,
ვფიქრობთ, ეს ამბავი გულზე მალამოდ მოგეფინებათ. ღვინის სამშობლოში ახალი სასმელი დაიბადა – ქართული ჯინი. ვინ იცის, იქნებ, ერთ მშვენიერ დღეს, ამ სასმლითაც გავითქვათ სახელი. არადა, სამმა მეგობარმა ყველაფერი ნახევრად ხუმრობით დაიწყო. ხანგრძლივი ექსპერიმენტის აზარტში შესულებმა ქართულ ჯინი შექმნეს და სახელად „მალამო“ დაარქვეს. ბექა გუჯეჯიანმა, კოტე გუნიამ და გიორგი კორსანტიამ ერთობლივი საქმიანობა სულ სხვა პროექტით დაიწყეს, მაგრამ ჯინმა განსხვავებული გზით წაიყვანა. ჯინთან მანამდე არასოდეს ჰქონიათ პროფესიული შეხება, თუმცა დიდი სიყვარული აკავშირებდათ. პარალელურად, ბექა და კოტე არქიტექტორულ სახელოსნოს უძღვებიან, გიორგი – „ვაზისუბნის მამულის“ სტუმარმასპინძლობას ხელმძღვანელობს. მოდით, ერთად გავიგოთ, როგორ ამოუშვეს ჯინის ბოთლიდან ჯინი, „მალამოს“ დამფუძნებლებმა.
M: „მალამომდე“ საკმაოდ ბევრი ექსპერიმენტი ჩაატარეთ – ეს პროცესი როგორი იყო? რას ეძებდით?
თავდაპირველად, როდესაც ამ თემაზე სერიოზულად ფიქრი დავიწყეთ, უფრო მეტად კონცეფციაზე, დიზაინსა და შეფუთვაზე ვფიქრობდით. საბოლოოდ, ისე გამოვიდა, რომ ყველაფერი გვქონდა, ჯინის გარდა. დიდხანს ვეძებეთ ადამიანები, რომლებსაც შესაბამისი ცოდნა ექნებოდათ, რათა რეცეპტი მათთან ერთად შეგვექმნა, თუმცა უშედეგოდ. ამ სასოწარკვეთაში მყოფებმა შევიძინეთ პატარა სახლის სახდელი. უამრავი კვლევა ჩავატარეთ, არაერთი ონლაინ კურსი გავიარეთ დისტილაციაზე. იმედი გვქონდა, რომ ჩვენით შევძლებდით რეცეპტის შექმნას. ბევრი ვერსია ვცადეთ, თუმცა სასურველ შედეგს ვერ მივაღწიეთ. საბოლოოდ მივედით აზრამდე, სხვა გამოსავალი მოგვეძებნა.
M: როგორ მიხვდით, რომ ექსპერიმენტი რაღაც შედეგამდე მივიდა და ის უკვე პროდუქტად უნდა გექციათ?
ჯინის ტექნოლოგების ძებნა საქართველოს ფარგლებს გარეთ დავიწყეთ და მათ კიევში მივაგენით. იმ დროს, უკრაინაში ომი უკვე დაწყებული იყო. ამის გამო, ბუნებრივია, უამრავ სირთულეს გადავაწყდით, მაგრამ ერთობლივი მუშაობის შედეგად, რეცეპტის რამდენიმე ვარიანტზე შევჯერდით. ამ ეტაპს უკვე ექსპერიმენტს ვერ დავარქმევდით, რადგან საქმე ნამდვილ პროფესიონალებთან გვქონდა. როდესაც უკრაინიდან ჩამოტანილი ნიმუშები გავსინჯეთ, შედეგის წარმატებაში დავრწმუნდით.
M: როგორია „მალამო“ – როგორი ხასიათი აქვს და ვისთვისაა განკუთვნილი?
