,
რუსთავის მერიის და საქართველოს რაგბის კავშირის ორგანიზებით, რუსთავის სარაგბო კლუბის - ,,ხარები“ საქართველოს ჩემპიონატში გამარჯვებასთან დაკავშირებით, საზეიმო ღონისძიება გაიმართა.
რუსთავის პარკის ტერიტორიაზე გამართული ღონისძიება და მორაგბეების სადღესასწაულო მიღება, რუსთავის მერმა ნინო ლაცაბიძემ, სახელმწიფო რწმუნებულმა ქვემო ქართლში გიორგი დოხტურიშვილმა და საქართველოს რაგბის კავშირის პრეზიდენტმა იოსებ ტყემალაძემ გახსნეს.
ქალაქის მერმა ნინო ლაცაბიძემ, ჩემპიონი კლუბის ,,ხარების“ მთავარ მწვრთნელს, ირაკლი ნატრიაშვილსა და მორაგბეებს რუსთავის მერიის სპეციალური ჯილდო გადასცა.
რუსთავი ჩემპიონების ქალაქია და ჩვენი გუნდის ,,ხარების“ საქართველოს ჩემპიონობა რაგბიში, კიდევ უფრო გვიმყარებს იმ ემოციას, რაც ჩვენს ქალაქში სპორტული წარმატებების კუთხით ხდება. ძალიან დიდი სიხარული და დიდი ემოციაა, თითოეული რუსთაველი ვამაყობთ ჩვენი გუნდით. რუსთავის ,,ხარებმა“ აჩვენეს, რომ წლების განმავლობაში სიყვარულით, დაუღალავი შრომით, ერთგულებითა და გუნდურობით, შესაძლებელია მიეღწიათ იმ გამარჯვებისთვის, რაზეც თითოეული რუსთაველი ვოცნებობდით”, - განაცხადა რუსთავის მერმა ნინო ლაცაბიძემ.
იოსებ ტყემალაძემ საქართველოს რაგბის კავშირის სახელით, რუსთავის ,,ხარების“ გამარჯვების სიმბოლოდ, ქალაქს სამასწლოვანი ზეთის ხილის ხე გადასცა საჩუქრად, ასევე სპეციალური პრიზით დააჯილდოვა ვეტერანი მორაგბე, საქართველოს რაგბის კავშირის წევრი, სარაგბო კლუბ ,,ხარების“ მენეჯერი გრიგორ ქერაშვილი.
,,ვულოცავ რუსთავს, დიდი სიხარულია. 30 წლის განმავლობაში სამმა, ოთხმა თაობამ, ასე ვთქვათ, ატარაეს აგურები, რომ სახლი აშენებულიყო და დღეს ეს დღე შედგა. ვულოცავ რუსთავის ,,ხარებს“, რთულიფინალი გამოდგა, პირველივე წუთებზე იცით, რომ რუსთავის მოთამაშე გააძევეს. ბათუმი ჩემპიონიგუნდია, თუმცა რუსთავმა დაიბრუნა ჩემპიონების ქალაქის სახელი და ამას ვულოცავ. მადლობა მინდავუთხრა მათ ხელმძღვანელობას, სამწვრთნელო ჯგუფს, მათ მომცეს გარკვეული პირობა, უფრო სწორად ქვეყანას მისცეს, რომ თავდადებით იშრომებდნენ და შეასრულებდნენ იმას, რაც შეასრულეს. მადლობა ქალაქის მერს, ქალბატონ ნინო ლაცაბიძეს, რომელმაც დიდი თანადგომა აღმოგვიჩინა და გვერდში დაუდგა რუსთავის კლუბს. როდესაც ერთად ვართ გამარჯვებები მოდის და დღეს, ამ დღის აღიარებაა“, - განაცხადა საქართველოს რაგბის კავშირის პრეზიდენტმა იოსებ ტყემალაძემ.
ქვემო ქართლში სახელმწიფო რწმუნებულმა გიორგი დოხტურიშვილმა ,,ხარებს“, საქართველოს ჩემპიონობა მიულოცა და შემდგომი წარმატებები უსურვა.
