ამერიკულმა გაზეთმა „ვაშინგტონ პოსტმა“ (The Washington Post) 7 იანვარს გამოაქვეყნა სტატია სათაურით „დრო უკრაინის მხარეზე არ არის“ (ავტორები - კონდოლიზა რაისი და რობერტ გეიტსი). მასში გაანალიზებულია რუსეთ-უკრაინის ომის მიმდინარეობა, მოცემულია გარკვეული შეფასებები, პროგნოზები, ასევე რეკომენდაციები, თუ რა უნდა გააკეთონ აშშ-მა და მისმა ნატოელმა მოკავშირეებმა რუსეთის აგრესიის შესაჩერებლად, უკრაინის დასახმარებლად და ვლადიმერ პუტინის დასამარცხებლად. აქვე შეგახსენებთ, რომ კონდოლიზა რაისი აშშ-ის სახელმწიფო მდივანი იყო 2005 წლიდან 2009 წლამდე, ხოლო რობერტ გეითსი - აშშ-ის თავდაცვის მინისტრი 2006 წლიდან 2011 წლამდე.

გთავაზობთ პუბლიკაციას მცირე შემოკლებით:

უკრაინის ომთან დაკავშირებით დღეს, ერთადერთი, რაშიც შეიძლება დარწმუნებული ვიყოთ, ისაა, რომ საბრძოლო მოქმედებები და ნგრევა გაგრძელდება.

ვლადიმერ პუტინს თავისი მიზნები არ შეუცვლია - ის ძველებურად ფიქრობს უკრაინა რუსეთის კონტროლქეშ დააბრუნოს, ან, წინააღმდეგ შემთხვევაში, ისე გაანადგუროს, რომ სიცოცხლის უნარი აღარ ჰქონდეს. პრეზიდენტს სჯერა, რომ თავის ისტორიულ, მესიანურ მისიას ასრულებს, რაც რუსეთის იმპერიის აღდგენით გამოიხატება. ამ მისიის შესრულება კი, როგორც მრავალი წლის წინ ზბიგნევ ბჟეზინსკიმ აღნიშნა,  უკრაინის გარეშე შეუძლებელია.

ჩვენ ორივეს არაერთხელ გვქონია საქმე ვლადიმერ პუტინთან და დარწმუნებულნი ვართ. რომ დრო მის მხარეზეა: მას შეუძლია დაქანცოს და წელში გატეხოს უკრაინა, მას სჯერა, რომ საბოლოოდ ევროპისა და აშშ-ის ერთიანობა უკრაინის დასახმარებლად შესუსტდება და ბზარები გაუჩნდება. რა თქმა უნდა, ომის გაგრძელებით რუსეთის ეკონომიკა და მოსახლეობაც დაზარალდება, მაგრამ რუსებს უარესიც ბევრჯერ უნახავთ და გადაუტანიათ.

ვლადიმერ პუტინისათვის დამარცხება არცერთი ვარიანტი არ არის. მას არ შეუძლია უკრაინას ოთხი ოლქი დაუბრუნოს, რომელიც მან რუსეთის კუთვნილებად გამოაცხადა. თუ იგი მიმდინარე წელს სამხედრო წარმატებას ვერ მიაღწევს, მაშინ მან უკრაინის აღმოსავლეთ და სამხრეტ ნაწილებში ისეთი პოზიციები მაინც უნდა შეინარჩუნოს, რომლებიც სამომავლოდ შეტევითი მოქმედების განახლებისათვის დაჭირდება: ქვეყნის შავიზღვისპირა დარჩენილი ნაწილის ხელში ჩასაგდებად, დონბასის მთლიანად გასაკონტროლებლად, შემდეგ კი დასავლეთისკენ წინსვლის მიზნით. თუ გავითვალისწინებთ იმას, რომ ყირიმის მიტაცებიდან რუსეთის არმიის შეჭრამდე რვა წელი გავიდა, პუტინისათვის ომის ერთ წელს მნიშვნელობა არ აქვს. იგი კიდევ მოითმენს, რომ თავისი დანიშნულების შესრულებას მიაღწიოს.

ამასობაში კი, მიუხედავად იმისა, რომ უკრაინა გმირულად უწევს წინააღმდეგობას რუსეთის არმიას და უკრაინის შეიარაღებულმა ძალებმა ბრწყინვალედ გამოავლინეს საკუთარი შესაძლებლობები, ქვეყნის ეკონომიკა სულ უფრო და უფრო ინგრევა და ზარალდება. მილიონობით მცხოვრები საზღვარგარეთ არის გაქცეული, მისი ინფრასტრუქტურა იშლება და ნადგურდება, ხოლო ბუნებრივი სიმდიდრეების მნიშვნელოვანი ნაწილი, მთავარი სამრეწველო რეგიონები, აგრეთვე სასოფლო-სამეურნეო სავარგულები რუსეთის კონტროლქვეშ არის მოქცეული. უკრაინის სამხედრო პოტენციალი და ეკონომიკა თითქმის მთლიანად დასავლურ მიწოდებებზეა დამოკიდებული, პირველ რიგში, აშშ-ის მიერ გაწეულ დახმარებაზე. და თუ უკრაინა რუსეთის არმიის წინააღმდეგ ბრძოლაში რაიმე მნიშვნელოვან სამხედრო წარმატებას ვერ მიაღწევს, თუ სიტუაცია ჩიხში მოექცევა, უეჭველია, დასავლეთის ზეწოლა კიევზე გაიზრდება - მოლაპარაკებისა და ცეცხლის შეწყვეტის მიზნით. ამასთან, რა თქმა უნდა, დღევანდელი ვითარების გათვალისწინებით, ცეცხლის შეწყვეტას რუსეთის არმია თავისი გაძლიერებისთვის გამოიყენებს და სამომავლო შეტევისათვის მოემზადება. ეს მიუღებელია.

