USD 2.7117
EUR 3.1231
RUB 3.3487
Тбилиси
რამდენი სომეხი მერი ჰყავდა თბილისს?! – ქრონოლოგია 1699-2020 წლები
дата:  3369

სამ საუკუნეზე მეტს ითვლის თბილისის ქალაქ-მმართველობის ისტორია და შესაბამისად, ვრცელია სხვადასხვა დროს ქალაქის თავის თანამდებობაზე მყოფთა სია.

ამ პუბლიკაციაში შევეცდებით, აღვადგინოთ ჩვენი დედაქალაქის მმართველთა, ანუ, მერთა ქრონოლოგიური თანმიმდევრობა.

1646-1673 წლებში – მელიქ ენალი. ქალაქის თავად იგი დაუნიშნავს შაჰ-აბასის ვაჟს, შაჰ-აბას უმცროსს (1642-1666);

1699-1711 წლებში – მელიქ გიორგი ასლამაზიან ბეიბუდიანცი;

1712-1734 წლები – მელიქ აღა აშხარბეკიან ბეიბუდიანცი;

1734-1746 წლები – მელიქ აღა აშხარბეკიან ბეიბუდიანცი;

1746-1751 წლები – მელიქ ანტიონი;

1751-1760 წლები – მელიქ სააკ შერგილიანცი;

1768-1784 წლები – მელიქ ავეტიკ აღაიან ბეიბუდიანცი;

1784-1801 წლები – მელიქ დარჩი ავეტიკიან ბეიბუდიანცი;

1840-1843 წლები – ოვანეს (ივან) იზმირიანცი;

1843-1844 წლებში – სტეფანე გაბრიელიან ხატისიანცი;

1845-1846 წლებში – მოვსეს ტერ-გრიგორიანცი;

1847-1848 წლები – ოვანეს სიმონიან შადინიანცი;

1849 წელი – პრიდონოვი თომა დავითის ძე;

1851 წელი – ამირაგოვი ზაქარია სტეფანეს ძე;

1852 წელი – მირიმანოვი იოსებ ათანასეს ძე;

1854  წელი – სვეჩნიკოვი ავეტიკ ბოგდანის ძე;

1858 წელი – მანანოვი ანდრეი დავითის ძე;

1859 წელი – არშაკუნივ ართან ბოგდანის ძე;

1862 წელი – მირიმანოვი სოლომონ მირიანის ძე;

1863 წელი – კევორკ (ეგორ) გრიგორიან პრიდონიანცი;

1869 წელი – არწრუმი ერემია ეგორის ძე;

1870 წელი – ალადატომი ნიკოლოზ ივანეს ძე;

1871 წელი – თუმანოვი იასონ დიმიტრის ძე;

1879 წელი – ყიფიანი დიმიტრი ივანეს ძე;

1880 წელი – მატინოვი ალექსანდრე სტეფანეს ძე;

1892 წელი – არღუთინსკი-დოლგორუკოვი ნიკოლოზის ძე;

1895 წელი – იზმაილოვი პავლე ალექსანდრეს ძე;

1896 წელი – არღუთინსკი-დოლგორუკოვი ნიკოლოზის ძე;

1898 წელი – ევანგულოვი გიორგი გრიგოლის ძე;

1902 წელი – შესტაკოვი მიხეილ სერგოს ძე;

1904 წელი – არღუთინსკი-დოლგორუკოვი ნიკოლოზის ძე;

1905 წელი – ჩერქეზოვი (ჩერქეზიშვილი) ვასილ ნიკოლოზის ძე;

1906 წელი – ენკიციანცი ტიგრან ამბარცუმის ძე;

1907 წელი – ჩერქეზოვი (ჩერქეზიშვილი) ვასილ ნიკოლოზის ძე;

1917 წელი – ენკიციანცი ტიგრან ამბარცუმის ძე;

1919 წელი - ბენია ჩხიკვიშვილი გიგოს ძე;

1921 წელი – თოდრია სილიბისტრო ესეს ძე;

1921 წელი – გეგეჭკორი ალექსანდრე ალექსანდრეს ძე;

1921 წელი – ღოღობერიძე ლევან დავითის ძე;

1922 წელი – დუმბაძე ვლადიმერ ელიზბარის ძე;

1923 წელი – სუხიშვილი ვლადიმერ პავლეს ძე;

1928 წელი – ბოლქვაძე ივანე ბეჟანის ძე;

