USD 2.7775
EUR 3.0297
RUB 3.2073
თბილისი
საერთაშორისო პოლიტიკაში ძალიან დიდ პოლიტიკურ ძვრებს ვადევნებთ თვალს - გიორგი კობერიძე
თარიღი:  305
როგორც მოსალოდნელი იყო, საერთაშორისო პოლიტიკაში ძალიან დიდ პოლიტიკურ ძვრებს ვადევნებთ თვალს. თუკი უკრაინაში რუსეთმა უპირატესობას მიაღწია და არსებულ ანექსირებულ ტერიტორიებზე საერთაშორისო აღიარება მოიპოვა, ამით დრამატულად ახალ მსოფლიო წესრიგს მივიღებთ. მოდით პუნქტობრივად მივყვეთ და გავაანალიზოთ ისინი:
 
1. დაპყრობითი ომების დაბრუნება საერთაშორისო პოლიტიკაში - თუკი ერთ ქვეყანას მეორე ქვეყნის ტერიტორიების დაპყრობის ფაქტობრივი პრეცედენტი შეექმნება ეს იქნება ომების, როგორც ტერიტორიული გაფართოების საშუალების საერთაშორისო პოლიტიკაში გრანდიოზული დაბრუნება. უკრაინის ტერიტორიების ანექსიის აღიარება შექმნის ფუნდამენტურ პრეცედენტს ევროპის საზღვრების ომით ცვლილების შესახებ. ეს კი ომების სერიის დასაწყისი იქნება ყველგან სხვაგან - ევროპა ყოველთვის იყო მაგალითი სხვებისათვის. ამით კი ყველაზე მეტად უკრაინამ კი არა ჩვენნაირმა პატარა სახელმწიფოებმა შეიძლება იზარალონ, რადგან სწორედ ისინი აღმოჩნდებიან შემდგომი საფრთხის ქვეშ. არც დიდი გეოპოლიტიკური მოთამაშეები იქნებიან გულხელდაკრეფილები - ისინი დადგებიან ლოგიკური არჩევნის წინაშე - მრავალღერძიან (მრავალპოლუსიან) მსოფლიოში ან გაძლიერდნენ და იპოვონ/შექმნან თავიანთი ღერძი ან დასუსტდნენ და უმნიშვნელო ძალად იქცნენ. პირველ შემთხვევაში მათი მილიტარიზაცია იქნება საჭირო. ეს კი ყოველთვის მშვიდობიანად არ ხდება ხოლმე.
ამასთან, გეოპოლიტიკის მაკინდერისა და სფაიქმანის თეორებს თუ დავუჯერებთ სწორედ ჰართლენდის მოსაზღვრე ტერიტორიები და ე.წ. "შიდა კუნძულია" ყველაზე აქტიურ საომარ ზონად წარმოჩენილი. სწორედ ამ ზონაში ხვდება საქართველოც, უკრაინაც, აღმოსავლეთ ევროპაც. თუმცა რეგიონში მოქმედი ძალებისა და აშშ-ს საგარეო პოლიტიკის გათვალისწინებით, საქართველოს გეოპოლიტიკურად შეიძლება უფრო დიდი მნიშვნელობა ჰქონდეს, ვიდრე უკრაინას. ეს კარგია თუ ცუდი - ჯერ ადრეა თქმა.
 
2. საერთაშორისო სამართლის დასასრულის დასაწყისი - ომის დანაშაულებისათვის ძებნილი ვლადიმერ პუტინი თუკი გადაურჩა დაპატიმრებას და თავისუფლად დაბრუნდა გავლენიან მოთამაშედ, საერთაშორისო სისხლის სამართლის სასამართლო იქნება უფუნქციო და ღიმილისმომგვრელი ინსტიტუცია, რომელსაც არანაირი გავლენა აღარ შერჩება. ხოლო გენოციდისა და ომის დანაშაულების პრეცედენტის შექმნა სხვა დიქტატორებს დამატებით მოტივაციას მისცემს თავიანთი გენოციდები საწარმოებლად.
 
