USD 2.7203
EUR 3.2029
RUB 3.4550
Tbilisi
რას ნიშნავს ანაკლიის ღრმაწყლოვანი პორტი ჩინეთისთვის? - საელჩოს განმარტება
Date:  863

ანაკლიის ღრმაწყლოვანი პორტი ერთ-ერთი უმსხვილესი ჩინური კორპორაციის, China Communications Construction Company-ის ფინანსური რესურსით აშენდება. საქართველოსთვის ამ კრიტიკულად მნიშვნელოვან პროექტში სახელმწიფო საკონტროლო პაკეტს ჩვენი ქვეყანა შეინარჩუნებს, ხოლო ჩინური კომპანია მინორიტარი აქციონერი იქნება. CCCC სახელმწიფო საკუთრებაში არსებული ერთ-ერთი მსხვილი კონგლომერატია, რომელიც მსხვილი ინფრასტრუქტურული აქტივების მშენებლობაზე, ფლობასა და ოპერირებაზე ფოკუსირდება. კომპანია 2005 წელს არის დაფუძნებული და მის 63.8%-იან წილს სახელმწიფო ფონდი SASAC ფლობს. China Communication Construction Company Limited-ის 2023 წლის ანგარიშის ფინანსური თანახმად, კომპანიის შემოსავალი 5%-ით გაიზარდა და $106 მილიარდ დოლარს მიაღწია. ამასთან, კომპანიის წმინდა მოგება $4.3 მილიარდი დოლარი იყო, რაც 2022 წლის მოგებას 20%-ით აღემატებოდა.

რას ნიშნავს ანაკლიის ღრმაწყლოვანი პორტი ჩინეთისთვის, რატომ გადაწყვიტა ჩინურმა კორპორაციამ ამ პროექტში მონაწილეობა და რა როლს ასრულებს ანაკლიის პორტი და საქართველო “ერთი სარტყელი - ერთი გზის” პროექტში? ამ და სხვა თემებზე საქართველოში ჩინეთის საელჩოს მრჩეველს, ჭაო ჩუანს ვესაუბრეთ. როგორც დიპლომატი ამბობს, ანაკლიის პორტი „შუა დერეფნის“ უმნიშვნელოვანესი კომპონენტია, რომელსაც ევრაზიის რეგიონში სამრეწველო და მიწოდების ჯაჭვების გაუმჯობესება შეუძლია.

“ანაკლიის პორტი „შუა დერეფნის“ უმნიშვნელოვანესი კომპონენტია და მას შეუძლია მნიშვნელოვნად გააუმჯობესოს სამრეწველო და მიწოდების ჯაჭვების სტაბილურობა ევრაზიის რეგიონში. მას დიდი მნიშვნელობა აქვს ჩინეთისთვის, საქართველოსთვის და ამ დერეფნის გასწვრივ მდებარე ქვეყნებისათვის. ამჟამად ჩინეთი, საქართველო, ევროპა და ყველა ჩართული მხარე ოპტიმისტურად არის განწყობილი „შუა დერეფნის“ განვითარების მიმართ, რაც მყარ საფუძველს ქმნის მომავალი თანამშრომლობისთვის.

საქართველო აკავშირებს ევროპასა და აზიას თავისი სტრატეგიული გეოგრაფიული მდებარეობით და მისი ძალისხმევა მიმართულია იმისაკენ, რომ ჩამოყალიბდეს რეგიონულ ჰაბად. ანაკლიის პორტი უდავოდ გააძლიერებს საქართველოს ტრანსსასაზღვრო სატრანსპორტო შესაძლებლობებს, რაც ძალიან მნიშვნელოვანია. საქართველო იყო ერთ-ერთი პირველი ქვეყანა, რომელიც „ერთი სარტყელი, ერთი გზის“ ინიციატივას გამოეხმაურა. ბოლო ათწლეულის განმავლობაში ჩინეთსა და საქართველოს შორის თანამშრომლობა გაღრმავდა, რამაც შესანიშნავი შედეგი გამოიღო. მოსალოდნელია, რომ ანაკლიის პორტი გახდება საეტაპო პროექტი ჩინეთ-საქართველოს ეკონომიკური და სავაჭრო თანამშრომლობისთვის. ანაკლიის პორტი გაზრდის საქართველოს, როგორც ევროპისა და აზიის დამაკავშირებლის როლს და განამტკიცებს მის ადგილს მსოფლიო ვაჭრობაში, რაც თავის მხრივ გაზრდის მის მიმზიდველობას საერთაშორისო ინვესტორებისთვის.