1930 წელი – მელაძე პავლე გიორგის ძე;

1931 წელი – მაჩაიძე ბაგრატ ტიმოთეს ძე;

1934 წელი – ბაქრაძე ვალერიან მინას ძე;

1935 წელი – ნიორაძე მიხეილ ტრიფონის ძე;

1936 წელი – ბუჯიაშვილი კოტე დიმიტრის ძე;

1937 წელი – გვიშიანი მიხეილ მიხეილის ძე;

1938 წელი – კოჭლამაზაშვილი იოსებ დიმიტრის ძე;

1943 წელი – გოჩაშვილი გიორგი ალექსანდრეს ძე;

1949 წელი – ლელაშვილი მიხეილ მიხეილის ძე;

1951 წელი – ზამბახიძე გიორგი ნიკიფორეს ძე;

1952 წელი – ჯავახიშვილი გივი დიმიტრის ძე;

1953 წელი – გეგეშიძე გიორგი ანდრიას ძე;

1953 წელი – მაღრაძე მიხეილ კონდრატეს ძე;

1956 წელი – მელაძე ალექსანდრე ერასტის ძე;

1965 წელი – ბუხრაშვილი შოთა ეფრემის ძე;

1969 წელი –  გაბუნია გურამ დიმიტრის ძე;

1973 წელი – ლობჟანიძე ბახვა თედორეს ძე;

1982 წელი – სარალიძე ბორის ერასტის ძე;

1984 წელი – მესხიშვილი ზაურ შიოს ძე;

1987 წელი – ანდრიაძე ირაკლი ონისიმეს ძე;

1991 წელი – ვაშაძე თამაზ მიხეილის ძე;

1992 წელი – ლითანიშვილი ოთარ ანტონის ძე;

1993 წელი – გაბაშვილი კონსტანტინე ვლადიმერის ძე;

1994 წელი – ლეკიშვილი ნიკოლოზ მიხეილის ძე;

1995 წელი – შოშიტაიშვილი ბადრი შალვას ძე;

1998 წელი – ზოდელავა ივანე ივანეს ძე;

2004 – ჭიაბერაშვილი ზურაბ გივის ძე;

2005 – უგულავა გიგი არჩილის ძე;

2014 წელი – ნარმანია დავით კოტეს ძე.

2017 წელი- კალაძე კახა კარლოს ძე.

общество
მეუფე შიო - განსაკუთრებით გვამხნევებს ღირსი გაბრიელის სიტყვები, რომ სულიწმინდის მადლს არასდროს დაუტოვებია საქართველო და არც არასდროს მოაკლდება

მხოლოდ გულმოწყალე ადამიანმა შეიძლება დაიმკვიდროს სასუფეველი, - ამის შესახებ საპატრიარქო ტახტის მოსაყდრემ, სენაკისა და ჩხოროწყუს მიტროპოლიტმა შიომ (მუჯირი)სულთმოფენობიდან ოცდამეერთე კვირას, ღირსი გაბრიელ აღმსარებლისა და სალოსის ხსენების დღეს ქადაგების დროს განაცხადა.

მიტროპოლიტის თქმით, ცათა სასუფევლის დამკვიდრებისთვის საჭიროა, ისე მოვალბოთ ჩვენი გული, რომ მასში შემოვიდეს სულიწმინდის მადლი, რომელიც ფერს უცვლის ადამიანს...

მისივე განცხადებით, დღევანდელ მსოფლიოში, როდესაც ასეთი სულიერი ძნელბედობაა, ჩვენ განსაკუთრებით გვამხნევებს ღირსი გაბრიელის სიტყვები, რომ სულიწმინდის მადლს არასდროს დაუტოვებია საქართველო და არც არასდროს მოაკლდება“.

„სახელითა მამისათა და ძისათა და სულისა წმინდისათა.

ძვირფასო მამებო, დედებო, ძმებო და დებო, გილოცავთ დღევანდელ კვირა დღეს, რომელიც დაემთხვა ღირსი გაბრიელ სალოსისა და აღმსარებლის ხსენებას. შეგვეწიოს მისი მადლი და ლოცვა ჩვენ და სრულიად საქართველოს.

გადმოგცემთ მისი უწმინდესობის და უნეტარესობის, კათოლიკოს-პატრიარქ ილია II-ის მოლოცვას და კურთხევას.