3. ჩინური აგრესიული ომების დასაწყისი - თუკი რუსეთი უკრაინაში გაიმარჯვებს ჩინეთისათვის ეს იქნება სიგნალი, რომ დასავლეთი დამარცხებადია, მით უფრო ხანგრძლივი დაწოლის შემთხვევაში. რუსეთი ჩინეთზე სუსტია. და თუ ეს შეძლო რუსეთმა ევროპის ტერიტორიაზე, რატომ ვერ შეძლებს ჩინეთი იმავეს აზიაში? შეეცდება მაინც. ჩინეთი აუცილებლად გაიწევს ტაივანზე, რომლისათვისაც ის აქტიურად ემზადება და ჯერ კიდევ ხუთი წლის წინანდელი ანალიზით 2025-27 წლებში უკვე მზად უნდა ყოფილიყო/არის ის ომისათვის. ტაივანის დაკავების შემთხვევაში ჩინეთს აღარ ექნება არავითარი ფიზიკური კუნძულოვანი ბარიერი, რომელიც წყნარ ოკეანეში გადაადგილებაში შეუშლის ხელს.
ჩინეთი აქტიურად აშენებს და ამაგრებს ხელოვნურ კუნძულებს სამხრეთ ჩინეთის ზღვაში. მისი ერთ-ერთი სამიზნე ფილიპინებისა და ვიეტნამის საზღვაო აკვატორიის მიტაცებაა, რასაც დაჩქარებული წესით ახორციელებს. სანამ დასავლეთი გადაეწყობა ახალ რეალობაზე, ჩინეთი შეეცდება საკუთარი პოზიციების იმგვარად გამაგრებას, რომ მისი შეკავება ძალიან რთული იყოს.
ჩინეთს კიდევ ერთი უპირატესობა აქვს: შეუძლია დაძრას კორეის საკითხიც. მისი წაქეზებით ჩრდილოეთ კორეის მხრიდან აგრესიის საფრთხის ზრდასთან ერთად დასავლეთის მხრიდან ფოკუსის რამდენიმე საკვანძო თემაზე გასწორება კიდევ უფრო გართულდება. ეს კი ჩინეთის მოქმედებას მხოლოდ გაამარტივებს.
ჩინეთს ძალიან შორს მიმავალი გეგმები აქვს აფრიკასა და სამხრეთ ამერიკაშიც. ომის შემდეგ რუსულ-ჩინური ღერძი ნამდვილად არ დაიშლება და პირიქით, გაძლიერდება კიდეც, რადგან ეს ერთგვარ წარმატების ფორმულად იქნება გააზრებული მოსკოვსა და პეკინში. ცხადია, გრძელვადიანად მათ შორის კონფლიქტი გარდაუვალია, მაგრამ ამ ეტაპზე, სანამ სხვები ჰყავთ უფრო მნიშვნელოვან მეტოქეებად, მანამ ერთმანეთთან ყოფნა უფრო მეტად მისაღები იქნება.
 
4. რუსული საბოტაჟები, ულტიმატუმები და ომები - ომისაგან გათავისუფლებული რუსეთი აუცილებლად შეეცდება საბოტაჟების გაძლიერებას ევროპის წინააღმდეგ. ეს საბოტაჟები შეიძლება იყოს როგორც თავდასხმები ინფრასტრუქტურაზე ისე პოლიტიკური პარტიებისა და თუ ჯგუფების დაფინანსება და შიდა ქაოსის გამოწვევა ევროკავშირის შიგნით.
რუსეთი შეეცდება ბელარუსის ანექსია მოახდინოს. არა ომით, არამედ ულტიმატუმით ლუკაშენკასა და მისი მთავრობის მიმართებით.
რუსეთი შეეცდება საკუთარი მთავრობა დასვას სომხეთში. იმავეს იზამს მოლდოვაშიც. არის სიტუაცია ბულგარეთსა და რუმინეთში და გააძლიეროს პრო-რუსული ძალები. წარმატებით თუ არა - გამოჩნდება. ხოლო ყაზახეთში რუსული მოსახლეობის გამოყენება როგორც ყაზახეთზე მაქსიმალური პოლიტიკური კონტროლის მოსაპოვებლად, ჩვეულ ამბად გადაიქცევა. ამას გარდა რუსეთი ყაზახეთს ჩრდილოეთის ტერიტორიებსაც ედავება. ამაზე მედვედევი ჯერ კიდევ 2022 წელს წერდა. შესაბამისად, რუსეთის მხრიდან უშუალო აგრესიაც არაა გამორიცხული.
რუსეთის მიერ უმცირესობების გამოყენება, წაქეზებული დემონსტრაციები და კრიზისი ლატვიასა და ესტონეთში - რიგასა და ნარვაში - სულაც არაა გამორიცხული. ისედაც ჰყავს კრემლს თავისი მომხრეები იქ, პუტინს რომ ეხვეწებოდნენ შემოდი ტანკებით ბალტიისპირეთშიო. გამარჯვების შემთხვევაში არც ეს კრიზისი იქნება გამორიცხული. ზოგადად რუსეთი შეეცდება იჩქაროს და უკრაინაში ომის დასრულების შედეგად მიღებული დაბნეულობით ისარგებლოს.
რუსეთი ბალკანეთს დიდ სიურპრიზს უმზადებს. ბოსნიაში სერბულ და ბოსნიურ ნაწილებს შორის ომის განახლება საკმაოდ რეალისტური ამბავი იქნება. სერბული ნაწილი ისედაც მილიტარიზებული და უკიდურესად პრო-რუსულია.
უშუალოდ სერბეთში კი კოსოვოს კრიზისის დაძვრაც არ იქნება რთული.
 
