,
გაზეთ The New York Times-მა ხვიჩა კვარაცხელიას თამაში შეაქო და აღნიშნა, რომ ქართველი გარემარბის „ანარქიულმა სტილმა“ იტალიური ფეხბურთი შტურმით აიღო და „ნაპოლი“ ტიტულის პრეტენდენტად აქცია.
„ხვიჩა კვარაცხელიას ანარქიულმა სტილმა იტალიური ფეხბურთი შტურმით აიღო და „ნაპოლი“ ტიტულის პრეტენდენტად აქცია. რაც მთავარია, მან ფეხბურთი კვლავ მხიარული გახადა“, - ნათქვამია სტატიაში სათაურით „კვარადონას მყისიერი ლეგენდა“.
გაზეთი აღნიშნავს, რომ კვარაცხელიამ იტალიის ჩემპიონატში ხუთი, ხოლო ჩემპიონთა ლიგაზე ორი გოლი გაიტანა, რაც დაეხმარა გუნდს ადვილად გასულიყო შემდეგ ეტაპზე იმ ჯგუფიდან, რომელშიც ლივერპული და აიაქსი არიან.
სტატიის ავტორები ხაზს უსვამენ „იშვიათობის გრძნობას“, რომელიც მათი აზრით, კვარაცხელიას მიმზიდველობის ძირია.
„კვარაცხელია მოთამაშეა, რომელსაც თანამედროვე ფეხბურთი - თავისი ინდუსტრიალიზებული ახალგაზრდული სისტემებითა და სტილისტური შაბლონებით - აღარ აწარმოებს“, - ნათქვამია სტატიაში.
სტატიის ავტორები აღნიშნავენ, რომ კვარაცხელია ჰაერიდან არ გამოჩენილა და კონტინენტის მასშტაბით უამრავმა მთავარმა გუნდმა იცოდა მისი ტალანტის შესახებ, სანამ ის რუსეთში იყო, კერძოდ, მას ,,იუვენტუსი“ და ,,ტოტენჰემი“ აკვირდებოდნენ, ხოლო ,,ნაპოლი“ კი მას ორი წლის განმავლობაში ადევნებდა თვალს.
„ბოლო პერიოდში ქართული ფეხბურთი აღმავლობის გზაზეა და ეს კიდევ სხვა ფაქტორების დამსახურებაა. როდესაც ლევან კობიაშვილმა 2015 წელს საქართველოს ფეხბურთის ფედერაციის პრეზიდენტის პოსტი დაიკავა, ქვეყანა FIFA-ს რეიტინგში, დაახლოებით 150-ე ადგილზე იყო, ამჟამად ის 78-ე ადგილზეა. თუმცა, კიდევ უფრო შთამბეჭდავი იყო მათი სპექტაკლი ერთა ლიგაზე. საქართველო ორჯერ დაწინაურდა - თავდაპირველად ტურნირის ყველაზე დაბალი დონიდან მესამეზე, შემდეგ კი, ამ ზაფხულს, მეორე დივიზიონში - რაც იმას ნიშნავს, რომ ტურნირის შემდეგ გათამაშებაში ინგლისისთან ერთად ითამაშებს“, - ნათქვამია სტატიაში.
„ძალიან ცოტა თუ წარმოიდგენდა იმას, რომ ეს მანია ასე სწრაფად და ასე შორს გავრცელდებოდა. სულ რაღაც ექვსი თვის შემდეგ, 21 წლის გარემარბის პოპულარობა საქართველოდან შორს გავრცელდა. რამდენიმე კვირაში მან იტალიური ფეხბურთი მოხიბლა და ჩემპიონთა ლიგის მთავარი ვარსკვლავი გახდა. ნაპოლის“ მწვრთნელმა, ლუჩანო სპალეტიმ კვარაცხელიას სტრატოსფერული უწოდა. არიგო საკი, იტალიისა და ,,მილანის“ ყოფილი მწვრთნელი, სიტყვა დამანგრეველს ანიჭებს უპირატესობას. მსოფლიო თასის გამარჯვებულმა, ალესანდრო დელ პიერო, რომელიც საკმაოდ კვალიფიციური კადრია შემტევი მოთამაშეების ხარისხის შესაფასებლად, ვარაუდობს, რომ კვარაცხელია თითქოს ევროპაში სათამაშოდ იყო შექმნილი. თუმცა, ყველაზე შთამბეჭდავი აღიარება ,,იუვენტუსის“ ყოფილ თავდამსხმელს, ფაბრიციო რავანელს ეკუთვნოდა, რომელმაც განაცხადა, რომ იგი კვარაცხელიას ტყვეობაში იყო და მისი მსგავსი ფეხბურთელი მსოფლიოში ძალიან ცოტაა“, - წერენ სტატიის ავტორები.
„სუფრა - ასე ჰქვია ქართულ მოლხენა-დროსტარებას, რომელიც სტუმართმოყვარეობისა და მხიარულების განსახიერებას წარმოადგენს. რომელი კერძებს მიირთმევენ ქართველები სტუმრებთან ერთად? ჩვენი კორესპონდენტი შეეცადა ქართული სუფრის დიდებულება ეჩვენებინა და დარწმუნდებით, რომ ეს მართლაც კარგად გამოუვიდა“, - ასე იწყება გერმანულ გაზეთ „ფრანკფურტერ ალგემაინე ცაითუნგში“ (Frankfurter Allgemeine Zeitung) გამოქვეყნებული სტატია სათაურით „ქართული სამზარეულოს მრავალფეროვნება“ (ავტორი - მაიკე ფონ გალენი).
