,
ებოლა, SARS-ი, ცოფი, MERS-ი, დიდი ალბათობით ახალი კორონავირუსი COVID-19-იც. არის ერთი ცხოველი, რომელმაც ყველა ეს ვირუსული დაავადება სრულიად უდანაშაულოდ და უნებლიეთ გადმოგვცა — ღამურა.
საინტერესოა, რატომ? ახალი კვლევის მიხედვით, ამის მიზეზი ის არის, რომ შეიძლება ღამურები ძირითადი ინკუბატორები იყვნენ, რაც მათი საოცრად ძლიერი და ეფექტიანი იმუნური სისტემის დამსახურებაა. როგორც ჩანს, ღამურების იმუნური სისტემა ვირუსულ შტამებს წვრთნის, აძლევს ადაპტაციისა და განვითარების საშუალებას, რის გამოც ისინი რაც შეიძლება მორგებადი და ინფექციური ხდებიან.
ეს გახლავთ გადარჩენის საოცარი მექანიზმის სამწუხარო გვერდითი ეფექტი. სამწუხარო არა ღამურებისთვის, არამედ სხვა სახეობებისათვის, რადგან როდესაც ვირუსი ღამურებიდან სხვა ცხოველებში შეღწევას ახერხებს, მათ შორის ადამიანებშიც, რეციპიენტის იმუნური სისტემა აღჭურვილი არ არის ამ დახვეწილ, გაწაფულ და ძლიერ გადამდებ პათოგენებთან საბრძოლველად.
კალიფორნიის უნივერსიტეტის მკვლევარ მაიკლ ბუტსის განცხადებით, ვირუსების მასპინძლობის თვალსაზრისით, ღამურები ფსკერის ხაზთან თავსდება და სულაც არ არის უცნაური, როდესაც მრავალი ახალი ვირუსი სწორედ ღამურებისგან მოდის.
ახალ კვლევაში, ბუტსმა და მისმა კოლეგებმა ვირუსის ინფქციურობა ღამურების უჯრედის ხაზში შეისწავლეს; მათ შორის იყო ეგვიპტური ხილის ღამურისა (Rousettus aegyptiacus) და ავსტრალიური შავი მფრინავი მელას (Pteropus alecto) კულტურები.
საკონტროლოდ გამოიყენებოდა Vero-ს სახელით ცნობილი უჯრედები მაიმუნისგან (აფრიკული Chlorocebus), მაგრამ ისინი ღამურების უჯრედების მსგავს უპირატესობას არ ფლობენ.
ღამურების იმუნური სისტემის ერთ-ერთი მოლეკულური მექანიზმია სასიგნალო მოლეკულა ინტერფერონ-ალფას საოცარი სისწრაფით წარმოება, რაც გამოწვეულია ვირუსებთან შეპასუხებით. როდესაც ვირუსით ინფიცირებული უჯრედები ინტერფერონის ცილების სეკრეციას ახდენენ, ახლომდებარე უჯრედები თავდაცვით, ანტივირუსულ მდგომარეობაში გადადის.
აფრიკული მწვანე მაიმუნის უჯრედული ხაზი ასეთ უპირატესობას არ ფლობს. ექსპერიმენტებში, როდესაც უჯრედების კულტურები ებოლასა და მარბერგის ვირუსების იმიტაციის მქონე ვირუსთა დარტყმის ქვეშ მოათავსეს, მაიმუნის უჯრედები სწრაფად დაზიანდა. თუმცა, მეორე მხრივ, ღამურის უჯრედები ინტერფერონის სწრაფი სიგნალირების წყალობით ვირუსულ თავდასხმას შეეწინააღმდეგა.
პარადოქსი კი ის არის, რომ როგორც ჩანს, საბოლოო ჯამში, ინტერფერონი ვირუსებს სარგებელს აძლევს, მიუხედავად იმისა, რომ მათ ხელს უშლის უჯრედების მოკვდინებაში. მართალია, სასიგნალო სისტემა ახდენს უჯრედების სიკვდილის პრევენციას, მაგრამ ინფექციას ეს სულაც არ აფერხებს, ვირუსი იწყებს ამ დამცავ სისტემაზე მორგებას; სულ მცირე ასეა ჯგუფის მიერ ჩატარებული კომპიუტერული სიმულაციების მიხედვით.
კვლევის ავტორის, ბიოლოგ კერა ბრუკის განცხადებით, ეს იმაზე მიუთითებს, რომ ინტერფერონის ნამდვილად მტკიცე სისტემის ქონა ვირუსებს ეხმარება, უფრო შეუდრეკელი გახდეს მასპინძლის ორგანიზმში.
