USD 2.7766
EUR 3.0162
RUB 3.1561
Tbilisi
ხალხის ძალის განცხადება - ამერიკისა და ევროკავშირის ოფიციალურ სტრუქტურები... პირდაპირ აფინანსებენ ლიბერალურ ფაშიზმს
Date:  272

საზოგადოებრივი მოძრაობა „ხალხის ძალის“ განცხადებას ავრცელებს. თბილისი პოსტი-ი მას უცვლელად გთავაზობთ.

„საზოგადოებას გვინდა შევახსენოთ მშრალი ფაქტები გლობალური ომის პარტიის შესახებ, რომელიც საქართველოში თავისი მიზნების მისაღწევად ამერიკისა და ევროკავშირის ოფიციალურ სტრუქტურებს იყენებს:
- აფინანსებს „სირცხვილიას“, „დროას“, „ფრანკლინის კლუბს“ და სხვა ექსტრემისტულ დაჯგუფებებს;
- ანუ პირდაპირ და თავხედურად აფინანსებს პოლარიზაციას - როცა ამბობ, რომ პოლარიზებულ ქვეყანას კანდიდატის სტატუსს არ მიცემ და თან პოლარიზაციას აფინანსებ, კარგად ჩანს, რომ კანდიდატის სტატუსს, როგორც ერთმა კოლეგამ თქვა, მხოლოდ ანკესის კაუჭზე წამოცმული ჭიასავით იყენებ;
- პირდაპირ აფინანსებს ლიბერალურ ფაშიზმს, როგორც ქვეყანაში პოლარიზაციის გაღრმავების მთავარ ინსტრუმენტს;
- ლიბერალური ფაშიზმის ერთ-ერთ ყველაზე თვალსაჩინო წარმომადგენელს, ნაციონალ ნინო ლომჯარიას ბრეჟნევივით კიდებს ორდენებს მთელი მსოფლიოს მასშტაბით;
- იმის შიშით, რომ ენჯეოების გამჭვირვალობის შესახებ კანონმა პოლარიზაციისა და ლიბერალური ფაშიზმის დაფინანსება შეიძლება გააშიშვლოს, აგენტურის მეშვეობით აორგანიზებს პროტესტს ამ კანონის წინააღმდეგ;
- ევროპაში ინახავს ქართული ჯარის, ქართველი ბიზნესმენებისა და ევროპელი პენსიონერების ძარცვის ხარჯზე გამდიდრებულ კრიმინალ კეზერაშვილს, რომელსაც საქართველოში პოლარიზაციას შავი ფულით აფინანსებინებს;
- განსაკუთრებულ მხარდაჭერას გამოხატავს ნაცმოძრაობის და სხვა მაპოლარიზებელი პარტიების მიმართ. თითქმის ყველა ამერიკული და ევროპული სტრუქტურის კარი ღიაა ბოლშევიკური ტროიკისთვის - ვაშაძე-ჯაფარიძე-ხოშტარიასთვის, რომელიც ყველაზე აგრესიული და მაპოლარიზებელი რიტორიკით გამოირჩევა;
- საპარლამენტო არჩევნების შემდეგ, ენჯეოების მეშვეობით, მათ შორის პარალელურის ხმის დათვლის გაყალბებით, გაყალბებულად აცხადებს გაუყალბებელ საპარლამენტო არჩევნებს და არ ცნობს პარლამენტის ლეგიტიმაციას;
- ხელისუფლებას თავს ახვევს 19 აპრილის შეთანხმებას, რომლის მთავარი მიზანი რიგგარეშე საპარლამენტო არჩევნების ჩატარება და ნაცმოძრაობისთვის ძალაუფლების დაბრუნების კიდევ ერთი შანსის მიცემაა;
- დემონსტრაციულად არ ემიჯნება მაპოლარიზებელი პოლიტიკოსებისა და ენჯეოების რიტორიკას, რომელიც სანქციების დაწესებისკენ, უკრაინაში მოხალისეების გაგზავნისა და მეორე ფრონტისკენ არის მიმართული;
- უსამართლოდ არ გვაძლევს კანდიდატის სტატუსს და ღია მხარდაჭერას უცხადებს ამ უსამართლობაზე დაფუძნებულ მიტინგებს მთავრობის წინააღმდეგ, მთავრობის გადადგომის მოთხოვნით, სცენაზე გამოყავს მის მიერ ყველაზე გულუხვად დაფინანსებული ენჯეოები;
- არჩევნებამდე რამდენიმე დღით ადრე, უკრაინის ხელისუფლების რესურსებით, საქართველოში ჩამოჰყავს მთავარი მაპოლარიზებელი, მიხეილ სააკაშვილი;
- ევროპარლამენტს 400-500 ხმით ამტკიცებინებს რეზოლუციებს, რომლებითაც ითხოვს ორი მთავარი მაპოლარიზებლის, მიხეილ სააკაშვილისა და ნიკა გვარამიას გათავისუფლებას;
- იმავე რეზოლუციებით ითხოვს ბიძინა ივანიშვილის დასჯას, რომლის ფაქტორი საქართველოში პოლარიზაციის წარმატების პრევენციაში გადამწყვეტ როლს ასრულებს;
- პოლარიზაციის გასაღვივებლად, ყველანაირად ცდილობს მმართველობის სისტემის სტიგმატიზაციას ისეთი ტერმინებით, როგორიცაა „დემოკრატიული უკუსვლა“, „სახელმწიფოს მიტაცება“, „ოლიგარქიზაცია“, „კლანი“ და ა.შ.
ეს არის გლობალური ომის პარტიის პოლარიზაციისკენ მიმართული ქმედებების მხოლოდ არასრული ჩამონათვალი, რომლებსაც ის ამერიკული და ევროპული ოფიციალური სტრუქტურების მეშვეობით ახორციელებს.
რა მიზანს ემსახურება პოლარიზაციის და სახელმწიფოს დასუსტების გამუდმებული მცდელობები, ამაზე დასკვნების გამოტანა საზოგადოებისთვის მიგვინდია.
ყოველ შემთხვევაში, ჩვენ თავს უნდა დავუსვათ შეკითხვა - ხომ არ არის საქართველოს უკრაინიზაცია, ანუ საქართველოში მეორე ფრონტის გახსნა ის მთავარი მიზანი, რომლისკენაც ქართული პოლიტიკის ხელოვნური პოლარიზაცია არის მიმართული?“, - წერია განცხადებაში.