5. უკრაინა - ამ ომში კიევის ვერ აღებით უკრაინა, როგორც სახელმწიფო უკვე გადარჩა. ეს ნიშნავს, რომ რუსეთმა თავის უპირველესი ამოცანა სრულად ვერ შეასრულა, მაგრამ რუსეთი მაინც შეეძლება მის სხვაგვარად ან დროში გაწელილად მიღწევას. უკრაინას სჭირდება გარანტიები, რომელსაც აშშ არ იძლევა, ევროპას ჯერ არ აქვს ამის საშუალება. თუმცა უკრაინა გარანტიების გარეშე ნიშნავს, რომ - 1. რუსეთი შეეცდება ომისშემდგომ უკრაინაში შიდა არეულობის გამოწვევასა და თავის სასარგებლო მთავრობის დასმას; 2. ხელახალ მზადებას ახალი ომის/ულტიმატუმისათვის. ახლა უკვე გაუმჯობესებული პოზიციებით. ამიტომ უკრაინას რთული გზის გავლა მოუწევს - ან უნდა იპოვოს ევროპაში ძლიერი სამხედრო-ეკონომიკური მხარდამჭერი ან სულაც ბირთვულ პროგრამაზე დაიწყოს მუშაობა.
 
6. ევროპა - ევროპა დიდი ხანია დგას იმ რეალობის წინაშე რომ ის და მისი წევრები ან უნდა მილიტარიზდნენ და დამოუკიდებლად შეძლონ სამხედრო-პოლიტიკური ღერძის წარმოშობა ან იქცნენ უმნიშვნელო ძალად აშშ-ს ქოლგის ქვეშ. ევროპის ან მისი წევრი სახელმწიფოების მილიტარიზაცია თუკი აშშ-ს წინათ დიდად არ სურდა ახლა ამის მომხრეა. ამის ფაქტობრივი მტკიცებულება ისიცაა რომ აშშ-ს თავდაცვის მდივანმა უკრაინის საკითხზე პასუხისმგებლობის აღება სწორედ ევროპას გადააბარა. ამასთან, ტრამპი ღიად მოუწოდებს ევროპულ სახელმწიფოებს გაზარდონ თავიანთი დაფინანსება. ამ ყველაფრის მიზეზი კი ისაა, რომ აშშ ნაკლებად ინტერესდება ევროპული სამხედრო-პოლიტიკური თეატრით და სხვა კონტინენტებსა და თუ აუზებზეა გადასული. გაძლიერებული ევროპა ჩვენს ინტერესებშიც შედის.
თუმცა ყველაფერი რაც ზემოთ ითქვა მაინც მხოლოდ იმ შემთხვევაში შეიძლება მოხდეს, თუკი უკრაინაში რუსეთმა ტერიტორიები მართლაც მიითვისა და შემდგომ სამართლებრივად შეინარჩუნა/აღიარება მოიპოვა. მანამდე წინ მიუნხენის კონფერენცია გვაქვს, სადაც დასავლეთის ლიდერები აშშ-ს წარმომადგენლებთან ერთად გაივლიან, რომ რუსეთისათვის მწვანე შუქის ანთებისა და დაშოშმინების პოლიტიკის შემთხვევაში დასავლეთის პოლიტიკურ ინტერესებს დიდი დარტყმა მიადგება. ეს აშშ-ს სენატშიც კარგად უწყიან. ასე რომ ყველაფერი ჯერ კიდევ წინაა და ასე მარტივადაც შეიძლება არ იყოს.
 
ჩვენი, ისევე როგორც დასავლეთის ინტერესი რუსეთის სამხედრო-პოლიტიკური მარცხია. რუსეთმა უკვე მიიღო ამ ომში რამდენიმე მარცხი: გაფართოვდა ნატო, ვერ აიღო კიევი, კიდევ უფრო შეიარაღდა უკრაინა, გადაიარაღება დაიწყო აღმოსავლეთ ევროპამ და რუსული ეკონომიკა დიდი დარტყმის ქვეშ აღმოჩნდა. მაგრამ ეს რთულად გადაწონის იმ შესაძლო რეალობას, რომელიც იმ შემთხვევაში შეიძლება დადგეს, თუკი რუსეთმა ანექსირებული ტერიტორიების აღიარება მიიღო ხოლო უკრაინა გარანტიების გარეშე დარჩა.
 