„როდესაც გაქვს უფრო ძლიერი იმუნური პასუხი, გრჩება უჯრედები, რომლებიც დაცულია ინფექციებისგან; შესაბამისად, ვირუსს შეუძლია გადააჭარბოს თავის რეპლიკაციის მაჩვენებელს მასპინძლის დაზიანების გარეშე. მაგრამ როდესაც ის მაგალითად ადამიანში შედის, ჩვენ არ გაგვაჩნია ასეთი სახის ანტივირუსული მექანიზმი და ვიღებთ დიდი ოდენობით პათოლოგიებს“, — აღნიშნავს კერა ბრუკი.
აუცილებლად უნდა აღინიშნოს, რომ მოლეკულა ინტერფერონ-ალფა ადამიანებსაც გვაქვს, მაგრამ როგორც ჩანს, ღამურებს ვირუსებთან გაცილებით მარტივი ურთიერთობა აქვთ, ვიდრე ჩვენ.
იმ შემთხვევაშიც კი, როცა ღამურები ადამიანებისათვის მომაკვდინებელი პათოგენებით არიან ინფიცირებული, მათ დაავადების აშკარა სიმპტომები არ აღენიშნებათ და ვირუსებს გრძელვადიანი, შეუდრეკელი ინფექციების სახით ატარებენ. მკვლევართა განცხადებით, ეს შეუდრეკლობა სწორედ ინტერფერონის მიერ ჩანს წახალისებული.
იმის დასადგენად, თუ რატომ არის ღამურების ინტერფერონის სისტემა უფრო მედგარი და სწრაფი, ვიდრე ჩვენი, უფრო მეტი კვლევაა საჭირო.
„აღმოვაჩინეთ, რომ ღამურის უჯრედის ხაზებს აქვს ინტერფერონის შუამავლობით გაზრდილი იმუნური შეპასუხების ხელწერა. ეს კი ვირუსებს მასპინძელში სწრაფად გავრცელების საშუალებას აძლევს. ინტერფერონის გზით გამოწვეული ანტივირუსული მდგომარეობა ქსოვილის კულტურაში უჯრედებს სიკვდილისგან იცავს, რასაც მოსდევს გრძელვადიანი in vitro ეპიდემიები, რომლებიც აძლიერებს გრძელვადიანი შეუდრეკელი ინფექციების ალბათობას“, — განმარტავენ კვლევის ავტორები.
ჯგუფის განცხადებით, შედეგი ის არის, რომ ღამურებში განვითარებული სწრაფად რეპლიკაციური ვირუსები სავარაუდოდ სწრაფად იძენენ ვირულენტობის (სიძლიერის) ზრდას, თუკი ისინი შემდეგ მასპინძელში, მათ შორის ადამიანებში გადავლენ, რადგან მათი იმუნური სისტემა განსხვავდება ღამურების უნიკალური სისტემისგან.
ზოგჯერ ამ პროცესში ჩართულია შუამავალიც, მაგალითად, ღორი, აქლემი ან ცხენი. იმის ცოდნა, თუ როგორ და რატომ ხდება ეს ყველაფერი, სასიცოცხლოდ მნიშვნელოვანია ვირუსებთან საბრძოლველად.
კვლევა ჟურნალ eLife-ში გამოქვეყნდა.
მომზადებულია news.berkeley.edu-სა და ScienceAlert-ის მიხედვით.
ავტორი: მიხეილ ჭაბუკაშვილი
წყარო: 1tv.ge
„სუფრა - ასე ჰქვია ქართულ მოლხენა-დროსტარებას, რომელიც სტუმართმოყვარეობისა და მხიარულების განსახიერებას წარმოადგენს. რომელი კერძებს მიირთმევენ ქართველები სტუმრებთან ერთად? ჩვენი კორესპონდენტი შეეცადა ქართული სუფრის დიდებულება ეჩვენებინა და დარწმუნდებით, რომ ეს მართლაც კარგად გამოუვიდა“, - ასე იწყება გერმანულ გაზეთ „ფრანკფურტერ ალგემაინე ცაითუნგში“ (Frankfurter Allgemeine Zeitung) გამოქვეყნებული სტატია სათაურით „ქართული სამზარეულოს მრავალფეროვნება“ (ავტორი - მაიკე ფონ გალენი).
გთავაზობთ პუბლიკაციას შემოკლებით:
„როცა მივედით, მაგიდა უკვე გაშლილი დაგვხვდა: თეფშებზე დაწყობილი ყველით და ლორით, ნიგვზის ფარშიანი ბადრიჯნით, მხალეულობით, მწვანილით, კიტრით და პომიდორით... მათ შორის ჩადგმულია გრაფინები მოცხარის წვენით და ტარხუნის ლიმონათის ბოთლებით. ოფიციანტი წითელ ღვინოს ბოკალებში ასხამს. გარეთ თბილისური საღამოა, რესტორან „რიგის“ დარბაზში გაშლილ გრძელ მაგიდაზე კი ქართული სუფრა - ქართული ქეიფი იწყება.