analytics
ჩინეთს რუსეთისა და აშშ-ს არანაირი ფორმით დაახლოება არ აძლევს ხელს - გიორგი კობერიძე
საინტერესო ამბებია: დღეს ჩინეთის წარმომადგენელმა ევროკავშირში განაცხადა, რომ მისთვის მიუღებელია ევროპის ბედი ევროპის გარეშე გადაწყდეს აშშ-სა და რუსეთს შორის მოლაპარაკებებით. ამ განცხადებით ნათელია, რომ ჩინეთს სურს მოლაპარაკებების მიღმა არ დარჩეს და ამისათვის ევროპას იყენებს ფარად და მიზეზად.
 
ეს ერთი პატარა განცხადება ჯერ ბევრს არაფერს ნიშნავს, მაგრამ ზოგადი განწყობების შესაფასებლად შეიძლება გამოდგეს. ჩინეთი საკუთარ თავს პოტენციურ მომავალ ჰეგემონად აღიქვამს და იმ ვაკუუმის შევსებასაც ცდილობს, რომელიც აშშ-ს ბოლო კვირების პოლიტიკით ჩნდება. აშშ-საგან ყველა დისტანცირებული სახელმწიფოს გვერდით სიამოვნებით აღმოჩნდება ის თუკი ამის საშუალებას მისცემენ. მას არც რუსეთზე გავლენის დაკარგვა სურს და ევროპისა და აშშ-ს დაპირისპირების თავის სასარგებლოდ გამოყენება უნდა, ცხადია ვაშინგტონის საწინააღმდეგოდ.
 