ჩინეთი მზად არის გააგრძელოს კომუნიკაცია და თანამშრომლობა „სარტყელი და გზის“ გასწვრივ მდებარე ქვეყნებთან, მათ შორის საქართველოსა და ევროკავშირთან. „სარტყელი და გზის“ ინიციატივის „შუა დერეფანთან“ ინტეგრაციის ხელშეწყობით, რესურსების ინვესტირების გაზრდით და საბაზრო თანამშრომლობის გაძლიერებით, ჩინეთი მიზნად ისახავს უკეთესად განავითაროს და გამოიყენოს „შუა დერეფანი“. ეს გააუმჯობესებს რეგიონში ტრანსპორტირების ეფექტურობას და უფრო ძლიერ იმპულსს მისცემს რეგიონულ ეკონომიკურ, სავაჭრო და სოციალურ განვითარებას”, - განაცხადა ჭაო ჩუანმა BMG-სთან საუბრისას.

ჩინელმა დიპლომატმა ჩვენთან იმ კომპანიაზეც ისაუბრა, რომელიც ანაკლიის ღრმაწყლოვანი პორტის პროექტის მეწილე იქნება, საქართველოს სახელმწიფოსთან ერთად. ჭაო ჩუანის თქმით, China Communications Construction Company ერთ-ერთი წამყვანი ინფრასტრუქტურის მშენებელი კომპანიაა ჩინეთში, რომლის ოპერირება მეგობრობის, თანასწორობის და ორმხრივი სარგებლის პრინციპებს ეფუძნება.

“China Communications Construction Company (CCCC) არის წამყვანი გლობალური ინფრასტრუქტურული სერვისის პროვაიდერი, რომელიც 2023 წელს Fortune Global 500 სიაში 63-ე ადგილს იკავებს. კომპანია ფოკუსირებულია ინვესტიციებზე, სატრანსპორტო ინფრასტრუქტურის მშენებლობასა და ექსპლუატაციაზე, აღჭურვილობის წარმოებასა და ურბანულ განვითარებაზე. CCCC არის მსოფლიოში უმსხვილესი კომპანია პორტების დიზაინისა და მშენებლობის, საავტომობილო გზების და ხიდების დიზაინისა და მშენებლობის, გათხრებისა და კონტეინერის ამწეების წარმოების მიმართულებით. მისი პროდუქტები და სერვისები გამოიყენება მსოფლიოს 150-ზე მეტ ქვეყანაში.

ჩინური კომპანიები, მათ შორის CCCC, მეგობრობის, თანასწორობის და ორმხრივი სარგებლის პრინციპებს ეფუძნებიან, რაც დადებითად აისახება მსოფლიოს ყველა ქვეყანაზე, მათ შორის საქართველოს ეკონომიკურ და სოციალურ განვითარებას უწყობს ხელს. მაგალითად, საქართველოში E60 ჩქაროსნული გზის მონაკვეთი ააშენა CCCC-ის შვილობილმა კომპანიამ China Road and Bridge Corporation-მა. ეს მონაკვეთი ტრანსპორტისთვის გასული წლის ოქტომბერში გაიხსნა, რამაც მნიშვნელოვნად გაამარტივა საქართველოს აღმოსავლეთსა და დასავლეთს შორის მიმოსვლა და მოიპოვა დადებითი შეფასება, როგორც საქართველოს ხელისუფლების, ისე საერთაშორისო ფინანსური ინსტიტუტების მხრიდან”, - განაცხადა ჭაო ჩუანმა BMG-სთვის მიცემულ ექსკლუზიურ ინტერვიუში.