„მალამო“ საოცრად კომპლექსური და ამავდროულად, დაბალანსებული არომატების ზეიმია. შესაბამისად, არა ერთი, არამედ მრავალი ხასიათი აქვს. ბოლო დროს, ქართველ მომხმარებლებში ჯინის ცნობადობა აშკარად იზრდება და ჩვენი აზრით, საუკეთესო დროა ადგილობრივი ჯინის გასაჩენად. სწორედ ამ ადამიანებისთვისაა განკუთვნილი „მალამო“ – ადგილობრივი მომხმარებლებისთვის, რომლებიც ნელ-ნელა ჯინთან ურთიერთობის საკუთარ კულტურას აყალიბებენ და იმედი გვაქვს, ეს კულტურა „მალამოს“ ქვეყნის ფარგლებს გარეთაც გაიყვანს.
M: ღვინის სამშობლოში ქართული ჯინის დაბადება, იმ ფონზე, როცა საერთაშორისო ბრენდებს უკვე უჭირავთ გარკვეული პოზიცია, ამ ბიზნესში რა პერსპექტივას გკარნახობთ?
ერთ-ერთი მიზეზი, რის გამოც ჯინი ჩვენი საყვარელი სასმელია, მისი უკიდეგანო მრავალფეროვნებაა – არცერთი ჯინი ერთმანეთს არ ჰგავს. ყველას თავისი უნიკალური გემოვნური პროფილი გააჩნია, რაზეც ბევრი ფაქტორი მოქმედებს – მცენარეების წარმომავლობა, სპირტი, წყალი და ა.შ. გვჯერა, რომ ქართულ ჯინსაც შეუძლია დაიკავოს ღირსეული ადგილი არა მარტო საერთაშორისო ბრენდებს, არამედ საქართველოში წარმოებულ სხვა სასმელებს შორისაც.
M: „მალამო“ – რას უკავშირდება ეს სახელწოდება?
ჩვენთვის თავიდანვე ნათელი იყო, რომ ბრენდის კონცეფცია ლოკალურობაზე უნდა ყოფილიყო დაფუძნებული. მეორე მხრივ, გვინდოდა ყველაფერი სამედიცინო ესთეტიკაზე აგვეწყო, რადგან ჯინის წარმომავლობა სწორედ სამკურნალო სითხიდან იწყება – შესაბამისად, „მალამო“ იდეალური სიტყვა აღმოჩნდა, როგორც იდეურად, ისე ჟღერადობითაც. აქედან გამომდინარე, ავარჩიეთ ბოთლიც, რომელიც სამედიცინო ხსნარებისთვის არის განკუთვნილი.
ყველა პროდუქტისთვის, და მითუმეტეს სასმლისთვის ძალიან დიდი მნიშვნელობა აქვს ვიზუალურ იდენტობას, რომელიც პირველ განწყობას აყალიბებს. „მალამოს“ ბოთლზე, ისევ კონცეფციიდან გამომდინარე, გადავწყვიტეთ, რომ მედეას, ბერძნულ მითოლოგიაში მედიცინისა და გრძნეულების სიმბოლო კოლხი ქალის, გამოსახულება ყოფილიყო. ეს შეგრძნება ვიზუალურ მხარეშიც რომ გვეთარგმნა, Მთლიანი დიზაინის ენა ძველ ეზოთერულ ნახატებად წარმოვიდგინეთ და მივხვდით, რომ ილუსტრაციაზე საუკეთესო კოლაბორაცია ქართველ არტისტთან, ანკა ბოჭორიშვილთან გამოვიდოდა. საბოლოოდ, მივიღეთ ის, რაც მივიღეთ.
M: რასთან გინდათ, რომ იყოს „მალამო“ მომხმარებლისთვის ასოცირებული?
წარდგენის დღიდან, ძალიან ბევრჯერ მივიღეთ კომენტარი, რომ არავინ მოელოდა ქართული ბრენდისგან არც ასეთ შეფუთვას და არც ასეთ ჯინს. ჩვენი აზრით, ეს არის საუკეთესო, რასთანაც შეიძლება ვიყოთ ასოცირებული – ხარისხთან.