ამასთან, ჩინეთისათვის რუსეთი ჯუნიორ პარტნიორია. პეკინი ფიქრობს, რომ მულტიპოლარულ მსოფლიოში ის ერთ-ერთი ღერძი უნდა იყოს, შესაბამისად მის მიერ ჯუნიურ პარტნიორად აღქმული რუსეთისა და აშშ-ს მის გარეშე მოლაპარაკება მისთვის დაუშვებელია, რადგან ეშინია რომ ორპოლუსიანი მსოფლიო არ ჩამოყალიბდეს რუსეთისა და აშშ-ს ღერძით. ამასთან, რუსეთი ჩინეთისათვის იაფი რესურსების წყაროცაა.
შესაბამისად, ამ რესურსების შესანარჩუნებლად ის ძალას არ დაიშურებს. მას სუსტი და მასზე დამოკიდებული რუსეთი სჭირდება არა და ძლიერი, რომელიც დამოუკიდებლად გადაწყვეტს რაიმეს.
 
თანდათან იკვეთება, რომ აშშ-ს იმის იმედი აქვს იქნებ რუსეთი ჩინეთს ჩამოაშოროს, თავისი ფოკუსი ევროპიდან სხვა რეგიონებისაკენ მიმართოს (სადაც ჩინეთს დაეჯახება) და ამ პროცესში რესურსებიც მიიღოს. ცხადია ეს ყველაფერი ევროპიდან დაშორებისა და მისი ინტერესების უგულებელყოფის ფონზე. რუსეთიც ხვდება ამას ამიტომაც ვაჭრობს ამ თემით. მან იცის, რა სურს აშშ-ს მოქმედ ადმინისტრაციას და მაქსიმუმის მიღება უნდა ჩინეთისაგან დისტანცირებისა და რესურსების გაზიარებისათვის. ცხადია რუსეთი არასდროს დადგება აშშ-ს მხარეს და არც ჩინეთს მიატოვებს საბოლოოდ, მაგრამ შეეცდება მთელს ამ პროცესში თავისი თამასა მაქსიმალურად ასწიოს.
 
ყველაზე სარისკო ფსონი აშშ-ს აქვს დადებული, რადგან მოკავშირეთა მხრიდან მისდამი აბსოლუტური რწმენა ქრება, რუსეთი აშშ-ს მხარეს რეალურად არასდროს დაიჭერს (მხოლოდ დროებით ივაჭრებს ამით) ხოლო ჩინეთი რუსეთის შენარჩუნებასაც შეეცდება და ევროპაში პოზიციების გამყარებასაც.
 
და ეს ყველაფერი ხდება იმ ფონზე, როდესაც ევროპამ ოფიციალურად დაიწყო მილიტარიზაციის პროგრამა. ამით ის სამხედრო და პოლიტიკურ ავტონომიას ცდილობს აშშ-საგან და რუსეთის შესაკავებლად. ამით ევროკავშირის უფრო ცენტრალიზებულ ინსტიტუციად გარდაქმნაც შეიძლება ვიხილოთ გრძელვადიანად.
 
რთულია ამ ყველაფერს ჯერ დიპლომატიური რევოლუცია ვუწოდოთ, რადგან ძალიან ჩანასახოვან მოვლენებს ვადევნებთ თვალს, მაგრამ განწყობები და მიზნები ნელ-ნელა იკვეთება.
 
ჩინეთი ყველაზე გრძელვადიან სვლებს აკეთებს, მისთვის რუსეთის გამარჯვება ერთგვარი პრეცედენტი შეიძლება გახდეს, რომელსაც თავად გამოიყენებს, ხოლო თუკი რუსეთი დამარცხდა ჩინეთი მოსკოვის მასზე სრულ პოლიტიკურ დამოკიდებულებას შეეცდება.
 
როგორც ზემოთ აღვნიშნე, აშშ ყველაზე მეტს რისკავს. მან არსებულ მოკავშირეებში გააჩინა ეჭვი, რაც უკვე დამდგარი რეალობა და პრობლემაა, რადგან არცერთი ჰეგემონი არ მართავს მარტო და მას ძლიერი მოკავშირეები სჭირდება. აშშ-მ სულ რომ პოზიციები იცვალოს ან მოუწიოს ამის გაკეთება და კვლავ ევროპელ მოკავშირეებსა და უკრაინაზე გააკეთოს აქცენტი (რისი შანსებიც არცთუ მცირეა), მაინც, ევროპის მხრიდან აბსოლუტური ნდობა ნაკლებად იარსებებს, მით უფრო სამხედრო წარმოების წარმატებით განხორციელების შემთხვევაში. შემდგომში თუკი ძლიერი ევროპა ძლიერი აშშ-ს გვერდით აღმოჩნდა ეს ისეთივე პარტნიორობა აღარ იქნება, როგორც აქამდე იყო. ეს კარგია თუ ცუდი დრო გვიჩვენებს.
 