გიორგი არონია

წყარო:https://bm.ge/

analytics
«The Guardian»: „ პლანეტაზე მშვიდობის ბედი სასტიკი და დაუნდობელი პატრიარქების ხელშია, რომლებიც მომავალ თაობას მსოფლიო წესრიგის ნანგრევებს უტოვებენ“

„სწორედ იმ დროს, როცა მსოფლიოს უაღრესად ჭირდება ბრძენი უხუცესები, პლანეტაზე მშვიდობის ბედი სასტიკი და დაუნდობელი პატრიარქების ხელშია, რომლებიც მომავალ თაობას მსოფლიო წესრიგის ნანგრევებს უტოვებენ“ - ასეთი სათაური აქვს ბრიტანულ გაზეთ „გარდიანში“ (The Guardian) გამოქვეყნებულ სტატიას, რომლის ავტორია დევიდ ვან რეიბრუკი, ნობელის პრემიის ლაურეატი ფილოსოფიაში ნიდერლანდებიდან.

გთავაზობთ პუბლიკაციას მცირე შემოკლებით:

მოდით ერთ დელიკატურ საკითხზე მსჯელობას შევეცადოთ: ვისაუბროთ ასაკზე ისე, რომ ეიჯიზმში - ასაკობრივ დისკრიმინაციაში - არ გადავვარდეთ.

არასოდეს არ მომხდარა ისეთი პრეცედენტი პლანეტის თანამედროვე ისტორიაში, როგორიც დღეს არის: მსოფლიოში მშვიდობის ბედი ისეთი ადამიანების ხელშია, რომლებიც საკმაოდ ხანდაზმულები არიან. ვლადიმერ პუტინს და სი ძინპინს 72 წელი შეუსრულდათ, ნარენდრა მოდი - 74 წლისაა, ბენიამინ ნეთანიაჰუ - 75-ის, დონალდ ტრამპი - 79-ის, ალი ჰამენეი - 86-ის.

რასაკვირველია, მედიცინის განვითარების წყალობით, ადამიანები სულ უფრო მეტ ხანს ცოხლობენ და შეუძლიათ აქტიური ცხოვრებით იცხოვრონ, მაგრამ ამის მიუხედავად, დრეს ცვენ მოწმენი ვართ იმ პოლიტიკური ლიდერების რაოდენობის ზრდისა, რომლებიც ასაკის კვალობაზე სულ უფრო ამკაცრებენ საკუთარ ხელისუფლებას, ხშირად თავიანთი ახალგაზრდა კოლეგების ხარჯზე.

გასულ კვირაში ჰააგაში ნატოს ყოველწლიურ სამიტზე ალიანსის ლიდერები, ემანუელ მაკრონის და მეტე ფრედერიქსონის (ორივე 47-47 წლისაა), ჯორჯა მელონის (48 წლის), პედრო სანჩესის (53 წლის) ჩათვლით, იძულებულნი იყვნენ დათანხმებულიყვნენ დონალდ ტრამპის მოთხოვნას სამხედრო ბიუჯეტის გაზრდის შესახებ. ნატოს წევრი ქვეყნების მეთაურების საშუალო ასაკი 60 წელს შეადგენს: გერმანიის კანცლერი 69-ისაა, ხოლო თურქეთის პრეზიდენტი რეჯეფ ერდოღანი - 71 წლის.

ყველა დაეთანხმა სამხედრო ასიგნებათა 5%-იან ზრდას, თუმცა აშკარაა, რომ ეს ციფრო თვითნებურად არის დადგენილი - მისი განხილვა სერიოზული დებატებით არ მომხდარა არც ნატოში და არც წევრი ქვეყნების შიგნით. ამ დროს უფრო მეტად სამხედრო-პოლიტიკური რეალობას კი არ მიექცა ყურადღება, არამედ ჭირვეული ამერიკელი პატრიარქის პატივისცემას და მის აკვიატებულ მოთხოვნას. ნატოს გენერალური მდივანი მარკ რიუტე, რომელიც მხოლოდ 58 წლისაა, ისე შორს წავიდა აშშ-ის პრეზიდენტისადმი მოწიწებაში, რომ დონალდს „მამიკოთი“ (Daddy) მიმართა. ეს დიპლომატია არ არის. ეს მორჩილებაა.

