,
რუსეთში უზარმაზარი საკათედრო ტაძრის გახსნას გეგმავენ, რომელზეც ვლადიმერ პუტინისა და იოსებ სტალინის პორტრეტები, ასევე, ყირიმის ანექსიისა და ნაცისტურ გერმანიაზე გამარჯვების 74 წლისთავის ამსახველი სცენები მოზაიკით იქნება გამოსახული.
როგორც The Guardian წერს, გახსნის შემდეგ, 95-მეტრიანი კონსტურქცია მსოფლიოში ყველაზე მაღალი მართლმადიდებლური ტაძარი იქნება. იგი მოსკოვის გარეთ, პატრიოტების პარკში მდებარეობს და მისი გახსნა 9 მაისს იგეგმება. მეტწილად, ქრისტეს აღდგომის ტაძარი მეორე მსოფლიო ომში საბჭოთა გამარჯვებას მიუძღვნეს. ტაძრის მთავარი გუმბათის ქვეშ ცილინდრის დიამეტრის სიგრძე 19,45 მეტრი იქნება, ომის დასრულების თარიღის ნიშნად. ხოლო, "ხსოვნის გზას" ექნება 1418 საფეხური, რაც მეორე მსოფლიო ომში, საბჭოთა არმიის მონაწილეობის დღეებს ასახავს. The Guardian წერს, რომ გავრცელებული ინფორმაციით, ეს საფეხურები ნაცისტების სამხედრო ტექნიკისგან დარჩენილი ლითონითაა დამზადებული. განსაკუთრებულ ყურადღებას იპყრობს მოზაიკა, სადაც პრეზიდენტი ვლადიმერ პუტინი და რუსეთის სხვა ოფიციალური პირებია გამოსახული. მოზაიკაზე ჩანს ცნობილი რუსი გენერალი, ვალერი გერასიმოვი და სერგეი ასკიონოვი, რომელიც პუტინმა ანექსირებული ყირიმის მმართველად დანიშნა. ასევე, გამოსახულები არიან თავდაცვის მინისტრი, სერგეი შოიგუ და ფედერაციის უსაფრთხოების სამსახურის ხელმძღვანელი, ალექსანდრე ბორტკინოვი.
ერთ-ერთ პანელზე კი ასახულია 1945 წელს ნაცისტურ გერმანიაზე გამარჯვების მარში, კრემლის წინ შეკრებილი ჯარისკაცებით. მათგან ერთ-ერთს სტალინის პორტრეტი უჭირავს. კიდევ ერთ მოზაიკაზე კი არის რამდენიმე ქალის სახე, წარწერის ფონზე "ყირიმი ჩვენია".
The Guardian წერს, რომ ეკლესიის ოფიციალურმა პირმავკათედრალის მშენებლობის არაოფიციალური ფოტოები დაადასტურა და განაცხადა, რომ ეკლესიის მოზაიკაზე ცოცხალი ადამიანების გამოსახვა "ჩვეულებრივი, მიღებული ფორმაა".
"ყოველთვის არსებობდა ეს ტრადიცია, რომ ისტორიულ სცენებს ამა თუ იმ პერიოდიდან გამოსახავდნენ კედლებზე. ერთ-ერთი ასეთი აღსანიშნავი მოვლენა იყო ყირიმის შეერთება", — თქვა კათედრალის ეპისკოპოსმა სტეფანმა.
პუტინის პრესსპიკერის თქმით, როდესაც პუტინს მოზაიკის შესახებ უთხრეს, მან გაიღიმა და თქვა: "ერთ დღესაც ჩვენი მადლიერი შთამომავლები დააფასებენ ჩვენს დამსახურებას, მაგრამ ახლა ეს ძალიან ადრეა."
„სუფრა - ასე ჰქვია ქართულ მოლხენა-დროსტარებას, რომელიც სტუმართმოყვარეობისა და მხიარულების განსახიერებას წარმოადგენს. რომელი კერძებს მიირთმევენ ქართველები სტუმრებთან ერთად? ჩვენი კორესპონდენტი შეეცადა ქართული სუფრის დიდებულება ეჩვენებინა და დარწმუნდებით, რომ ეს მართლაც კარგად გამოუვიდა“, - ასე იწყება გერმანულ გაზეთ „ფრანკფურტერ ალგემაინე ცაითუნგში“ (Frankfurter Allgemeine Zeitung) გამოქვეყნებული სტატია სათაურით „ქართული სამზარეულოს მრავალფეროვნება“ (ავტორი - მაიკე ფონ გალენი).
გთავაზობთ პუბლიკაციას შემოკლებით:
„როცა მივედით, მაგიდა უკვე გაშლილი დაგვხვდა: თეფშებზე დაწყობილი ყველით და ლორით, ნიგვზის ფარშიანი ბადრიჯნით, მხალეულობით, მწვანილით, კიტრით და პომიდორით... მათ შორის ჩადგმულია გრაფინები მოცხარის წვენით და ტარხუნის ლიმონათის ბოთლებით. ოფიციანტი წითელ ღვინოს ბოკალებში ასხამს. გარეთ თბილისური საღამოა, რესტორან „რიგის“ დარბაზში გაშლილ გრძელ მაგიდაზე კი ქართული სუფრა - ქართული ქეიფი იწყება.