ასისტენტ-პროფესორი საქართველოს საზოგადოებრივ საქმეთა ინსტიტუტში (GIPA). 2016-2020 წლებში მოწვეული ლექტორი. უფროსი მკვლევარი საგარეო პოლიტიკის საბჭოში (FPC). 2020-2022 წლებში საერთაშორიო ურთიერთობების საბაკალავრო პროგრამის კოორდინატორი. 2022 წლიდან პოლიტიკის კვლევის ცენტრის დირექტორი. 
DSC_9793
ანალიტიკა
უკრაინაში არსებული მდგომარეობის მიმოხილვა და შეჯამება - გიორგი კობერიძე
უკრაინაში არსებული მდგომარეობის მიმოხილვა და შეჯამება [2025 წლის 10 მარტის მდგომარეობით]:
- შესაძლოა კურსკის ოპერაციის დასკვნით ეტაპს ვადევნებდეთ თვალს. უკრაინული შეტევისა და რუსეთის ტერიტორიების დაკავებიდან მერვე თვე დაიწყო. თუმცა რუსეთის მხრიდან დიდი რაოდენობით ცოცხალი ძალის მობილიზაციის, კორეული ნაწილების ჩართვისა და დიდი მსხვერპლის ფასად რუსები ქალაქი სუჯას სამხრეთიდან მიუახლოვდნენ. უკრაინული ძალების გარკვეულა ნაწილმა ორგანიზებულად სექტორიდან გამოსვლა დაიწყო.
რუსეთის მხრიდან მებრძოლა შორის განსაკუთრებით დიდი აღმოჩნდა დანაკარგები კორეულ ნაწილებში. 15 ათასამდე სამხედროდან დაახლოებით 4000-ან მსხვერპლზეა ვარაუდი. რუსეთის მხრიდან დანაკარგები საკმაოდ ბუნდოვანია თუმცა სავარაუდოდ 15-25 ათასში მერყეობს.
თუ რა შეიძლება იყოს უკრაინელების მხრიდან კურსკის სექტორიდან უკან დახევის მიზეზები ამაზე ქვემოთ ვისაუბროთ, მაგრამ ჯერ აღვნიშნოთ რა სამხედრო და პოლიტიკური შედეგები მივიღეთ:
1. ომი რუსეთის ტერიტორიაზე გადავიდა და კრემლის მიერ დადგენილი კიდევ ერთი წითელი ხაზი გადაიკვეთა ისე, რომ რუსეთის მხრიდან პასუხი არანაირი არ ყოფილა, მიუხედავად ატომური ბომბის მუქარებისა, რომელსაც ის ომის დაწყების დღიდან სხვადასხვა რეალობის დადგომის შემთხვევაში გამოყენებით იმუქრებოდა;
2. რუსეთის ტერიტორიის ოკუპაცია რეალისტური გახდა. ამასთან, ადგილობრივების მხრიდან აჯანყებაც არ ყოფილა;
3. რუსეთს სხვადასხვა სექტორიდან ცოცხალი ძალის გარკვეული ნაწილების მოხსნა და ამ მიმართულებით გადასროლა მოუწია, რითაც უკრაინის ტერიტორიაზე დაწოლა შედარებით შემცირდა;
4. ხარკოვისა და სუმის რუსეთის მოსაზღვრე ოლქებზე რუსეთის მხრიდან პოტენციური მასშტაბური იერიშის პრევენცია მოხდა, ამ ორ პროვინციას კი დროებითი ფარი გაუკეთდა;
5. გამოჩნდა, რომ რუსული თავდაცვა საკმაოდ მყიფეა რუსეთის ტერიტორიაზე და მთელი აქცენტი შეტევაზეა გაკეთებული;
6. კორეელების მოშველიებით ნათელი გახდა, რომ რუსეთს ცოცხალ ძალაში ყველაფერი გამართული არ აქვს.
7. უკრაინელებმა ხელთ იგდეს დიდი რაოდენობით ძვირფასი ტყვეები - ახალწვეულები, კადიროველები, ოფიცრები - რომელთა გაცვლაც უკრაინელებში მოხდა.
ამ ფონზე უკრაინელთა უკან დახევა შვიდთვიანი ოკუპაციის ფონზე შეიძლება რამდენიმე ფაქტორით იყოს გამოწვეული:
1. უკრაინელებმა კარგად გაამაგრეს თავდაცვის პოზიციები უკრაინის სასაზღვრო ზონაში და იქ ბრძოლა უფრო ეფექტური შეიძლება გამოდგეს;
2. უკრაინელები ახალი შეტევის წამოწყებისათვის ემზადებიან უკრაინის შიგნით ან რუსეთის ტერიტორიაზე, შესაბამისად კურსკის ოლქის შენარჩუნებაზე სამხედრო ძალების ხარჯვა არაპრაგმატულია;
3. კურსკის ოლქის შენარჩუნებაზე მიმართული ჰუმანიტარული ხარჯიც ხშირად ხდება კითხვის საფუძველი;
4. უკან დახევების ფონზე უკრაინელებს უფრო და უფრო მცირე ტერიტორიის შენარჩუნება უწევთ, შესაბამისად გარკვეული ალყის საფრთხეც იარსებებს.
5. უკრაინელები საუბრობენ რუსეთის იერიშების სიზუსტის ზრდაზე, რაც თავდაცვითი პოზიციების შენარჩუნებას ართულებს.