,,ნამდვილად მნიშვნელოვანი იყო ის გამარჯვება, რაც რუსთავის,, ხარებმა“ მოიპოვეს, გუნდი 30 წლისშემდეგ საქართველოს ჩემპიონი გახდა. მინდა მათ შემდგომი გამარჯვებები და წარმატებები ვუსურვო, დარწმუნებული ვარ, რომ მათი წარმატება, კიდევ უფრო მეტ პოპულარიზაციას მოუტანს რაგბის, არამხოლოდ რუსთავში, არამედ მთელს რეგიონში“, - განაცხადა ქვემო ქართლში სახელმწიფო რწმუნებულმაგიორგი დოხტურიშვილმა.
ღონისძიებას, საკრებულოს ფრაქცია ,,ქართული ოცნების“ წარმომადგენლები, რაგბის კავშირის გამგეობის წევრები და ვეტერანი მორაგბეები ესწრებოდნენ.
ოფიციალური ნაწილის დასრულების შემდეგ, ანსამბლ ,,შვიდკაცასა“ და ნეკა სებისკვერაძის კონცერტიგაიმართა.
რუსთავის "ხარები”, საქართველოში ერთ-ერთი ყველაზე მდიდარი ტრადიციების მქონე კლუბია. გუნდი1990 წელს ჩამოყალიბდა და ის ალექსანდრე ლობჟანიძემ დააარსა. მას შემდეგ, რაც ეროვნულიჩემპიონატი ტარდება, რუსთაველებს ყველა სინჯის მედალი აქვთ მოპოვებული. რუსთაველები პირველად1993 წელს გახდნენ ქვეყნის ჩემპიონები, 1994 წელს ვერცხლის პრიზიორები. 1997 წელს კი, ბრინჯაოს მედალს დაეუფლნენ. დიდი 10-ის ტურნირი, კი 6 მაისს ავჭალის სტადიონზე ,,ბათუმთან“ გამარჯვებით მოიგეს და ოცდაათ წლიანი პაუზის შემდეგ კვლავ საქართველოს ჩემპიონები გახდნენ.
„სუფრა - ასე ჰქვია ქართულ მოლხენა-დროსტარებას, რომელიც სტუმართმოყვარეობისა და მხიარულების განსახიერებას წარმოადგენს. რომელი კერძებს მიირთმევენ ქართველები სტუმრებთან ერთად? ჩვენი კორესპონდენტი შეეცადა ქართული სუფრის დიდებულება ეჩვენებინა და დარწმუნდებით, რომ ეს მართლაც კარგად გამოუვიდა“, - ასე იწყება გერმანულ გაზეთ „ფრანკფურტერ ალგემაინე ცაითუნგში“ (Frankfurter Allgemeine Zeitung) გამოქვეყნებული სტატია სათაურით „ქართული სამზარეულოს მრავალფეროვნება“ (ავტორი - მაიკე ფონ გალენი).
გთავაზობთ პუბლიკაციას შემოკლებით:
„როცა მივედით, მაგიდა უკვე გაშლილი დაგვხვდა: თეფშებზე დაწყობილი ყველით და ლორით, ნიგვზის ფარშიანი ბადრიჯნით, მხალეულობით, მწვანილით, კიტრით და პომიდორით... მათ შორის ჩადგმულია გრაფინები მოცხარის წვენით და ტარხუნის ლიმონათის ბოთლებით. ოფიციანტი წითელ ღვინოს ბოკალებში ასხამს. გარეთ თბილისური საღამოა, რესტორან „რიგის“ დარბაზში გაშლილ გრძელ მაგიდაზე კი ქართული სუფრა - ქართული ქეიფი იწყება.
ისინი, რომლებიც ქართულ სამზარეულოს არ იცნობენ, მადააღძრულები სწრაფად მიირთმევენ სიმინდის ფქვილისაგან გამომცხვარ თბილ მჭადებს, სალათებს და ყველს. მაგრამ ვინც იცის, ის ნელ-ნელა ჭამს და მთავარს ელოდება...
ქართველი ქალბატონი თიკო ტუსკაძე, რომელიც ლონდონში ცხოვრობს, მაგრამ ახლა სამშობლოში იმყოფება, ჩვენი გიდის როლს ასრულებს და ქართულ სუფრას გვაცნობს როგორც „გემრიელი საჭმელების უსასრულო რიგს“. იგი კულინარული წიგნის ავტორია და გვიხსნის, თუ რომელი საჭმელი როგორ მივირთვათ.