დღეს წაკითხული იყო იგავი სახარებიდან მდიდარსა და ლაზარეზე. ეს ორი ადამიანია, ორი სახეა წარმოდგენილი ჩვენ წინაშე. მდიდარს საერთოდ არ ენაღვლებოდა, რომ მის კართან იწვა მძიმე ავადმყოფი და გლახაკი, სრულიად გულგრილი იყო მისი ბედისადმი. ლაზარე კი ძალიან მოკრძალებული იყო. მას ის კი არ უნდოდა, რომ მდიდრის სუფრიდან ლანგრით მიეტანათ მისთვის საჭმელი, არამედ იმას ნატრობდა, რომ ძირს დაცვენილი ნამცეცი მაინც შეხვედროდა. იმდენად ავად იყო, რომ სიარულიც კი არ შეეძლო. ამ მდიდარს ეს ამბავი სრულიად არ აღელვებდა, ის იმდენად გართული იყო თავისი ნადიმებით და ფუფუნებით. გარდაცვალების შემდეგ ყველაფერი შეიცვალა, ღარიბი აღმოჩნდა აბრაამის წიაღში, მდიდარი კი - ცეცხლოვან გეენიაში, ჯოჯოხეთში.

რატომ მოხდა ასე? რაზეა ეს იგავი, საერთოდ?

ეს იგავი არის მოწყალებაზე. ასე იმიტომ მოხდა, ძვირფასო ძმებო და დებო, რომ ღმერთი არის მოწყალე. მხოლოდ გულმოწყალე, მოწყალე გულის მქონე ადამიანმა შეიძლება დაიმკვიდროს სასუფეველი. ვერცერთი ულმობელი, ვერცერთი უსიყვარულო, სასტიკი, ბოროტი ადამიანი სასუფეველს ვერ დაიმკვიდრებს, რაგინდ ბევრი დამსახურება ჰქონდეს ამ დედამიწაზე, იმიტომ რომ ცათა სასუფეველი არ არის ის, რაც გაიცემა რაღაც დამსახურებების სანაცვლოდ, არამედ ცათა სასუფევლის დამკვიდრებისთვის საჭიროა, ისე მოვალბოთ ჩვენი გული, რომ მასში შემოვიდეს სულიწმინდის მადლი, რომელიც ფერს უცვლის ადამიანს და ხარბიდან გადააქცევს ხელგაშლილად, ამპარტავნიდან - თავმდაბლად, შურიანიდან - მოსიყვარულედ, ნაყროვანიდან - მმარხველად და ა. შ. არცერთი ულმობელი ადამიანისთვის, ვინც არ არის მოწყალე გულის მქონე, ეს ფერისცვალება შესაძლებელი არ არის. ვერ მოხდება ეს სასწაული მის სულში. ვიმეორებ: რატომ? - იმიტომ, რომ ასეთი ადამიანის სულში სულიწმინდის მადლი ვერ შემოდის.

ამიტომ მთელი ცხოვრება უნდა იღვაწოს ადამიანმა ქმედით სიყვარულში, რომ ეს ლმობიერება და მოწყალება ისწავლოს. სწორედ ამაზეა დღევანდელი იგავი, რომ ვისწავლოთ ეს თვისებები, ეს სათნოებები და ჩვენი ცხოვრების შედეგად ამ მდიდრის მსგავსად არ აღმოვჩნდეთ ცეცხლოვან გეენიაში, არამედ მოვემზადოთ მარადისობასთან შესახვედრად. ეს ცხოვრება იმისთვის გვაქვს მოცემული, რომ ღირსეულად მოვემზადოთ მარადისობაში გადასვლისთვის, როცა იქნება სამსჯავრო ჩვენი, როცა წარვდგებით სამსჯავროზე. თუმცა სამსჯავრო არის მთელი ცხოვრება, ადამიანი ამ ცხოვრებაშივე გამოუტანს განაჩენს თავის თავს და აკეთებს არჩევანს, თუ სად იქნება მარადისობაში.

თუ ამ ცხოვრებაში შეიძინე შური, უმოწყალობა, სიძვა, ვერცხლისმოყვარეობა, ამპარტავნება და სხვა ასეთი ვნებები, მარადისობაშიც თან წაგყვება ეს თვისებები, იქაც ასეთი იქნები. მაგრამ უფალს უნდა, რომ შეიძინო სიმდაბლე, სიყვარული, ლოცვა, მოთმინება, სულგრძელება, მოწყალება. რატომ? - იმიტომ, რომ თვითონ არის ასეთი უფალი ჩვენი იესო ქრისტე; და თუ ეს თვისებები გექნება, მაშინ ის თავისთან წაგიყვანს და გაცხონებს.