M: ახლა, რა გაძლევთ ამ საქმის კეთების მოტივაციას და როგორ გეგმავთ ბრენდის განვითარებას?
პირველ რიგში, პოზიტიური გამოხმაურება, შემდეგ კი სურვილი, რომ კიდევ უფრო დავხვეწოთ არსებული პროდუქტი და ასევე გავაგრძელოთ ექსპერიმენტირება სხვა სტილის ჯინებზე, რომლებიც დამატებით, შეზღუდულ გამოშვებებად გაკეთდება. ამ ყველაფრის მისაღწევად კი უმთავრესი მიზანი საკუთარი დისტილერიის მოწყობაა, რაზე მუშაობაც უკვე დაწყებული გვაქვს. საბოლოო გეგმა კი, რა თქმა უნდა, უცხოურ ბაზარზე გასვლაა.
ავტორი: თამარ მეფარიშვილი
წყარო:https://www.marketer.ge
„სუფრა - ასე ჰქვია ქართულ მოლხენა-დროსტარებას, რომელიც სტუმართმოყვარეობისა და მხიარულების განსახიერებას წარმოადგენს. რომელი კერძებს მიირთმევენ ქართველები სტუმრებთან ერთად? ჩვენი კორესპონდენტი შეეცადა ქართული სუფრის დიდებულება ეჩვენებინა და დარწმუნდებით, რომ ეს მართლაც კარგად გამოუვიდა“, - ასე იწყება გერმანულ გაზეთ „ფრანკფურტერ ალგემაინე ცაითუნგში“ (Frankfurter Allgemeine Zeitung) გამოქვეყნებული სტატია სათაურით „ქართული სამზარეულოს მრავალფეროვნება“ (ავტორი - მაიკე ფონ გალენი).
გთავაზობთ პუბლიკაციას შემოკლებით:
„როცა მივედით, მაგიდა უკვე გაშლილი დაგვხვდა: თეფშებზე დაწყობილი ყველით და ლორით, ნიგვზის ფარშიანი ბადრიჯნით, მხალეულობით, მწვანილით, კიტრით და პომიდორით... მათ შორის ჩადგმულია გრაფინები მოცხარის წვენით და ტარხუნის ლიმონათის ბოთლებით. ოფიციანტი წითელ ღვინოს ბოკალებში ასხამს. გარეთ თბილისური საღამოა, რესტორან „რიგის“ დარბაზში გაშლილ გრძელ მაგიდაზე კი ქართული სუფრა - ქართული ქეიფი იწყება.
ისინი, რომლებიც ქართულ სამზარეულოს არ იცნობენ, მადააღძრულები სწრაფად მიირთმევენ სიმინდის ფქვილისაგან გამომცხვარ თბილ მჭადებს, სალათებს და ყველს. მაგრამ ვინც იცის, ის ნელ-ნელა ჭამს და მთავარს ელოდება...
ქართველი ქალბატონი თიკო ტუსკაძე, რომელიც ლონდონში ცხოვრობს, მაგრამ ახლა სამშობლოში იმყოფება, ჩვენი გიდის როლს ასრულებს და ქართულ სუფრას გვაცნობს როგორც „გემრიელი საჭმელების უსასრულო რიგს“. იგი კულინარული წიგნის ავტორია და გვიხსნის, თუ რომელი საჭმელი როგორ მივირთვათ.
ზოგიერთმა უკვე საკმაო რაოდენობის სალათა მიირთვა, რომ მაგიდაზე ახალი კერძები მოაქვთ - მოხრაკულ-მოთუშული სოკო, ხაჭაპური, ხორცით მომზადებული კერძები... საჭმლით სავსე თეფშები სულ უფრო მრავლდება და მაგიდაზე თავისუფალი სივრცე მცირდება, თუმცა ახალ-ახალი ნუგბარისათვის ადგილი მოიძებნება.