ეს ყველაფერი ნიშნავს, რომ უკრაინელები უეჭველად გამოვლენ კურსკიდან? ცხადია, არა. უკრაინელთა მხრიდან მცდელობა პოზიციების შენარჩუნებისათვის გაგრძელდება. შესაძლოა ვიხილოთ სიურპრიზიც და სწრაფად შესული რუსული და კორეული ნაწილების განადგურების ოპერაციაც, როგორც ეს რამდენიმე დღის წინ მოხდა კორეელების წინააღმდეგ. კურსკის ოპერაციისას ბევრი სიურპრიზი ვიხილეთ, შესაბამისად არაფერი გამორიცხული არ არის, მით უფრო რომ უკრაინელების ხელში მოულოდნელობა ერთ-ერთი ის იარაღია რითაც მათ არაერთ წარმატებას მიაღწიეს.
- უშუალოდ უკრაინის ტერიტორიაზე უკრაინელები ინიციატივის დაბრუნებას ცდილობენ. სწორედ ამას შეიძლება უკავშირდებოდეს ცოცხალი ძალის ნაწილის გამოყვანა კურსკის ოლქიდან. უკრაინელებმა დონეცკის ოლქში პოკროვსკის მიმართულებაზე რამდენიმე წარმატებული კონტრშეტევა დაიწყეს და ბოლო ერთ კვირაში ოთხი დასახლებული პუნქტი დაიბრუნეს. რუსები პოკროვსკის აღებას 2024 წლის ბოლომდე გეგმავდნენ, მაგრამ რუსებმა არათუ ვერ შეაღწიეს პოკროვსკში, არამედ ახლა ინიციატივის დაკარგვის საფრთხის წინაშე არიან. ბრძოლები ქალაქიდან 5 კილომეტრში მიმდინარეობს.
ძალიან მძიმე ბრძოლები გრძელდება ქალაქ ტორეცკიშიც, სადაც უკრაინელებმა თითქმის სრულად დაკარგულ ქალაქში დასავლეთიდან კვლავ მოახერხეს შეღწევა. მძიმე ურბანული შეტაკებები მიმდინარეობს ქალაქის ცენტრის სიახლოვეს. ომამდე ქალაქის მოსახლეობა 30 ათასზე მეტი ადამიანისაგან შედგებოდა.
სიტუაცია ცვალებადია ერთ-ერთ ყველაზე მძიმე კუპიანსკის სექტორშიც, ხარკოვის ოლქში სადაც ბოლო სამი დღეა უკრაინელებმა მნიშვნელოვანი კონტრშეტევა დაიწყეს სინკივკას მიმართულებით. რუსები ქალაქ კუპიანსკის მისადგომებთან იყვნენ მისულები. სწორედ მათი განდევნის მცდელობას ვადევნებთ ახლა თვალს. კუპიანსკი ის ქალაქია, რომელიც უკრაინელმა 2022 წლის სექტემბრის კონტრშეტევით გაათავისუფლეს და რუსები მდინარე ოსკილის აღმოსავლეთით, ლუგანსკის ოლქისაკენ განდევნეს.
სამივე სექტორი: კუპიანსკი, ტორეცკე და პოკროვსკი ყველაზე აქტიურ საბრძოლო ზონებად რჩება, ისევე როგორც ჩასივ იარი, რომელიც ბახმუტის სიახლოვეს მდებარე ქალაქია. ასე განსაჯეთ - 2023 წლის ზაფხულის შემდეგ რუსებმა ბახმუტის დასავლეთით მხოლოდ 10 კილომეტრით წაიწიეს წინ.
- რუსების შეტევის შენელების ერთ-ერთი მიზეზი მისი ლოჯისტიკური კრიზისის გაღრმავებაა. ფრონტის ხაზზე უკრაინული არტილერია და დრონები მომარაგების კოლონებს აქტიურად ბომბავს. სწორედ ამიტომ რუსებმა ლოჯისტიკის გამართვა ცხენების, ვირებისა და სამოქალაქო მსუბუქი მანქანების გამოყენებით დაიწყეს. ადრეც იყო მსგავსი არაერთი შემთხვევა, მაგრამ ბოლო კვირებია ამან ძალიან აქტიური სახე მიიღო. თუკი სამხედროს არ აქვს საკმარისი საკვები, ამუნიცია, საწვავი და სხვა, ის სამხედრო ოპერაციას სწრაფად და წარმატებით ვერ განახორციელებს. კიდევ ერთხელ ცნობილი გამოთქმა: ბრძოლას იგებს სამხედრო, ომს - ლოჯისტიკა.
- რუსების რიგებში სერიოზული პრობლემაა დაჭრილების სიმრავლე. საველე ჰოსპიტალები დაჭრილებს ვერ აუდიან, ხოლო დაჭრილთა ფრონტის ხაზზე უკან დაბრუნება იმაზე სწრაფად ხდება, ვიდრე ეს რეაბილიტაციითაა გათვალისწინებული. ეს კი დემორალიზაციის ერთ-ერთი წყაროა. ზოგადად საბრძოლო ოპერაციისას დიდი რაოდენობით დაჭრილების არსებობა შეტევის შეფერხების ერთ-ერთი უმთავრესი წყარო ხდება ხოლმე. საინტერესოა ისიც, რომ რუსეთის არმიაში კონტუზია არ მიიჩნევა საბრძოლო ოპერაციიდან გამოთიშვის მიზეზად. ამას ემატება ისიც, რომ რუსეთის არმიაში იმატა ფსიქიკური აშლილობის შემთხვევებმაც, ხოლო ახალწვეულების დამცირება - დედოვშჩინა - კვლავ სერიოზული პრობლემაა.
- უკრაინელებმა სამხედრო დრონების წარმოების პიკს მიაღწიეს. კარგი ამბავი ამაში ისაა, რომ მათი გამოყენება რუსული პოზიციების წინააღმდეგ შეუზღუდავად ხდება როგორც უკრაინაში, ოკუპირებულ ტერიტორიაზე ისე უშუალოდ რუსეთში. ამას ემატება ისიც, რომ უკრაინის მოკავშირე ევროპულმა სახელმწიფოებმა სამხედრო დახმარების გამოყოფასთან ერთად დიდი რაოდენობით ფინანსების ჩადება დაიწყეს უშუალოდ უკრაინის სამხედრო წარმოებაში. ეს უკრაინის ეკონომიკასაც ეხმარება და სამხედრო ძალებსაც.