ძვირფასო ძმებო და დებო, მაგრამ ეს ადამიანის დახმარების გარეშე შეუძლებელია. თუ ადამიანს ეს არ უნდა, ყველაფერი ამაო იქნება, ხოლო თუ უნდა და იღვწის ამისთვის, მაშინ უფალი აუცილებლად შეეწევა მას, განკურნავს ამ ვნებებისგან და აცხონებს.

ასე რომ, დავფიქრდეთ ამ იგავზე: ვინ ვართ ჩვენ - მდიდარი თუ ლაზარე? და თუ ჩვენს თავში ჯერ კიდევ ვხედავთ ამ უმოწყალო მდიდრის თვისებებს, გონს მოვიდეთ, სანამ კიდევ გვაქვს ფიზიკური და სულიერი ძალები, რომ ფერი ვიცვალოთ და გამოვსწორდეთ.

დღეს არის ღირსი გაბრიელ სალოსისა და აღმსარებლის ხსენება. საოცარი სიხარული სუფევს დღეს ჩვენს მსახურებაზე, ძალიან ბევრი ხალხია შეკრებილი. გილოცავთ ამ დღესასწაულს. შეგვეწიოს მამა გაბრიელის ლოცვა და მადლი.

იგი იყო სრულიად გამორჩეული ადამიანი და მოღვაწე ჩვენი ეკლესიის უახლეს ისტორიაში. მოგეხსენებათ, ის მოღვაწეობდა ათეისტურ პერიოდში და მრავალ ადამიანს გაუნათა გზა უფლისკენ, რისთვისაც იგი მრავალჯერ ტანჯეს, დევნეს, გვემეს და დააპატიმრეს. ის ამ თავის დიდ სულიერებას ფარავდა სალოსობის ღვაწლით. ამის გამო, მრავალჯერ შეშლილი ეგონათ, მაგრამ, როგორც ამბობს პავლე მოციქული: „სულელი იგი ღვთისა უბრძენეს არს კაცთა“ (1 კორ. 25). თავისივე სიცოცხლეში ის მრავალ სასწაულს აღასრულებდა და მისი გარდაცვალების შემდეგ კიდევ უფრო მეტი სასწაული სრულდება, ადამიანები მოდიან არამხოლოდ საქართველოს სხვადასხვა კუთხიდან, არამედ მსოფლიოს სხვადასხვა მხარიდან და წმინდა გაბრიელის ლოცვით უფალი მათ უსრულებს თხოვნას და ანიჭებს სულიერ და ხორციელ კურნებებს.

დღეს, დღევანდელ მსოფლიოში, როდესაც ასეთი სულიერი ძნელბედობაა, ჩვენ განსაკუთრებით გვამხნევებს ღირსი გაბრიელის სიტყვები, რომ სულიწმინდის მადლს არასდროს დაუტოვებია საქართველო, საქართველოს არასდროს მოჰკლებია სულიწმინდის მადლი და არც არასდროს მოაკლდება.

მაშ, დღეს, მისი ხსენების დღეს, განსაკუთრებით ვევედროთ ღირს გაბრიელს, აღმსარებელსა და სალოსს, რომ მისი ლოცვით უფალმა დაიფაროს და გააძლიეროს ჩვენი ქვეყანა, ჩვენი ეკლესია, გააძლიეროს და ადღეგრძელოს სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქი ილია II და შეგვეწიოს ღირსი მამა გაბრიელი, რომ ამ ლაზარეს მსგავსად, უფალმა დაგვამკვიდროს აბრაამის წიაღში, რათა დავტკბეთ იმ გამოუთქმელი სიკეთეებით, რომლებიც „თვალს არ უნახავს და ყურს არ სმენია“ (1 კორ. 2,9), რისი ღირსიც დაე, გავმხდარიყავით მადლითა და კაცთმოყვარებითა უფლისა ჩვენისა იესო ქრისტესითა, რომელსაც შვენის ყოველი დიდება, პატივი და თაყვანისცემა, თანა მამით და სულიწმინდითურთ, აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე. ამინ.

ჩვენთან არს ღმერთი!“, - განაცხადა მეუფე შიომ.

более
голосование
ვინ გაიმარჯვებს რუსეთ - უკრაინის ომში?
голосование
Кстати