ერთადერთი შესაძლებლობა იმისა, რომ აშშ-სა და მისი მოკავშირეებისათვის ასეთი სცენარის განვითარება თავიდან იქნეს აცილებული, ისაა, რომ უკრაინას სასწრაფოდ და მკვეთრად უნდა გაეზარდოს იარაღისა და იმ ყველაფრის მიწოდება, რაც საკმარისი იქნება რუსეთის არმიის შეტევების შესაჩერებლად და რუსული ჯარის უკან დასახევად ქვეყნის აღმოსავლეთსა და სამხრეთში. კონგრესმა უკვე საკმაო რაოდენობის ფული გამოყო კიევისათვის მისაცემი იარაღის ფასის გადასახდელად. ახლა მთავარია, რომ ამერიკამ [და მისმა ნატოელმა  მოკავშირეებმა] დროულად გაუგზავნონ უკრაინას ის, რაც მას ჭირდება - უპირველესად, მობილური ჯავშანტექნიკა. ამას წინათ [თეთრი სახლის მიერ] მიღებული გადაწყვეტილება კიევისათვის „ბრედლის“ საბრძოლო მანქანების მიწოდების თაობაზე, რასაკვირველია, ქებას იმსახურებს, თუმცა ცოტა დაგვიანებულია - კარგი იქნებოდა, რომ ეს უფრო ადრე მომხდარიყო. რადგან სერიოზული ლოჯისტიკური პრობლემები არსებობს კიევისათვის ამერიკული მძიმე ტანკების „აბრამსების“ მიწოდების საკითხში, ეს დანაკლისი გერმანიამ და სხვა მოკავშირეებმა უნდა შეავსონ. ნატოს წევრმა ქვეყნებმა უკრაინას ასევე უნდა მისცენ შორი მოქმედების რაკეტები, გაუმჯობესებული უპილოტო საფრენი აპარატები, დიდი რაოდენობით საბრძოლო მასალები (საარტილერიო ჭურვების ჩათვლით), უკრაინას უნდა მიეცეს უფრო მეტი შესაძლებლობები და ტექნიკა, მეტი მოწყობილობა დაზვერვისა და თვალთვალის მიზნით. ეს აუცილებელია გაკეთდეს არა თვეების, არამედ უფრო სწრაფად, კვირეების განმავლობაში.

კონგრესის წევრები და ჩვენი საჯარო დისკურსის სხვა მონაწილეები სულ უფრო ხშირად სვამენ კითხვას: „რატომ უნდა გვაღელვებდეს ჩვენ უკრაინის საკითხი? ეს ხომ ჩვენი ომი არ არის“. მაგრამ გავიხსენოთ - ამერიკის შეერთებული შტატები თავის მწარე გამოცდილებაზე - 1914, 1941 და 2001 წლებში - დარწმუნდა, რომ საერთაშორისო სამართლისა და საერთაშორისო წესრიგის უზენაესობაზე არაპროვოცირებული აგრესიისა და თავდასხმის იგნორირება არ შეიძლება. ბოლოსდაბოლოს, ჩვენი უსაფრთხოებაც საფრთხის ქვეშ აღმოჩნდა და იძულებული გავხდით, ომებში ჩაბმვულიყავით. ამჯერად მსოფლიოს ეკონომიკაში, მათ შორის ჩვენშიც, უკვე იგრძნობა ინფლაციური გავლენა, დამუხრუჭდა წარმოების ზრდა, რაც ვლადიმერ პუტინის მიზანმიმართული აგრესიით არის გამოწვეული. უკეთესი იქნება, რომ იგი ახლა შევაჩეროთ, ვიდრე შემდეგ, როცა ამერიკას და მის მოკავშირეებს შეიძლება ბევრად მეტი ძალისხმევა დაჭირდეთ. ჩვენ უკრაინაში გვყვავს ისეთი პარტნიორი, რომელიც მზად არის ომის სიმძიმე საკუთარ ზურგზე გადაიტანოს ისე, რომ ჩვენ სამომავლოდ იგივეს გაგკეთება არ მოგვიწიოს.

გასულ თვეში კონგრესის წინაშე პრეზიდენტ ვოლოდიმირ ზელენსკის გამოსვლამ ჩვენ  უინსტონ ჩერჩილის  1941 წლის თებერვლის მოწოდება გაგვახსენა: „მოგვეცით ინსტრუმენტები და ჩვენ დავასრულებთ საქმეს". ვეთანხმებით ჯო ბაიდენის ადმინისტრაციის პოზიციას რუსეთთან პირდაპირი კონფრონტაციის თავიდან ასაცილებლად, თუმცა ამით გათამამებულმა ვლადიმერ პუტინმა, შესაძლოა, არჩევანი არ დაგვიტოვოს. შესაბამისად, მომავალში რომ რუსეთთან კონფრონტაცია თავიდან იქნეს აცილებული, უკრაინას დღეს უნდა დავეხმაროთ, რომ აგრესორს და ოკუპანტს საკადრისი პასუხი გასცეს, მტერს უკან დაახევინოს.

ეს არის ისტორიის ის გაკვეთილი, რითაც უნდა ვიხელმძღვანელოთ. ის გვიბიძგებს იმ გადაუდებელი მოქმედებისათვის, რომელიც დროულად უნდა განხორციელდეს, სანამ ძალიან არ დაგვიანებულა.

წყარო: https://www.washingtonpost.com/opinions/2023/01/07/condoleezza-rice-robert-gates-ukraine-repel-russia/

მოამზადა სიმონ კილაძემ