- უკრაინელები აგრძელებენ რუსულ ნავთობსაბადოების დაბომბვას. როსტოვის, ბრიანსკის, ვორონეჟისა და კურსკის ოლქები თითქმის ყოველი ღამის განმავლობაში იბომბება.
- არსებობს მოლოდინი, რომ რუსეთი მომდევნო დღეებში ან კვირებში უკრაინაზე მასირებულ სარაკეტო შეტევას მოაწყობს. არა ისეთს, როგორც ყოველდღიურად ხდება, არამედ დიდი მასშტაბის. ამ ვარაუდის ლოგიკა ისაა, რომ რუსეთის მხრიდან წარმოებული რაკეტების ნაწილი საწყობდება, რაც მისი ერთიანი, მასირებული გახარჯვა-გამოყენების შესაძლებლობას იძლევა. ამასთან, რუსეთი შეეცდება გადაამოწმოს უკრაინული საჰაერო თავდაცვის შესაძლებლობა. უკრაინა ემზადება.
- ევროპული სახელმწიფოების მხრიდან უკრაინის სამხედრო მომარაგებაც იზრდება: ფრანგებმა უკრაინელებს "მირაჟის" მრავალფუნქციური გამანადგურებელი გადასცეს. ეს უკრაინის მდგომარეობას ჰაერში აუმჯობესებს. გერმანელები ზრდიან ჭურვების წარმოებას. დახმარების ახალი პაკეტები მზადდება ფინეთის, დანიისა და შვედეთის მხრიდანაც. ევროპული სახელმწიფოების მხრიდან აქტიური სამხედრო წარმოების შემთხვევაში უკრაინის გადაიარაღება გაგრძელდება. მანამდე უკრაინამ უნდა შეძლოს თავისი სამხედრო წარმოების შენარჩუნება, რომელიც იატაკქვეშეთში კვლავ არსებობს და აქტიურად გრძელდება. ამასთან, მოკავშირე მეზობელი სახელმწიფოები იარაღის რემონტს უზრუნველყოფენ.
- აშშ-ს მხრიდან უკრაინისათვის სადაზვერვო ინფორმაციის შეზღუდვა სიტუაციას ამძიმებს. ევროპული სადაზვერვო ინფორმაცია ნელ-ნელა შეავსებს დანაკარგს, მაგრამ მოკლე ვადაში ეს გაართულებს სიტუაციას. დღეს აშშ-ს პრეზიდენტმა განაცხადა რომ მოუხსნის ამ შეზღუდვას, მაგრამ რა პირობებით, როდის და თუ - არავინ იცის. ეს კი ევროპულ სახელმწიფოებს არწმუნებს რომ კიდევ უფრო დიდი ფული უნდა ჩადოს კოსმოსურ ინჟინერიაში. ევროპის კოსმოსური სააგენტო ESA ისედაც არსებობს. შემდგომში მისი განვითარება ალბათ კიდევ უფრო დაჩქარდება.
ევროპაში თუკი სამხედრო წარმოებასა და შეიარაღებაზე აქამდე კითხვები არსებობდა, ახლა აშშ-ს მხრიდან არაპროგნოზირებადი და ცვალებადი ქცევები იმის საფუძველი ხდება, რომ მოსახლეობაში განწყობები იცვლება და შეიარაღების საჭიროებაზე კონსენსუსი მატულობს. ეს კრიტიკულად მნიშვნელოვანია.
- რუსეთმა ერთი რამ კარგად იცის: რაც უფრო მეტს დათმობ მასთან მით უფრო მეტს მოითხოვს ის. ამიტომ საეჭვოა მოლაპარაკებები მოკლე ვადაში რაიმე შედეგით დასრულდეს. და ამ ყველაფერს თავი რომ დავანებოთ, რუსეთი ახლა მშვიდად შეჰყურებს როგორ უპირისპირდება აშშ თავის მოკავშირეებს და როგორც ცნობილი გამოთქმა გვეუბნება: "როდესაც შენი მოწინააღმდეგე შეცდომას უშვებს, ნუ შეუშლი ხელს". სწორედ ამ პრინციპით მოქმედებს რუსეთი აშშ-ს წინააღმდეგ. ეს კი ძალიან სამწუხარო ამბავია. ადრე თუ გვიან ალბათ აშშ-ს ადმინისტრაციაზე შიდა ზეწოლაც გაძლიერდება და ეკონომიკური [ამერიკული კომპანიების აქციები ცუდ მდგომარეობაშია] და პოლიტიკური რყევები აიძულებს ტრამპს პოზიცია შეცვალოს, მაგრამ ის უპირობო ნდობა, რომელიც აქამდე არსებობდა, რთულად აღდგება. ეს ევროპის სწრაფი გადაიარაღების მოტივაცია უნდა იყოს. ახლა თუ არა შემდგომში შეიძლება გვიანაც აღმოჩნდეს. ტენდენცია კარგია - ბრიტანეთი და საფრანგეთი მოწინავე შეიძლება გახდეს გადაიარაღების პროცესში, ხოლო გერმანიის ჩართულობა სრულიად შეცვლის ევროპის უსაფრთხოების სურათს. თუ გინდა მშვიდობა უნდა ემზადო ომისათვის - ეს ძველი რომაული გამოთქმა ახლა ყველაზე ჭეშმარიტია.
 