ისინი, რომლებიც ქართულ სამზარეულოს არ იცნობენ, მადააღძრულები სწრაფად მიირთმევენ სიმინდის ფქვილისაგან გამომცხვარ თბილ მჭადებს, სალათებს და ყველს. მაგრამ ვინც იცის, ის ნელ-ნელა ჭამს და მთავარს ელოდება...
ქართველი ქალბატონი თიკო ტუსკაძე, რომელიც ლონდონში ცხოვრობს, მაგრამ ახლა სამშობლოში იმყოფება, ჩვენი გიდის როლს ასრულებს და ქართულ სუფრას გვაცნობს როგორც „გემრიელი საჭმელების უსასრულო რიგს“. იგი კულინარული წიგნის ავტორია და გვიხსნის, თუ რომელი საჭმელი როგორ მივირთვათ.
ზოგიერთმა უკვე საკმაო რაოდენობის სალათა მიირთვა, რომ მაგიდაზე ახალი კერძები მოაქვთ - მოხრაკულ-მოთუშული სოკო, ხაჭაპური, ხორცით მომზადებული კერძები... საჭმლით სავსე თეფშები სულ უფრო მრავლდება და მაგიდაზე თავისუფალი სივრცე მცირდება, თუმცა ახალ-ახალი ნუგბარისათვის ადგილი მოიძებნება.
„სტუმართმოყვარეობა - ქართული კულტურის განუყოფელ ნაწილს წარმოადგენს, რაც კარგად არის გამოხატული ქართულ სუფრაში, როცა მაგიდას ეროვნულ სამზარეულოს კერზები ამშვენებს“, - განმარტავს მაკა თარაშვილი. რა თქმა უნდა, იგი ახალბედა სუფრის წევრებისაგან განსხვავებით, შეცდომებს არ უშვებს და ყველაფერს ერთად არ მიირთმევს. მან კარგად იცის, რა როდის უნდა მიირთვას და უცხოელ სტუმრებს ჭამის საიდუმლოებას ასწავლის: როდის დგება მწვადის, „ჩაქაფულის და საჭმელების მიღების დრო...
ქართული ტრადიციის თანახმად, სუფრაზე იმდენი საჭმელი უნდა იყოს, რომ სტუმრების წასვლის შემდეგაც საკმაო რაოდენობით უნდა დარჩეს: „სუფრა, რომელზეც არაფერი აღარ რჩება, საქართველოში არ არსებობს“, - ამბობს მაკა თარაშვილი, - მასპინძლები იფიქრებენ, რომ სტუმრები მშივრები დარჩნენ. ამიტომ ყველაფერი უამრავია“.
რესტორანი „ქეთო და კოტე“ ძველი თბილისის უბანში, შემაღლებულ ადგილზე მდებარეობს. დარბაზში მყუდრო გარემოა შექმნილი. მაგიდები ყოველთვის მდიდრულადაა გაშლილი - ტრადიციული კერძები თანამედროვე სტილითაა გაფორმებული. თავდაპირველად თვენ მოგართმევენ ცივ და ვეგეტარიანულ კერძებს, ბოსტნეულს, შემდეგ გამომცხავარს, ცომეულს, ბოლოს კი ხორცით მომზადებულ საჭმელებს.
ქართული სუფრის ტრადიციაა თამადა, ანუ დროსტარების ხელმძღვანელი. იგი სუფრის თავში ზის და სადღეგრძელოებს ამბობს. რესტორან „შატო მუხრანში“, სადაც ჩვენ ვიყავით (თბილისიდან ერთი საათის სავალზე), მეღვინე პატრიკ ჰონეფმა ჩვენი სტუმრობის სადიდებელი სადღეგრძელო წარმოსთქვა. გერმანელი მეღვინე უკვე მრავალი წელია საქართველოში ცხოვრობს, ოჯახიც აქ ჰყავს. პატრიკი მადლობას გვიხდის სტუმრობისათვის, რომ გერმანელი ტურისტები საქართველოთი დაინტერესდნენ და კავკასიურ ქვეყანას ეწვივნენ.
მასპინძელი გვიხსნის, რომ სუფრის თამადა ყურადღებით ისმენს სტუმრების საუბარს სადღეგრძელოებისათვის იმპულსის მისაცემად. იგი დისკუსიას ზომიერ მიმართულებას აძლევს და განწყობას ამაღლებს. ამიტომაც თამადა ისეთი პიროვნებაა, რომელიც ცნობილია თავისი კეთილი ხასიათით, გონებამახვილობით და ინტელექტით.
თუ როგორ მზადდება კლასიკური ქართული კერძები, ამას თქვენ თბილისიდან საკმაოდ მოშორებით, კახეთში გაიგებთ, სადაც ღვინის კომპანია „შუმის“ რესტორანი მდებარეობს. აქ სტუმარი საკუთარი თვალით ხედავს, თუ როგორ ცხვება ქართული თონის პური, როგორ კეთდება ხინკალი, რომელიც ქართული სამზარეულოს ერთ-ერთ დიდებულ და გემრიელ კერძს წარმოადგენს.