თაობათა კონფლიქტი სხვა არენებზეც ხდება: უკრაინის 47 წლის პრეზიდენტი ვოლოდიმირ ზელენსკი უპირისპირდება მასზე ბევრად უფროსი ასაკის კოლეგას - რუსეთის 72 წლის პრეზიდენტ ვლადიმერ პუტინს. იმავე ასაკის მქონე სი ძინპინი მტრული თვალით უყურებს ტაივანის  პრეზიდენტს, რომელიც კომუნისტ ბელადზე 7 წლით უმცროსია. ბენიამინ ნეთანიაჰუ, რომლის წლოვანება საუკუნის სამ მეოთხედს შეადგენს, აუღელვებლად უყურებს ღაზას სექტორის განადგურებას, რომლის მოსახლეობის საშუალო ასაკი 18-20 წელია. ირანში 86 წლის ლიდერი მართავს ქვეყნის 80-მილიონიან მოსახლეობას, რომელთა საშუალო ასაკი 32 წელია. კამერუნელი 92 წლის პრეზიდენტი პოლ ბია 1982 წლიდან იმყოფება იმ ქვეყნის სათავეში, რომლის მცხოვრებლების საშუალო ასაკს 18 წელი შეადგენს, ხოლო სიცოცხლის საშუალო ხანგრძლივობა - 62 წელს.

რასაკვირველია, ჩვენ არ ვდგავართ გერონტოკრატიული შეთქმულების წინაშე. ჯერ-ჯერობით არც მოხუცი მოქმედი ლიდერების კლუბი არ არსებობს, რომლებიც მსოფლიოს ბატონობას სიცოცხლის ბოლომდე ესწრაფვიან... მაგრამ არის რაღაც შემაშფოთებელი იმაში, რომ  მშვიდობა ინგრევა სწორედ იმ ადამიანების მიერ, რომელთა ცხოვრება მეორე მსოფლიო ომის შემდომი არქიტექტურით განისაზღვრა. ალი ჰამენეი 6 წლისა იყო, როცა ჯერ გერმანიამ, შემდეგ კი იაპონიამ ხელი უსიტყვო კაპიტულაციას მოაწერეს.

დონალდ ტრამპი 1946 წელს დაიბადა, როცა გაერომ თავისი პირველი გენერალური ასამბლეის სხდომა ჩაატარა. ბენიამინ ნეთანიაჰუ  დაიბადა ისრაელის სახელმწიფოს შექმნიდან ერთი წლის შემდეგ. ნარენდრა მოდი დაიბადა 1950 წელს, როცა ინდოეთი საპარლამენტო რესპუბლიკად გამოცხადდა და ქვეყნის კონსტიტუცია მიიღეს. ვლადიმერ პუტინი ქვეყანას 1952 წლის ოქტომბერში მოევლინა, იოსებ სტალინის სიკვდილამდე რამდენიმე თვით ადრე. ამხანაგი სი ძინპინი - 1953 წლის ივნისში დაიბადა, სტალინის სიკვდილის შემდეგ. რეჯეფ ერდოღანი გაჩნდა 1954 წელს, თურქეთის ნატოში შესვლიდან ორი წლის შემდეგ. ყველა ჩამოთვლილი პირები ომისშემდგომი ეპოქის ბავშვები არიან და ახლა, როცა თავიანთი სიცოცხლის მიჯნას უახლოვდებიან, ისინი, როგორც ჩანს, მზად არიან იმ მსოფლიოს დასანგრევად, რომლებშიც თვითონ დაიბადნენ. ასთი მოქმედება შურისძიებას ჰგავს.

დიახ, საერთაშორისო წესრიგი, რომელიც თეორიულად გარკვეულ წესებს ემყარებოდა, პრაქტიკაში ყოველთვის არეულ-დარეული იყო, ვიდრე ეს ქაღალდზე ჩანდა. მაგრამ, ნებისმიერ შემთხვევაში რაღაც იდეალი არსებობდა, რომლის მიღწევას ყველა თავისებურად ცდილობდა. არსებობდა საერთო მორალური პრინციპები - დიახ, მყიფე, მაგრამ გულწრფელი, რომელიც იმ რწმენას ემყარებოდა, რომლის მიხედვით, კაცობრიობას აღარ უნდა გაემეორებინა მე-20 საუკუნის პირველი ნახევრის მხეცობები და რომ უმჯობესია უთანხმოებები დიალოგისა და დიპლომატიის მეშვეობით მოგვარდეს. დღეს ეს რწმენები აორთქლდა, გაქრა და უმეტესად იმ ადამიანთა გონებასა და სულში, რომლებისთვისაც ყველაზე ძვირფასი უნდა ყოფილიყო და რომელებიც სიკეთის რწმენას ყველაზე მეტად უნდა გაფრთხილებოდნენ.