გთავაზობთ პუბლიკაციას შემოკლებით:
„როცა მივედით, მაგიდა უკვე გაშლილი დაგვხვდა: თეფშებზე დაწყობილი ყველით და ლორით, ნიგვზის ფარშიანი ბადრიჯნით, მხალეულობით, მწვანილით, კიტრით და პომიდორით... მათ შორის ჩადგმულია გრაფინები მოცხარის წვენით და ტარხუნის ლიმონათის ბოთლებით. ოფიციანტი წითელ ღვინოს ბოკალებში ასხამს. გარეთ თბილისური საღამოა, რესტორან „რიგის“ დარბაზში გაშლილ გრძელ მაგიდაზე კი ქართული სუფრა - ქართული ქეიფი იწყება.
ისინი, რომლებიც ქართულ სამზარეულოს არ იცნობენ, მადააღძრულები სწრაფად მიირთმევენ სიმინდის ფქვილისაგან გამომცხვარ თბილ მჭადებს, სალათებს და ყველს. მაგრამ ვინც იცის, ის ნელ-ნელა ჭამს და მთავარს ელოდება...
ქართველი ქალბატონი თიკო ტუსკაძე, რომელიც ლონდონში ცხოვრობს, მაგრამ ახლა სამშობლოში იმყოფება, ჩვენი გიდის როლს ასრულებს და ქართულ სუფრას გვაცნობს როგორც „გემრიელი საჭმელების უსასრულო რიგს“. იგი კულინარული წიგნის ავტორია და გვიხსნის, თუ რომელი საჭმელი როგორ მივირთვათ.
ზოგიერთმა უკვე საკმაო რაოდენობის სალათა მიირთვა, რომ მაგიდაზე ახალი კერძები მოაქვთ - მოხრაკულ-მოთუშული სოკო, ხაჭაპური, ხორცით მომზადებული კერძები... საჭმლით სავსე თეფშები სულ უფრო მრავლდება და მაგიდაზე თავისუფალი სივრცე მცირდება, თუმცა ახალ-ახალი ნუგბარისათვის ადგილი მოიძებნება.
„სტუმართმოყვარეობა - ქართული კულტურის განუყოფელ ნაწილს წარმოადგენს, რაც კარგად არის გამოხატული ქართულ სუფრაში, როცა მაგიდას ეროვნულ სამზარეულოს კერზები ამშვენებს“, - განმარტავს მაკა თარაშვილი. რა თქმა უნდა, იგი ახალბედა სუფრის წევრებისაგან განსხვავებით, შეცდომებს არ უშვებს და ყველაფერს ერთად არ მიირთმევს. მან კარგად იცის, რა როდის უნდა მიირთვას და უცხოელ სტუმრებს ჭამის საიდუმლოებას ასწავლის: როდის დგება მწვადის, „ჩაქაფულის და საჭმელების მიღების დრო...
ქართული ტრადიციის თანახმად, სუფრაზე იმდენი საჭმელი უნდა იყოს, რომ სტუმრების წასვლის შემდეგაც საკმაო რაოდენობით უნდა დარჩეს: „სუფრა, რომელზეც არაფერი აღარ რჩება, საქართველოში არ არსებობს“, - ამბობს მაკა თარაშვილი, - მასპინძლები იფიქრებენ, რომ სტუმრები მშივრები დარჩნენ. ამიტომ ყველაფერი უამრავია“.
რესტორანი „ქეთო და კოტე“ ძველი თბილისის უბანში, შემაღლებულ ადგილზე მდებარეობს. დარბაზში მყუდრო გარემოა შექმნილი. მაგიდები ყოველთვის მდიდრულადაა გაშლილი - ტრადიციული კერძები თანამედროვე სტილითაა გაფორმებული. თავდაპირველად თვენ მოგართმევენ ცივ და ვეგეტარიანულ კერძებს, ბოსტნეულს, შემდეგ გამომცხავარს, ცომეულს, ბოლოს კი ხორცით მომზადებულ საჭმელებს.
ქართული სუფრის ტრადიციაა თამადა, ანუ დროსტარების ხელმძღვანელი. იგი სუფრის თავში ზის და სადღეგრძელოებს ამბობს. რესტორან „შატო მუხრანში“, სადაც ჩვენ ვიყავით (თბილისიდან ერთი საათის სავალზე), მეღვინე პატრიკ ჰონეფმა ჩვენი სტუმრობის სადიდებელი სადღეგრძელო წარმოსთქვა. გერმანელი მეღვინე უკვე მრავალი წელია საქართველოში ცხოვრობს, ოჯახიც აქ ჰყავს. პატრიკი მადლობას გვიხდის სტუმრობისათვის, რომ გერმანელი ტურისტები საქართველოთი დაინტერესდნენ და კავკასიურ ქვეყანას ეწვივნენ.
მასპინძელი გვიხსნის, რომ სუფრის თამადა ყურადღებით ისმენს სტუმრების საუბარს სადღეგრძელოებისათვის იმპულსის მისაცემად. იგი დისკუსიას ზომიერ მიმართულებას აძლევს და განწყობას ამაღლებს. ამიტომაც თამადა ისეთი პიროვნებაა, რომელიც ცნობილია თავისი კეთილი ხასიათით, გონებამახვილობით და ინტელექტით.
თუ როგორ მზადდება კლასიკური ქართული კერძები, ამას თქვენ თბილისიდან საკმაოდ მოშორებით, კახეთში გაიგებთ, სადაც ღვინის კომპანია „შუმის“ რესტორანი მდებარეობს. აქ სტუმარი საკუთარი თვალით ხედავს, თუ როგორ ცხვება ქართული თონის პური, როგორ კეთდება ხინკალი, რომელიც ქართული სამზარეულოს ერთ-ერთ დიდებულ და გემრიელ კერძს წარმოადგენს.