სრულად
გამოკითხვა
ვინ გაიმარჯვებს რუსეთ - უკრაინის ომში?
ხმის მიცემა
სხვათა შორის

მსოფლიოს ისტორიაში, უდიდესი იმპერიები ტერიტორიით(მლნ კვ. კმ): ბრიტანეთი - 35.5 მონღოლეთი - 24.0 რუსეთი - 22.8 ქინგის დინასტია (ჩინეთი) - 14.7 ესპანეთი - 13.7 ხანის დინასტია (ჩინეთი) - 12.5 საფრანგეთი - 11.5 არაბეთი - 11.1 იუანების დინასტია (ჩინეთი) - 11.0 ხიონგნუ - 9.0 ბრაზილია - 8.337 იაპონია - ~8.0 იბერიული კავშირი - 7.1 მინგის დინასტია (ჩინეთი) - 6.5 რაშიდუნების ხალიფატი (არაბეთი) - 6.4 პირველი თურქული სახანო - 6.0 ოქროს ურდო - 6.0 აქემენიანთა ირანი - 5.5 პორტუგალია - 5.5 ტანგის დინასტია (ჩინეთი) - 5.4 მაკედონია - 5.2 ოსმალეთი - 5.2 ჩრდილო იუანის დინასტია (მონღოლეთი) - 5.0 რომის იმპერია - 5.0