ზოგიერთმა უკვე საკმაო რაოდენობის სალათა მიირთვა, რომ მაგიდაზე ახალი კერძები მოაქვთ - მოხრაკულ-მოთუშული სოკო, ხაჭაპური, ხორცით მომზადებული კერძები... საჭმლით სავსე თეფშები სულ უფრო მრავლდება და მაგიდაზე თავისუფალი სივრცე მცირდება, თუმცა ახალ-ახალი ნუგბარისათვის ადგილი მოიძებნება.
„სტუმართმოყვარეობა - ქართული კულტურის განუყოფელ ნაწილს წარმოადგენს, რაც კარგად არის გამოხატული ქართულ სუფრაში, როცა მაგიდას ეროვნულ სამზარეულოს კერზები ამშვენებს“, - განმარტავს მაკა თარაშვილი. რა თქმა უნდა, იგი ახალბედა სუფრის წევრებისაგან განსხვავებით, შეცდომებს არ უშვებს და ყველაფერს ერთად არ მიირთმევს. მან კარგად იცის, რა როდის უნდა მიირთვას და უცხოელ სტუმრებს ჭამის საიდუმლოებას ასწავლის: როდის დგება მწვადის, „ჩაქაფულის და საჭმელების მიღების დრო...
ქართული ტრადიციის თანახმად, სუფრაზე იმდენი საჭმელი უნდა იყოს, რომ სტუმრების წასვლის შემდეგაც საკმაო რაოდენობით უნდა დარჩეს: „სუფრა, რომელზეც არაფერი აღარ რჩება, საქართველოში არ არსებობს“, - ამბობს მაკა თარაშვილი, - მასპინძლები იფიქრებენ, რომ სტუმრები მშივრები დარჩნენ. ამიტომ ყველაფერი უამრავია“.
რესტორანი „ქეთო და კოტე“ ძველი თბილისის უბანში, შემაღლებულ ადგილზე მდებარეობს. დარბაზში მყუდრო გარემოა შექმნილი. მაგიდები ყოველთვის მდიდრულადაა გაშლილი - ტრადიციული კერძები თანამედროვე სტილითაა გაფორმებული. თავდაპირველად თვენ მოგართმევენ ცივ და ვეგეტარიანულ კერძებს, ბოსტნეულს, შემდეგ გამომცხავარს, ცომეულს, ბოლოს კი ხორცით მომზადებულ საჭმელებს.
ქართული სუფრის ტრადიციაა თამადა, ანუ დროსტარების ხელმძღვანელი. იგი სუფრის თავში ზის და სადღეგრძელოებს ამბობს. რესტორან „შატო მუხრანში“, სადაც ჩვენ ვიყავით (თბილისიდან ერთი საათის სავალზე), მეღვინე პატრიკ ჰონეფმა ჩვენი სტუმრობის სადიდებელი სადღეგრძელო წარმოსთქვა. გერმანელი მეღვინე უკვე მრავალი წელია საქართველოში ცხოვრობს, ოჯახიც აქ ჰყავს. პატრიკი მადლობას გვიხდის სტუმრობისათვის, რომ გერმანელი ტურისტები საქართველოთი დაინტერესდნენ და კავკასიურ ქვეყანას ეწვივნენ.
მასპინძელი გვიხსნის, რომ სუფრის თამადა ყურადღებით ისმენს სტუმრების საუბარს სადღეგრძელოებისათვის იმპულსის მისაცემად. იგი დისკუსიას ზომიერ მიმართულებას აძლევს და განწყობას ამაღლებს. ამიტომაც თამადა ისეთი პიროვნებაა, რომელიც ცნობილია თავისი კეთილი ხასიათით, გონებამახვილობით და ინტელექტით.
თუ როგორ მზადდება კლასიკური ქართული კერძები, ამას თქვენ თბილისიდან საკმაოდ მოშორებით, კახეთში გაიგებთ, სადაც ღვინის კომპანია „შუმის“ რესტორანი მდებარეობს. აქ სტუმარი საკუთარი თვალით ხედავს, თუ როგორ ცხვება ქართული თონის პური, როგორ კეთდება ხინკალი, რომელიც ქართული სამზარეულოს ერთ-ერთ დიდებულ და გემრიელ კერძს წარმოადგენს.