დღეს უპრეცედენტო მომენტია. წინა მსოფლიო მართლწესრიგის არქიტექტორები - ადოლფ ჰიტლერი, ბენიტო მუსოლინი, იოსებ სტალინი და მაო ძედუნი სულ რაღაც 30-40 წლისანი იყვნენ, როცა ხელისუფლებაში მოვიდნენ. ახალმა თაობამ ახალი მსოფლიო ააშენა, მაგრამ წინა მართლწესრიგის შედეგებს შეეჯახნენ. დრეს ახალი მსოფლიოც ინგრევა იმ ძველი თაობის ადამიანების მიერ, რომლებიც ვერ იცოცხლებენ იმ დრომდე, რათა დაინახონ, როგორი ნანგრევები დარჩება მათი მოქმედებით.

ჩვენ შეიძლებოდა გვქონოდა იმის იმედი, რომ თაობა, რომელსაც ბედმა გაუღიმა და სიცოცხლის ხანგრძლივობა გაუგრძელდა, თავიანთი სიკვდილის შემდეგ სიკეთის, პტივისცემის და გლობალური პოზიტიური ხელმძღვანელობის მემკვიდრეობას დატოვებდა. ამის ნაცვლად ჩვენ მოწმენი ვართ ბოლო ათწლეულებში მომხდარი ყველაზე უარესი რეპრესიების, ძალადობის, გენოციდების, ეკოციდების და საერთაშორისო სამართლის მიმართ უპატივცემლო დამოკიდებულებისა, რომლებსაც ყველაზე მეტად ულმობელი 70-80 წლის მოხუცები სჩადიან და რომლებიც, როგორც ჩანს, უფრო მეტად იმით არიან დაინტერესებული, რომ თავი აარიდონ სამართლებრივ პასუხისმგებლობას, ვიდრე მშვიდობის შენარჩუნებაზე იზრუნონ.

მაგრამ ასე არ უნდა იყოს.

როცა ნელსონ მანდელამ 1999 წელს სამხრეთ აფრიკის რესპუბლიკის პრეზიდენტის პოსტი დატოვა, მან ჩამოაყალიბა ორგანიზაცია „უხუცესები“, რომელიც ყოფილ მსოფლიო ლიდერებს აერთიანებდა. ისინი მუშაობდნენ მშვიდობის, სამართლიანობისა და ადამიანის უფლებების მხარდასაჭერად. დღეს, მოქმედებენ რა კონსენსუსის ტრადიციებით და წინა თაობების პოლიტიკოსთა საუკეთესო გამოცდილებით, „უხუცესების“ წევრები ითვლებიან იმის მაგალითად, თუ როგორ შეუძლიათ ასაკოვან ადამიანებს კაცობრიობას მოუტანონ მეტი სინათლე, გამოხატონ თანაზიარობა, იმოქმედონ სინდისით და არა მარტო გავლენითა და ძალით.

პრობლემა მოხუცებულობაში არ არის. პრობლემა იმაშია, თუ როგორი მიზნის მიღწევა სურთ მისი სარგებლობით და რას აძლევენ უპირატესობას. მსოფლიოს არ სურს ისეთი ახალი მოხუცი ძალოვანი პირები, რომლებსაც მმართველის საჭისა და ტახტის დატოვება არ სურთ. მსოფლიოსათვის უკეტესია ის მოხუცი ლიდერები, ის უხუცესები, რომლებიც მზად არიან კომპრომისებისათვის და ადამიანთა ენერგიის სასიკეთოდ წარმართვისათვის. ისინი, ვინც მემკვიდრეობაზე ფიქრობენ არა როგორც პირად დიდებაზე, არამედ როგორც მშვიდობაზე, რომელსაც ისინი თავიათი სიცოცხლის შემდეგ დატოვებენ. ჩვენს დროში გვჭირდება არა ბატონობა, არამედ სიბრძნის გამოვლენა. და ეს, საბოლოო ჯამში, არის ის, რაც მმართველს ლიდერისაგან განასხვავებს.

See all
Survey
ვინ გაიმარჯვებს რუსეთ - უკრაინის ომში?
Vote
By the way