Ford, საავტომობილო ბაზრის დომინანტი მაშინ, როდესაც საავტომობილო ბაზარი ჯერ კიდევ ჩამოყალიბების პროცესში იყო, Ford Model T იყო დომინანტი მანქანა. 1916 წლის მონაცემებით, ის მსოფლიოში ყველა ავტომობილის 55%-ს შეადგენდა.

ილია ჭავჭავაძე: "როცა პრუსიამ წაართვა საფრანგეთს ელზასი და ლოტარინგია და პარლამენტში ჩამოვარდა საუბარი მასზედ, თუ რაგვარი მმართველობა მივცეთო ამ ახლად დაჭერილს ქვეყნებს, ბისმარკმა აი, რა სთქვა: ,,ჩვენი საქმე ელზასსა და ლოტარინგიაში თვითმმართველობის განძლიერება უნდა იყოსო. ადგილობრივნი საზოგადოების კრებანი უნდა დავაწყოთო ადგილობრივის მმართველობისთვისაო. ამ კრებათაგან უფრო უკეთ გვეცოდინება იმ ქვეყნების საჭიროება, ვიდრე პრუსიის მოხელეთაგანა. ადგილობრივთა მცხოვრებთაგან ამორჩეულნი და დაყენებულნი მოხელენი ჩვენთვის არავითარს შიშს არ მოასწავებენ. ჩვენგან დანიშნული მოხელე კი მათთვის უცხო კაცი იქნება და ერთი ურიგო რამ ქცევა უცხო კაცისა უკმაყოფილებას ჩამოაგდებს და ეგ მთავრობის განზრახვასა და სურვილს არ ეთანხმება. მე უფრო ისა მგონია, რომ მათგან ამორჩეულნი მოხელენი უფრო ცოტას გვავნებენ, ვიდრე ჩვენივე პრუსიის მოხელენი”. თუ იმისთანა კაცი, როგორც ბისმარკი, რომელიც თავისუფლების დიდი მომხრე მაინდამაინც არ არის, ისე იღვწოდა თვითმმართველობისათვის, მერე იმ ქვეყნების შესახებ, რომელთაც გერმანიის მორჩილება არამც თუ უნდოდათ, არამედ ეთაკილებოდათ, თუ ამისთანა რკინის გულისა და მარჯვენის კაცი, როგორც ბისმარკი, სხვა გზით ვერ ახერხებდა ურჩის ხალხის გულის მოგებას, თუ არ თვითმმართველობის მინიჭებითა, სხვას რაღა ეთქმის."

დედამიწაზე არსებული ცოცხალი არსებებიდან მხოლოდ ადამიანს და კოალას აქვთ თითის ანაბეჭდი

ინდოელი დიასახლისები მსოფლიო ოქროს მარაგის 11% ფლობენ. ეს უფრო მეტია, ვიდრე აშშ-ს, სავალუტო ფონდის, შვეიცარიის და გერმანიის მფლობელობაში არსებული ოქრო, ერთად აღებული.

დადგენილია, რომ სასოფლო-სამეურნეო კულტურათა მოსავლიანობის განმსაზღვრელ კომპლექსურ პირობათა შორის, ერთ-ერთი თესლის ხარისხია. მაღალხარისხოვანი ჯიშიანი თესლი ერთ-ერთი მნიშვნელოვანი ფაქტორია მოსავლიანობის გასადიდებლად, რაც აგრეთვე დასაბუთებულია ხალხური სიბრძნით "რასაც დასთეს, იმას მოიმკი". - ქართული გენეტიკისა და სელექცია–მეთესლეობის სკოლის ერთ-ერთი ფუძემდებელი, მეცნიერებათა დოქტორი, აკადემიკოსი პეტრე ნასყიდაშვილი

ებოლა, SARS-ი, ცოფი, MERS-ი, დიდი ალბათობით ახალი კორონავირუსი COVID-19-იც, ყველა ამ ვირუსული დაავადების გავრცელება ღამურას უკავშირდება.

ყველაზე დიდი ეპიდემია კაცობრიობის ისტორიაში იყო ე.წ. "ესპანკა" (H1N1), რომელსაც 1918-1919 წლებში მიახლოებით 100 მილიონი ადამიანის სიცოცხლე შეეწირა, ანუ დედამიწის მოსახლეობის 5,3 %.

იცით თუ არა, რომ მონაკოს ნაციონალური ორკესტრი უფრო დიდია, ვიდრე ქვეყნის არმია.