რა თქმა უნდა გადამეტებული იქნება იმის თქმა რომ ეს ყველაფერი რამდენიმე კვირაში ან თვეში მოხდება, მაგრამ მსოფლიო ისეთი აღარ არის როგორც რამდენიმე წლის წინ ვიცნობდით. ახლა უკვე აშშ-ს, ევროპული სახელმწიფოების დიდი ნაწილის, რუსეთისა და ჩინეთის ინტერესები განსხვავებულად ლაგდება. ნურც თურქეთს დაივიწყებთ, რომელიც ერთ-ერთი ყველაზე ანგარიშგასაწევი ძალაა და ყველა ბანაკში შეუძლია აღმოჩნდეს ან სულაც თავისი რეგიონალური ძალის ჩამოყალიბებაზე გააკეთოს აქცენტი.
 
რუსეთს არსებული საერთაშორისო წესრიგის რევიზია უნდოდა. ჯერჯერობით ამას წარმატებით ახორციელებს. შეიძლება ამით თავადაც განადგურდეს, მაგრამ ცვლილებები და აშშ-ს ევროპისაგან ჩამოშორება მისი ძირითადი მიზანი კი ნამდვილად იყო.
 
რომ შევაჯამოთ:
>> ჩინეთს რუსეთისა და აშშ-ს არანაირი ფორმით დაახლოება არ აძლევს ხელს.
>> ჩინეთს ევროპის ჩამოშორებაც უნდა აშშ-საგან.
>> ჩინეთს რუსეთის მარცხიც აძლევს ხელს და მისი ლიმიტირებული გამარჯვებაც. პირველ შემთხვევაში რუსეთი ჩინეთის უპირობო მოკავშირედ შეიძლება იქცეს, ხოლო მეორე შემთხვევაში ჩინეთი რუსეთის გამარჯვების პრეცედენტსაც გამოიყენებს, მით უფრო ჯერ კიდევ არაკონსოლიდირებული დასავლეთის ფონზე.
>> ევროპელები დამოუკიდებელი ღერძის ჩამოყალიბებას ცდილობენ.
>> რუსეთი აშშ-სთან ვაჭრობს რათა რაც შეიძლება მეტი მიიღოს ამ ვაჭრობიდან (გავლენები და ტერიტორიები), მაგრამ სინამდვილეში არასდროს გადავა აშშ-ს მხარეს.
>> აშშ ჩინეთთან დაპირისპირებაში მეტ რესურსსა და უპირობოდ მორჩილ მოკავშირეებს ეძებს, ხოლო რუსეთის ჩინეთიდან ჩამოშორებას ცდილობს.
>> თურქეთი აზია-ევროპის ერთ-ერთი ყველაზე ანგარიშგასაწევი სამხედრო ძალაა. მასთან ამა თუ იმ ფორმით მოკავშირეობა ყველასთვის საინტერეო იქნება.
 
ეს ყველაფერი მცდელობებია, შეიძლება წარუმატებელიც და ვის როგორი წარმატების შანსი აქვს ჯერ არ ჩანს, მაგრამ ის, რომ ევროპამ გადაიარაღება დაიწყო ეს უკვე ძალიან მნიშვნელოვანი მოვლენაა. როგორიც არ უნდა იყოს შემდგომი მსოფლიო, ევროპის ერთად ან ცალკეული სახელმწიფოების სამხედრო ურთიერთკავშირი ანგარიშგასაწევი ძალა გახდება, მთავარია თუკი ბოლომდე მიიყვანენ ამ პროცესს.
 
See all
Survey
ვინ გაიმარჯვებს რუსეთ - უკრაინის ომში?
Vote
By the way