქმა უნდა, იგი ახალბედა სუფრის წევრებისაგან განსხვავებით, შეცდომებს არ უშვებს და ყველაფერს ერთად არ მიირთმევს. მან კარგად იცის, რა როდის უნდა მიირთვას და უცხოელ სტუმრებს ჭამის საიდუმლოებას ასწავლის: როდის დგება მწვადის, „ჩაქაფულის და საჭმელების მიღების დრო...
ქართული ტრადიციის თანახმად, სუფრაზე იმდენი საჭმელი უნდა იყოს, რომ სტუმრების წასვლის შემდეგაც საკმაო რაოდენობით უნდა დარჩეს: „სუფრა, რომელზეც არაფერი აღარ რჩება, საქართველოში არ არსებობს“, - ამბობს მაკა თარაშვილი, - მასპინძლები იფიქრებენ, რომ სტუმრები მშივრები დარჩნენ. ამიტომ ყველაფერი უამრავია“.
რესტორანი „ქეთო და კოტე“ ძველი თბილისის უბანში, შემაღლებულ ადგილზე მდებარეობს. დარბაზში მყუდრო გარემოა შექმნილი. მაგიდები ყოველთვის მდიდრულადაა გაშლილი - ტრადიციული კერძები თანამედროვე სტილითაა გაფორმებული. თავდაპირველად თვენ მოგართმევენ ცივ და ვეგეტარიანულ კერძებს, ბოსტნეულს, შემდეგ გამომცხავარს, ცომეულს, ბოლოს კი ხორცით მომზადებულ საჭმელებს.
ქართული სუფრის ტრადიციაა თამადა, ანუ დროსტარების ხელმძღვანელი. იგი სუფრის თავში ზის და სადღეგრძელოებს ამბობს. რესტორან „შატო მუხრანში“, სადაც ჩვენ ვიყავით (თბილისიდან ერთი საათის სავალზე), მეღვინე პატრიკ ჰონეფმა ჩვენი სტუმრობის სადიდებელი სადღეგრძელო წარმოსთქვა. გერმანელი მეღვინე უკვე მრავალი წელია საქართველოში ცხოვრობს, ოჯახიც აქ ჰყავს. პატრიკი მადლობას გვიხდის სტუმრობისათვის, რომ გერმანელი ტურისტები საქართველოთი დაინტერესდნენ და კავკასიურ ქვეყანას ეწვივნენ.
მასპინძელი გვიხსნის, რომ სუფრის თამადა ყურადღებით ისმენს სტუმრების საუბარს სადღეგრძელოებისათვის იმპულსის მისაცემად. იგი დისკუსიას ზომიერ მიმართულებას აძლევს და განწყობას ამაღლებს. ამიტომაც თამადა ისეთი პიროვნებაა, რომელიც ცნობილია თავისი კეთილი ხასიათით, გონებამახვილობით და ინტელექტით.
თუ როგორ მზადდება კლასიკური ქართული კერძები, ამას თქვენ თბილისიდან საკმაოდ მოშორებით, კახეთში გაიგებთ, სადაც ღვინის კომპანია „შუმის“ რესტორანი მდებარეობს. აქ სტუმარი საკუთარი თვალით ხედავს, თუ როგორ ცხვება ქართული თონის პური, როგორ კეთდება ხინკალი, რომელიც ქართული სამზარეულოს ერთ-ერთ დიდებულ და გემრიელ კერძს წარმოადგენს.