„სტუმართმოყვარეობა - ქართული კულტურის განუყოფელ ნაწილს წარმოადგენს, რაც კარგად არის გამოხატული ქართულ სუფრაში, როცა მაგიდას ეროვნულ სამზარეულოს კერზები ამშვენებს“, - განმარტავს მაკა თარაშვილი. რა თქმა უნდა, იგი ახალბედა სუფრის წევრებისაგან განსხვავებით, შეცდომებს არ უშვებს და ყველაფერს ერთად არ მიირთმევს. მან კარგად იცის, რა როდის უნდა მიირთვას და უცხოელ სტუმრებს ჭამის საიდუმლოებას ასწავლის: როდის დგება მწვადის, „ჩაქაფულის და საჭმელების მიღების დრო...
ქართული ტრადიციის თანახმად, სუფრაზე იმდენი საჭმელი უნდა იყოს, რომ სტუმრების წასვლის შემდეგაც საკმაო რაოდენობით უნდა დარჩეს: „სუფრა, რომელზეც არაფერი აღარ რჩება, საქართველოში არ არსებობს“, - ამბობს მაკა თარაშვილი, - მასპინძლები იფიქრებენ, რომ სტუმრები მშივრები დარჩნენ. ამიტომ ყველაფერი უამრავია“.
რესტორანი „ქეთო და კოტე“ ძველი თბილისის უბანში, შემაღლებულ ადგილზე მდებარეობს. დარბაზში მყუდრო გარემოა შექმნილი. მაგიდები ყოველთვის მდიდრულადაა გაშლილი - ტრადიციული კერძები თანამედროვე სტილითაა გაფორმებული. თავდაპირველად თვენ მოგართმევენ ცივ და ვეგეტარიანულ კერძებს, ბოსტნეულს, შემდეგ გამომცხავარს, ცომეულს, ბოლოს კი ხორცით მომზადებულ საჭმელებს.
ქართული სუფრის ტრადიციაა თამადა, ანუ დროსტარების ხელმძღვანელი. იგი სუფრის თავში ზის და სადღეგრძელოებს ამბობს. რესტორან „შატო მუხრანში“, სადაც ჩვენ ვიყავით (თბილისიდან ერთი საათის სავალზე), მეღვინე პატრიკ ჰონეფმა ჩვენი სტუმრობის სადიდებელი სადღეგრძელო წარმოსთქვა. გერმანელი მეღვინე უკვე მრავალი წელია საქართველოში ცხოვრობს, ოჯახიც აქ ჰყავს. პატრიკი მადლობას გვიხდის სტუმრობისათვის, რომ გერმანელი ტურისტები საქართველოთი დაინტერესდნენ და კავკასიურ ქვეყანას ეწვივნენ.
მასპინძელი გვიხსნის, რომ სუფრის თამადა ყურადღებით ისმენს სტუმრების საუბარს სადღეგრძელოებისათვის იმპულსის მისაცემად. იგი დისკუსიას ზომიერ მიმართულებას აძლევს და განწყობას ამაღლებს. ამიტომაც თამადა ისეთი პიროვნებაა, რომელიც ცნობილია თავისი კეთილი ხასიათით, გონებამახვილობით და ინტელექტით.
თუ როგორ მზადდება კლასიკური ქართული კერძები, ამას თქვენ თბილისიდან საკმაოდ მოშორებით, კახეთში გაიგებთ, სადაც ღვინის კომპანია „შუმის“ რესტორანი მდებარეობს. აქ სტუმარი საკუთარი თვალით ხედავს, თუ როგორ ცხვება ქართული თონის პური, როგორ კეთდება ხინკალი, რომელიც ქართული სამზარეულოს ერთ-ერთ დიდებულ და გემრიელ კერძს წარმოადგენს.