ისინი, რომლებიც ქართულ სამზარეულოს არ იცნობენ, მადააღძრულები სწრაფად მიირთმევენ სიმინდის ფქვილისაგან გამომცხვარ თბილ მჭადებს, სალათებს და ყველს. მაგრამ ვინც იცის, ის ნელ-ნელა ჭამს და მთავარს ელოდება...
ქართველი ქალბატონი თიკო ტუსკაძე, რომელიც ლონდონში ცხოვრობს, მაგრამ ახლა სამშობლოში იმყოფება, ჩვენი გიდის როლს ასრულებს და ქართულ სუფრას გვაცნობს როგორც „გემრიელი საჭმელების უსასრულო რიგს“. იგი კულინარული წიგნის ავტორია და გვიხსნის, თუ რომელი საჭმელი როგორ მივირთვათ.
ზოგიერთმა უკვე საკმაო რაოდენობის სალათა მიირთვა, რომ მაგიდაზე ახალი კერძები მოაქვთ - მოხრაკულ-მოთუშული სოკო, ხაჭაპური, ხორცით მომზადებული კერძები... საჭმლით სავსე თეფშები სულ უფრო მრავლდება და მაგიდაზე თავისუფალი სივრცე მცირდება, თუმცა ახალ-ახალი ნუგბარისათვის ადგილი მოიძებნება.
„სტუმართმოყვარეობა - ქართული კულტურის განუყოფელ ნაწილს წარმოადგენს, რაც კარგად არის გამოხატული ქართულ სუფრაში, როცა მაგიდას ეროვნულ სამზარეულოს კერზები ამშვენებს“, - განმარტავს მაკა თარაშვილი. რა თქმა უნდა, იგი ახალბედა სუფრის წევრებისაგან განსხვავებით, შეცდომებს არ უშვებს და ყველაფერს ერთად არ მიირთმევს. მან კარგად იცის, რა როდის უნდა მიირთვას და უცხოელ სტუმრებს ჭამის საიდუმლოებას ასწავლის: როდის დგება მწვადის, „ჩაქაფულის და საჭმელების მიღების დრო...
ქართული ტრადიციის თანახმად, სუფრაზე იმდენი საჭმელი უნდა იყოს, რომ სტუმრების წასვლის შემდეგაც საკმაო რაოდენობით უნდა დარჩეს: „სუფრა, რომელზეც არაფერი აღარ რჩება, საქართველოში არ არსებობს“, - ამბობს მაკა თარაშვილი, - მასპინძლები იფიქრებენ, რომ სტუმრები მშივრები დარჩნენ. ამიტომ ყველაფერი უამრავია“.
რესტორანი „ქეთო და კოტე“ ძველი თბილისის უბანში, შემაღლებულ ადგილზე მდებარეობს. დარბაზში მყუდრო გარემოა შექმნილი. მაგიდები ყოველთვის მდიდრულადაა გაშლილი - ტრადიციული კერძები თანამედროვე სტილითაა გაფორმებული. თავდაპირველად თვენ მოგართმევენ ცივ და ვეგეტარიანულ კერძებს, ბოსტნეულს, შემდეგ გამომცხავარს, ცომეულს, ბოლოს კი ხორცით მომზადებულ საჭმელებს.
ქართული სუფრის ტრადიციაა თამადა, ანუ დროსტარების ხელმძღვანელი. იგი სუფრის თავში ზის და სადღეგრძელოებს ამბობს. რესტორან „შატო მუხრანში“, სადაც ჩვენ ვიყავით (თბილისიდან ერთი საათის სავალზე), მეღვინე პატრიკ ჰონეფმა ჩვენი სტუმრობის სადიდებელი სადღეგრძელო წარმოსთქვა. გერმანელი მეღვინე უკვე მრავალი წელია საქართველოში ცხოვრობს, ოჯახიც აქ ჰყავს. პატრიკი მადლობას გვიხდის სტუმრობისათვის, რომ გერმანელი ტურისტები საქართველოთი დაინტერესდნენ და კავკასიურ ქვეყანას ეწვივნენ.
მასპინძელი გვიხსნის, რომ სუფრის თამადა ყურადღებით ისმენს სტუმრების საუბარს სადღეგრძელოებისათვის იმპულსის მისაცემად. იგი დისკუსიას ზომიერ მიმართულებას აძლევს და განწყობას ამაღლებს. ამიტომაც თამადა ისეთი პიროვნებაა, რომელიც ცნობილია თავისი კეთილი ხასიათით, გონებამახვილობით და ინტელექტით.
თუ როგორ მზადდება კლასიკური ქართული კერძები, ამას თქვენ თბილისიდან საკმაოდ მოშორებით, კახეთში გაიგებთ, სადაც ღვინის კომპანია „შუმის“ რესტორანი მდებარეობს. აქ სტუმარი საკუთარი თვალით ხედავს, თუ როგორ ცხვება ქართული თონის პური, როგორ კეთდება ხინკალი, რომელიც ქართული სამზარეულოს ერთ-ერთ დიდებულ და გემრიელ კერძს წარმოადგენს.
